Witam wszystkich, zarówno graczy jak i osoby posiadające jakiekolwiek życie towarzyskie. Jeśli uważasz gry za stratę czasu i nie masz zamiaru nawet spróbować - przewiń dalej, bo nic co by Cię mogło zainteresować tutaj nie znajdziesz.



Chciałbym zaprosić wszystkich chętnych do gry w League of Legends, bo potrafi dostarczyć sporo frajdy i satysfakcji. Na początku może wydać się dość trudna, ale już po kilku meczach wiadomo o co chodzi. Dostępne są też tutoriale i filmy instruktażowe, a także rozgrywka na 'boty', czyli postacie sterowane przez komputer, więc szybko można się nauczyć podstaw. Ogromnym plusem jest to, że gramy całkowicie za darmo. Dostępny jest sklep w którym za prawdziwe złotówki można kupić dodatki, ale są to drobiazgi typu zmiana wyglądu postaci, paczki, bonusy - czyli generalnie rzeczy nie wpływające w żadnym stopniu na bezpośrednią rozgrywkę.

Trochę informacji o grze:

League of Legends – sieciowa gra będąca grą gatunku MOBA, czyli Multiplayer Online Battle Arena[1]. Powstała na bazie Defense of the Ancients (DotA) - mapy do Warcraft III: The Frozen Throne. Została opracowana i wydana przez Riot Games dla Microsoft Windows. Po raz pierwszy ogłoszona 7 października 2008 i wydana 27 października 2009.

W grze występują dwa tryby gry, ale tryb klasyczny jest najciekawszy:

Tryb klasyczny – gracze zostają podzieleni na dwie drużyny, każda po trzech lub pięciu graczy (zależnie od wybranej mapy). Drużyny rozpoczynają rozgrywkę w przeciwnym rogach mapy, w pobliżu tzw. „Nexusa”. Aby wygrać mecz, drużyna musi zniszczyć Nexus przeciwnika. W tym celu należy zniszczyć szereg wież, zwanych "turretami". Są one umieszczone wzdłuż ścieżek do baz, zwanych "lane'ami". Po drodze gracze zdobywają poziomy, zabijając tzw. "minions" lub "creeps" (małe NPC, które falami wychodzą z Nexusa i atakują przeciwną drużynę) oraz wrogich bohaterów, a także kupują wyposażenie, pozwalające ulepszyć cechy bohatera. W League of Legends gracze zaczynają z 1 poziomem z możliwością zdobycia maksymalnie poziomu 18. Rozwijają 4 różne umiejętności: 3 z nich to umiejętności zwykłe, które mają niski czas odnowy i jedna zwana "ultimate" lub "ulti", która jest potężniejsza od innych, ale zazwyczaj ma ona długi czas odnowy.
[wiki]

Brzmi banalnie, ale ogromna liczba dostępnych postaci i ich kombinacji w drużynie, a także liczona w milionach rzesza graczy daje nieskończone wręcz możliwości, dzięki czemu praktycznie każdy mecz jest inny. Typowa rozgrywka trwa około 30-40 minut, a więc w sam raz na powrót z pracy, dwa piwka i błogi relaks

Rejestrując się przez podany niżej link nie dasz mi zarobić, za zapraszanie ludzi do gry otrzymuje się delikatne upominki w stylu kilku punktów do wydania w sklepie na np. skórkę postaci. Istotniejszą rzeczą jest to, że ty również zyskujesz bonusowe punkty na start. Jeśli nie chcesz mi ani sobie pomagać, zarejestruj się przez stronę główną gry. Link do rejestracji

Pozdrawiam wszystkich grających, i mam nadzieję że post nie zostanie potraktowany jako żadna reklama, bo nią nie jest. Proponuję wam po prostu sposób na jesienno-zimową nudę.

Słoń dołącza się do gry na pianinie

Gram sobie wczoraj w Assassin's Creed: Revelations.
W sumie nic nadzwyczajnego, ale gdyby nie sadistic.pl, nie rozbawiłby mnie fakt odbudowy banku w dzielnicy cyganów

ponoć zwie się "Ecco The Reluctant Dolphin"

Poczuj się jak pilot polskiego Air Force One! Dysponujesz wódką i...

wódką!

Prawdziwie Polska gra!
gra.narodowa.com/

W grze elephant memory

Polacy też tam są

"Juden Raus!" to chyba najbardziej kontrowersyjna gra planszowa w historii. Oferowała ona niemieckim rodzinom zabawę w wypędzanie Żydów. Wbrew pozorom nie została wymyślona przez specjalistów od propagandy, a przez komercyjne wydawnictwo Günther&Co z Drezna, które postanowiło być "na czasie" i w 1936 roku stworzyło grę "Juden Raus!". Zasady były stosunkowo proste, od dwóch do sześciu graczy rzuca po kolei kością i przesuwa pionkami symbolizującymi Żydów po planszy przedstawiającej miasto. Wygrywa ten, kto pierwszy usunie wszystkie swoje pionki poza granice miasta i wyśle do Palestyny. Co ciekawe władze Rzeszy wcale nie pochwaliły wydawnictwa za postawę zgodną z "linią partii", gra była skrytykowana za "trywializację antysemityzmu", a jej sprzedaż została wstrzymana"

"Bomber über England". W 1940 roku trwały przygotowania do operacji "Lew Morski", czyli inwazji na Wielką Brytanię. Nazistowskie lotnictwo bombardowało angielskie fabryki i miasta, starając się zniszczyć jej przemysł i zastraszyć ludność.

W tym samym czasie w niemieckich sklepach pojawiła się gra "Bomber über England". Jej założenia były bardzo proste. Na planszy przedstawiającej fragment mapy Europy znajdowały się zagłębienia reprezentujące miasta i inne cele. Dwóch graczy na zmianę "wystrzeliwało" kulki-bomby przy użyciu sprężynki. Za każdą z nich, która zatrzymała się w brytyjskim "mieście", gracz zyskiwał punkty, za trafienie w miejscowość znajdującą się pod niemiecką okupacją tracił je.Co ciekawe twórcy gry różnie wycenili poszczególne miasta, za zrzucenie bomby na Londyn dostawało się 100 punktów, a za Liverpool już tylko 40.

"Mit »Prien« gegen England" ("Z Prienem przeciw Anglii") to kolejna gra, w której niemieckie dzieci mogły wziąć udział w walkach z Anglią. Jej tytuł nawiązuje bezpośrednio do bohatera wojennego tamtych czasów Gunthera Priena, asa wojny podwodnej, którego okręt U-47 zatopił 30 brytyjskich jednostek, w tym słynny brytyjski pancernik Royal Oak.W grze mogło brać udział do sześciu osób, które poruszały się po planszy pionkami w formie okrętów podwodnych rzucając kośćmi. "Mit »Prien« gegen England" została wydana w 1940 roku, a na początku 1941 okręt Priena wraz z całą załogą zaginął.


"Wehrschach" ("Wojenne szachy")/"Tak-tik" to gra wydana w 1938 roku przez wydawnictwo Wehrmachtu, która do pewnego stopnia przypominała szachy.Zamiast tradycyjnych gońców, wież i królowych dostawaliśmy w niej bakelitowe pionki przedstawiające żołnierzy i czołgi, a na planszy oprócz zwyczajnych pól znajdowały się mury i przeszkody wodne.W późniejszych edycjach gry pojawiły się kolejne figury, takie jak na przykład pociski rakietowe V2, a nawet bomby lotnicze.


Mam nadzieję że dzięki temu ktoś sobie przypomni stare dobre gry planszowe. A i temat zerżnięty z onetu żeby nie było że sam zrobiłem.

Jw. Gimbazjada nie będzie kojarzyć ale łezka się w oku kręci te godziny grania bez save'owania
Huj z tym że gość ma troche dziwny głos ale da sie słuchać Gość nawet wspomina o kodach o czym jestem zdziwiony. Tak tak drogie Gimbazjum dawniej sie grało bez kodów i save'ow

Duet z kranem

Dania - Iran 2003