#forty

Fort Jefferson jest największym obiektem z cegły na półkuli zachodniej. Został zbudowany z 16 milionów cegieł, a jego powierzchnia zajmuje prawie 20 hektarów.
Początkowo wybudowano w tym miejscu jedynie latarnie morską, znaną jako Garden Key Light, ponieważ stwierdzono, że wyspy te nie mają żadnego znaczenia strategicznego. W 1828 roku komodor John Rogers zatrzymał się w rejonie Dry Tortugas i stwierdził, że idealnie nadaje się on do celów morskich i jeżeli zajmie je inny kraj, może stworzyć ogromne zagrożenie dla bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych, natomiast gdy zostanie zajęte i ufortyfikowane przez Stany, będzie stanowić stanowisko obronne wybrzeża.
Seria badań technicznych i opóźnień biurokratycznych spowodowała, że budowa Fortu Jefferson (nazwany na cześć trzeciego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Thomasa Jeffersona) została rozpoczęta dopiero w 1846 roku. Budowy do dzisiaj nie zostałą dokończona, podczas jej trwania fort służył m.in. jako więzienie oraz miejsce kwarantanny.
W dniu 4 stycznia 1935 roku prezydent Franklin D. Roosevelt, który odwiedził ten teren statkiem, nazwał ten obszar Fort Jefferson National Monument. 10 listopada 1970 roku fort został zapisany w Krajowym Rejestrze miejsc o znaczeniu historycznym, w 26 października 1992 na terenie wysp Dry Tortugas (w tym Fort Jefferson) powstał Park Narodowy. Wyspy nie posiadają żadnej stojącej wody, a nawet sezonowych strumieni świeżej wody, stąd słowo "suchy" w ich nazwie.


Fort Louvois powstał na podwodnej skale u wybrzeży zachodniej Francji już pod koniec XVII wieku, w czasach króla Ludwika XVI. Zewnętrzne mury twierdzy mają kształt podkowy. Wieża, do której wiedzie zwodzony most, jest otoczona fosą, a całość przypomina średniowieczny zamek. W czasie odpływu do fortu można dotrzeć 400-metrowym trapem, który łączy twierdzę ze stałym lądem. W lecie, w czasie przypływu, na wyspę kursuje darmowy prom.


Fort Pampus znajduje się na sztucznej wyspie, na przybrzeżnym jeziorze IJmeer, w pobliżu Amsterdamu. Ukończony pod koniec XIX wieku był częścią Linii Obrony Amsterdamu (hol. Stelling van Amsterdam). W 1996 roku obiekt został wpisany na listę UNESCO, a w 2007 roku częściowo zrekonstruowany. Można go zwiedzać od kwietnia do października. By się tam dostać, trzeba skorzystać z przeprawy promowej z Muiden.


Fort Roughs (Rough Tower) o wymiarach 40x14m został zbudowany w 1942 roku. PołożonY jest na Morzu Północnym, ok. 11 km od wybrzeża Harwich we wschodniej Anglii na wodach przybrzeżnych Suffolk. Obejmuje on nadbudówkę z dwiema wieżami, połączonymi pokładem, na którym mogą być wznoszone inne budowle. W wieżach znajdowały się pomieszczenia, które mieściły sprzęt radarowy. Bliźniacze wieże zostały podzielone na siedem pięter, gdzie znajdowały się m.in. jadalnia, sypialnie, obszary składowania amunicji i generator prądu. Platformę wyposażono w dźwig, który używany był do wciągania dostaw lub ludzi na pokład. W 1967 roku kiedy opuszczona platforma została zajęta przez Roya Batesa, powstał na niej mikrokraj Seeland, a Bates ogłosił się jego księciem.


Fort No Man's Land znajduje się na wodach Cieśniny Solent, ok. 2 kilometrów od Wyspy Wight. Był częścią fortów Palmerston, chroniących w II połowie XIX wieku angielskie Portsmouth. Jego budowa kosztowała wówczas ok. 462 tysiące funtów - przeliczają po współczesnym kursie to ok. 170 milionów złotych! W XX wieku fort został przekształcony w luksusowy hotel z dwoma lądowiskami dla helikopterów i krytym basenem. Ze względu na lokalizację zatrzymywali się tu bogaci turyści ceniący prywatność. Jednak w 2004 roku, w wyniku zatrucia wody groźnymi bakteriami, obiekt został zamknięty, a następnie sprzedany. Istnieją plany ponownego otwarcia hotelu w tym miejscu, jednak nie wiadomo, kiedy to nastąpi. W forcie No Man's Land kręcono sceny popularnego w Wielkiej Brytanii serialu Doctor Who.


Forty Maunsell, do których należy siedem wież Red Sands powstały u ujścia Tamizy i rzeki Mersey w 1942 roku. Miały chronić brytyjskie wybrzeże przed atakami z powietrza oraz z morza. Po wojnie zostały opuszczone przez wojsko, a w połowie lat 60. służyły nawet jako stacje nadawcze pirackich rozgłośni radiowych. Obecnie istnieją plany renowacji wież Red Sands, aby udostępnić je turystom.