No coś w tym jest...

Machu Picchu (keczua – stary szczyt) – najlepiej zachowane miasto Inków, w odległości 112 km od Cuzco. Położone jest na wysokości 2090-2400 m n.p.m., na przełęczy pomiędzy Wayna Picchu i Machu Picchu w Andach Peruwiańskich. Poniżej płynie rzeka Urubamba.

Miasto zbudowano według kompleksowo opracowanych planów w II połowie XV wieku podczas panowania jednego z najwybitniejszych władców Pachacuti Inca Yupanqui (1438–1471). Pełniło wówczas funkcję głównego centrum ceremonialnego, ale także gospodarczego i obronnego. Zamieszkiwali je kapłani, przedstawiciele inkaskiej arystokracji, żołnierze oraz opiekunowie tutejszych świątyń. Miasto składało się z dwóch części. W Górnej, zwanej hanman, znajdowały się: Świątynia Słońca, Grobowiec Królewski, Pałac Królewski oraz Intihuatana, największa inkaska świętość. W Dolnej mieściły się domy mieszkalne kryte strzechą oraz warsztaty produkcyjne. Na stromych zboczach otaczających miasto znajdowały się terasy uprawne o szerokości 2-4 m., z pionowymi ścianami między nimi wzniesionymi z kamieni.
Z nieznanych powodów miasto opuszczono ok. 1537 r.

Cuzco to dawna stolica imperium Inkow.
Według legendy inkaskie Cusco miało kształt pumy. Sacsayhuaman było głową tego zwierzęcia natomiast olbrzymia struktura składająca się z 22 zygzaków symbolizowała zęby pumy. "Zęby" zbudowano z wielkich idealnie przylegających kamiennych bloków, których waga dochodzi nawet do 350 ton. Twierdza prawdopodobnie została wzniesiona przez Inków na znacznie starszej konstrukcji nieznanego pochodzenia. Pierwotnie nie była to forteca a kompleks świątynny, który służył rytuałom religijnym. Ruiny Sacsayhuaman to około 20% tego co było w przeszłości. Resztę Hiszpanie użyli do budowy domów w Cusco. Spacerując po uliczkach znaleźć można miejsca, gdzie cześć domów do wysokości kilku metrów zbudowana jest z pięknie obrobionych i dobrze dopasowanych kamieni.
Hiszpanie rozebrali Sacsayhuaman na tyle na ile zdołali. W trakcie pierwszego podboju twierdza miała na szczycie trzy okrągłe wieże, za trzema koncentrycznymi megalitycznymi murami. Rozebrano je kamień po kamieniu.
Sacsayhuaman wyposażona była też w podziemną sieć korytarzy, równie wielką jak same wieże. Składała się z wielkiej ilości ulic i alei rozchodzących się we wszystkich kierunkach oraz mnóstwa identycznych drzwi.
Najciekawszy jest jednak fakt, że sami Indianie nie potrafili wytłumaczyć kto to wszystko zbudował. Nie ma też żadnych legend na ten temat