#luftwaffe

Ze względu na gwałtownie pogarszające się warunki wojenne w Niemczech w ostatnich miesiącach II wojny światowej, RLM (Reichs Luftfahrt Ministerium, lub po polsku: niemieckie Ministerstwo Lotnictwa) wydało specyfikację dla projektu myśliwca, do którego produkcji użyto by minimum strategicznych materiałów, byłby odpowiedni do szybkiej masowej produkcji i wydajnością dorównywałby najlepszym maszynom tamtych czasów. Ten nowy myśliwiec musiał również ważyć nie więcej niż 2000 kg (4410 funtów), mieć maksymalną prędkość 750 km / h (457 mph), minimalny czas lotu 30 minut, odległość startową 500 m (1604 ') i musiał być przystosowany do użycia w nim turbodoładowanego silnika BMW 003. Projekt znany jako Volksjäger, został wydany w dniu 8 września 1944 roku dla firm Arado, Blohm & Voss, Fiesler, Focke-Wulf, Junkers, Heinkel, Messerschmitt i Siebel.



Chociaż nie wybrano do przedstawienia wzoru, Horten Brothers wymyślił model Ho X (10) spełniający specyfikacje określone przez RLM. Korzystając z podobnej koncepcji, nad którą pracowali ze swoim latającym skrzydłem Horten IX (Ho 229), Ho X miał być zbudowany z rur stalowych pokrytych panelami ze sklejki w środkowej części, z zewnętrznymi sekcjami zbudowanymi z dwuwarstwowych drewnianych belek pokrytych sklejką. Skrzydło zawierało dwa "łamania", około 60 stopni przy nosie, zwężające się do 43 stopni w kierunku skrzydeł. Kontrola nad maszyną miała być zapewniona przez kombinowane lotki na końcówkach skrzydeł. Pojedynczy silnik odrzutowy BMW 003E o sile ciągu 900 kp mieścił się z tyłu samolotu, zasilanego dwoma wlotami powietrza po obu stronach kokpitu. Jedną z zalet tego projektu było to, że można było zastosować różne silniki odrzutowe, takie jak Heinkel-Hirth He S 011 o sile ciągu 1300 kp, który miał zostać dodany później po zakończeniu jego rozwoju. Podwozie miało być w układzie trzykołowym, a pilot siedział w kabinie ciśnieniowej przed komorą silnika. Uzbrojenie składało się z pojedynczej armaty MK 108 30 mm (lub pojedynczej armaty MK 213 30 mm) w dziobie i dwóch karabinów maszynowych MG 131 13 mm, po jednym w każdym ze skrzydeł.



Aby wyznaczyć środek ciężkości pod różnymi kątami odkształcenia, zbudowano modele w skali z rozpiętością skrzydeł 3,05 m (10 stóp). Pełnowymiarowy szybowiec również był w budowie, ale nie został ukończony przed końcem wojny. Dalszy rozwój polegałby na dodaniu silnika tłokowego Argus As 10C o mocy 240 KM w konfiguracji popychacza, a następnie mocniejszego Heinkela-Hirtha He S 011 o nacisku 1300 kp. Z powodu zakończenia działań wojennych w 1945 roku, Horten Ho X nie został ukończony.

Ten projekt Junkersa został zgłoszony do konkursu w lutym 1945 roku.



Myśliwiec ten w projekcie posiadał wloty powietrza po bokach kadłuba, aby skierować strumień powietrza z warstwy granicznej do otworu wentylacyjnego za owiewką kokpitu. Skrzydła były drewniane, cofnięte o 45 stopni , posiadały dwie małe pionowe płetwy, a stery wysokości były umieszczone na krawędziach skrzydeł.



540 litrów paliwa (143 galony) zostało zawartych w skrzydłach, a kolejne 1025 litrów (271 galonów) znajdowało się w zbiorniku kadłubowym znajdującym się tuż za kokpitem. Kokpit ciśnieniowy zaopatrzono w fotel wyrzucany (katapultowy) i pancerz (ochrona przed pociskami 12,7 mm od przodu i 20 mm od tyłu).

Drewniana makieta- Junkers EF 128:



Moc miała była dostarczana przez silnik odrzutowy Heinkel-Hirth HeS 011, a cztery działka MK 108. o kalibrze 30 mm zamontowane po bokach nosa kadłuba miały być zasilane zapasem 100 pocisków dla każdego z nich.

Kilka oryginalnych zdjęć (z czasów wojny) drewnianej makiety Ju EF128:



Model Ju EF 128 w tunelu aerodynamicznym:



Dobre wyniki uzyskano dzięki kompletnemu modelowi w tunelu aerodynamicznym, a na potrzeby testów, w których miał być montowany powyżej Ju 88 (Mistel), zbudowano modelowy kadłub z odrzutowym silnikiem HeS 011. Dodatkowo w fazie projektowania był nocny myśliwiec, zdolny do lotów przy każdej pogodzie. Miał mieć wydłużony kadłub i miejsce dla drugiego członka załogi, jednak żaden z opisywanych przeze mnie projektów nie został ukończony z powodu końca wojny.

Plastykowy model nocnego, dwumiejscowego myśliwca Ju EF 128 wykonany przez Gunthera Arnolda:



Wymiary:

Długość: 7.05 m
Rozpiętość: 8.9 m
Wysokość: 2.65 m
Szerokość kadłuba: 1.27 m

Przewidywane waga:

Masa pustej maszyny: 2607 kg
Masa startowa: 4077 kg
masa paliwa: 1250 kg

Przewidywane osiągi:

Maksymalna prędkość: 905 km/h
Prędkość wznoszenia: 22.9 m/s
Odległość startowa: 700 m
Odległość lądowania: 665 m
Prędkość lądowania: 186 m
Pułap: 13750 m

Zdjęcia przygotowane przez Niemiecką propagandę, nieistniejącego myśliwca Ju EF 128:

Messerschmitt Me-329 był projektem niemieckiego, ciężkiego myśliwca oraz samolotu myśliwsko-bombowego z okresu II wojny światowej. Napęd miały zapewniać dwa silniki Daimler Benz DB603G o mocy 1874 KM każdy. Uzbrojenie pokładowe miało się prawdopodobnie składać z czterech działek: albo Mk.108 kal. 30 mm albo MG151 kal. 20 mm. Samolot miał móc zabierać ładunek bomb o masie minimum 1000 kilogramów. Maszyna nigdy nie została oblatana, ani tym bardziej nie weszła do produkcji seryjnej.

Me-329 został opracowany pod koniec II wojny światowej, jako rozwinięcie projektu Me-265 oraz w celu zastąpienia w linii samolotu Me 410. Maszyna Me-329 różniła się od Me-410 pod niemal wszystkimi względami: przede wszystkim bazowała na układzie latającego skrzydła, wykorzystywała silniki o nieznacznie większej mocy, ale napędzały one śmigła pchające, a nie ciągnące. Ponadto w konstrukcji Me-329 planowano wykorzystać znacznie więcej elementów drewnianych, aniżeli w Me-410. Zakładano również, że Me-329 będzie pełnił wiele ról: myśliwca nocnego, ciężkiego myśliwca dziennego, samolotu bombowego oraz maszyny rozpoznawczej. Jednak do końca II wojny światowej prawdopodobnie udało się opracować jedynie pojedynczą, drewnianą makietę Me 329.

Dane techniczne:

Załoga: 2
Długość: 7.7 m
Wysokość: 4.75 m
Rozpiętość skrzydeł: 17.5 m

Waga (pusty): 6,950 kg
Waga (operacyjna): 12,150 kg
Zasięg: 2,520 km
Pułap: 12,500 m
Prędkość maksymalna: 685 km/h
Silniki: 2 x rzędowe silniki tłokowe DB603G firmy Daimler-Benz o mocy 1 874 KM każdy i napędzające trzy łopatowe śmigła w układzie popychacza.

Poniżej sześć zachowanych zdjęć, wspomnianej wcześniej makiety samolotu Me-239:













Rzut techniczny:

Mój dziadek jest weteranem IIWŚ. Podczas bitwy o Anglię zniszczył 8 niemieckich samolotów.

Zdecydowanie najgorszy mechanik w historii Luftwaffe.

takie tam walki w powietrzu
.

.

II Wojna Światowa i naloty na miasta.

Poniżej przedstawiam wam niemieckie plakaty propagandowe z okresu II Wojny Światowej.

I. „Ręce precz (od Europy)!"

II. „Datek dla niemieckiego Czerwonego Krzyża.

„Pomoc wojenna dla Czerwonego Krzyża”

III. „Dopóki walczymy
pracuj dla zwycięstwa!”

IV. „Wytwarzaj broń dla frontu!”


V. „Jedna bitwa, jedna wola, jeden cel:

Zwycięstwo za każdą cenę!”

VI. „Powietrzne zwycięstwo nad Polską”

VII. „Trudne czasy, Trudne obowiązki, Strapione serca."

VIII. „Jeden Naród, jedna Rzesza, jeden Wódz!”


IX. „Atak”

„W najważniejszym punkcie walki, szturmuje niezatrzymana piechota”

X. „Jedna Walka, Jedno Zwycięstwo”


XI. „Młodzież służy Führerowi.

„Wszyscy 10-letni (chłopcy) do Hitlerjugend””

XII. „Czołgi.

„Twoja Broń”

XIII. „Przyjdź do nas”

„Dywizjon Hermana Goeringa zatrudnia wolontariuszy.

„Informacje we wszystkich obwodach głównego dowództwa armii.”

XIV. „Nasze Luftwaffe”

ukryta treść

Nie mogłem się powstrzymać

Und wer hat diese Übersetzung gemacht: Cajchnete!

Jeśli chcecie więcej podobnych(niekoniecznie niemieckich)plakatów, to piszcie.

Pomnik Jezusa w Świebodzinie, oryginalnie wybudowany w 1915r. Był darem od Józefa Augusta Ostrowskiego dla ziemi Lubuskiej.
15 czerwca 1941r został doszczętnie zniszczony podczas nalotów bombowych IV pułku Niemieckich sił powietrznych Luftwaffe.
Jest to ostatnie zachowane zdjęcie pomnika przed odbudową.
W 2008 roku z inicjatywy ks. prałata Sylwestra Zawadzkiego ruszyły pracę nad odbudową pomnika które ostatecznie zakończyły się
6 listopada 2010 r. Zespół historyków, kustoszy oraz inżynierów czuwał aby monument był identyczny z pierwowzorem.

A TY I TAK POWIESZ ŻE ZGAPILI POMYSŁ Z RIO DE JANEIRO

Wymagany angielski na poziomie naboju 12,7mm

Historia walki powietrznej z 26 czerwca 1943 roku. Nad Francją, po zbombardowaniu celu i w drodze do myśliwców eskorty, amerykańskie bombowce zostały zaatakowane przez niemieckie myśliwce, między innymi z elitarnego 26 pułku lotnictwa myśliwskiego Luftwaffe ,,Schlageter", nazywanego ,,pieszczotliwie" przez Amerykanów ,,chłopaki z Abbeville", od miejscowości w której stacjonowali. W trakcie batalii miało miejsce bardzo osobliwe wydarzenie, które było przykładem rycerskości oficera Luftwaffe Josefa Prillera oraz inspiracją machinimy stworzonej na silniku symulatora Ił-2 Szturmowik 1946 (kilka ujęć z środka B-17 pochodzi z Call of Duty United Offensive):







Narratorem jest pilot P-47.

Nie pozwoliło mi wrzucić bezpośrednio z YT, więc tutaj linki do HD 720p:
/watch?v=rnIVCxuc-fg
/watch?v=LpNlsD6rmHw
/watch?v=209nbNM5qmA

Ostatni lot B-17F ,,Memphis Belle". Zapewne większość sadolowych fanów filmów wojennych słyszała o filmie ,,Memphis Belle", w polskiej wersji ,,Ślicznotka z Memphis". Tutaj wersja nagrana jeszcze w czasie wojny, prawdziwa historia, bez przekłamań typu ,,Lecimy na Bremę"



Wszystkie ujęcia nagrane w czasie prawdziwych lotów bojowych