#meksykańska

>Miej 7 lat, chodź do podbazy.
>Inne dziecko kradnie Ci kredki z piórnika, zacznij pałać do niego nienawiścią.
>Dowiedz się, że gówniak, który ukradł Ci Twoje ulubione, niełamiące się kredki ma epilepsję.
>Zacznij czuć chorą nienawiść do wszystkich epileptyków.
>Zechciej się zemścić na całej ich populacji.
>Obmyśl genialny plan.
>Postanów sobie studiować medycynę, chciej zostać neurologiem.
>Ucz się od tego momentu najlepiej jak możesz.
>Idź na studia medyczne, ukończ je z wyróżnieniem.
>Odkryj skuteczny sposób na wyleczenie epilepsji.
>Jeździj po całym świecie dając wykłady jak radzić sobie z chorobą.
>Zdobywaj zaufanie epileptyków na całym świecie.
>Na Twoje panele zaczynają się zjeżdżać ogromne ilości chorych, ufają Ci, jesteś epileptycznym guru.
>Miej zaplanowane przemówienie na stadionie mieszczącym 100 tysięcy osób.
>Wszystkie miejsca zarezerwowane.
>Poczuj, że to ten moment, moment zemsty.
>Zacznij przemawiać.
>Wyjaw swoją, przez tyle lat skrywaną nienawiść do epileptyków.
>Odpal wszystkie możliwe światła na stadionie w trybie stroboskopowym.
>Patrz jak 100 tysięcy osób dostaje ataku padaczki.
>Pomyśl, że jeszcze nigdy nie widziałeś tak rozsynchronizowanej meksykańskiej fali.

Pizzeria Biskupin i dania meKsyKańsKie
Przypadek y-ym



pizzeri raczej nie polecam

Witam wszystkich!
Chciałam opowiedzieć o bardzo ciekawym zwierzątku, które na pewno każdy z nas kojarzy z widzenia, może nawet z nazwy, ale niekocznie z jego ciekawego, malutkiego życia.

Ambystoma meksykańska (Ambystoma mexicanum)


To małe, uśmiechnięte zwierzątko jest endemicznym słodkowodnym gatunkiem drapieżnego płaza ogoniastego z rodziny ambystomowatych. Rodzina ta znana jest ze zjawiska neotenii, czyli możliwości rozrodu w stadium larwarnym.

Ma ciało o masywnej budowie, grzbietobrzusznie spłaszczone. Na szerokiej głowie, w jej tylnej części, znajdują się 3 pary skrzeli zewnętrznych położonych po obu stronach głowy. Kończyny są delikatne, krótkie i kruche – przednie zaopatrzone w 4, a tylne w 5 palców. Ciało zakończone jest długim, wysokim i masywnym ogonem. U form neotenicznych występuje wysoka, bocznie spłaszczona płetwa ogonowa. U gatunków albinotycznych kościec jest widoczny poprzez cienką, półprzezroczystą skórę.

Rozróżniane są dwie formy barwne:

forma żyjąca w warunkach naturalnych – ubarwienie grzbietu ciemnoszare, czarne lub brązowe, z licznymi ciemnymi, prawie czarnymi plamkami tworzące marmurkowy deseń,
forma żyjąca w warunkach sztucznych (hodowlanych) – najczęściej występują tu barwy albinotyczne, jasnoróżowe a nawet białawe, z intensywnie różowymi skrzelami.

Długość ciała dojrzałych płciowo osobników (larw) sięga 30 cm.

Jest to gatunek prowadzący nocny tryb życia. O jego drapieżności mogą świadczyć szczątkowe zęby. Odżywia się porą wieczorową i nocną polując na małe zwierzęta wodne, ale także zdarzają się akty kanibalizmu.

Trzymane w grupie mogą sobie obgryzać kończyny i końcówki płetwy ogonowej. Ale askolotle się nie załamują! Mają zdolność regeneracji utraconych części ciała: kończyn, skrzeli czy nawet fragmentów w obrębie głowy, mózgu i serca. Regeneracja przebiega w wyniku rozprzestrzeniania trzpienia komórki w danym zagrożonym obszarze. Komórki takie mnożą się i są w stanie zastąpić brakującą tkankę, są przy tym w pełni funkcjonalne. Okres regeneracji trwa do kilku miesięcy.



Niedobór jodu w jaskiniach, w których żyją, powoduje, że zdolność do rozrodu płaz ten uzyskuje w postaci larwalnej. W tej też postaci zostaje do końca życia. (taki wieczny gówniarz) Występuje u nich wyraźny dymorfizm płciowy. Gonady samca ze względu na ich nabrzmiałość są łatwo zauważalne w okresie rozrodczym. Po okresie kilkutygodniowego zimowania samiec składa spermatofor (wytwarzany przez samca u niektórych gatunków zwierząt pakiet plemników otoczonych osłonką, który przekazywany jest samicy podczas godów) na częściach roślin. W tym czasie samica zbiera go wkładając do kloaki. Kilka tygodni po zapłodnieniu samica składa galaretowaty skrzek w ilości 200–6000 jaj. Okres inkubacji zależny jest od temperatury otoczenia, najcześciej trwa ok. 3 tygodni. Młode, wyklute larwy są wielkości ok. 15-20 milimetrów i są żarłoczne. Wymagane jest częste dokarmianie. Dojrzałość płciową osiągają po roku życia.

Ambystoma meksykańska jest cennym zwierzęciem laboratoryjnym wykorzystywanym jako organizm modelowy. W wyniku podawania mu hormonu tarczycy aksolotl uzyskał zdolność przeobrażenia się w postać lądową. Badaczem, który po raz pierwszy tego dokonał (w 1917 roku) była polska uczona, biolog Laura Kaufmann. Larwy karmiła wyciągiem z tarczycy już wyrośniętych i przeobrażonych ambystom, jak również tarczycą pochodzącą z innych zwierząt.

Gatunek ten jest często spotykany w laboratoriach do badań z zakresu transplantacji, badania wad serca, a także na potrzeby endokrynologii i genetyki.

W warunkach laboratoryjnych ambystoma żyje ok. 12–15 lat. W naturze mniej, 10–12 lat.

Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych klasyfikuje gatunek Ambystoma mexicanum w czerwonej liście krytycznie zagrożonych o najwyższej kategorii ryzyka. Według ostatnich obserwacji dzikiej populacji liczebność aksolotla szacowana jest na 700 - 1200 osobników, które istnieją w sześciu różnych miejscach podmokłych jeziora Xochimilco.

Działania ochrony tego gatunku koncentrują się głównie na podniesieniu znaczenia jeziora Xochimilco poprzez edukację, inicjatywy na rzecz przywrócenia siedlisk występowania gatunku. Rozwój populacji z gatunków hodowanych w domu, laboratoriach nie jest wskazany z uwagi na zagrożenie przenoszenia różnych chorób, w tym genetycznych.

Gatunek jest pod szczególną ochroną rządu Meksyku i kontrolą Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem.

Na koniec znalezione nagranie:

I tak wolałbym tu, niż w bałtyku...





--Więcej w komentach--

Dzięki Nescafe będzie już wiedzieć