Ten radośnie "uśmiechnięty" stworek na zdjęciu to niesporczak, małe bezkręgowe zwierze o wielkości około 1mm. Nie ma peleryny ani majtek założonych na rajtuzy a jednak śmiało można nazwać go supermenem. Co o nim piszą na wikipedii?

"Niesporczaki (Tardigrada) – typ pospolitych, bardzo małych zwierząt bezkręgowych zaliczanych do pierwoustych (Protostomia). Zasiedlają rozmaite siedliska, głównie środowiska wodne lub wilgotne. Znanych jest ponad 1000 gatunków niesporczaków. Długość ich ciała waha się w przedziale 0,05-1,2 mm, kształtu wałeczkowatego, za słabo wyodrębnioną głową i 4 parami, nieczłonowanych tułowiowych odnóży zakończonych pazurkami lub przylgami. Przezroczyste, bezbarwne, a jeśli są zabarwione, wynika to z koloru pokarmu, jaki spożywają. Nazwa naukowa pochodzi od określenia il Tardigrado – "wolno kroczący", nawiązującego do ich sposobu poruszania się."

Nie robi wrażenia? Pewnie nie, jednak ten przeuroczy kurdupel ma kilka asów w rękawach:

- Może śmiało być w gorącej wodzie kąpany; wytrzymuje temperatury do 150 stopni Celsjusza.

- Chłód też mu nie straszny; przeżywa w temperaturze, która wprawiłaby w zakłopotanie każdego Eskimosa; może zostać ochłodzony do 1 stopnia powyżej zera absolutnego (zero abs. = −273,15 °C).

- Niestraszny mu tłok jaki panuje w Tokijskim metrze w godzinach szczytu; bez uszczerbku na zdrowiu znosi ciśnienie 6000 atmosfer.

- Równie niewielkie wrażenie co wysokie ciśnienie sprawia na nim kosmiczna próżnia. Rosyjscy astronauci wystawili niesporczaki "na pole" na dziesięć dni po to tylko by przekonać się, że czuły się jak pączki w maśle.

- Jeżeli chodzi o przetrwanie nuklearnego Holokaustu mogą śmiało konkurować z karaczanami. Wytrzymują dawki promieniowania 1000 krotnie przekraczające dawkę śmiertelną dla człowieka.

- Człowiek nie ryba i pić musi. Niesporczak nie ryba i nie musi. Wytrzymuje 120 lat bez wody. Naukowcy znaleźli kilka niesporczaków w zielnikach Linneusza ( Karol Linneusz 1707-1778r). Polali je wodą i niesporczaki ożyły.

- Okazuje się, że niesporczak to prawdziwy "ruski człowiek". Można śmiało zanurzyć go w alkoholu absolutnym.(alkohol.abs = 99,8% alk. + 0,2% wody)

- Właściwie niesporczak jest bardzo liberalny jeżeli chodzi o miejsca do kąpieli. Wytrzyma zanurzenie w eterze, solance, ciekłym helu jak i wodorze oraz siarkowodorze.

źródła:
pl.wikipedia.org/wiki/Niesporczaki
antoranz.net/CURIOSA/ZBIOR4/C0405/06-QZD00095_Tardigrada.HTM
pokazywarka.pl/flxdtx-2/

#1 Samobójcza mrówka malezyjska



Ogorzały terrorysta z całą pewnością chciałby mieć firmowo wbudowaną bombę w lewej nerce. Nie musiałby wtedy taskać ze sobą nieporęcznych materiałów wybuchowych. Malezyjska mrówka nie ma takiego problemu. Kiedy stado jest zagrożone, mrówczy żołnierz – samobójca, zbliża się do wroga i wybucha. Jednak te małe owady poszły nieco dalej niż fundamentaliści:

- mrówka umiera w ciszy, bez okrzyków swego uwielbienia dla Allaha
- jest skromna - nie liczy na stado mrówczych dziewic.
- posiada bombę biologiczną – za eksplozję odpowiadają gruczoły wypełnione trucizną, która rozpryskuje się na zaskoczonych przeciwników.

#2 Niesporczak



Pierwsze skojarzenie – terminator. I to jeden z tych lepszych. Niesporczak, ze względu na swój miśkowaty kształt, zwany jest też niedźwiedziem wodnym. Ta bestia, której wielkość nie przekracza milimetra (chociaż z reguły posiada gabaryty nieco większej bakterii), potrafi żyć dosłownie wszędzie – od szczytu najwyższych gór, po oceaniczne głębiny. Radzi sobie w temperaturze od -272 aż do +151 stopni Celsjusza.
Niesporczakowi niestraszna nawet próżnia czy ciśnienie 6000 atmosfer. Jak przystało na małego terminatora, przeżyje nawet i wysokie promieniowanie. Podczas gdy człowiek przekręci się niedługo po otrzymaniu dawki 5-10 GY, to niesporczak poradzi sobie z 5000 GY.

#3 Latający wąż - Chrysopelea



Wąż ten pochodzi z Melanezji. Ewolucje, które wykonuje, trudno wprawdzie nazwać lotem - jest to raczej szybowanie. Podczas takiego swobodnego opadania Chrysopelea potrafi spłaszczyć swoje ciało dwukrotnie.



#4 Rekin



Jak wiadomo, rekiny posiadają niesamowicie wrażliwy węch .To dzięki temu, szczególnie te drapieżne osobniki, są w stanie łatwo „wyniuchać” swą ofiarę. A jeśli jeszcze nieszczęśnik jest ranny, to namierzenie takiego osobnika będzie prostsze niż rozumowanie dresiarza.

Jest jeszcze jedna cecha, którą posiadają niektóre rekiny. Pewne komórki w ich niedużych móżdżkach służą do wykrywania drobnych impulsów elektrycznych. Zmysł ten jest tak wrażliwy, że drapieżnik potrafi odebrać sygnał wytworzony przez mięśnie poruszającej się rybki. W ten sposób rekin namierza zwierzęta kryjące się np. w piasku.

#5 Krewetka Alpheidae



Stworzonko to znane jest jako „krewetka pistoletowa”. I słusznie. Ten niepozorny zwierzak potrafi zabić przeciwnika za pomocą... bąbelka. Dodajmy, że jest to bąbelek wystrzelony z prędkością 100 km/h. To jednak nie wszystko – w wyniku jego pęknięcia zachodzi proces tzw. kawitacji, czyli gwałtownego przejścia fazy ciekłej w fazę gazową. Efektem ubocznym, w tym przypadku, jest wytworzenie się temperatury 4726 stopni Celsjusza. Przy okazji strzału krewetka wydaje z siebie donośny, bardzo wysoki dźwięk, który również może obezwładnić ofiarę.

#6 Koliberek



Ptaszątko to znane jest głównie ze swych nikczemnych gabarytów. Jednak ma też koliber kilka cech, dzięki którym wyraźnie odstaje od innych niewielkich ptaszków.
Każdy koliberek ma wrodzone ADHD. Objawia się to wyjątkowo szybkim machaniem skrzydełkami – nawet do 90 machnięć na sekundę. Ponieważ tak intensywna praca kończynami zużywa mnóstwo energii, ptaszek ten ma duże zapotrzebowanie na kwiatowy nektar. Dzięki swemu zadziwiającemu metabolizmowi, dzienna porcja kolibrzego pokarmu nierzadko przekracza wagę samego koliberka.

Czemu skojarzenie z helikopterem? A temu, że koliber jako jedyny ptak umie zawisnąć w powietrzu i latać do tyłu.

#7 Włochata żaba



Tak, dokładnie - włochata. Zacznijmy od tego, że owa kameruńska żaba posiada włosy. Jednak to co najciekawsze w tym zwierzaku, to dość makabryczne zachowanie w obliczu zagrożenia. Jeśli wyprowadzisz tego płaza z równowagi, wysunie on „pazury” ze swych tylnych odnóży.
I podobnie jak u jednego z bohaterów marvelowskiego X-mena, będą to kostne szpikulce, albowiem włochata żaba łamie własne palce, a następnie wypycha ostre kostki, które przebijając skórę wyłażą na powierzchnię.