Szukałem, nie znalazłem - ciekawe bo to poprzednik
SS.
Sturmabteilung
Sturmabteilung (
SA, niem.
Die Sturmabteilungen der NSDAP, pol.
Oddziały Szturmowe NSDAP) – utworzone w 1920 roku bojówki do ochrony zgromadzeń partyjnych, a następnie oddziały masowej organizacji wojskowej Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP). Sturmabteilung było głównym narzędziem terroru niemieckiej partii nazistowskiej w walce z bojówkami i sympatykami innych ugrupowań politycznych (głównie komunistami). Po tzw. nocy długich noży z 29 na 30 czerwca 1934, kiedy w wyniku walk wewnątrzpartyjnych wymordowano jej przywódców, straciła na znaczeniu na rzecz Schutzstaffel (SS). Od barwy umundurowania SA były zwane brunatnymi koszulami.
(z pl.wikipedia.org/wiki/Sturmabteilung)
Ubiory SA
Sam Hitler śmigał ubrany w uniformie SA
Formacja ta powstała w Monachium, w wyniku zakończenia I wojny światowej i upadku monarchii w Niemczech. Powstawały Freikorpsy, skupiające byłych żołnierzy, których wielu po przegranej wojnie znalazło się bez zajęcia. Niemcy znajdowały się w okresie powojennego i rewolucyjnego chaosu (zob. Rewolucja listopadowa 1918). Liczebność armii niemieckiej (Reichswehry) została znacznie zmniejszona traktatem wersalskim.
Ernst Röhm
3 sierpnia 1921 Ernst Röhm założył Oddział Szturmowy (SA), wykształcony z “sekcji sportowo-gimnastycznej”. Oficerowie SA wywodzili się głównie z Organizacji Konsul (OC) kapitana Hermanna Ehrhardta, a członkowie szeregowi pochodzili się z różnych grup paramilitarnych z Bawarii. SA specjalizowało się w terroryzowaniu oponentów tworzącej się NSDAP, wojowniczych przemarszach ulicami Monachium, biciu tych, którzy podczas przemówień Adolfa Hitlera nękali go kłopotliwymi pytaniami i mordach politycznych. Partii, takiej jaką zamierzał stworzyć Hitler, były potrzebne takie brutalne postacie. Lokalne jednostki Reichswehry szkoliły je w zakresie podstawowych umiejętności wojskowych. Od samego utworzenia SA było niezależne, odrzucając jakiekolwiek próby kontroli przez NSDAP i Hitlera. Dzięki staraniom Röhma i jego wpływom w wojsku członkowie SA zostali uzbrojeni. Organizacja przyciągała sporą grupę zdemobilizowanych, rozgoryczonych sytuacją w Niemczech bezrobotnych żołnierzy. W jej skład wchodziło wielu byłych członków Freikorpsu. Mundury zostały odkupione od niemieckiej armii. SA zostało formalnie zarejestrowane 4 listopada 1921. Röhm - jako homoseksualista - wykorzystywał swoje stanowisko w SA, by zyskiwać nowych kochanków.
Żołnierze Freikorpsu, jak widać - to jeszcze nie są ci źli naziści 
W 1922, jako przybudówka SA, została powołana organizacja młodzieżowa Hitlerjugend.
Mali naziści. Zapewnie połowa z nich otrzymała kulkę pod Stalingradem
W 1923 Hitler powierzył dowodzenie SA Hermannowi Göringowi - byłemu asowi lotnictwa, udekorowanemu najwyższymi odznaczeniami - licząc, że taka postać opanuje ludzi Ehrhardta. Dodatkowo Hitler chciał wyłonić niewielką grupę bezwzględnych członków do swojej obstawy. Krótko po tym Ehrhardt wycofał swoich ludzi z SA i rozstał się z Hitlerem. Hitler przemianował swoją osobistą ochronę na Oddział Szturmowy Adolfa Hitlera (Stoßtrupp Adolf Hitler).
Hermann Göring (w środku). Było fajnie ale się skończyło
Po nieudanym puczu monachijskim (8/9 listopada 1923) została zakazana działalność Stoßtrupp Adolf Hitler. Doszło również do konfliktu między Hitlerem, a Röhmem. Hitler ogłosił, że nowa SA może podlegać wyłącznie jemu, na co Röhm opuścił partię i wyemigrował do Boliwii, gdzie prowadził szkolenie armii. Zwierzchnikiem SA został Hitler, jednak nie ufał on do końca SA, dlatego powołał wierną gwardię przyboczną (SS). W przyszłości miało to doprowadzić do rywalizacji obu grup. SS zostało formalnie podporządkowane SA.
Logo SS
Po jej delegalizacji w 1923, reaktywowana w 1925, stała się stopniowo najbardziej znaczącą siłą ruchu narodowosocjalistycznego w Niemczech. SA rekrutowały się z członków NSDAP. Rozwijały się w szybkim tempie; w 1931 liczyły 77 tys. członków, pod koniec 1932 – 500 tys., w 1933 – ponad 700 tys., w 1934 zaś – 3,2 mln.
Urywki kilku parad SA wraz z Adolfem
Wewnątrz samego SA Hitler miał wielu przeciwników jego dowództwa. W efekcie Hitler zawarł pakt z dawnym rywalem; Röhm wrócił do Niemiec, aby zdyscyplinować SA. W październiku 1930 Röhm został dowódcą SA, nie dostrzegał jednak niebezpieczeństwa grożącego mu ze strony Heinricha Himmlera. Röhm i najwyżsi dowódcy SA chcieli postawić Hitlera na czele nowej rewolucji. Zamierzali uczynić SA decydującą siłą militarną w Niemczech, potężniejszą od armii (Reichswehry). Röhm jawnie walczył o swoje miejsce w nowym państwie. Brunatna armia Röhma zagrażała dowódcom Reichswehry. Generałowie zawiązali z Hitlerem pakt przeciwko Röhmowi, ponieważ Hitler potrzebował strategów i dowódców do przyszłych wojen. Obawiano się puczu pod przywództwem Röhma.
Sztandar Reichsehry
Od kwietnia do 16 czerwca 1932 SA obowiązywał zakaz działalności. SA brała czynny udział w walce wyborczej do parlamentu, rozbijając zgromadzenia innych partii, szczególnie KPD i SPD, prześladowała określone grupy ludności jako wrogów ludu, zwłaszcza po przejęciu władzy przez hitlerowców w 1933. Pogromy ludności pochodzenia żydowskiego, zwłaszcza niszczenie i rabunek sklepów, określanych jako żydowskie, spowodowały nawet interwencję władz partyjnych ze względu na zakłócenie rynku ubezpieczeń lawinowymi wypłatami odszkodowań za zniszczone mienie. W związku z tym Hermann Göring spowodował konfiskatę wypłat z tytułu ubezpieczeń sklepów.
Jeden z żydowskich sklepów który padł ofiarą Nocy Kryształowej
Od 1933 wraz ze 100-tysięczną Reichswehrą stały się podstawą rozbudowy niemieckich sił zbrojnych. SA były organizacją w zasadzie wojskowo-terytorialną. Naczelnym dowódcą SA był kanclerz Rzeszy (Adolf Hitler) przez ministra Rzeszy i szefa sztabu SA (do 1934 Ernst Röhm, od 1 lipca 1934 Viktor Lutze, a po jego śmierci w wypadku samochodowym 2 maja 1943 – Wilhelm Scheppmann).
Röhma spotkał zawód, ponieważ Hitler zrezygnował ze zbrojnej rewolucji i zamierzał zdobyć władzę legalnie, w sposób demokratyczny. Röhm chciał uczynić z SA organizację, która zdobędzie władzę siłą, w wyniku rewolucji. Röhm nie krył, że chce aby SA stała się faktycznym obrońcą III Rzeszy - armią ludową, która zastąpi Prusaków. Rewolucyjne bojówki nie akceptowały współpracy Hitlera ze środowiskami konserwatywnymi i mogły nawet zagrozić reżimowi Hitlera. Gdyby Hitler przeciwstawiał się im, usunęliby go bez względu na konsekwencje. Mogło przeciwstawić się im jedynie SS Himmlera.
Zgadnij który to Himmler
Na początku 1934 Heinrich Himmler, Reinhard Heydrich oraz Hermann Göring postanowili pozbyć się Röhma i przekonali do tego Hitlera, wahającego się wobec wystąpienia przeciw staremu towarzyszowi partyjnemu. Himmler zlecił swemu zastępcy, Reinhardowi Heydrirowi, sporządzenie planu wyeliminowania Röhma. Hitler zawarł układ z generalicją i zgodził się zrobić porządek z SA, w zamian za poparcie wojskowych i obietnicę prezydentury po śmierci Paula von Hindenburga. Nadal jednak liczył, że uda mu się uniknąć użycia siły.
4 czerwca 1934 Hitler przeprowadził z Röhmem pięciogodzinną rozmowę, namawiając go do ograniczenia działań. Jednak nie ustawały naciski na Hitlera. 21 czerwca 1934 Hitler został wezwany do prezydenta Hindenburga, który oświadczył, że jeśli sprawa SA nie zostanie rozwiązana, wprowadzi stan wyjątkowy i wojsko zaprowadzi porządek. Wobec takiego obrotu spraw Hitler musiał poświęcić Röhma, aby naziści pozostali przy władzy. Początkowo Hitler chciał jedynie pozbawić Rohma stanowiska, jednak nie ustawały naciski, by posunął się dalej.
Kolejna zagadka - który to Röhm?
W przemówieniu z 25 czerwca 1934 Rudolf Hess już zaatakował Röhma:
Biada temu, który zdradza ideały rewolucji wzniecając bunt. Biada temu, który niweczy starannie sporządzone plany führera; jest wrogiem rewolucji.
Rudolf Hess w trakcie przemowy
Röhm, nie zdając sobie sprawy z nadciągającej katastrofy, wyjechał z dowódcami SA na wypoczynek do Bad Wiessee. Jak jednak Heydrich mógł utrzymywać, że Röhm ma przeprowadzić zamach stanu, gdy przebywał w sanatorium, a jego ludzie na przepustce? Hitlerowi były dostarczane obciążające Röhma dowody, których większość została sfabrykowana. Hitler rozkazał Röhmowi zebrać swych najwyższych oficerów w pensjonacie Hanselbauer w Bad Wiessee w dniu 30 czerwca 1934, gdzie podczas spotkania miał wygłosić przemówienie. W nocy 29/30 czerwca (noc długich noży) spiskowcy celowo wprowadzili w błąd przebywającego w Nadrenii Hitlera, informując go przez telefon, że SA w Berlinie i Monachium rozpoczęło mobilizację i protestuje na ulicach przeciwko Hitlerowi. Hitler natychmiast wyruszył z powrotem do Monachium (korzystając m.in. z samolotu), gdzie był już o czwartej rano. Pojechał do bawarskiego ministerstwa spraw wewnętrznych, dokąd wezwano dowódców SA, a następnie ich aresztowano. O 6:30 Hitler z SS-manami dotarli do Bad Wiessee, gdzie w hotelu byli zakwaterowani dowódcy SA. Schwytanych zamknięto w piwnicy hotelu. Po kilku godzinach wszyscy pojechali - okrężną drogą, aby uniknąć ewentualnej zasadzki ludzi wiernych Röhmowi - do Monachium. Z Monachium Joseph Goebbels przekazał telefonicznie przebywającemu w Berlinie Göringowi hasło, oznaczające rozpoczęcie czystki w Berlinie, gdzie do działania przystąpili Himmler i Heydrich. Ich głównym wykonawcą był Karl Wolf. SS-mani wyruszyli, aby zatrzymywać osoby według wcześniej przygotowanych list. Przy okazji ludzie Hitlera zabili osoby, które we wcześniejszych latach naraziły się Hitlerowi. Część osób została zabita w wyniku pomyłek.
Na zdjęciu postrzelony członek SA próbujący prawdopodobnie wykonać nazistowski gest pozdrawiający
Podczas nocy długich noży zginęło co najmniej 85 osób. Rodziny wielu z nich otrzymały zawiadomienia o skazaniu przez sąd wojenny za zdradę. Niemieckie radio i prasa uznały zabójstwa za uzasadnioną reakcję na próbę zamachu stanu. Hitler wciąż jednak wstrzymywał egzekucję Röhma. Następnego dnia był już jednak przekonany, że Röhm musi umrzeć. Hitler liczył jeszcze, że Röhm wybawi go z kłopotu i popełni samobójstwo, ale Röhm odmówił. Został zastrzelony w celi więziennej 1 lipca 1934 przez SS-mana Theodora Eicke.
Ludzie zatrzymani w czasie trwania Nocy Długich Noży
Oficjalnym wytłumaczeniem tych zatrzymań było zapobieżenie zaplanowanemu przez zatrzymanych puczu. Nowym dowódcą SA został Viktor Lutze. W połowie lipca Hitler w Reichstagu oświadczył, że może być tylko jedno zbrojne ramię i jest nim armia. Od tego czasu znaczenie SA jako zbrojnego ramienia partii zmalało na rzecz SS. Zredukowana SA pełniła już tylko funkcje ceremonialne. Himmler po śmierci Röhma nie miał już rywali i nikt nie mógł przeciwstawić się jego SS-manom. Wśród członków SA byli tacy, którzy nie mogli zapomnieć Hitlerowi, że poświęcił Röhma. Nazywali siebie mścicielami Röhma. Od jesieni 1934 do wiosny 1935 zabili 155 oficerów SS.
I na poprawę humoru, dla osób lubiących oficerów SS
I tak BTW. polecam film
Nocny portier. Oczywiście klimat nazistowski, przeczytałem opis przed chwilą i film wydaje się być zdrowo pokręcony.
Wszystko oprócz zdjęć, opisów zdjęć i mojego BTW. jest z pl.wikipedia.org/wiki/Sturmabteilung
- ostatnia aktualizacja:
6 minut temu
