Czy ateizm to religia?
Religia polega na przyjmowaniu świat na wiarę. Uznawaniu świata za twój boży, uznaje jedyną prawdziwą i niepodważalną księgę. Religia uczy, że gdy się czegoś nie rozumie, trzeba uwierzyć w to. Różnego rodzaju cuda, objawienia i opętania. Religia odrzuca jako by świat powstał w wyniku milionów lat ewolucji. Kreacjonizm przyrównuje świata to zegarka. Wyobraźcie sobie że idziecie ulicą i nagle znajdujecie zegarek. Co pomyślicie, że wyewoluował on przez milion lat, czy że ktoś go stworzył. Religia uczy nas, że zegarek (który porównywany jest do świata) został stworzony przez jakąś wyższą siłę, bo przecież niemożliwym było by, że wyewoluował z jakiegoś kamienia, albo kawałka blachy. Niestety zapominają oni, że owy zegarek jest produktem setek lat rozwoju techniki, który pozwolił w ogóle działać poprawie temuż urządzeniu. Przecież nikt się nie obudził nagle z myślą, a chuj strzele sobie coś takiego dziwnego co będzie mi odmierzać czas, w czasach kiedy nikt nie miał jeszcze pojęcia o żadnych mechanizmach.
Mi osobiście dużo ciekawsze wydaje się pomysł, że świat powstał przez miliony lat w wyniku ewolucji. Po przez wpływ różnych czynników zarówno świat jak i organizmy rozwijały się, aż do obecnego momentu, gdzie niezliczone gatunki biegają, pływają, rosną i latają na całym kuli ziemskiej. Różnorodność gatunków pokazuje jak bardzo świat sam w sobie jest genialny i nie potrzebował żadnych dodatkowych ingerencji sił nadprzyrodzonych, by to osiągnąć.
Nauka prowadzi do poznania świata. Wszelkie nowe pomysły i tezy są ciągle podważane, w celu sprawdzenia czy aby na pewno są prawdą. W miejscu gdzie religia nakazuje zaniechać prób poznania i nakazuje wiarę, nauka mówi coś dokładnie odwrotnego. Nauka przyznaje coś za prawdę, tylko gdy wszelkie próby podważenia jej zakończą się klęską. Nawet taka historyjka mi się przypomniała (chuj wie na ile prawdziwa). Był sobie jakiś tam typ, naukowiec, który całe życie pracował nad 1 zagadnieniem. Gdy już był stary, a wszelkie jego próby udowodnienia swojej racy ciągle nie przynosiły rezultatu, inny naukowiec obalił badane zagadnienie, tym samym, udowadniając że praca starca była marnotrawna. Stary naukowiec nie wpadł w złość ani wściekłość, jedyne co zrobił to podziękował młodemu człowiekowi, gdyż udowodnił mu on, że całe życie był w błędzie. Nauka nie tyle odrzuca boga, co po prostu z uwagi na to, że nie ma dowodów na jego istnienie, pomija go. Można to porównać do krzesła. Gdy siedzisz na krześle, w każdej chwili możesz sprawdzić ile jest nóg. Religia nakazuje by nie powątpiewać i nie testować swojego boga. Tak więc grzechem jest sprawdzenie ile jest tych nóg. Nauka natomiast naucza, że gdy się wątpi, można po prostu sprawdzić ileż jest tych nóg, co daje danej osobie możliwość sprawdzenia i skorygowania tego, co ktoś jej powiedział odnośne ilości nóg.
A co do ksiąg świętych, skoro nawet same religię przyznają że wiele rzeczy w to tylko jakaś przenośnia, oraz dość sporo jest w nich sprzeczności, to równie dobrze można by tak samo tłumaczyć Kubusia Puchatka. Dlatego właśnie wszelkie księgi nie są brane poważnie.
Jeśli ktoś sprawdza to znaczy że w niego nie wierzy. I skoro stara się udowodnić że Bóg jest, to śmiało może nazwać się ateistą.