214
📌
Wojna na Ukrainie
- ostatnia aktualizacja:
Dzisiaj 0:10
📌
Konflikt izrealsko-arabski
- ostatnia aktualizacja:
Wczoraj 16:10
Dziś pogoń za zyskiem i pieniądzem jest tak wielka, że zupełnie zanika zrozumienie sensu pracy i jej znaczenia w naszym życiu. Zarówno wysoki stopień bezrobocia, jak i chęć zysku, doprowadzają do wielu nieporozumień i wypaczeń. Praca staje się narzędziem zysku, a coraz częstsze przypadki przepracowania, pracy ponad dopuszczalną normę czy nawet śmierci wskutek przepracowania pokazują, jak bardzo doszło do odwrócenia i pomieszania porządków. Praca, która według odwiecznego planu Stwórcy ma służyć człowiekowi, jego rozwojowi, stała się nie środkiem, lecz celem samym w sobie, często z pominięciem człowieka i jego dobra, a także godności. Poprzez pracę człowiek został wezwany przez Boga do współdziałania w wykonywaniu planu Bożego. Prawdziwy rozwój człowieczeństwa dokonuje się dzięki niej, choć to nie praca nas stworzyła. Człowiek dzięki swojej rozumności staje się jej twórcą i panem. Praca jest więc zawsze sposobem panowania człowieka nad sobą i nad światem. Jednak łatwo może się stać pewną formą tyranii, kiedy postawi się wyraźnie kapitał i środki produkcji przed pracą, a także człowiekiem. Praca zawsze poprzedza kapitał, jest nad nim i powinna być wyrazem człowieka, służąc wszechstronnemu rozwojowi osoby ludzkiej w wymiarze indywidualnym i społecznym, fizycznym, cielesnym, umysłowym i duchowym. Doświadczenia XX wieku, szczególnie II wojny światowej, obozy pracy, były potwierdzeniem, jak bardzo niebezpieczne w skutkach staje się uprzedmiotowienie człowieka w stosunku do pracy i jak groźne staje się odarcie człowieka z podmiotowego wymiaru. Rozwój człowieka i jego doskonalenie zdają się być niemożliwe do osiągnięcia poza wymiarem pracy. Wszelkie formy zamknięcia człowieka i niechęci wobec niej są wyrazami skrajnej niedojrzałości i braku odpowiedzialności, a jednocześnie pozbawiają człowieka przysługującego mu prawa do własności prywatnej, która także daje poczucie spełnienia i satysfakcji szczególnie z rezultatów i wyników trudu i wysiłku włożonego w wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków. To zadowolenie może prowadzić paradoksalnie do przyjemności, jaką niesie praca. W ten sposób może stać się także odpoczynkiem.
Wiecej zbierzesz, wiecej zarobisz, nie wiem co w tym smiesznego, sam bylem w Holandii i trzeba bylo zapierdalac, bo kaska uciekala 
Nufrevi napisał/a:
Wiecej zbierzesz, wiecej zarobisz, nie wiem co w tym smiesznego, sam bylem w Holandii i trzeba bylo zapierdalac, bo kaska uciekala
Praca na akord... Kwintesencja kapitalizmu. No można, ale nie szkoda życia na bycie jakąś tam krajarką, zbieraczka do owoców etc?
mam_racje napisał/a:
Dziś pogoń za zyskiem i pieniądzem jest tak wielka, że zupełnie zanika zrozumienie sensu pracy i jej znaczenia w naszym życiu. Zarówno wysoki stopień bezrobocia, jak i chęć zysku, doprowadzają do wielu nieporozumień i wypaczeń. Praca staje się narzędziem zysku, a coraz częstsze przypadki przepracowania, pracy ponad dopuszczalną normę czy nawet śmierci wskutek przepracowania pokazują, jak bardzo doszło do odwrócenia i pomieszania porządków. Praca, która według odwiecznego planu Stwórcy ma służyć człowiekowi, jego rozwojowi, stała się nie środkiem, lecz celem samym w sobie, często z pominięciem człowieka i jego dobra, a także godności. Poprzez pracę człowiek został wezwany przez Boga do współdziałania w wykonywaniu planu Bożego. Prawdziwy rozwój człowieczeństwa dokonuje się dzięki niej, choć to nie praca nas stworzyła. Człowiek dzięki swojej rozumności staje się jej twórcą i panem. . Jednak łatwo może się stać pewną formą tyranii, kiedy postawi się wyraźnie kapitał i środki produkcji przed pracą, a także człowiekiem. Praca zawsze poprzedza kapitał, jest nad nim i powinna być wyrazem człowieka, służąc wszechstronnemu rozwojowi osoby ludzkiej w wymiarze indywidualnym i społecznym, fizycznym, cielesnym, umysłowym i duchowym. Doświadczenia XX wieku, szczególnie II wojny światowej, obozy pracy, były potwierdzeniem, jak bardzo niebezpieczne w skutkach staje się uprzedmiotowienie człowieka w stosunku do pracy i jak groźne staje się odarcie człowieka z podmiotowego wymiaru. Rozwój człowieka i jego doskonalenie zdają się być niemożliwe do osiągnięcia poza wymiarem pracy. Wszelkie formy zamknięcia człowieka i niechęci wobec niej są wyrazami skrajnej niedojrzałości i braku odpowiedzialności, a jednocześnie pozbawiają człowieka przysługującego mu prawa do własności prywatnej, która także daje poczucie spełnienia i satysfakcji szczególnie z rezultatów i wyników trudu i wysiłku włożonego w wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków. To zadowolenie może prowadzić paradoksalnie do przyjemności, jaką niesie praca. W ten sposób może stać się także odpoczynkiem.
trochę długi tekst, jak na Sadola,
ale powtórzę, to może ktoś się zainteresuje tym co napisałeś,
piwko, do tego rzemieślnicze,a nie z koncernu
Za czasów gimnazjalnych się chodziło zbierać borówki, i też były tam takie osobniki które biły rekordy w biegach przełajowych.
Co to za piosenka?
mam_racje napisał/a:
Dziś pogoń za zyskiem i pieniądzem jest tak wielka, że zupełnie zanika zrozumienie sensu pracy i jej znaczenia w naszym życiu. Zarówno wysoki stopień bezrobocia, jak i chęć zysku, doprowadzają do wielu nieporozumień i wypaczeń. Praca staje się narzędziem zysku, a coraz częstsze przypadki przepracowania, pracy ponad dopuszczalną normę czy nawet śmierci wskutek przepracowania pokazują, jak bardzo doszło do odwrócenia i pomieszania porządków. Praca, która według odwiecznego planu Stwórcy ma służyć człowiekowi, jego rozwojowi, stała się nie środkiem, lecz celem samym w sobie, często z pominięciem człowieka i jego dobra, a także godności. Poprzez pracę człowiek został wezwany przez Boga do współdziałania w wykonywaniu planu Bożego. Prawdziwy rozwój człowieczeństwa dokonuje się dzięki niej, choć to nie praca nas stworzyła. Człowiek dzięki swojej rozumności staje się jej twórcą i panem. . Jednak łatwo może się stać pewną formą tyranii, kiedy postawi się wyraźnie kapitał i środki produkcji przed pracą, a także człowiekiem. Praca zawsze poprzedza kapitał, jest nad nim i powinna być wyrazem człowieka, służąc wszechstronnemu rozwojowi osoby ludzkiej w wymiarze indywidualnym i społecznym, fizycznym, cielesnym, umysłowym i duchowym. Doświadczenia XX wieku, szczególnie II wojny światowej, obozy pracy, były potwierdzeniem, jak bardzo niebezpieczne w skutkach staje się uprzedmiotowienie człowieka w stosunku do pracy i jak groźne staje się odarcie człowieka z podmiotowego wymiaru. Rozwój człowieka i jego doskonalenie zdają się być niemożliwe do osiągnięcia poza wymiarem pracy. Wszelkie formy zamknięcia człowieka i niechęci wobec niej są wyrazami skrajnej niedojrzałości i braku odpowiedzialności, a jednocześnie pozbawiają człowieka przysługującego mu prawa do własności prywatnej, która także daje poczucie spełnienia i satysfakcji szczególnie z rezultatów i wyników trudu i wysiłku włożonego w wykonywanie powierzonych zadań i obowiązków. To zadowolenie może prowadzić paradoksalnie do przyjemności, jaką niesie praca. W ten sposób może stać się także odpoczynkiem.
Zgadzam się. Szkoda, że można jedno piwo tylko dać, bo tu przydałaby się krata ...
Pamiętam, zbierałem za 1,40 łubianka a wtedy papierosy były po 3,75 LM dokładnie. Dziś za jedną dają 2 zł a szlugi po 16,50. 