18+
Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla osób niepełnoletnich.
Zapamiętaj mój wybór i zastosuj na pozostałych stronach
Strona wykorzystuje mechanizm ciasteczek - małych plików zapisywanych w przeglądarce internetowej - w celu identyfikacji użytkownika. Więcej o ciasteczkach dowiesz się tutaj.
Obsługa sesji użytkownika / odtwarzanie filmów:


Zabezpiecznie Google ReCaptcha przed botami:


Zanonimizowane statystyki odwiedzin strony Google Analytics:
Brak zgody
Dostarczanie i prezentowanie treści reklamowych:
Reklamy w witrynie dostarczane są przez podmiot zewnętrzny.
Kliknij ikonkę znajdującą się w lewm dolnym rogu na końcu tej strony aby otworzyć widget ustawień reklam.
Jeżeli w tym miejscu nie wyświetił się widget ustawień ciasteczek i prywatności wyłącz wszystkie skrypty blokujące elementy na stronie, na przykład AdBlocka lub kliknij ikonkę lwa w przeglądarce Brave i wyłącz tarcze
Główna Poczekalnia Soft (6) Dodaj Obrazki Dowcipy Popularne Losowe Forum Szukaj Ranking
Zarejestruj się Zaloguj się
📌 Wojna na Ukrainie Tylko dla osób pełnoletnich - ostatnia aktualizacja: 45 minut temu
📌 Konflikt izrealsko-arabski Tylko dla osób pełnoletnich - ostatnia aktualizacja: Przed chwilą
Aralka
kaktus83 • 2015-01-30, 12:19
Zimą 2008 roku przebywałem w szpitalu z powodu dolegliwości, którą lekarze określali mianem psychosomatycznej. Nie był to okres, który wspominam dziś najlepiej, choć pewne wydarzenie sprawiło, że do dziś zdarza mi się wracać do niego myślami.

Sala 203 była niewielka. Szczęśliwie dla mnie - jak wtedy myślałem - mieściło się w niej tylko jedno łóżko, lecz rankiem 5 grudnia siostra Elżbieta o nad wyraz żylastej twarzy poinformowała mnie o decyzji docenta Poniatowskiego, dzięki której miała dołączyć do mnie bliżej nieokreślona pacjentka z sąsiedniego oddziału uzależnień. Jako osoba ceniąca sobie spokój i chwilową izolację, jakiej dostarczał mi pobyt w szpitalu, nie powitałem wtedy owej decyzji z radością.

Dźwięk rozsuwanego zamka błyskawicznego kazał mi otworzyć oczy. Wybudzenie z drzemki, którą ucinałem sobie w porze poobiedniej, nie było rzeczą przyjemną, choć z ulgą zdałem sobie sprawę, że wybawiło mnie ono z pęt koszmaru o wężach żywiących się moim mózgiem. Leniwie skierowałem zaspane spojrzenie w stronę wyzwoliciela, by napotkać widok najsłodszych oczu, jakie kiedykolwiek obdarzyły mnie uwagą.
"Aralka." "-Michał." Od tej wymiany słów rozpoczął się nasz wspólny pobyt w majestatycznie wysokiej, acz przytulnej sali starego warszawskiego szpitala.

Aralka od pierwszych chwil naszej znajomości zwracała wyraźną uwagę na spoczywającego na szafce laptopa; nietrudno było się domyślić, jakim uzależnieniem był opętany umysł tej słodkiej istotki, która nigdy nie przedstawiła mi się używając prawdziwego imienia. Domyślałem się, że będzie ona w stanie zrobić wiele, by choć na moment powrócić do wirtualnego świata zaklętego w moim czarnym pudełku.

Byłem od niej starszy, co powinno obligować mnie do traktowania jej po ojcowsku, a jednak podczas mroźnych zimowych nocy mój umysł nie potrafił się powstrzymać przed brudnymi jak najbardziej plugawy kloszard myślami o pannie Aralce. Czasem prosiła mnie, bym opowiedział jej bajkę o chińczykach przed zaśnięciem, co czyniłem z radością mimo niezrozumienia motywu przewodniego, który tak uwielbiała. Gdy zapadała w niewinny, młodzieńczy sen, przygaszałem bowiem światło i jak wiedziony przez Szatana oddawałem się masturbacji pod przykrótką kołdrą z przyszpitalnego magazynu, martwiąc się brakiem poczucia winy dnia następnego.

Sama Aralka nie okazała się być osobą wartą uwagi, choć ochoczo odwdzięczała mi się za opowiadanie bajek cichutkim śpiewem i porannymi tańcami w przykrótkiej koszuli nocnej, podczas których musiałem ukrywać widoczne u mnie podniecenie. Opadało ono jednak samoistnie, gdy po tak dziwacznej rozgrzewce Aralka rozpoczynała niekończący się monolog, wygłaszany piskliwym, dziewczęcym głosem, co chwila rzucając tęskne spojrzenia na laptopa, którego nie otworzyłem ni razu od momentu jej poznania.

Był to 20 grudnia, na trzy dni przed powrotem do domu w zbliżający się okres świąteczny. Aralka zapadła w objęcia Morfeusza wyjątkowo wcześnie, zahipnotyzowana widokiem wirujących za oknem płatków śniegu. Miała ona pozostać pod opieką docenta przez kolejne trzy miesiące, co brzmiało dla niej jak złowieszczy wyrok. Doczytałeś dotąd, kurwo? Uwielbiała moje towarzystwo, a od tej pory sala 203 miała się dla niej stać samotnią, której monotonię urozmaicały jedynie poranne wizytami szacownego grona lekarskiego.

Świadom jednego z ostatnich dni w towarzystwie Aralki, wyjątkowo mocno odczuwałem chęć rzucenia się w wir grzesznego onanizmu. Tym razem jednak przysiadłem na łożu i obnażyłem się bezpośrednio przed obiektem mojej skrzywionej wyobraźni, starając się nie zdradzać swych czynów najcichszym nawet dźwiękiem. Nim jednak osiągnąłem najwyższe stadium rozkoszy przy coraz szybszych ruchach prawicy, dostrzegłem w mroku szeroko otwarte oczy Aralki skierowane wprost na mojego fallusa. Dziewczyna powstała i siadła na łóżku, zastygając z zawieszonymi nad podłogą stopami; ja jednak nie przestawałem. Dziś już, bóg mi świadkiem, nie pamiętam, jak jej małe usta znalazły się w moim kroczu i jak ja sam znalazłem się w jej dziewiczym przełyku, przez który wkrótce przepłynęła ciepła żywica z moich lędźwi.

Nastała cisza, przerwana gwałtownym podmuchem grudniowego wiatru. Aralka powstała z kolan i przyłożyła palec do ust, rzucając znaczące spojrzenie na ukryty w półcieniu laptop. Skinąłem głową. Wiedziałem, co jest ceną za wyświadczoną mi przysługę.

Opuściłem szpital 23 grudnia po śniadaniu, wciąż mając przed oczyma drobne, nagie piersi Aralki, których widokiem i smakiem raczyła mnie przez ostatnie kilka nocy. Laptop pomogłem jej ukryć we wnętrzu materaca, mając świadomość, jak wielką krzywdę jej wyrządzam, nie pozwalając jej dojść do zdrowia dla własnej, grzesznej przyjemności. Powróciłem jednak wkrótce do szpitala, by odbyć prywatną rozmowę z doktorem Sebastianowiczem.
- Cieszę się, że powrócił pan do zdrowia. Po koleżeńsku, oczywiście. - rzekł mi doktor w zaufaniu. - czy w istocie czuje się pan na siłach, by poprowadzić dalej pacjentkę Julię Bernard?
- Jak najbardziej. - odparłem. - Moje problemy są już przeszłością, ją natomiast poznałem na tyle dobrze, że i jej własne niedługo odejdą w niepamięć.
Doktor Sebastianowicz zmarszczył brwi, a ja poczułem na sobie jego badawcze spojrzenie. Zdecydowanie wiedział o mojej motywacji więcej, niż dawał po sobie poznać.
- Skoro pan tak uważa, panie Samson, postaram się przygotować wypis jeszcze przed południem.
- Dziękuję. - odrzekłem i opuściłem gabinet dziarskim krokiem. Wiedziałem, że od tej pory Aralka jest już moja.

Uzyskanie zgody rodziców na leczenie w prywatnej klinice doktora Michała Samsona nie stanowiło problemu. Umieściłem Aralkę w małym pokoju w podziemiach domostwa, gdzie mogła całymi dniami zanurzać się w wirtualne odmęty, które tak uwielbiała. Czasem z owego pomieszczenia dochodził śpiew, czasem szaleńczy tupot, któremu towarzyszyły tak egzotyczne dla mnie dźwięki chińskiej muzyki; wieczory jednak były przeznaczone wyłącznie dla mnie i moich dziwacznych fantazji, których źródła do dziś nie jestem pomny. Sumienie kazało mi czasem zakładać Aralce smycz i wychodzić z nią na spacer do ogrodu. Nie chciałem, by całkowicie zapomniała, jak wygląda świat rzeczywisty, na co nie pozwalało mi lekarskie sumienie. Chodziliśmy więc na nie często - ja i moja odziana w strój canis dziewczynka, którą futrzaste przebranie chroniło przed ciekawskimi spojrzeniami sąsiadów.
Zgłoś
Avatar
feniks9408 2015-01-30, 12:33 8
ŁOoo ja pierdole ale ktoś ma łeb pokręcony
Zgłoś
Avatar
bloodwar 2015-01-30, 12:46 64
Jak ktoś znajdzie to " Doczytałeś dotąd, kurwo?" to dostanie jakąś nagrodę?

______________

"Multikulturowość jest dobra!" - Elin Krantz
Zgłoś
Avatar
G................C 2015-01-30, 12:48 3
Dokąd kurwo?!
Zgłoś
Avatar
artton 2015-01-30, 12:50 2
Nie czytałem całości bo długie trochę,to w końcu wyzdrowiałeś czy jeszcze cię trzyma???????????????????????
Zgłoś
Avatar
b................e 2015-01-30, 12:53 6
Sam jesteś kurwa!
Zgłoś
Avatar
Smutas 2015-01-30, 12:56 16
Dolegliwości psychosomatyczne? Miałeś bóle łokcia od walenia konia w wannie?
Zgłoś
Avatar
o................i 2015-01-30, 13:00 7
a to nie jest jedna z historii tego gostka co brał dziewczynki z sierocińca i "przygotowywał" je do roli m.in. poprzez odcinanie nóżek, rączek ???
Zgłoś
Avatar
manos 2015-01-30, 13:00
Materiał własny czy zajebałeś ?
Zgłoś
Avatar
kaktus83 2015-01-30, 13:04 4
manos napisał/a:

Materiał własny czy zajebałeś ?



Oczywiście, że zajebany. Chciałbym mieć tak zrytą psychę, żeby pisać takie gówno, ale niestety nie mam
Zgłoś
Avatar
iamthelaw 2015-01-30, 13:09 1
Mama wie że ćpiesz?
Zgłoś
Avatar
R................y 2015-01-30, 13:17 11
Doczytałeś dotąd, kurwo? - nie, scrolnąłem i ta kurwa wpadła mi w oko akurat.
Zgłoś
Avatar
SzalonePalce 2015-01-30, 14:25 11
Zgłoś
Avatar
mali118 2015-01-31, 0:30
ma ktos streszczenie tego?
Zgłoś
Avatar
Sys3k 2015-01-31, 0:32
To jakaś książka? Zna ktoś tytuł?
Zgłoś
Przejdź to ostatniego posta w temacie  
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zobligowała nas do oznaczania kategorii wiekowych materiałów wideo wgranych na nasze serwery. W związku z tym, zgodnie ze specyfikacją z tej strony oznaczyliśmy wszystkie materiały jako dozwolone od lat 16 lub 18.

Jeśli chcesz wyłączyć to oznaczenie zaznacz poniższą zgodę:

  Oświadczam iż jestem osobą pełnoletnią i wyrażam zgodę na nie oznaczanie poszczególnych materiałów symbolami kategorii wiekowych na odtwarzaczu filmów