- ostatnia aktualizacja:
Wczoraj 22:27
Historia jak najbardziej absurdalna, więc postanowiłam się tutaj nią podzielić.
Mam 23 lata. Jeszcze do niedawna mieszkałam z matką, nie mogłam się dogadać z jej partnerem i postanowiłam się wyprowadzić, głównie z powodu tego że studiuję medycynę i chciałabym mieć spokój od wrzasku 3 letniego dziecka partnera matki.
Nie miałam zbyt wielu wymagań co do standardu, byle by było czysto i spokojnie. szukałam osobnego pokoju w tzw. mieszkaniu studenckim lub u jakiegoś małżeństwa. Pokoi obejrzałam kilkadziesiąt - nie będę wspominać o brudzie, robakach, metrażu jak więzienna cela itp. Najbardziej piekielną okazała się jednak historia, którą mam zamiar tutaj przytoczyć.
Po kilku dniach poszukiwać w końcu znalazłam (wtedy myślałam że idealny) osobny pokój w mieszkaniu zamieszkanym przez w skrócie ''miłą i sympatyczną, 20 letnią studentkę dbającą o porządek". Dzwonię, odzywa sie właścicielka, z głosu sympatyczna, mówi że dziewczyna wyjechała na tydzień do rodziny, ale mieszkanie oczywiście mogę obejrzeć w każdy dzień, ona przyjedzie i pokaże. Pokoju przyszłej współlokatorki oczywiście nie oglądaliśmy - zamknięty na klucz, ale wtedy nic nie podejrzewałam. Właścicielka opowiada mi o urokach mieszkania tam, że nigdy nie było problemów z sąsiadami, studentka nie robi imprez itp. No po prostu cudo, cena też nie była wygórowana, bo 450-480 zł z mediami za 18m pokój. Z właścicielką dogadałam się, że wprowadzę się zanim współlokatorka wróci, a ona ją tylko poinformuje telefonicznie. Wszystko byłoby ok ale.. Tutaj zaczyna się piekielna historia.
Z wyjazdu wraca współlokatorka - nazwijmy ją Ania. Przywitała się, pogadałyśmy, ale gdy tylko ona się rozpakowała słyszę otwieranie drzwi kluczem - pomyślałam że właścicielka czegoś zapomniała. Moim oczom okazał się na oko - 35 letni facet, i 2 dzieci. Jedno pół roku, drugie 2 lata. Wrzask niemożliwy do wytrzymania. A co z Anią? Ania nic sobie z tego nie robi, mówi że oni od początku sobie tutaj mieszkają razem, a właścicielka daje się robić w "uja'' że jest sama i jaka z niej wariatka. Nie wytrzymałam, chciałam dzwonić do właścicielki, ale zostałam zjechana przez jej faceta że ''on siedział w kryminale i wie jak sobie radzić z takimi jak ja którym nic nie pasuje". No tak, przecież po to się wyprowadziłam od matki żeby żyć w tłoku i wrzasku. Gdy tylko poszli spać pozbierałam swoje rzeczy i uciekłam, właścicielka zwróciła mi pieniądze za wynajem, ale do teraz żałuję że nie powiedziałam jej co się dzieje.
Mam 23 lata. Jeszcze do niedawna mieszkałam z matką, nie mogłam się dogadać z jej partnerem i postanowiłam się wyprowadzić, głównie z powodu tego że studiuję medycynę i chciałabym mieć spokój od wrzasku 3 letniego dziecka partnera matki.
Nie miałam zbyt wielu wymagań co do standardu, byle by było czysto i spokojnie. szukałam osobnego pokoju w tzw. mieszkaniu studenckim lub u jakiegoś małżeństwa. Pokoi obejrzałam kilkadziesiąt - nie będę wspominać o brudzie, robakach, metrażu jak więzienna cela itp. Najbardziej piekielną okazała się jednak historia, którą mam zamiar tutaj przytoczyć.
Po kilku dniach poszukiwać w końcu znalazłam (wtedy myślałam że idealny) osobny pokój w mieszkaniu zamieszkanym przez w skrócie ''miłą i sympatyczną, 20 letnią studentkę dbającą o porządek". Dzwonię, odzywa sie właścicielka, z głosu sympatyczna, mówi że dziewczyna wyjechała na tydzień do rodziny, ale mieszkanie oczywiście mogę obejrzeć w każdy dzień, ona przyjedzie i pokaże. Pokoju przyszłej współlokatorki oczywiście nie oglądaliśmy - zamknięty na klucz, ale wtedy nic nie podejrzewałam. Właścicielka opowiada mi o urokach mieszkania tam, że nigdy nie było problemów z sąsiadami, studentka nie robi imprez itp. No po prostu cudo, cena też nie była wygórowana, bo 450-480 zł z mediami za 18m pokój. Z właścicielką dogadałam się, że wprowadzę się zanim współlokatorka wróci, a ona ją tylko poinformuje telefonicznie. Wszystko byłoby ok ale.. Tutaj zaczyna się piekielna historia.
Z wyjazdu wraca współlokatorka - nazwijmy ją Ania. Przywitała się, pogadałyśmy, ale gdy tylko ona się rozpakowała słyszę otwieranie drzwi kluczem - pomyślałam że właścicielka czegoś zapomniała. Moim oczom okazał się na oko - 35 letni facet, i 2 dzieci. Jedno pół roku, drugie 2 lata. Wrzask niemożliwy do wytrzymania. A co z Anią? Ania nic sobie z tego nie robi, mówi że oni od początku sobie tutaj mieszkają razem, a właścicielka daje się robić w "uja'' że jest sama i jaka z niej wariatka. Nie wytrzymałam, chciałam dzwonić do właścicielki, ale zostałam zjechana przez jej faceta że ''on siedział w kryminale i wie jak sobie radzić z takimi jak ja którym nic nie pasuje". No tak, przecież po to się wyprowadziłam od matki żeby żyć w tłoku i wrzasku. Gdy tylko poszli spać pozbierałam swoje rzeczy i uciekłam, właścicielka zwróciła mi pieniądze za wynajem, ale do teraz żałuję że nie powiedziałam jej co się dzieje.
170
