. Wietnam180
📌
Wojna na Ukrainie
- ostatnia aktualizacja:
Wczoraj 22:48
📌
Konflikt izrealsko-arabski
- ostatnia aktualizacja:
Dzisiaj 2:25
Aż mi się ilustracje z kamasutry przypomniały.
Boli ją lewa bo się trzęsie...
typiara zlamala biodro, i tera se wyobrazcie jaki to musial byc bol jak biodro jest twarde jak beton.
up. Niemal ból dupy... Pogięło ją czy co?
Takie mi się skojarzenie nasunęło... 
"[...]
Tak to Lis zakpił i sam dalej bieży,
Ale nie tylko z zamysłem kradzieży.
Mord, cudzołóstwo, rabunek i zdrada
Nie są dlań grzechem. Nowy plan układa.
Pięknej Wilczycy chce złożyć wizytę:
Wybada przez nią zamiary ukryte
Wilka, co skargę nań zaniósł do Króla.
Przy sposobności potańczy, pohula
Z nieobecnego Srogosza małżonką.
Lecz jej nie zastał, tylko dzieci gronko.
„Pasierby moje, chowajcie się zdrowo" —
Rzekł i odchodzi kiwnąwszy im głową.
Wraca Wilczyca: „Nie było nikogo?" —
Pyta. „O właśnie tam Lis idzie drogą.
Był tutaj, zwał nas swymi pasierbami."
Wilczyca krzyknie: „Sprawę z tego zda mi!
Przebrały miarę jego niecne grzeszki!"
Pobiegła za nim. Znała jego ścieżki.
Gdy go dościgła, gniew z oczu jej świeci:
„Lżysz mnie zniewagą wobec moich dzieci?
Zaraz ci twojej podłości dowiodę!"
Błysnąwszy kłami, chwyta go za brodę.
Ledwie uskoczył Lis Wilczycy krewkiej
I czmycha czując, że to nie przelewki.
Lecz ona za nim. Chryja się zaczyna.
W pobliżu stała zamczyska ruina,
A w wieży, która pękła od starości,
Powstała szpara na piędź szerokości.
Lis przez szczelinę z trudem się przemyka,
Wilczyca szybko głowę za nim wtyka
I pcha się, ale że duża i tęga,
Połową ciała w szczelinie ustrzęga.
Ani w tył, ani w przód, choć gruz się sypie.
Lis obiegł wkoło, pod ogon ją szczypie.
Ona w krzyk: „Zbóju, łotrze, jakich mało!"
Na to Lis drwiąco: „Ano, już się stało."
I gdy Wilczyca wyrwała się siłą
Z szczeliny, już się za Lisem kurzyło.
[...]"
"[...]
Tak to Lis zakpił i sam dalej bieży,
Ale nie tylko z zamysłem kradzieży.
Mord, cudzołóstwo, rabunek i zdrada
Nie są dlań grzechem. Nowy plan układa.
Pięknej Wilczycy chce złożyć wizytę:
Wybada przez nią zamiary ukryte
Wilka, co skargę nań zaniósł do Króla.
Przy sposobności potańczy, pohula
Z nieobecnego Srogosza małżonką.
Lecz jej nie zastał, tylko dzieci gronko.
„Pasierby moje, chowajcie się zdrowo" —
Rzekł i odchodzi kiwnąwszy im głową.
Wraca Wilczyca: „Nie było nikogo?" —
Pyta. „O właśnie tam Lis idzie drogą.
Był tutaj, zwał nas swymi pasierbami."
Wilczyca krzyknie: „Sprawę z tego zda mi!
Przebrały miarę jego niecne grzeszki!"
Pobiegła za nim. Znała jego ścieżki.
Gdy go dościgła, gniew z oczu jej świeci:
„Lżysz mnie zniewagą wobec moich dzieci?
Zaraz ci twojej podłości dowiodę!"
Błysnąwszy kłami, chwyta go za brodę.
Ledwie uskoczył Lis Wilczycy krewkiej
I czmycha czując, że to nie przelewki.
Lecz ona za nim. Chryja się zaczyna.
W pobliżu stała zamczyska ruina,
A w wieży, która pękła od starości,
Powstała szpara na piędź szerokości.
Lis przez szczelinę z trudem się przemyka,
Wilczyca szybko głowę za nim wtyka
I pcha się, ale że duża i tęga,
Połową ciała w szczelinie ustrzęga.
Ani w tył, ani w przód, choć gruz się sypie.
Lis obiegł wkoło, pod ogon ją szczypie.
Ona w krzyk: „Zbóju, łotrze, jakich mało!"
Na to Lis drwiąco: „Ano, już się stało."
I gdy Wilczyca wyrwała się siłą
Z szczeliny, już się za Lisem kurzyło.
[...]"
Fajnie by się ją ruchało