POKŁÓCIŁY SIĘ OKRUTNIE CZĘŚCI CIAŁA. NO, BO KTO TU RZĄDZI? - TOŻ JASNYM
JEST, ŻE JA - BURKNĄŁ MÓZG - TO JA TU MYŚLĘ I WSZYSTKO KONTROLUJĘ. -
BZDURA! - ZAPROTESTOWAŁY RĘCE - MY TU ROBIMY NAJWIĘCEJ - ZARABIAMY NA
WASZE UTRZYMANIE.
- ECH - WESTCHNĘŁY NOGI - TO NASZA ROLA RZĄDZIĆ, TO MY DECYDUJEMY, JAKI
KIERUNEK OBRAĆ I DĄŻYĆ W SŁUSZNYM KIERUNKU. - MY - ODPARŁY OCZY - MYŚMY
SZEFAMI - MY WSZYSTKO WIDZIMY I NAPRAWDĘ NIC NAM NIE UMYKA. - BZDURA -
ODPARŁ ŻOŁĄDEK - TO JA TU RZĄDZĘ, WYTWARZAM WAM WSZYSTKIM ENERGIĘ,
CIĘŻKO PRACUJĘ I TRAWIĘ. BEZE MNIE ZGINIECIE...
- JA BĘDĘ SZEFEM - NAGLE ODEZWAŁA SIĘ MILCZĄCA DOTĄD DUPA - I JUŻ.
ŚMIECH OGÓLNY, ŻE CAŁE CIAŁO SIĘ NIE MOŻE POZBIERAĆ. - DOBRA -
ODPOWIEDZIAŁA DUPA - JAK TAK, TO STRAJK. I PRZESTAŁA ROBIĆ COKOLWIEK.
MINĘŁO KILKA GODZIN. MÓZG DOSTAŁ GORĄCZKI. RĘCE OPADŁY. NOGI ZGIĘŁY SIĘ
W KOLANACH OCZY WYSZŁY NA WIERZCH. ŻOŁĄDEK WZDĘŁO I SPUCHŁ Z WYSIŁKU.Â
SZYBKO ZAWARTO POROZUMIENIE. SZEFEM ZOSTAŁA DUPA.
I TAK TO JUŻ JEST DRODZY MOI. SZEFEM MOŻE ZOSTAĆ TYLKO TEN, CO GÓWNO ROBI.