#4. Mroczny rycerz (2008), reżyser - Christopher Nolan

Po aresztowaniu przez Jima Gordona (Gary Oldman) Joker (Heath Ledger) siedzi samotnie w celi, po pewnym czasie w areszcie pojawia się burmistrz Garcia (Nestor Carbonell), żeby zobaczyć przestępcę i awansować policjanta. Kiedy funkcjonariusze wiwatują na cześć Gordona, Ledger zaczyna powoli rytmicznie klaskać zachowując przy tym kamienną twarz. Ta reakcja nie była zaplanowana, była to czysta improwizacja, świetnie wpisująca się w niepokorny charakter Jokera.


#5. Robocop (1987), reżyser - Paul Verhoeven
Kiedy "główny bandzior" Clarence Boddicker (Kurtwood Smith) trafia na posterunek mocno obity przez Robocopa (Peter Weller), Boddicker spluwa krwią na dokumenty i rzuca tekstem "Dajcie mi mój pier*ny telefon". Smith i Verhoeven na chwilę przed kręceniem sceny przedyskutowali ten niewpisany do scenariusza element. Nikt oprócz nich się tego nie spodziewał, stąd mocna i naturalna reakcja statystów.


#6. Pretty Woman (1990), reżyser - Garry Marshall
W jednej z najbardziej charakterystycznych scen filmu biznesmen Edward Lewis (Richard Gere) pokazuje prostytutce Vivian Ward (Julia Roberts) piękny diamentowy naszyjnik. Kiedy Vivian sięga, aby go dotknąć, Lewis nagle zatrzaskuje pudełko. Reakcja i śmiech Roberts na ten zaskakujący gest tak się spodobały reżyserowi, że moment ten nie został wycięty.


#7. Być jak John Malkovich (1999), reżyser - Spike Jonze
Wkrótce po spotkaniu Johna Malkovicha z Craigiem Schwartzem (John Cusack) Malkovich wściekły odchodzi. W tym momencie wyprzedza go samochód i z jego okna napity koleś trafia Johna w potylicę puszką od piwa, krzycząc "Ej, Malkovich! Orientuj się!". W tym momencie aktor krzyczy z bólu. Ani rzut puszką, ani okrzyk bólu nie były zaplanowane, ale statysta wczuł się w rolę pijaczka i skorzystał z okazji. Jonze uznał, że ta scena dobrze pokazuje narastającą frustrację głównego bohatera i zostawił ją w filmie.

Statysta, zamiast ochrzanu i wypowiedzenia, otrzymał podwyżkę.


#8. Golfiarze (1980), reżyser - Harold Ramis
Jedną z najczęściej cytowanych scen tego filmu jest "Opowieść o Kopciuszku", którą ogrodnik Carl Spackler (Bill Murray) mruczy sam do siebie, i która opowiada o nieznanym golfiarzu, który wygrywa mistrzostwa. Cała opowieść została zaimprowizowana przez Murraya. W książce "Opowieść Kopciuszka: Moje życie w golfie" aktor napisał: "Cała opowieść o Kopciuszku była pomysłem jednej chwili. Powiedziałem 'Dajcie kwiaty, cztery rzędy chryzantem'".


#9. Głupi i głupszy (1994), reżyser - Farrelly Brothers
Scena, w której dwaj przyjaciele-idioci Lloyd Christmas (Jim Carrey) i Harry Dunne (Jeff Daniels) jadą samochodem razem z mafijnym zabójcą Joe Mentalino (Mike Starr), nie była szczegółowo opisana w scenariuszu. Zachowanie wszystkich trzech aktorów (denerwujące dźwięki wydawane przez przygłupów i reakcje bandyty) były improwizacją.


#10. Wpadka (2007), reżyser - Judd Apatow
Obrażanie ludzi nie używając wulgaryzmów jest prawdziwą sztuką. Cała wymiana zdań między Petem (Paul Rudd) i Benem (Seth Rogen) w samochodzie była całkowicie zaimprowizowana. Co prawda w filmie zajmuje ona jedynie kilka sekund, ale w materiałach dodatkowych na DVD dostępna jest pełna wersja, trwająca ponad sześć minut.


#11. Buntownik z wyboru (1997), reżyser - Gus Van Sant
Scena dialogu między terapeutą Seanem Maguire (Robin Williams) i matematycznym geniuszem Willem Hunting (Matt Damon) dowodzi, że praca z genialnymi komikami najlepiej wychodzi, jeśli pozwoli się im improwizować. Cała historia o kobiecie Maguire'a została zmyślona na miejscu przez Williamsa.


#12. Mroczny rycerz (2008), reżyser - Christopher Nolan
Zgodnie ze scenariuszem Joker (Heath Ledger) miał iść ulicą, kiedy za jego plecami wybuchała sekcja szpitala, następnie była przerwa w wybuchu, Joker wsiadał do autobusu, a następnie reszta szpitala wylatywała w powietrze. W czasie kręcenia sceny, w momencie zaplanowanej przerwy między wybuchami, Ledger zatrzymał się i zaczął histerycznie naciskać detonator w stylu typowym dla Jokera, wprowadzając dawkę czarnego humoru do sceny, która miała być mroczna.


#13. Obcy, decydujące starcie (1986), reżyser - James Cameron
Kiedy Obcy po raz pierwszy atakują żołnierzy, a następnie rozbija się ich statek ewakuacyjny, w szeregi specjalsów wkracza chaos i dezorientacja. Kiedy ekipa próbuje się pozbierać i zorientować się, co się stało, szeregowy Hudson (Bill Paxton), wieczny pesymista, lamentuje "To wszystko, koniec gry, stary, koniec gry! Co teraz zrobimy?". W scenariuszu nie było kwestii "koniec gry" i została ona spontanicznie dodana przez Paxtona.


#14. Tootsie (1982), reżyser - Sydney Pollack
W tej scenie początkujący scenarzysta Jeff Slater (Bill Murray) miał przez całą imprezę zabawiać ludzi dialogiem, ale w scenariuszu nie było ani słowa z jego kwestii. Całą wypowiedź powierzono improwizacji doświadczonego komika.


#15. Podejrzani (1995), reżyser - Bryan Singer
Do tej sceny Christopher McQuarrie napisał tylko jedną wypowiedź: "Daj mi klucze, ty pier*ny skur*nie" - reszta została pozostawiona wyobraźni aktorów. McQuarrie zagrał gliniarza rozmawiającego z podejrzanymi i rozmowa z Fredem Fensterem (Benicio Del Toro) była dziełem przypadku.

Według wywiadu z materiałów dodatkowych na DVD ciągły śmiech w czasie wypowiadania kwestii Del Toro wynikał z tego, że w tym czasie aktor ciągle pierdział. Jak widać facet zawsze będzie facetem.


#16. Wojownicy (1979), reżyser - Walter Hill
Zgodnie ze scenariuszem szef przeciwnego gangu, Luther (David Patrick Kelly), miał podjechać samochodem i stukając butelkami sprowokować Wojowników do walki. Kelly spontanicznie dodał słynny tekst "Wojownicy, chodźcie się zabawić!"


#17. Ojciec chrzestny (1972), reżyser - Francis Ford Coppola
Capo rodziny Corleone, Peter Clemenza (Richard Castellano), rozkazuje swojemu "cynglowi" Rocco Lampone (Tom Rosqui) rozprawić się z Paulie Gatto (John Martino) za zdradę Don Vito Corleone (Marlon Brando). Oryginalną kwestią Castellano było "Zostaw broń", ale zapożyczając tekst z wcześniejszej sceny, gdzie żona Clemenza przypominała mu o przyniesieniu cannoli , powiedział znane "Weź cannoli".


#18. Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę (1964), reżyser - Stanley Kubrick
Naukowiec dr. Merkwürdigliebe aka Strangelove (Peter Sellers) poruszał się na wózku inwalidzkim przez cały film, ale Sellers postanowił na sam koniec filmu wstać, zrobić kilka kroków i wykrzyknąć "Mein Führer! Mogę chodzić!". Kubrick zmienił dużą część scenariusza, którego był współautorem, aby dopasować go do tej improwizacji.


#19. Szeregowiec Ryan (1998), reżyser - Steven Spielberg
W czasie krótkiej przerwy w walce kapitan Miller (Tom Hanks) siada z szeregowcem Ryanem (Matt Damon) i wymienia z nim historie o tym, jak wyglądało ich życie w domu. Opowieść o braciach Ryana i wydarzeniach w stodole zostały całkowicie wymyślone przez Damona.


#20. Szczęki (1975), reżyser - Steven Spielberg
Przemierzając wody oceanu szeryf Brody (Roy Scheider) poszukuje rekina mordercy. Kiedy ma okazję obejrzeć go po raz pierwszy jest zaskoczony i oszołomiony jego rozmiarem, wtedy odwraca się do kapitana Quinta (Robert Shaw) i rzuca słynny tekst "Potrzebujemy większej łodzi". Wypowiedź ta nigdy nie pojawiła się w scenariuszu.


#21. Casablanca (1942), reżyser - Michael Curtiz
Scena, w której Rick Blaine (Humphrey Bogart) wsadza Ilsę Lund (Ingrid Bergman) i Victora Laszlo (Paul Henreid) do samolotu lecącego do Ameryki jest pełna pamiętnych wypowiedzi, ale kwestie będące na piątym miejscu na liście "100 najlepszych kwestii filmowych wszech czasów" nie pochodzą ze scenariusza. Jak donoszą media, Bogart wielokrotnie mówił do Bergman "Here's looking at you kid", kiedy pomiędzy ujęciami uczył ją gry w pokera.


#22. Annie Hall (1977), reżyser - Woody Allen
Neurotyczny żydowski komik Alvy Singer (Woody Allen) bawi się na imprezie, kiedy znajomy podaje mu pudełko z kokainą. Kiedy Singer przejmuje pudełko nagle silnie kicha, rozdmuchując narkotyk po pomieszczeniu. Aktorzy i statyści wokół spontanicznie się roześmiali i reżyser postanowił zostawić tę scenę w ostatecznym filmie. Jedno z najbardziej znanych kichnięć kina nie tylko było niezaplanowane, ale odbyło się w czasie próby kamerowej.


#23. Nocny kowboj (1969), reżyser - John Schlesinger
Kiedy żigolo Joe Buck (Jon Voight) i oszust Ratso (Dustin Hoffman) przechodzą przez nowojorską ulicę, nagle drogę zajeżdża im taksówka. Była to prawdziwa taksówka z Nowego Jorku, której kierowca zignorował znaki zakazu wjazdu "ulica zamknięta, zdjęcia filmowe" i wjechał w kadr. Skoro taksówki tam wcale miało nie być, to i reakcja aktorów była w 100% spontaniczna.