...10 czerwca 1916 r. dwie kompanie 137 reg.piechoty czekające w okopach z postawionymi bagnetami na zakończenie strasznego ataku artyleryjskiego,zostały tutaj pogrzebane żywcem. Żołnierzy znaleziono dopiero w 1919 r. gdy zauważono kilkaset wystających z ziemi bagnetów. Wzdłuż transzei, której ofiary pozostawiono w miejscu gdzie zginęły w dalszym ciągu można zobaczyć wystające z ziemi bagnety...
Okop bagnetów – wzniesiony w 1920 pomnik żołnierzy poległych w bitwie pod Verdun z 3. i 4. kompanii 137 pułku piechoty francuskiej. Według powstałej bezpośrednio po wojnie popularnej wersji upamiętnia żołnierzy zasypanych żywcem w zawalonym pod wpływem niemieckiego ostrzału okopie. W rzeczywistości pochowani w tym miejscu żołnierze zginęli wcześniej i zostali pochowani w zbiorowym grobie powstałym w miejscu, w którym wcześniej się bronili.
Między 10 a 12 czerwca 1916 3. i 4. kompania 137 pułku piechoty znalazły się pod bezpośrednim ostrzałem niemieckim w otoczonym przez przeciwnika okopie w wąwozie Dame. Większość z nich zginęła, jedynie nielicznym udała się ucieczka. Po zdobyciu okopu żołnierze niemieccy zebrali ciała Francuzów i umieścili je w zniszczonym okopie w celu dokonania prowizorycznego pochówku. Nie mając możliwości wykonania krzyża, pozostawili część karabinów zabitych w okopie tak, by wystawały z ziemi i wskazywały na istnienie grobu.
Późniejsze szczegółowe badania nad historią Okopu bagnetów pozwalają stwierdzić, że popularna wersja wydarzeń jest z pewnością fałszywa. Jest niemożliwe, by żołnierze znajdujący się w okopie zachowali postawę stojącą w momencie zawalenia się go, a zatem również wystające z ziemi fragmenty broni nie mogłyby - tak jak w przypadku Okopu bagnetów - ustawić się prosto i w regularnych odstępach. Ponadto w czasie rozkopywania okopu ustalono, że szkielety żołnierzy faktycznie znajdujące się w okopie były rozmieszczone w pozycji leżącej, jak zwykle w przypadku prowizorycznych zbiorowych grobów z epoki I wojny światowej, nie zaś w pozycji stojącej, jak głosiła legenda.
Jeszcze w latach 20. XX wieku Okop bagnetów został rozkopany w celu ewentualnej identyfikacji znajdujących się w nim ciał. Znaleziono 21 szkieletów, z których 14 udało się zidentyfikować. Szczątki te przeniesiono na cmentarz w Fleury, zaś zwłoki siedmiu nieznanych żołnierzy pozostawiono na pierwotnym miejscu, stawiając obok wystających z ziemi karabinów drewniane krzyże.
Okop bagnetów – wzniesiony w 1920 pomnik żołnierzy poległych w bitwie pod Verdun z 3. i 4. kompanii 137 pułku piechoty francuskiej. Według powstałej bezpośrednio po wojnie popularnej wersji upamiętnia żołnierzy zasypanych żywcem w zawalonym pod wpływem niemieckiego ostrzału okopie. W rzeczywistości pochowani w tym miejscu żołnierze zginęli wcześniej i zostali pochowani w zbiorowym grobie powstałym w miejscu, w którym wcześniej się bronili.
Między 10 a 12 czerwca 1916 3. i 4. kompania 137 pułku piechoty znalazły się pod bezpośrednim ostrzałem niemieckim w otoczonym przez przeciwnika okopie w wąwozie Dame. Większość z nich zginęła, jedynie nielicznym udała się ucieczka. Po zdobyciu okopu żołnierze niemieccy zebrali ciała Francuzów i umieścili je w zniszczonym okopie w celu dokonania prowizorycznego pochówku. Nie mając możliwości wykonania krzyża, pozostawili część karabinów zabitych w okopie tak, by wystawały z ziemi i wskazywały na istnienie grobu.
Późniejsze szczegółowe badania nad historią Okopu bagnetów pozwalają stwierdzić, że popularna wersja wydarzeń jest z pewnością fałszywa. Jest niemożliwe, by żołnierze znajdujący się w okopie zachowali postawę stojącą w momencie zawalenia się go, a zatem również wystające z ziemi fragmenty broni nie mogłyby - tak jak w przypadku Okopu bagnetów - ustawić się prosto i w regularnych odstępach. Ponadto w czasie rozkopywania okopu ustalono, że szkielety żołnierzy faktycznie znajdujące się w okopie były rozmieszczone w pozycji leżącej, jak zwykle w przypadku prowizorycznych zbiorowych grobów z epoki I wojny światowej, nie zaś w pozycji stojącej, jak głosiła legenda.
Jeszcze w latach 20. XX wieku Okop bagnetów został rozkopany w celu ewentualnej identyfikacji znajdujących się w nim ciał. Znaleziono 21 szkieletów, z których 14 udało się zidentyfikować. Szczątki te przeniesiono na cmentarz w Fleury, zaś zwłoki siedmiu nieznanych żołnierzy pozostawiono na pierwotnym miejscu, stawiając obok wystających z ziemi karabinów drewniane krzyże.
41
