P.: Przypomina sobie pan, o której zaczął pan autopsję?

O.: Autopsję zacząłem o godzinie 8:30.

P.: Czy pan X był wtedy martwy?

O.: Nie, siedział na stole i dziwił się, dlaczego dokonuję na nim autopsji.

* * *

P.: Panie doktorze, zanim rozpoczął pan autopsję Iksińskiego, zbadał pan puls?

O.: Nie.

P.: Zmierzył pan ciśnienie?

O.: Nie.

P.: Sprawdził pan oddech?

O.: Nie.

P.: A wiec jest możliwe, że pacjent jeszcze żył, kiedy dokonywał pan autopsji?

O.: Nie.

P.: Jak może być pan tak pewny, panie doktorze?

O.: Ponieważ jego mózg stał w słoju na moim stole.

P.: Ale czy pomimo to mogło być możliwe, że pacjent był jeszcze przy życiu?

O.: Tak, było możliwe, że jeszcze żył i praktykował gdzieś jako adwokat.

* * *

P.: I co się stało potem?

O.: Powiedział: muszę cię zabić, bo mógłbyś mnie rozpoznać.

P.: I zabił pana?

* * *

P.: Jestem pewien, że jest pan uczciwym i inteligentnym człowiekiem...

O.: Dziękuję. Gdyby nie obowiązywała mnie przysięga, odwzajemniłbym komplement.