51-letni pilot helikoptera Victor Zavalypich leciał nad jeziorem 30 kilometrów od Jugorska, gdy zauważył ciemną plamę na lodzie...



Dorosły łoś waży około 600 kilogramów, a stojąc na kruchym lodzie, natychmiast zapadł się pod niego. Aby utrzymać ją od śmierci, Zavalypich zawrócił na lądowisko śmigłowca aby uzyskać dodatkową pomoc w postaci lin i pasów. Później powrócił na miejsce zdarzenia. Pilot i jego trzej pasażerowie z trudem wyciągnęli zwierzę z wody. Operacja trwała około półtorej godziny. Victor i jego przyjaciele próbowali rozgrzać łosia, pocierając ją, rozciągając kończyny i okładając ubraniami, aż łoś się przebudził. W tym czasie wymyślili pseudonim - Mańka. Potem przywiązali jej niebieską wstążkę do identyfikacji i wypuścili do lasu.

znalazły dziurę, dzięki której mogły zaczerpnąć powietrza

Ostatnio widziałem tu artykuł o różowym jeziorku, teraz pora na świecące w ciemności



Mówi się, że pływanie świetnie wpływa na zdrowie, ale ci pływacy nie wiedzieli do końca co się dzieje po tym, jak wzięli późnonocną kapiel i zamienili się w błękitny fluorescencyjny cień.

"To było jak zabawa radioaktywną farbą." powiedział Phil Hart - fotograf, który uwiecznił cudowny widok gdy jego przyjaciele wyłaniali się z jeziora w nocnych ciemnościach.

Poświata została utworzona przez chemiczną reakcję nazywaną bioluminescencją, która zachodzi gdy naturalne środowisko mikroorganizmów wodnych zostaje zakłócone.

34-letni Phil ustawił w aparacie funkcję "wolnej migawki" i rzucił do wody piasek z kamieniami w celu uwiecznienia błekitnej mgły:



Zdjęcia te są szczególnie zachwycajace, ponieważ zagęszczenie mikroorganizmów z gatunku Noctiluca Scintillans było wyjątkowo wysokie. Phil wykonał zdjęcia nad brzegiem australijskiego zespołu jezior Gippsland Lakes w stanie Wiktoria.

Phil powiedział "Oglądając tam zjawisko bioluminescencji zostałem oczarowany i jednocześnie zdałem sobie sprawę, że jest to niepowtarzalne i rzadkie."

"Jestem szefem stowarzyszenie kajakarskiego, które rozbija swe obozowe namioty nad tymi brzegami juz od 50 lat. Nikt nie widział jeszcze bioluminescencji tak mocnej i jasnej jak ta."

Uważa się, że połączenie pożarów buszu i powodzi stało się przyczyną zwiększenia ilości substancji odżywczych w jeziorze, którymi karmią sie organizmy.



"To nie powtórzy się w moim życiu już nigdy więcej" powiedział Phil "Jestem szczęściarzem - byłem tam, podziwiałem, a w dodatku miałem ze sobą aparat i osprzęt, dzięki czemu wszystko uwieczniłem."

Phil, mieszkaniec Melbourne, dodał "Kiedy zrobiłem pierwsze zdjęcie nie mogłem uwierzyć w to co zobaczyłem na wyświetlaczu - ludzie w wodzie wyglądali cudacznie."



źródło

Pożegnanie...

Finał akcji w 0:30. Chyba coś nie pykło.

Jezioro Hillier – bezodpływowe jezioro znajdujące się na australijskiej wyspie Middle należącej do Archipelagu Recherche złożonego z ok. 100 wysp u płd.-zach. wybrzeży Australii Zachodniej, w pobliżu przylądka Arid.
Jest jeziorem typu solankowego o szerokości ok. 600 metrów i oddzielone od oceanu wąskim pasem ziemi. Posiada kształt przypominający odcisk stopy, od lasu i brzegu oddzielone jest pasem piasku wymieszanego z solą. Ulokowane jest wśród zalesionego terenu eukaliptusami i drzewami z gatunku Melaleuca leucadendra.
Początki wiadomości o jeziorze datują się na rok 1802. W tym roku angielski podróżnik i hydrograf Matthew Flinders odwiedził to miejsce w swej podróży do Sydney. W początkowych latach XIX wieku swoje osady mieli w tym miejscu wielorybnicy jak i myśliwi polujący na foki.
Jezioro zabarwione jest na kolor jasnoróżowy. Przyczyna takiego zabarwienia do dziś nie została wyjaśniona. Barwa ta jest trwała, nawet po nabraniu wody do jakiegoś pojemnika. W połowie wieku XX naukowcy badali skład wody w jeziorze chcąc dowiedzieć się co powoduje, że jezioro przybiera kolor różowy. Z początku sądzono, że barwę tę wytwarzają glony m.in. Dunaliella salina, które to wytwarzają czerwony barwnik, jednakże ich domysły nie potwierdziły się.
W początkowych latach XX wieku z jeziora wydobywano sól lecz po 6 latach eksploatacji zaniechano wydobycia.

ciekawy efekt

jak było to wyjebać.

Co za pech...

Aż miło popatrzeć gdy za oknem taki wypizdów. Headcam w 0:25.