Poprawił mi humor muszę przyznać
Akcja właściwa od ok. 1:05

Klasyczny niemy horror produkcji szwedzkiej. Oparty na legendzie mówiącej, że ostatni grzesznik, który umrze przed wybiciem północy w Sylwestra, będzie przez cały następny rok pełnił funkcję tytułowego furmana, którego zadaniem jest odprowadzanie dusz zmarłych w zaświaty. W roku 1921 pada na Davida Holma, drobnego pijaczka, a tym który ma przekazać mu swoje obowiązki okazuje się dawny znajomy. Zabiera on Davida w retrospektywiczną podróż ukazując mu jakim w rzeczywistości nikczemnym był człowiekiem.

Jeśli ktoś za kinem niemym przepada, a tego filmu jeszcze nie widział to może brać w ciemno. Jako ciekawostkę można dodać, że był to jeden z ulubionych filmów Bergmana i źródło inspiracji dla niego.

Dodatkowo wersja, którą oglądałem miała podłożony kapitalny dark ambientowy soundtrack jeszcze potęgujący niesamowitą atmosferę (nie wiem czy wszystkie dostępne w internecie mają tą samą ścieżkę dźwiękową).

Georges Méliès - The Man With The Rubber Head (1901)
(oryginalnie "L'homme à la tête de caoutchouc")

Krótkometrażowy, niemy filmik, a właściwie sztuczka filmowa pochodząca z roku - uwaga - 1901.



Jej autorem jest Georges Méliès:



najbardziej znany z "Podróży na Księżyc" (1902):



Georges Méliès był francuskim iluzjonistą, reżyserem i producentem filmowym, pionierem kina, karykaturzystą. Nazywany "magiem kina" i "czarodziejem ekranu". Prekursor kina wyłącznie rozrywkowego, wizjoner, geniusz, wyprzedzający swoją epokę o dekady.

Za wiki: "Filmy Méliès oparte są na cudowności, zawierają liczne triki filmowe, tematykę baśniową. Reżyser tworzył też rekonstruowane aktualności (np. film Koronacja Edwarda VII) oraz adaptacje literackie. Własnoręcznie projektował i tworzył kostiumy i dekoracje do swoich produkcji. Część filmów sam ręcznie kolorował."

W swoim życiu wyprodukował i nakręcił około 500 krótkometrażowych filmów jak "Człowiek z Gumową Głową" ale większość została zniszczona. Do naszych czasów zachowało się zaledwie kilkadziesiąt. Ponieważ życie jest kurewsko niesprawiedliwe, Méliès koniec końców zbankrutował i umarł w przytułku bez grosza przy duszy.

Według mnie pan Méliès zasługuje na to, aby szerzyć jego twórczość gdyż nawet przy dzisiejszych standardach większość jego sztuczek robi wrażenie. (Pomyśleć, jak działały na wyobraźnię na początku XX wieku, kiedy nawet fotografia była w powijakach. Dla lepszego odniesienia dodam, że słynne "Wyjście Robotników z Fabryki" braci Lumiere datowane jest na 1895 rok).

Dla zainteresowanych, kilka innych sztuczek, które udało mi się znaleźć:

1. The Four Troublesome Heads (1898):


2. One Man Band (1900):


3. The Music Lover (1903):


Na koniec najdłuższy "A Trip to the Moon" (1902):
(Zignorować komentarze po francusku, no chyba że ktoś rozumie - to świetnie Komentuje wnuczka Meliesa):

Niemy powiedział głuchemu, że szczerbaty odgryzł włosy łysemu