Mięso wiewiórki ma dużo białka, mało tłuszczu i podobno najlepiej smakuje z grilla.
Ten okaz jednak na niewiele się zda...

Siema.

Pamiętacie te 2 fascynujące tematy?

sadistic.pl/modliszka-a-w-niej-vt196485,15.htm2106734
sadistic.pl/zabojczy-grzyb-vt280632.htm

Przedstawiam prelekcję, w której żółty pan rozprawia na powiązany temat, o iście sadystycznym zabarwieniu.
Otóż niektóre pasożyty w toku ewolucji doszły do takiego wyrafinowania, że do osiągnięcia swych celów zmieniają zachowanie nosiciela.
Każe się to zastanowić nad tym, w jakim stopniu człowiek jest kontrolowany przez to co w nim żyje.

Kiedy ostatnio widzieliście coś tak mądrego jak wykład?



Bonus
Co powiecie na kilka ciekawych i naiwnych teorii do rozkminiania na zbaku?

#1 Co jeśli kiedyś na świecie było dużo pasożytów, które specjalizowały się w kontroli każdego mózgu. Reakcją obronną zainfekowanych było tworzenie nowych receptorów i większych mózgów. Pasożyty wyginęły bo nie umiały ich kontrolować i nosiciele zostali z dużymi mózgami do zagospodarowania, bum-inteligencja.

#2 Aalbo człowiek ewoluuje w tak pokrętny sposób, m.in. wykształcając inteligencję bo jest tylko platformą do zaspokajania coraz-to nowszych i bardziej skomplikowanych zachcianek, dajmy, bakterii żyjących w przewodzie pokarmowym, które lubią, dajmy, mięso po obróbce termicznej, albo kotlety sojowe.

Pozdrawiam.

Aż miło na to popatrzeć, skurwiele nauczyly sie polowac na karaluchy, atakuja raz, paralizujac je, a nastepnie wstrzykuja jad w mozg, przez ktory karaluch staje sie "zombiakiem", nie moze nic zrobic, ale zyje, zeby larwy tego drugiego gowna mogly sobie wpierdalac swieze miesko
Angielski na poziomie srednim, warto posluchac
Enjoy

Otóz jako, że jestem studentem medycznego kierunku i zaciekawił mnie ostatnio temat pasożytów, dzisiaj natrafiłem na ciekawy filmik.



zapraszam do czytania na temat: Drakunkuloza dużo śmiesznych zdjec również jest

nie uważam tego jako temat na harda, tam moge dużo poważniejsze rzeczy chociażby z praktyk wrzucic

Witam,

Czy ktoś z was widział kiedyś małego wieloryba? Takiego wielkości piłki nożnej? Wątpie. Postaram sie wam przedstawic życie młodych wielorybow, przy okazji rozwiązujac zagadke II wojny światowej.

Małych wielorybów nie mieliśmy okazji oglądać, ponieważ nie mamy okazji ich zobaczyć. Wieloryby nie rozmnażają sie jak wiekszosc zwierzat morskich. Wieloryb zaczyna rozwiajać się w głowie, konkretnie w mózgu, Żydów. Można się nim zarazić tak jak tasiemcem czy glistą ludzką. Na szczęscie wszyscy są na wieloryba odporni oprocz Żydów.
Gdy wieloryb dostaje się do mózgu zaczyna go powoli wyżerać. Gdy juz "zje" ponad 1/3 zwykły Żyd staje sie ortodoksyjnym. Nastepnie pasożyt wydostaje się z ciała Żyda (najprawdopodobniej przez skruszenie czaszki). Tuż po wydostaniu się jak najszybciej udaje się do najblizszego zbiornika wodnego, którym wypływa na pełny ocean. Jest to możliwe ponieważ na wiekszości terenach zamieszkiwanych przez żydów nie ma obszarów bezodpływowych. Taki wieloryb płynie odrazu do Atlantydy - starożytnego podwodnego miasta. Tam przechodzi dojrzewanie po czym wypływa na powierzchnie.
I to jest głownym powodem dlaczego Hitler, pojmował Żydów. Dlaczego akurat Żydów skoro sam po częsci nim był? Ponieważ chciał dotrzeć do Atlantydy! To wyjaśnia również wysoko rozwiniętą niemiecką flotę morską. Hitler nie zabijał Żydów tylko zarażał ich wielorybem, po czym rozbijał ich czaszki i śledził wieloryby. Nigdy jednak nie udało mu się znależć tajemniczego miasta.
Ostatnia sprawa: Hitler nie popełnił samobójstwa, nigdzie też nie uciekł, on po prostu sam zaraził się wielorybem. Niedawno zobaczyłem (co prawda na bezuzytecznej) że japońscy rybacy coraz częsciej donoszą o zaobserwowaniu wielkiego stwora podobnego do człowieka, lecz wielkości wieloryba . Jedyne sensowne wyjaśnienie: tym stworem jest właśnie pasożyt Hitlera. Jest on formą pośrednią miedzy człowiekiem a wielorybem. Nie mógł się prawidłowo rozwinąć ponieważ w żyłach Hitlera nie płyneła czysta Żydowska krew.

Worecznica to pasożyt, który mógłby z powodzeniem wystąpić jako główny bohater przerażającego horroru. Larwy samic wnikają do organizmu swojego gospodarza i tam zamieniają się w galaretowaty twór, który przenika przez tkanki zaatakowanego zwierzęcia zawłaszczając dzięki długim wypustkom całe jego ciało łącznie z mózgiem.

Worecznice atakują kraby i przypuszcza się, że zarażonych nimi jest nawet 50 proc. wszystkich tych zwierząt. Małe larwy (tylko samice) wędrują w poszukiwaniu tych skorupiaków. Kiedy jakiegoś napotkają przyczepiają się do jego pancerza i skrupulatnie badają jego powierzchnię w poszukiwaniu słabych miejsc, w których łączą się poszczególne płytki. Pancerz larwy worecznicy działa niemal jak mała strzykawka – przy pomocy przypominającego igłę zakończenia larwa wstrzykuje swoje miękkie ciało do wnętrza swojej ofiary. Traci wtedy własną skorupkę, odnóża, a nawet oczy i przekształca się w żółty galaretowaty twór, którego rozgałęzione wypustki zaczynają oplatać narządy wewnętrzne żywiciela i rozrastać się w jego tkankach we wszystkich kierunkach jak pleśń na chlebie.

Zaatakowany krab przestaje rosnąć, ponieważ pasożyt zużywa niemal całą potrzebną zwierzęciu do życia energię i składniki odżywcze. Zostaje też wysterylizowany – jego gonady przestają funkcjonować. Nie przechodzi również linienia, czyli okresowej wymiany pancerza związanej ze wzrostem ciała. Po niedługim czasie spodnia część pokrywających kraba płytek dosłownie eksploduje, a ze środka wydostają się ogromne jajniki pasożytniczej worecznicy.

Pasożyt, który atakuje następnie układ nerwowy swojego żywiciela, zmusza go do poszukiwania larw samców worecznicy. Kiedy do spotkania w końcu dojdzie – również samiec wnika do wnętrza kraba i tam następuje zapłodnienie oraz złożenie jaj, z których wylęgnie się następne pokolenie larw. Krab, którego mózg został już całkowicie opanowany przez worecznicę, niezależnie od swojej faktycznej płci, zachowuje się jak samica opiekująca się własnymi jajami. Pilnuje ich i chroni przed zanieczyszczeniami. W odpowiednim momencie zaatakowane zwierzę kieruje się na płycizny i tam uwalnia ze swojego ciała larwy, które będą następnie poszukiwać kolejnych żywicieli. Krab opanowany przez worecznicę będzie żył tak długo jak pasożyt.



Szukałem, nie znalazłem, kradzone z odkrywcy.pl - postanowiłem się podzielić.

tusk pospolity

Wrzucam to bo bardzo pragnę dowiedzieć się co to właściwie takiego wyskoczyło z tego magikarpa, pomóżcie proszę!

Loa loa – gatunek pasożytniczego nicienia występujący w Afryce Zachodniej i Środkowej. Żywicielem ostatecznym jest człowiek (u którego wywołuje loajozę), zaś wektorem muchówki z rodzaju Chrysops (Chrysops silacea i Chrysops dimidiata)



Opis:

Dorosłe osobniki to nitkowate zwierzęta. Samice mają długość 40–70 mm i średnicę 0,5 mm, zaś samce mierzą 30–34 mm przy średnicy 0,35-0,43 mm. Mikrofilarie mierzą 250–300 μm przy średnicy 6–8 μm.

Cykl życiowy:

Podczas odżywiania się krwią zakażona Loa loa muchówka zwraca część krwi, wraz z larwami w stadium L3 na skórę człowieka. Larwy aktywnie przez nią wnikają do tkanki podskórnej, gdzie dojrzewają. Dorosłe osobniki rozmnażając się produkują mikrofilarie, które można znaleźć we krwi, płynie mózgowo-rdzeniowym, moczu, ślinie oraz w płucach. Gdy zakażony człowiek zostanie ukąszony przez ślepaka, mikrofilarie przedostają się do przewodu pokarmowego owada, tracą osłonkę i przez układ krwionośny docierają do jego mięśni szyi, gdzie przechodzą kolejne stadia larwalne od L1 do L3.

Wiecie co robić z pasożytami ? To samo co z komunistami.. Tępić, tępić i jeszcze raz tępić to ścierwo..



..

Błądząc po Youtube natknąłem się na twórczość Iana Millera