Sympatyczny rosjanin prezentuje (z ogromnym oddaniem i pasją) sposób na wykonanie pijanych misiów.



[Jak było to chuj mi w dupę.]

Przytoczę Wam autentyk z dzisiaj. Jestem właścicielem małego biura nieruchomości, zatrudniam kilku pracowników i jakoś udaje nam się związać koniec z końcem, ale nie o tym dziś.
Pracowała u mnie pewna dziewczyna białoruskiego pochodzenia. Mentalność miała typowo wschodnią, przyjechała do Polski, by znaleźć bogatego męża, pracownik był z niej niestety kiepski, wieczne przesiadywanie na Vkontakcie (ruski fejsbuk), sprawdzała promocję na ciuchy etc. Rozwiązaliśmy umowę a ona wróciła po referencje, chciała żebym nakłamał, by łatwiej jej było dostać pracę. Jednakże, jako że sam prowadzę działalność nie chciałem wkopać jej przyszłego pracodawcy i tak oto spełniłem jej życzenie.


P.S. Całkiem nieźle mówiła po polsku, ale nie rozumiała trudniejszych słów. (wybiegła przeszczęśliwa)

Rosyjski Superman



Szukalem po tagach i nie znalazlo, jak bylo wyjebac

Siema, znalazłem dzisiaj fajny dokument o ruskim poprawczaku. Oglądałem całe i polecam. Mają w chuj krzywy wymiar sprawiedliwości, jeden za 3 morderstwa dostał 3 lata, drugi za kradzież warzyw 2,5 roku.

Leży ruski w szpitalu i co chwilę zaczepia pielęgniarkę:
- Siestra, pamieszajtie mnie jajca!
- Ruski świntuch! - odpowiada oburzona pielęgniarka i odchodzi.
Po jakimś czasie znowu:
- Siestra, pamieszajtie mnie jajca!
- Ruski świntuch!
No i tak cały czas, aż w końcu pielęgniarka nie wytrzymała i zrobiła mu to co chciał, czyli zwaliła konia. Po wszystkim Ruski mówi:
- Siestra świntuch! Ja chciał kogiel-mogiel.

oczywiście z Rosji.



Nie wiem czy się naćpał czy co bo ni panimaju.

W sam raz na wypad po rosyjskich drogach.

*Reszta w komentarzu.

Typa pozamiatało po jakichś dopalaczach.

Z opisu na YT wynika, że jakichś dwóch typków razem z kobietą zabarykadowali się w mieszkaniu jednego z budynków.
Grupa która wbija do budynku to "Otriad Mobilnyj Osobogo Naznaczenija" czyli OMON.
Na początku nudy... wróg oddaje dzieci w bezpieczne ręce, dzieci są transportowane podnośnikiem.
Śmiało można przewijać do 1:25
Wgląd na ciała 3:45



Nie ma krwi, tylko kilka trupów, więc raczej się nie nadaje na harda.

Swoją drogą, wchodzą z niezłym pierdolnięciem

Otóż sądzę, iż historia mego pradziadka jest odpowiednia dla tego portalu jak i jego czytelników. Postaram się przedstawić tę historię jak najlepiej tylko potrafię i umiem. Za wszelkie ewentualne błędy przepraszam.

Historię tę zasłyszałem od mego brata ciotecznego, który wypytywał mą babkę, dopiero po takim sznurku dane mi było ją usłyszeć przy piwku. Nie wiem ile z tego to prawda, a ile ktoś dodał wiadomo. Jednakże szkielet jakiś musi być prawdziwy. Więc mój przodek był wielce przeciwny rosjanom(specjalnie z małej), jak i komuchom. Działał niejako aktywnie przeciw nim, a takie działanie zawsze nagradzane było szeroko rozumianą wysyłką do obóz kilkuletnich czy nawet śmiercią w jego czasach. Gdy został złapany, został wpierw porządnie przekatowany przez ubeków, a wtem nagrodzony zsyłką na Sybir. Podczas przesłuchania nie dał z siebie żadnej pary z ust co zaowocowało kilkoma porządnymi uszkodzeniami i omawianą wysyłką na Syberię. Był tam trzymany dobrych kilka lat, dokładnej liczby nie jestem w stanie podać. Aczkolwiek i tam trzymał gębę krótko. Podobno wręcz nie odzywał się żadnym słowem. Czy było to spowodowane umyślnie czy też zamknął się w sobie, nie wiem. Mogę jedynie się domyślać. Wreszcie po kilku latach roboty i zapoznania się bliżej z metodami torturowania bolszewików został zwolniony z owego obozu. Ale jak to bywa, podróż koleją jest tylko jednostronna. Z tego powodu wracać musiał o własnych siłach, głównie podróżując na pieszo. Podróż wszak zajęła mu sporo czasu, aczkolwiek wreszcie dotarł do rodzinnego Miasta Trybunałów, tudzież Piotrkowa Trybunalskiego. Znalazłszy się tam problemem już nie były urazy cielesne, jednakże to że wciąż nie wydał ze swych ust żadnego słowa. Dopóty, dopóki... nie napił się wódki. Ot takiego miałem pradziadka, człowiek nie do zdarcia o jakich ciężkich w dzisiejszych czasach.

Mam nadzieję, że historia nie jest przydługa i czytało się ją wam przyjemne, a i końcowa anegdota była dla was zabawna. Pozdrawiam w tenże słoneczny dzień sadistikowicze.