#uzbrojenie

Nowy rosyjski niewykrywalny bezzałogowy samolot uderzeniowy "Okhotnik" (pol.Myśliwy), został zauważony na lotnisku w syberyjskim mieście Nowosybirsk.



W zakładzie Nowosybirskiego Zakładu Produkcji Samolotów (NAPO) testowany jest najnowszy niewykrywalny samolot bezzałogowy, który obecnie przechodzi próby naziemne w NAPO w Nowosybirsku.

Według lokalnego źródła, powodzenie przeprowadzonych operacji testowych w terenie przez "Okhotnika" to kamień milowy przed pierwszym lotem, który spodziewany jest w pierwszych miesiącach 2019 roku.

Rosyjskie media państwowe oświadczyły, że w 2011 r. podpisano umowę o budowie niewykrywalnego bezzałogowego statku powietrznego "Okhotnik" o wadze 20 ton, między Rosyjskim Ministerstwem Obrony a Sukhoi Aircraft Company.



"Prace nad ciężkim bezzałogowym samolotem dalekiego zasięgu są na końcowym etapie. Ukończono prace nad stworzeniem prototypu, który rozpocznie loty testowe w tym roku. Prace prowadzone są w zakładzie lotniczym Chkalov w Nowosybirsku (należącym do Sukhoi Aircraft Company)" - podał TASS.

Nowy, bezzałogowy samolot rosyjski ma kształt "latającego skrzydła", dzięki czemu jest podobny do amerykańskiego samolotu rozpoznawczego RQ-170 Sentiel:



lub chińskiego Tian Yinga:



Według Popular Mechanics oczekuje się, że "Okhotnik" będzie wykonany z materiałów kompozytowych, a na zewnątrz znajdzie się powłoka antyradarowa. Wszystkie te działania, aby "Myśliwy" był niewidzialny dla radaru, oznaczają, że ​​będzie on przenosił precyzyjnie sterowane bomby i pociski wewnętrznie, aby uniknąć odbicia sygnału radarowego za pomocą broni zwisającej spod kadłuba i skrzydeł.

UWAGA! Wszystkie nazwy użyte w tytule odnoszą się do tego samego typu broni.

Temat jest tak obszerny, że można na ten temat napisać wielotomową encyklopedię...

ATGM (Anti-Tank Guided Missile, Anti-Tank Guided Weapon (ATGW) czy też Anti-Armor Guided Weapon- przeciwpancerny pocisk kierowany) jest to pocisk rakietowy służący do niszczenia czołgów, wozów bojowych i innych lądowych pojazdów przeciwnika, jednak w ostatnim czasie zaczęto ostrzeliwać tymi pociskami również śmigłowce oraz cele nawodne.

W zwalczaniu pojazdów pancernych na dużych odległościach najbardziej efektywną i elastyczną bronią są przeciwpancerne pociski kierowane. Odpalane mogą być one ze śmigłowców, wyrzutni na pojazdach bojowych oraz przenośnych, a ich zasięg zawiera się w zakresie od 1000 do 10000 m. Ze względu na zastosowanie układów kierowania/samonaprowadzania nie jest to broń tania, ale cechująca się za to bardzo wysokim prawdopodobieństwem zniszczenia celu, przekraczającym 90%.

Pociski kierowane mogą być naprowadzane ręcznie – przez operatora (pierwsza generacja) lub półautomatycznie (druga generacja). Komendy sterujące wysyłane są do pocisku przewodem lub drogą radiową. Bardziej zaawansowane systemy mogą używać lasera lub kamery termowizyjnej umieszczonej w pocisku do śledzenia celu. Istnieją również zaawansowane modele trzeciej generacji działające w systemie wystrzel i zapomnij.

Pociski wystrzeliwane z granatników przeciwpancernych (jak np. Bazooka), nie są zaliczane do ppk ze względu na brak systemu naprowadzania.

Poniżej lista kodów NATO dla przeciwpancernych pocisków kierowanych:
AT-1 Snapper – 3M6 Trzmiel
AT-2 Swatter – 3M11 Falanga
AT-3 Sagger – 9M14 Malutka
AT-4 Spigot – 9M111 Fagot
AT-5 Spandrel – 9M113 Konkurs
AT-6 Spiral – 9M114 Kokon (9K114 Szturm)
AT-7 Saxhorn – 9M115 Metys
AT-8 Songster – 9M112 Kobra
AT-9 Spiral-2 – 9M120 Ataka
AT-10 Stabber – 9M117 Bastion
AT-11 Sniper – 9M119 Refleks
AT-12 Swinger – 9M117-1 Szeksna
AT-13 Saxhorn-2 – 9M131 Metys-M
AT-14 Spriggan – 9M133 Kornet
AT-15 Springer – 9M123 Krizantiema
AT-16 Scallion – 9M114 Wichr

Lista przeciwpancernych pocisków kierowanych według krajów znajduje się pod tym linkiem:

en.wikipedia.org/wiki/List_of_anti-tank_missiles

Kompilacje z ataków przy użyciu ATGM:







Pojedyncze akcje:







Rosyjski śmigłowiec zniszczony na ziemi podczas prowadzonej przez niego akcji ratunkowej:



Turecki śmigłowiec S-70A-17 (UH-60L Blackhawk) cudem uniknął trafienia:



Atak na grupę żołnierzy:



I selfie, rzekomo z tego właśnie zdarzenia:

W tym temacie połączyłem dwa wątki: VBIED oraz SVBIED ze względu na nieznaczną różnicę w ich użyciu.

VBIED (Vehicle-Borne Improvised Explosive Device- samochód pułapka) różni się od SVBIED (Suicide Vehicle-Borne Improvised Explosive Device – Samobójczy Pojazd z Improwizowanymi Ładunkami Wybuchowymi) tym, że w pierwszym przypadku samochód nie posiada kierowcy, nie porusza się a co za tym idzie dla zamachowca lub grupy zamachowców nie stanowi zagrożenia. W drugim przypadku pojazd wypełniony ładunkami wybuchowymi jest prowadzony przez kierowcę-samobójcę i detonowany w pobliżu celu.

Choć pierw­sze wyko­rzy­sta­nie samo­chodu-pułapki miało miej­sce już na początku XX w. – co zna­mienne w nie­uda­nej pró­bie zama­chu na suł­tana Imperium Osmańskiego Abdülhamida II w 1905 r. w którym zginęło 26 osób. Natomiast pierwszym znanym zamachem samobójczym z wykorzystaniem samochodu (SVBIED) była w 1927 roku masakra w Bath w Michigan, podczas którego zamachowiec używając detonatora odpalił dynamit w szkole, po czym w trakcie następującej akcji ratunkowej, zdetonował samochód ginąc na miejscu, zabijając w sumie 45 osób, w tym 38 dzieci. Przez kolej­nych sto lat zarówno VBIED jak i SVBIED były nadal wyko­rzy­sty­wane do pro­wa­dze­nia zama­chów na kon­kretne osoby lub grupy osób w mocno ogra­ni­czo­nym zakre­sie i z incy­den­talną czę­sto­tli­wo­ścią (takiej tak­tyki doko­ny­wa­nia zama­chów w mia­stach, także z wyko­rzy­sta­niem zwie­rząt pociągowych uczyli isla­mi­stów ame­ry­kań­scy „doradcy“ pod­czas sowiec­kiej inwa­zji Afganistanu). Na początku XXI w. dal­szy roz­wój islam­skich orga­ni­za­cji ter­ro­ry­stycz­nych spo­wo­do­wał jedy­nie zwięk­szoną ilość zama­chów z uży­ciem samo­cho­dów-puła­pek, w tym także samo­bój­czych, bez zna­czą­cych róż­nic w tak­tyce ich uży­cia. Sytuacja ta zmie­niła się jed­nak wraz z poja­wie­niem się i bły­ska­wicz­nym roz­wo­jem Daesh, któ­rego jed­nym ze zna­ków roz­po­znaw­czych stały się SVBIED.

Konstrukcja

Podstawę SVBIED, kon­stru­owa­nych przez Daesh, sta­nowi nie­zwy­kle róż­no­rodna gama pojaz­dów, z któ­rych część jest mody­fi­ko­wana w spe­cjal­nych warsz­ta­tach na zaję­tych obsza­rach Iraku i Syrii. Z oczy­wi­stych wzglę­dów naj­po­pu­lar­niej­szymi pojaz­dami wyko­rzy­sty­wa­nymi w tym celu są cywilne samo­chody oso­bowe i cię­ża­rowe, któ­rych na tere­nie opa­no­wa­nym przez Daesh zna­la­zło się kil­ka­na­ście, jeśli nie kil­ka­dzie­siąt, tysięcy. W tej kate­go­rii używa się zarówno nie­opan­ce­rzo­nych cywil­nych pojaz­dów, tzw. ukry­tych SVBIED, jedy­nie zała­do­wa­nych ładun­kami wybu­cho­wymi do ata­ków w tere­nie zur­ba­ni­zo­wa­nym, a także ich ana­lo­gicz­nie opan­ce­rzo­nych odpo­wied­ni­ków do ata­ków w otwar­tym tere­nie. W przy­padku tych ostat­nich sto­suje się naj­czę­ściej pro­wi­zo­ryczne opan­ce­rze­nie przed­niej czę­ści karo­se­rii, a także błot­ni­ków pły­tami pan­cer­nymi w celu wzmoc­nie­nia odpor­no­ści w naj­bar­dziej zagro­żo­nych ostrza­łem stre­fach. Niektóre pojazdy są jed­nak pod­da­wane bar­dziej zaawan­so­wa­nym mody­fi­ka­cjom, pole­ga­ją­cym na zastą­pie­niu ory­gi­nal­nej karo­se­rii pły­tami pan­cer­nymi (lub raczej czę­ściej sta­lo­wymi, co nadaje tym pojaz­dom cha­rak­te­ry­styczny pudeł­ko­waty kształt), cza­sami wzmoc­nio­nymi ekra­nami siat­ko­wymi, w celu zapew­nia­nia ochrony przed ogniem broni mało­ka­li­bro­wej i gra­nat­ni­ków prze­ciw­pan­cer­nych, które w chwili eks­plo­zji sta­no­wią dodat­kowy czyn­nik rażący. Prędkość mak­sy­malna SVBIED sięga 90 km/h, dopusz­czalna ładow­ność ok. 1,5 t, a zasięg sku­teczny zabój­czej fali nad­ci­śnie­nia do kil­ku­dzie­się­ciu metrów, ale zasięg raże­nia odłam­ków może wyno­sić nawet kil­ka­set!
W celu zła­ma­nia oporu sil­nie umoc­nio­nych sta­no­wisk w roli SVBIED wyko­rzy­stano także kilka bul­do­że­rów, które zostały solid­nie opan­ce­rzone poprzez przy­spa­wa­nie znacz­nych roz­mia­rów płyt sta­lo­wych, dodat­kowo wzmoc­nio­nych pry­mi­tyw­nym ekra­nem siat­ko­wym. Prędkość mak­sy­malna tego typu pojaz­dów jest nie­wielka i wynosi kilka – kil­ka­na­ście km/h, jed­nak mogą one zabrać ładunki wybu­chowe o więk­szej masie, dzięki czemu są w sta­nie burzyć całe umoc­nione obiekty. Nowością, jaką wpro­wa­dziło zarówno ISIS jak i Daesh, jest także zasto­so­wa­nie w roli SVBIED zdo­bycz­nych wozów bojo­wych – zarówno irac­kich, jak i syryj­skich wojsk rzą­do­wych. Zdecydowanie naj­po­pu­lar­niej­szymi spo­śród nich są: pojazdy HMMWV, bojowe wozy pie­choty BMP-1 (a także oparte na ich pod­wo­ziu, a bez­u­ży­teczne dla Daesh wozy dowo­dze­nia BMP-1KSz i zabez­pie­cze­nia tech­nicz­nego BREM-2), trans­po­tery opan­ce­rzone M113A2/A3, a także czołgi T-55A. W przy­padku HMMWV kon­wer­sja polega głów­nie na mniej lub bar­dziej sta­ran­nym dospa­wa­niu dodat­ko­wych płyt sta­lo­wych do karo­se­rii. W przy­padku BMP-1 i pochod­nych pod­sta­wowa kon­wer­sja polega na usu­nię­ciu wieży (w przy­padku BMP-1) lub osprzętu inży­nie­ryj­nego (w przy­padku BREM-2), choć czę­sto sto­suje się także mon­taż pry­mi­tyw­nych ekra­nów siat­ko­wych na bokach kadłuba i z tyłu tych pojaz­dów w celu ochrony przed gło­wi­cami gra­nat­ni­ków prze­ciw­pan­cer­nych. W przy­padku M113 pod­sta­wowa mody­fi­ka­cja polega na wzmoc­nie­niu przed­niej czę­ści kadłuba poprzez dospa­wa­nie dodat­ko­wych płyt sta­lo­wych bądź eka­nów pan­ce­rza prę­to­wego lub siat­ko­wego.

Przykładowe zdjęcia SVBIED użytych przez różne organizacje islamskie:







































































Filmiki z użyciem SVBIED- w tym doskonale widać jak uciekający zostają znokautowani fragmentami z rozerwanego samochodu:



Tu widać rozpraszający się konwój po rozpoznaniu zbliżającego się SVBIED zmontowanego przez ISIS :



Wojenne selfie (od 22 sekundy)



Kolejny atak (od 30 sekundy):



Olbrzymia fala uderzeniowa po wybuchu SVBIED:



To tylko kilka poglądowych zdjęć i filmików, których zarówno w mojej kolekcji jak i w necie jest dużo więcej...

Porównanie dwóch napadów, powyżej kierowca nie ma broni, a poniżej już ma i jest w stanie się obronić przed amatorami cudzej własności

Jak dorosnę, to chcę być taki, jak on

Policjant po służbie obezwładnia rabusia.

Pokaz zastosowania kilku wybranych rodzajów broni, nic odkrywczego, ale sprawnie i zręcznie. No i nasza to również historia.

Okręty podwodne klasy STO

Zbudowano tylko 3 okręty tego typu w latach 1944-1945: I-400, I-401 oraz I-402. Każdy mógł przenosić w specjalnym hangarze do 3 wodnosamolotów bombowych typu Aichi M6A1 Seiran. Przed startem przy pomocy katapulty do kadłuba samolotu mocowano pływaki przechowywane osobno. Samoloty po lądowaniu na wodzie były ładowane na pokład przy pomocy dźwigu.

26 czerwca 1945 r. okręty I-400 oraz I-401 zostały wysłane w celu przeprowadzenia samobójczych ataków lotniczych na flotę amerykańską zakotwiczoną w Ulithi. Atak miał nastąpić 17 sierpnia. Jednak w wyniku przerwania działań wojennych okręty powróciły do Japonii i poddały się Amerykanom, którzy nie zdawali sobie sprawy z ich istnienia. Oba zostały przebadane w USA, a następnie zatopione na Pacyfiku w 1946.

I-402 został przerobiony na tankowiec mający przewozić ropę z Indochin do Japonii, ale również nie zdążył wykonać zadania i został zatopiony w pobliżu wysp Gotō w 1946.

I-403 został prawie ukończony, lecz miał problemy z silnikami i został zniszczony w doku.

Budowę kolejnych okrętów tego typu (I-404 oraz I-405) przerwano, mimo że I-404 był gotowy w 90%. Budowa dalszych 13 okrętów tego typu została odwołana, wobec zakończenia II wojny światowej.

Do dzisiaj są to największe okręty podwodne z napędem konwencjonalnym, jakie kiedykolwiek zbudowano.



Podobny temat już się tu przewinął, jednak jest to inny materiał filmowy niż powyższy.

Wynalazki wyprzedzające swoje czasy.

W ośrodku na Florydzie, w West Palm Beach, firma Sikorsky pierwszy raz zaprezentowała kompletny egzemplarz śmigłowca przyszłości S-97 RAIDER. Ma to być wielozadaniowy śmigłowiec rozpoznawczy. Jego największym atutem będzie olbrzymia prędkość (ponad 450 km/h) i obniżona wykrywalność.

Kolejne lekarstwo w walce z ciapatą zarazą tego świata



Czekam na film z akcji tego cacka!

Źródła: Onety i Youtuby