#wiersz

Wiersz "Polak Mały" w wykonaniu 87-letnij Pani Józefy, która jesienią 1936 roku, wraz z całą rodziną została zesłana do pracy w kołchozie. Pomimo upływu lat, ciągle pamięta wierszyk z dzieciństwa. Czyli jak silny jest patriotyzm i pamięć o ojczyźnie po takich doświadczeniach.

A tak poza tym który pamięta kucie tego w podstawówce?

Stoi na stacji oddział milicji
Silny i zbrojny, pełen ambicji
Bój się milicji !
Stoi i sapie, dyszy i chrzęści
Wśród łbów zakutych w pałki i pięści
W łeb anarchistę
W łeb ekstremistę
W łeb syjonistę
Już ledwo myślę, już ledwo czują
Lecz oni nigdy nie zastrajkują

Za nimi działacze się przyczaili
Tłuści, przewrotni, obłudnie mili
Chcą na Syberii urządzić biwak
Pierwszy z nich Wojtek, a drugi Siwak
Więc Herr Olszewski doczekać chwili
Że "Solidarność" w pień będą bili
Czwarty w tej paczce - Miecio Rakowski
Piąty brew zmarszczył - to Obodowski
Szósty zaś dupę ma zamiast głowy
Dodaj mu uszy - Urban gotowy
Siódmy to pisarz wielki, Żukrowski
Ósmy - Krasiński, kretyn beztroski
Dziewiąty - Czyrek, uczeń Edwarda
Mas robotniczych to awangarda

Wszyscy sa oni zdania jednego
ZSRR jest naszym kolegą
I choćby przyszło miliard Chińczyków
I każdy zjadłby miliard klopsików
I potem sraliby tysiąc lat
To nie zasraliby KRAJU RAD

Nagle świst, nagle gwizd
Gazy buch, pały w ruch
Najpierw powoli, jeszcze z umiarem
Ruszyła gromada zbójów ospale
Zabili siedmiu, chyba za mało
Więc wali, wali pała za pałą
Po głowach, nogach, i gna coraz prędzej
Górników, hutników łomocze i pędzi
A skądże, a dokąd, a czemu tak gna
Że wali, że bije, że strzela pif-paf
To aktyw partyjny wprowadził to w ruch
To aktyw, co z biura teleksem do sztabów
A sztaby rozdają już pały wśród drabów
Co biją, co walą i znów kogoś gonią
A aktyw do sztabów wciąż dzwoni i dzwoni
A dokąd, a dokąd, a dokąd to tak
Z pałami, tarczami przez miasta i wieś
Czołgami, scottami zastraszyć lub zgnieść
Przepustki, bagnety, rewizje i broń
Złowieszcze krakanie rozlega się w krąg
Przestraszyć, ogłuszyć, zagonić do bud
A potem bagtnetem do kopalń i hut
Do pracy, do pracy, do pracy, do pracy
I z pracy, i z pracy, i z pracy, i z pracy
Do pracy i z pracy, i z pracy do pracy
O, kurwa ! Jak długo tak można, rodacy !

Jakem jechał do koszarów
to mnie odprowadzał teść
Sześć walizek kurwa miałem
Wszystkie sam musiałem nieść

Pociąg wjechał na perony
Kurwa jego była mać
Wszystkie chamy posiadały
Tylko ja musiałem stać

Potem jakaś stara kurwa
zaczęła się na mnie pchać
Wykurwiłem w łeb tej kurwie
To nie mogła kurwa wstać

Jakżem kurwa szedł na wojnę
Tak spierdalał kurwa wróg
Teraz kurwa mam medale
Ale kurwa nie mam nóg

witaj na stronie
co Sadistic się zwie
pełno tu ludzi
mądrych? o nie!
gimnazjum co drugi
ukończyć by chciał
pierdolił głupoty
na wszystkim się znał
to suche
to słabe
było.pl!
sam mógłby coś dodać
a skomle jak cwel
porządnych userów
intelektu obraza
wypierdalać w chuj
jebana gimbaza

Do "Roty" największą miłością pała... - Stefan nie wiedział, dlaczego zaledwie po wygłoszeniu pierwszej strofy jego nowego poematu patriotycznego, dostał od jednej ze słuchających go koleżanek w pysk...

Tolkien czyta wiersz po elficku

Puszczała się dziewczyna, puszczała z miłości,
Puszczała dla pieniędzy, puszczała z litości,
Aż taką masę razy upadła moralnie,
Ze całkiem się skurwiła – i wpadła fatalnie,
Albowiem w ciążę zaszła od jednego z gości:
Tak powstał SKURWYSYNDYK MASY UPADŁOŚCI.

Przypomniał mi się jeden z bardzo dobrych wierszy Tuwima, który na dodatek bardziej zyskał na aktualności niż stracił.
Jak ktoś się chce odchamić to zapraszam do lektury:

Do prostego człowieka

Gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin
Pobłogosławić twój karabin,
Bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba,
Że za ojczyznę – bić się trzeba;
– O, przyjacielu nieuczony,
Mój bliźni z tej czy innej ziemi!
Wiedz, że na trwogę biją w dzwony
Króle z panami brzuchatemi.

Gdy znów do murów klajstrem świeżym
Przylepiać zaczną obwieszczenia,
Gdy „do ludności”, „do żołnierzy”
Na alarm czarny druk uderzy
I byle drab, i byle szczeniak
W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
Że trzeba iść i z armat walić,
Mordować, grabić, truć i palić.

Kiedy rozścierwi się, rozchami
Wrzask liter pierwszych stron dzienników,
A stado dzikich bab – kwiatami
Obrzucać zacznie „żołnierzyków” (...)
Wiedz, że to bujda, granda zwykła,

Gdy ci wołają: „Broń na ramię!”,
Że im gdzieś nafta z ziemi sikła
I obrodziła dolarami;
Że coś im w bankach nie sztymuje,
Że gdzieś zwęszyli kasy pełne
Lub upatrzyły tłuste szuje
Cło jakieś grubsze na bawełnę.

Rżnij karabinem w bruk ulicy!
Twoja jest krew, a ich jest nafta!
I od stolicy do stolicy
Zawołaj broniąc swej krwawicy:
„Bujać – to my, panowie szlachta!”

Julian Tuwim (1929)

Wiersz z dedykacją dla władz Izraela i USA.

Za YouTube:
Wiersz stworzony "na żywo" na podstawie podawanych przez publiczność słów, podczas koncertu Artura Andrusa w Sosnowcu w kwietniu 2012 r.

Nowa wersja