Nie szanuję żadnej ze stron tego popierdolonego konfliktu, ale arabów idzie w jakiś sposób zrozumieć.

Po II Wojnie Światowej, nikt nie chciał pierdolić się z ocalałymi żydkami, więc zrobiono coś na wzór spędu bydła i władowano ich na łeb arabom.
Jakby nie patrzeć państwo żydowskie nie istniało już od dobrych dwóch tysięcy lat i każdy na miejscu arabów dostałby kurwicy. Stracili część terytorium na rzecz wyznawców innej wiary.

Ostatnie wzmianki o żydkowym pobycie na tych ziemiach sięgają starego testamentu, a tu nie wiadomo skąd, Zachód chcący pozbyć się problemu, zwiózł ich wszystkich muzułmanom na łeb.

14 maja 1948 roku o godzinie 16:00, Dawid Ben Gurion odczytał na posiedzeniu Rady Ludowej (Mo’ecet Ha-Am) w Tel Awiwie Deklarację Niepodległości, głoszącą o ustanowieniu Państwa Izrael. Od tego czasu, tępią się tam do dnia dzisiejszego, a popierdoleni amerykańcy, stojący po stronie żydków, marnują czas i pieniądze, żeby kontrolować ten konflikt w miejscu podziału ziem, jakim jest Strefa Gazy.

Jebać arabskich oszołomów, ale do chuja pana, czego te żydki tam szukają?
Minęło tyle dekad od końca wojny, dosyć czasu mośki zgrywali męczenników. Wycofać stamtąd siły pokojowe i niech ten izrael powróci tam, gdzie jego miejsce, czyli na strony bajek sprzed dwóch tysięcy lat.
Ale kurwa nie, biedne żydki tłuką złych arabów i wtedy dziwić się hitlerowi, że robił porządek z tym wyrachowanym i zakłamanym pseudonarodem.
Ciężko to przełknąć, ale arabowie są u siebie, a żydki to wrzód na ich muzułmańskiej dupie.