144
📌
Wojna na Ukrainie (tylko materiały z opisem)
- ostatnia aktualizacja:
Dzisiaj 14:41
📌
Konflikt izrealsko-arabski (tylko materiały z opisem)
- ostatnia aktualizacja:
2024-07-04, 11:38
A lewaki pierdolą, że tylko ruscy są pojebani. To proszę spojrzeć, Hiszpania, Europa zachodnia. Ha tfu. Jest tylko jedno akceptowalne rozwiązanie, które było by zachwycające. Wpuścić zwolenników LGBT ubranych w swoje "piękne" przepasne tęczowe falgi i zorgnizaować taki wspaniały pełen tradycji bieg encierro z bykami w Pampelunie.
dzikusy jebane, oby te wszystkie byki jak najdrożej sprzedawały skórę
Bykom nic nie jest. Po corridzie są zaipiekowane są swoich kojcach i spokojnie czekają na następny rok. Dla tych zwierząt to taka firma rozrywki. Może kiedyś było inaczej, lecz teraz mamy XXI wiek i szanuje się zwierzęta.
smc napisał/a:
Bykom nic nie jest. Po corridzie są zaipiekowane są swoich kojcach i spokojnie czekają na następny rok. Dla tych zwierząt to taka firma rozrywki. Może kiedyś było inaczej, lecz teraz mamy XXI wiek i szanuje się zwierzęta.
to ja inne korridy oglądałem w takim razie
Korrida to swoisty rytuał, mieszanka doskonale zaaranżowanego spektaklu z wielką dawką grożącej śmiercią improwizacji. Rozpoczyna ją paseíllo czyli wkroczenie na arenę trzech toreadorów (lub rejoneadores kiedy walczą z bykami konno) wraz z ich zepołami złożonymi z banderilleros, jadących na koniach picadores oraz pozostałych pomocników tzw. mozos. Na samym czele pochodu jadą jeszcze alguacilillos (dawni namiestnicy), którzy proszą przewodniczącego (presidente) o symboliczne klucze do wrót za którymi oczekują waleczne byki. Towarzyszą temu donośne dźwięki muzyki pasodoble. Dumny przemarsz dookoła ruedo ma na celu przedstawienie się publiczności. Później rozpoczyna się pierwsza seria pokazów walk podzielona na trzy tzw. tercios, w których skład wchodzą także dwie tzw. suertes.
Pierwsza część widowiska o nazwie corrida de toros nazywa się tercio de varas. Podczas niej matador wykonuje zgrabne manewry kolorową płachtą zwaną capote. Mają one za zadanie rozdrażnić byka i spowodować jego wyjątkowo niebezpieczną szarżę (zwierze jest jeszcze wtedy w pełni sił oraz wyjątkowo sprawne). Aplauz publiczności wywołuje sutuacja, w której atakujący toreadora byk zostaje wytrącony z równowagi i przewraca się na podłoże. Pierwszą "tercio" kończy tzw. suerte de capote, podczas którego matador wykonuje jeden z najtrudniejszych manewrów będących świadectwem jego odwagi. Później na arenę wjeżdzają konno picadores zaopatrzeni w włócznie. Jeden z nich będzie miał prawo osłabić zwierze zadając mu z góry głębokie dźgnięcia lancą w okolice karku. Moim zdaniem jest to najmniej równożędny pojedynek, chociaż zdarza się że szarżujący byk powali konia (osłoniętego szczelnie zbrojąprzypominającą materace) z którego atakuje pikador.
Podczas tercio de banderillas, piesi banderilleros usiłują wbić bykowi w garb parę krótkich włóczni zakończonych wstążkami oraz haczykowatym grotem. W tym celu muszą odskoczyć w odpowiednim momencie sprzed rogów szarżującego na nich zwierzęcia. Tercio kończy się wtedy gdzy wszystkie sześć banderillas znajdzie się w karku byka, co znacznie osłabi jego zdolność poruszania głową.
Ostatnia część pojedynku to tercio de muerte. Pomimo że byk jest już znacznie osłabiony i mocno wykrwawiony uznawana jest za najniebezpieczniejszą dla życia matadora. Wyposażony on jest w znacznie mniejszą niż w pierwszej tercji płachtę nazywaną muleta. Matador wykonuje wiele nią ryzykownych manewrów (suerte de muleta), nieraz sprawiających wrażenie wyjątkowo zuchwałych (np. stojąc odwróconym do bestii plecami). Kiedy już czuje, że zwierze nie stanowi wielkiego zagrożenia stara się zadać mu śmiertelny cios trafiając precyzyjnie szpadą o nazwie estoque w miejsce wielkości monety znajdujące się w okolicach karku byka. Jeśli uda mu się to za pierwszym razem otrzyma donośny aplauz ze strony publiczności. W nagrodę będzie mógł wziąć określone trofeum w postaci uszu zabitego byka lub jego ogona. Największego zaszczytu dostąpi będąc wyniesionym z ruedo na rękach wiwatującego na jego cześć tłumu. Jeśli nie spisze się dobrze w którymś z elementów swojego występu może podczas niego spodziewać się głośnych wyrazów dezaprobaty tłumu.
Toreador (hiszp. torero) to zawód cieszący się od wieków wielkim szacunkiem w społeczeństwie Hiszpanii. Są to postaci niemalże wielbione przez społeczności wsi, miast i miasteczek z których się wywodzą. Najsłynniejsi stają się wielkimi celebrytami. Kariera wielu toreros zakończyła się przedwcześnie na skutek ran odniesionych w walkach na arenach korridy. Podczas widowisk noszą barwny, lśniący mieniącymi się w słońcu cekinami i złocistym materiałem strój nazywany traje de luces. Pierwszoplanową postacią wśród toreadorów jest oczywiście matador. To jego przypominające niekiedy taniec manewry płachtą, sprawne uniki przed szarżą byka bądź też precyzyjny cios śmierci są w stanie wprawić w zachwyt widzów. Jednak droga każdego torero na sam szczyt jest długa, pełna ciężkiej pracy, balansowania na granicy życia i śmierci.
Najwybitniejsi, kończący żywot na arenach korridy stają się postaciami legendarnymi, których pomniki zdobią nie tylko place w okolicach plazas de toros ale również w centrach miast. Jednymi z najsłynniejszych matadores byli Manolete (Manuel Laureano Rodríguez Sánchez; 1917-1947), Joselito (José Gómez Ortega; 1895-1920), Juan Belmonte (1892-1962) oraz Luis Miguel Dominguín (1926-1996).
wspaniale zwierzeta
Popierdolone zabawy, ale zawsze mnie zastanawia, czemu nie ma tam typów ze strzelbami, żeby odjebać takiego byczka gdy trzeba?
chlop az palca do mordy wsadzil jak dziecko
No kvrwa, ja bym w te najciaśniejsze uliczki całe stado byków wypuścił i centrum miast ogrodził drutem kolczastym. Byłaby to chyba ostatnia korrida.
Bardzo fajny sport. Durnie stają do walki z bykiem i giną. Lepsze to, niż popisywanie się na motorach - ciszej i bezpieczniej dla ludzi.