Jestem pewien, że wszyscy co skomentowali ten temat nigdy w życiu nie mieli sytuacji, że ktoś ich napierdalał blisko 20 minut. Nigdy nie byli w takiej sytuacji, że nie mieli już siły ruszyć ręką, a ktoś dalej kopał ich po twarzy. Jednak w necie każdy jest kozak i każdy tylko chce załapać błyskotliwym komentarzem swoje wymarzone wirtualne piwka.
Postaw się teraz na miejscu tej kobiety. Poczuj tą pierdoloną bezsilność. Nieludzkie jest takie napierdalanie kogokolwiek, tym bardziej kobiety. Chuj w to co by nie zrobiła, chuj w to jaka by nie była. Nie pasuje ci? Spakuj szmaty, wyjeb za okno, zabierz klucze i nara. Ten film to pokaz upadku człowieczeństwa.
Zaraz pewnie jak to tutaj bywa milion internetowych ekspertów zacznie mnie tu jechać, że uważam się za nie wiadomo kogo. Chuj z wami. Nie jestem gołosłowny.
W bloku w którym wynajmowałem mieszkanie w 2011 miałem nad sobą sąsiadów. Z pozoru normalna rodzina, młode małżeństwo, dzieciak gdzieś tak z 5lat. Jak się tylko wprowadziłem, to długi czas było spoko. Później zaczęły się nocne płacze. Myślałem, że mają jeszcze młodszego dzieciaka, więc spoko. Którejś nocy zaczął się sajgon. Najpierw płacz, później kłótnia, jakieś szamotaniny. Na początku sparaliżował mnie strach, bo brzmiało to nieciekawie. Ucichło. Sąsiadki nie widziałem z dobry tydzień. To samo młodego. Wychodził tylko sąsiad. Sytuacja powtórzyła się po ośmiu dniach. Około 23 moment kulminacyjny przedstawienia, akcja przeniosła się na klatkę schodową. Bez zastanowienia wybiegłem sprawdzić co się stało. Zakrwawiona kobieta prosiła o pomoc, a facet wciągał ją siłą do mieszkania. Przyjebałem mu z całej siły, jak tylko potrafiłem. Okazał się twardszy niż myślałem. Nie będę tu pisał bajek, że rozłożyłem go jednym, czy dwoma strzałami. Dostałem trochę wpierdol, śmiało można powiedzieć, że on tą walkę wygrał. Ktoś wezwał policję. I co? I oczywiście zawiasy dla mnie, za wtargnięcie do mieszkania i zaatakowanie sąsiada. Jak ktoś nie wierzy, wysyłać maile, prześlę skan wyroku sądowego.
Co mi to dało? To, że raz w życiu byłem pewien, że zareagowałem jak trzeba. Nie ważne, że otłukł mi ryj, pokazałem mu, że nie jest nietykalny, ani bezkarny. Wiosną zeszłego roku żona go zostawiła. Rozmawiałem z nią, przeprosiła mnie za przekłamanie zeznań i podziękowała mi za tamtą akcję, bo to dało jej impuls do odejścia od niego. I nie mam do niej wielkiego żalu, wiedziałem, że będzie kłamać, bo nie może z dnia na dzień się wyprowadzić itd. Wchodzi tu przecież w grę kredyt mieszkaniowy, jakieś uczucie, dziecko... Życie.
