@updankapusta Trochę przekręciłeś ale to prawda.
Chomiczek syryjski został opisany po raz pierwszy w 1839 r. przez brytyjskiego zoologa Waterhouse'a i nazwany Cricetus auratus. Biorąc pod uwagę to, że gatunek ten nie wyróżniał się jakimiś specjalnymi cechami, nie interesowano się nimi zbytnio. Z czasem obserwowano je coraz rzadziej, aż w końcu uznano je za gatunek wymarły. Dopiero w 1930 r. profesor Aharoni z University of Jerusalem, prowadzący prace wykopaliskowe w okolicach Aleppo w Syrii, znalazł samicę z 12 młodymi. Ponieważ zwierzęta znalezione w 1930 roku były nieco większe, niż te odnalezione przez Waterhouse'a, zostały opisane pod łacińską nazwą Mesocricetus auratus. Jednak informacje dotyczące ich dalszych losów nie są ujednolicone. Część autorów opracowań o chomiczkach podaje, że większość zwierząt nie przeżyła drogi do Jerozolimy i padła, zaś pozostałe – jeden samczyk i dwie samiczki, rozmnożyły się już po trzech miesiącach i dopiero ich potomstwo ruszyło na podbój świata. Inni uważają, że ta trójka (niektórzy uważają, że czwórka) młodych trafiła do Anglii, do Londynu, i dopiero tam doczekała się przychówku, zaś te, które pozostały w Syrii, padły[6]. Tak czy inaczej wiadomo, że wszystkie chomiczki syryjskie na świecie pochodzą od trzech lub czterech zwierząt. Dzięki łączeniu i rozmnażaniu odłowionych chomiczków otrzymano kolejne przychówki, w których na skutek mutacji pojawiły się nowe cechy budowy ciała i umaszczenia.
Pomimo ocalenia gatunku przed wyginięciem, chomiczki syryjskie nie budziły większego zainteresowania. Dopiero gdy w 1938 roku trafiły do Stanów Zjednoczonych jako zwierzęta laboratoryjne, zaczęła się ich kariera. Okazało się bowiem, że łatwo się mnożą i oswajają, a co za tym idzie – idealnie nadają się do domowej hodowli. Do Polski pierwsze chomiczki dotarły po II wojnie światowej, w 1950 roku
pl.wikipedia.org/wiki/Chomiczek_syryjski