To policja żydowska była najokrutniejsza wobec skazanych (Chaim. A. Kaplan, Scroll of Agony. The Warsaw Diary). Działała bez skrupułów, na co z obrzydzeniem patrzyli nawet niemieccy żołnierze. Końcem 1940 roku nadkomisarzem Żydowskiej Służby Porządkowej getta warszawskiego był Józef Andrzej Szeryński (wcześniej Szenkman lub Szeinkman). Należy go uważać za uosobienie skrajnego antysemityzmu, dlatego otrzymał przydomek Self-hating Jew (ang. „nienawidzącego siebie Żyda”). W ciągu zaledwie trzech lat, żydowscy funkcjonariusze, ponad 300 tysięcy żydów zagnali na Umschlagplatz, skąd ci zostali przetransportowani do obozów zagłady, a ostatecznie na śmierć.

Służalcze wobec Niemców, a zarazem nienawistne wobec swoich były składające się z żydowskich elit Judenraty (niem. Rady Żydowskie, Żydowskie Rady Starszych), które aktywnie pomagały Niemcom w rejestracji Żydów, koncentracji ich w gettach i doprowadzeniu do wagonów śmierci. Dla Żydów rola, jaką przywódcy żydowscy odegrali w unicestwieniu własnego narodu, stanowi niewątpliwie najczarniejszy rozdział całej historii. Uległość Judenratów wobec nazistów oznaczała skrajną kompromitację żydowskich elit w państwach okupowanych przez III Rzeszę (Hannah Arendt, Eichmann w Jerozolimie). Nie ma żadnych wątpliwości, że bez zaangażowania Żydów w eksterminację braci i sióstr, niemieccy hitlerowcy nie byliby w stanie w tak szybkim tempie przeprowadzić masowego przesiedlenia Żydów, najpierw do gett, a potem do obozów koncentracyjnych.

Przykładów jest wiecej, byli jeszcze zwykli kolaboranci. Jedni Żydzi nie mieli litości dla swoich pobratyńców zworzonych z innych części europy, na wstepie byli rabowani, gwałceni, przy oporze mordowani.