RockyWood napisał/a:
hm ciekawe jak by to wyglądało w moim mieście... 2 mohametów podchodzi do grupki dresów pijących browara po czym mówią łamaną polszczyzną że prawo islamu zabrania picia alkoholu.
O tym samym pomyślałem. Wychowałem się w dzielnicy, przy której amerykańskie slamsy w Bronxie to pikuś. Jest to dzielnica do której miasto od wczesnej komuny przesiedlało cały patologiczny element. W jedynym komisariacie policjanci po 22.00 zamykali wielkie drewniane okiennice, barykadowali się od środka żeby mogli w spokoju pić i butelką nie dostać, interwencji nie było, bo cała dzielnica po zmroku była już sztywna od jaboli i samogonów, a resztę interwencji przejmowały samosądy. Poziom patologii wzrósł na tyle, że "pożyczanie" radiowozów przez rozbawioną młodzież bo nie mieli czym na imprezę pojechać, były na porządku dziennym (w sumie nocnym) i później z tego co pamiętam, to w sumie już nawet na noc tych polonezow nie zamykali. Tak czy inaczej, dzielnica wieczorami zamieniała się w rynsztok, a zaznaczyć trzeba że architekturę ma generalnie scentralizowaną, tzn centrum dzielnicy, ryneczek, na środku kościół, jakieś drzewa, rzędy uliczek pełne starych przedwojennych, zapuszczonych kamienic, w głebokimi bramami, śmierdzącymi, tajemniczymi podwórkami, mnóstwem ciemnych zauków i murków służących jako lokalne centra krzewienia kultury i rozrywki, tzn. konsumpcji trunków i długich polaków rozmów. Po ulicach poruszały się tylko zombii, ziejące siarką, i wydające demonicznego tonu charki "dooołóóószz do beeeuuutaa..." albo tłumnie grupami wesoło najebana (pełnoletnia) młodzież, przyjaźnie nastawiona do tutejszych, czyli bardzo hermetycznego grona. Wiadomym było, że jeśli pojawił się ktoś trzeźwy na horyzoncie, to znaczyło że zbładzony nietutejszy, a jak wiadomo w wielkich miastach, nikt nikomu bezprawnie nie będzie po dzielni się woził, więc najczęsciej kończyło się prostowaniem delikwenta. Długo by opowiadać, ale najważniejszy klimat został zarysowany.
I teraz właśnie oczami wyobraźni widzę jak idzie dwóch, trzech, może pięciu ciapatych, letnim wieczorkiem, wchodzą na ryneczek, zaczepiają na środku przypadkowego maszerującego szczęśliwego zombi, który krocząc przez placyk w ręku dzierży świeżo zdobytą butelkę błękitu paryża, i zaczynają prawić głośno, że przejmują tą dzielnicę oraz zabraniają spożywania produktów alkoholowych, niewiedząc że są czujnie obserwowani przez kohorty młodych i niemłodych, ale dzielnych a wręcz rozjuszonych przedstawicieli miasta w ortalionowym stroju ludowym, a zarazem obrońców dzielnicy, jej klimatu, smrodu i codzinnego stanu lewitacji...
Na to co stałoby się kilka sekund później, po głośnym okrzyku w stylu "niee, nooo kurwaa, jedziemy z nimi", musimy niestety spuścić zasłonę...
