#alkoholizm

Dziewczyny walą bongo, jedna bardziej

Z tego co zrozumiałam 3 lata temu zmarła babcia tego chłopca, od tamtej pory para najebanych rodziców bardziej przejmowała się czy flaszka jest pełna.

zastanawialiście się skąd się biorą takie powiedzonka?

Chciałbyś taki?


To se zrób.

Brazylijski ksiądz oskarżony o pedofilie powiesił się w celi. Jego nazwisko pojawiło się w napisach końcowych oscarowego filmu "Spotlight" wśród setek innych spraw dotyczących molestowania przez duchownych. Nie można jednak tego generalizować. Pamiętajcie, ze jest wielu księży, którzy nie są zdolni do czynów pedofilskich z powodu impotencji spowodowanej alkoholizmem.

POLICJANCI UWOLNILI MĘŻCZYZNĘ, KTÓRY W NIETYPOWY SPOSÓB CHCIAŁ ZERWAĆ Z NAŁOGIEM

Mundurowi z Parczewa pomogli 30 latkowi, który w wyjątkowy sposób postanowił zerwać z nałogiem. Mężczyzna przykuł się łańcuchem do kaloryfera, ponieważ nie chciał już spożywać alkoholu. Klucz od kłódki wyrzucił przez okno. Po upływie doby wezwał pomoc bo nie był w stanie się uwolnić.

Dyżurny parczewskiej komendy o tej niecodziennej sytuacji został powiadomiony w sobotę. Zgłaszający dzwoniąc na policję informował, że dzień wcześniej sam przywiązał się łańcuchem do grzejnika. Łańcuch dodatkowo unieruchomił metalową kłódką a kluczem cisnął przez okno. Twierdził, że ma problem z alkoholem i nie chciał już dalej go spożywać.

Po upływie kilkudziesięciu godzin mężczyzna stwierdził, że jednak sam nie jest w stanie się uwolnić. Przebywanie w niezmiennej pozycji od długiego czasu stało się dla mieszkańca gminy Parczew nie do zniesienia. Mężczyzna mieszkał sam, ale zdołał sięgnąć po telefon komórkowy i zadzwonić na policję. Funkcjonariusze, którzy pojechali na ratunek do 30 latka stwierdzili, że ten jednak nie kłamał. Szukanie klucza zajęło im trochę czasu, ale zakończyło się sukcesem.

Stróże prawa poinformowali 30-latka o placówkach pomocy w leczeniu uzależnień. Przekazali, żeby spróbował fachowej pomocy. Udzielili mu też rady, aby nie szukał nowatorskich rozwiązań, które niekoniecznie mogą się dla niego dobrze skończyć.

żródło

Na rozmowie o pracę:

- Trzęsie się pan, spokojnie, nie ma powodu do nerwów.

- Nie, to nie nerwy. Ja po prostu jestem alkoholikiem.

Jak w temacie - o pijanych i puszczalskich laskach - poziom Ekipy z Warszawy

Historia trzyletniej walki głównego bohatera z nałogiem, nędzą, wszystkim tym, co sam określa "smutnym życiem". Michał to młody, niedojrzały, będący niegdyś studentem nauk społecznych, lekkoduch.

Polecam obejrzeć, bo daje do myślenia. Nikt w młodości nie planuje zostać pijakiem, a jest jak jest.
Także pilnujcie się sadole.

Dzisiaj pijemy...



Opis:
Polska, wschód, bardzo daleki, głęboki i dziki wschód. Miejsce zapomniane przez polityków, boga i większość operatorów sieci telefonii komórkowych. Przeszło 3 lata temu mieliśmy okazję poznać typowy dzień rozrywkowy jednego z młodych, tubylczych humanoidów - piątek. Okrywaliśmy się wtedy fałszywym oburzeniem, przywdziewaliśmy maski moralnie poprawnych obywateli, nie dostrzegając swego zakłamania i dulszczyzny, które to uniemożliwiały spojrzenie w lustro i stwierdzenie, iż takie zwierzę, taki mały żul drzemie w każdym z nas. Dziś powracamy do znajomej już miejscowości (Stężycy*) i sprawdzamy, jak zmieniło się życie naczelnych targanych przez 3 podstawowe siły niszczące ten nadwiślański kraj - alkoholizm, biedę i katolicyzm. Czy tym razem odnajdziemy w przedstawionym obrazie samych siebie, czy nadal w swej polaczkowości i hipokryzji będziemy się wypierać postaw głównych bohaterów, jednocześnie odliczając ostatnie godziny dzielące nas od piątku, piąteczka, piątunia, kiedy to napoje o wysokiej procentowej zawartości etanolu pozwolą nam zapomnieć o codziennej marności przeciętnego, nadbałtyckiego żywota - niby w centralnej Europie, a jednak jakby w Afryce. Niniejszy dokument jest swoistym studium nędzy nad upadkiem i degeneracją upodlonego przez dwa wieki zaborów i rządzonego przez odwiecznych, historycznych wrogów, z Watykanem na ich czele, kondominium. Ujrzymy nie tylko nostalgiczny zwrot ku czasom komunizmu, ataki psychozy eklezjogennej, czy też dziwne, pseudopogańskie zwyczaje dotyczące załatwiania potrzeb fizjologicznych. To co przede wszystkim powinniśmy dostrzec to klasyczne upodlenie wchodzącego w dorosłość przedstawiciela klasy proletariatu, na tle przytłaczającego majątku i pychy spasionego kleru, ujeżdżającego garby ludzi jego pokroju, lecz o niższym progu odporności psychicznej. Choć podmiot liryczny dostrzega wroga w swym otoczeniu, kilkunastoletnie pranie mózgu wyraźnie odciska piętno na umyśle tegoż, czego skutki zaobserwować możemy w podejmowanych przez niego działaniach, zubożeniu wachlarza rozrywek do kompulsywnego spożycia alkoholu i celebracji bliżej nieokreślonej istoty o imieniu Artur - zastępczego bożka, kozła ofiarnego i kompana do picia w chwilach samotności. Gdzie jest granica absurdu? Ile jeszcze istnień musi zostać zmarnowanych przez polskiego molocha, nim wstanie on z kolan i przepędzi 1000 letnich pasożytów ze swoich ziem, odtruwając zarazem dekadenckie społeczeństwo o wyraźnych skłonnościach autodestrukcyjnych? Jak w ogóle w niby to rozumnej cywilizacji białego człowieka mogło dojść do sytuacji, w której ludzie konają na podłogach swoich melin w wyniku życiowej nieporadności spowodowanej biedą i przytłaczającym butem tłustego katabasa? A może to już nie homo sapiens? Może to tylko homo polacus, gatunek skazany na wymarcie z powodu notorycznego nieprzystosowania do czasów, w których przyszło im się pojawić? Błąd ewolucyjny, polityczny, czy po prostu celowa atrakcja turystyczna w postaci skansenu dla odwiedzających go bogatych Niemców, Francuzów, czy Anglików? Właściwie brakuje już tylko tabliczki "Nie dokarmiać Polaków!" przy przejściach granicznych...