Fragment jednego z najlepszych moim zdaniem polskich filmów. Cezary Pazura definiuje słowo "autorytet"



"Show" kom. pl. 2003

Film polecam, a oto jeden z komentarzy na yt :

W założeniu miała to być komedia, w "polskim" stylu (czyli wyśmiewająca wady polskiego społeczeństwa, i dającą do myślenia). Fakt, że wady te okazały się być na tyle wyrośnięte w obecnym społeczeństwie że film ten można zaklasyfikować jako dramat społeczny, jest dramatem samym w sobie.

z myciem zębów w tle



Więcej porytych komiksów tego autora na: zycieismierc.com/

Wg. wilmweb.pl

To najbardziej fascynujący Szekspir na ekranie oraz jeden z najbardziej wstrząsających i ponurych filmów, jakie zdarzyło mi się widzieć. Kurosawa osiągnął to przez maksymalne oczyszczenie środków wyrazu. Na rzecz własnego scenariusza zrezygnował z szekspirowskiego wiersza, przez co kwestie bohaterów zostały ograniczone do niezbędnego minimum. Okrutny tok tragedii nie był przytłaczany nadmiarem słów, lecz podkreślany przeszywającą muzyką, wilgotnym, mglistym światłem i zarysowanymi w pustce dekoracjami. Kurosawa zwykle celował w tworzeniu wysmakowanych, bogatych wnętrz i filmowaniu zapierających dech w piersiach plenerów. Tym razem postacie poruszają się w przestrzeni niemal pustej (nie licząc scen w Lesie Pajęczych Rąk). Znajdują się jakby na scenie - na scenie szekspirowskiego "theatrum mundi", a zarazem pustej scenie tradycyjnego teatru no.



Szczerze polecam

"Przypadek" uznawany za jeden z najlepszych filmów Krzysztofa Kieślowskiego, to prawdziwy majstersztyk kinematografii będący wzorcem dla wielu współczesnych produkcji. Witek Długosz (wg wielu krytyków najlepsza rola Bogusława Lindy) jest studentem medycyny. Poznajemy go w momencie śmierci ojca. Ostatnie słowa, które od niego słyszy to krótka porada życiowa przekazana telefonicznie: "– Nic nie musisz, synu. – Czego nie muszę, tato? – Niczego." Witek decyduje się przerwać studia, które wybrał pod presją ojca i chce wyjechać do Warszawy. Usiłuje zdążyć na pociąg do stolicy - ten jakże krótki moment na peronie jest kluczowy dla całego filmu. Fabuła przedstawia trzy wersje życiorysu bohatera, które zależą od tytułowego przypadku - od tego czy Witkowi uda się wsiąść do pociągu…

Filmweb

Przyznam, że zawsze mam problem by zabrać się za Polski film, ciągle go odkładam szukam wymówek (mimo, że znam parę naprawdę świetnych Polskich filmów)
Tą produkcję odkładałem już od roku i w końcu udało mi się ją obejrzeć jakiś tydzień temu.
Muszę powiedzieć "Nie żałuję", jest to rewelacyjny film.
Od początku film przypomina "Mr. Nobody" nie jestem pewien stwierdzenia, że jest nawet lepszy.
Świetna rola Lindy (Cholera jaki on młody) podobno uważana za jedną z jego najlepszych.
Jak ktoś uważa "Mr. Nobody" za przesadnie pogmatwany, tutaj nie powinien mieć problemu, cała historia jest przedstawiona czytelnie.

Nie znajdziecie tu niestety scen gore/horror dlatego polecam ten film komuś kto lubi czasem zobaczyć coś psychologicznego, zastanowić się jak wiele zależy w naszym życiu od przypadku, albo po prostu lubi filmy z czasów Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej"

Matka i dzieci przybywają do ponurego domu dziadków. Już na samym początku są chłodno przejęte przez matkę wdowy. Corine wyjeżdża szukać pracy - zaś dzieci zostają zamknięte w ponurym pokoju na poddaszu. Początkowo wygląda to na chwilowy kaprys gospodyni, ale wkrótce okazuje się pułapką bez wyjścia!

- Opis z filmwebu, dodam tylko że matka Corine nie wyjeżdza szukać pracy, tylko stara sie odzyskać "miłość" ojca. Horror to nie jest ale dramat pierwsza klasa, bardzo polecam.

Historia chorobliwych powiązań łączących pewną rodzinę - ojciec umiera na atak serca, a matka (S. Cusack) odchodzi niedługo po nim, przed śmiercią przykuta do łóżka, złamana dziwną, osłabiającą niemocą.
Najstarsi, Julie (C. Gainsbourg) i Jack (A. Robertson) opiekują się młodszym rodzeństwem, Sue (A. Coultard) i Tomem (N. Birkin).
Każde z tej czwórki w pewien sposób odstaje od normy - Julie i Jacka łączy dziwny, kazirodczy związek, wyalienowana Sue ucieka na karty swego dziennika, a mały Tom chce być dziewczynką...

nie jest to może szczególnie sadystyczny film, ale za to bardzo dziwny. dość stary bo z 1993 r. dramat opisuje życie dość specyficznej rodziny, w którym osierocone dzieci, by nie trafić do domu dziecka, tuszują śmierć matki zalewając jej ciało cementem we własnej piwnicy. między dwojgiem z nich wywiązuje się pewna więź, która po wielu podchodach ma kazirodcze ujście.

Akcja filmu rozgrywa się w nieokreślonym czasie w Wielkiej Brytanii. Obraz opowiada historię Alexa DeLarge, młodego, inteligentnego człowieka z dobrze ułożonej rodziny, miłośnika muzyki klasycznej (przede wszystkim Beethovena), zadawania gwałtu i przemocy. Alex jest przywódcą małej grupy podobnych mu przestępców.
Podczas jednego z napadów wspólnicy Alexa zdradzają go i pozwalają mu wpaść w ręce policji. Oskarżony o morderstwo zostaje skazany na karę więzienia. Po dwóch latach zgadza się wziąć udział w eksperymencie mającym na celu szybką resocjalizację więźniów przy pomocy tzw. techniki Ludovica. Ów eksperyment obrzydza mu przemoc tak skutecznie, że od tej pory nie jest w stanie się nawet bronić. Jego przypadek zostaje wykorzystany w rozgrywkach politycznych, a sam Alex „wyleczony jak trzeba”.

film trochę popierdolony, ale pozytywnie

Film można obejrzeć o TU, nie trzeba ściągać, oglada sie w przeglądarce!

Krótki opis:

Kraj: Rosja
Rok produkcji: 2008
Czas trwania: 100 min.
Gatunek: Kino wschodu, Dramat

Reżyseria: Aleksiej Bałabanow
Scenariusz: Aleksiej Bałabanow

"Ładunek-200", uznany przez "The Times" za najbardziej kontrowersyjny rosyjski film roku, jest jedenastym filmem Aleksieja Bałabanowa. Tym razem jego dzieło opowiada o świcie pierestrojki, kiedy w roku 1984 w ZSSR następuje zmierzch totalitaryzmu. W swoim nowym obrazie Bałabanow obiecuje pokazać widzom siebie i swój kraj oraz jego bohaterów w jeszcze bardziej otwarty sposób niż miało to miejsce w poprzednich obrazach. Opisując koniec sowieckiej ery reżyser zabiera nas w świat prowincjonalnego miasteczka, w którym w tajemniczych okolicznościach znika córka sekretarza okręgowego komitetu Partii Komunistycznej. Żadnych świadków, żadnych podejrzanych, a na domiar wszystkiego tego samego wieczoru, na przedmieściach miasteczka popełnione zostaje brutalne morderstwo. Sprawcą okazuje się właściciel domu, w którym dokonano zbrodni. Oba śledztwa prowadzi kapitan milicji Żurow. Reżyser w swojej retrospektywie przedstawia niesamowity splot losów kilku z pozoru zwykłych bohaterów. Ich historie i tytułowy "ładunek 200" (Cargo-200 to termin wojskowy określający ładunek ciał wysyłanych po wojnie do domu) tworzą szokujący obraz, który wymownie przedstawia zniewalającą siłę systemu.

przy okazji polecam strone www.iplex.pl na ktorej mozna ogladac darmowe filmy

F. MCCOURT POPIÓŁ I ŻAR

Książkę czytałam kilka razy i za każdym ryczałam jak bóbr. Jest jeszcze druga cześć I RZECZYWIŚCIE, która nie jest już tak dobra, ale po która nie sposób nie sięgnąć przeczytawszy pierwszą

Autobiografia ukazująca życie w biednym irlandzkim Limerick w jeszcze biedniejszej rodzinie, gdzie gotowany świński ryj z musztardą je się od święta a jajka to prawdziwy rarytas. Naprawdę wzruszająca opowieść, jak sobie teraz ją przypominam, to chce mi się płakać. I przeczytać ją jeszcze raz. I kupić, bo własnej nie posiadam.

Angielska wersja nosi tytuł PROCHY ANGELI

Kucharz (Richard Bohringer) jest szefem kuchni w ekskluzywnej restauracji. Złodziej (Michael Gambon) jest właścicielem owej restauracji. Żona złodzieja (Helen Mirren) szuka ukojenia w ramionach kochanka (Alan Howard). Złodziej dowiaduje się o romansie ukochanej i publicznie oświadcza, że zabije swojego rywala, a potem go zje.....

Tak, wiem, tytuł nie zachęca... Ale nie dajcie się zwieść pozorom! Film genialny, sama mieszanka gatunków powinna mówić sama za siebie Chociaż ja bym go tak szybko nie wkładała do żadnej z szufladek. Teatralna aura podczas całego filmu. Genialny jest!

Ps. Daaawno temu jak go ściągałam, nie było do niego napisów. nie wiem jak teraz, ale jakby ktoś miał problem - służę własnymi prywatnymi napisami. może nie są doskonałe ( pierwsze napisy do filmu jakie robiłam w zyciu) ale i tak byłam z nich bardzo dumna i uważam, że nie sa najgorsze.