#edukacja

Nie oceny w szkole zrobią z Ciebie człowieka

Tekst ze strony joemonster. Polecam przeczytać

#1. Równość

Szkół
Wszystkie szkoły są tak samo finansowane i tak samo doposażone. Większość z nich to szkoły państwowe, jedynie kilka ma specjalny tryb nauczania, tak jak Montessori czy Waldorf. Finowie dbają o nauczanie wszystkich języków, którymi można się porozumieć na terenie państwa. W szkołach średnich można się uczyć po szwedzku lub w języku lapońskim.

Przedmiotów
Nie można się koncentrować na nauce wybranych przedmiotów.

Rodziców
Nauczyciel nie ma prawa dopytywać się o zawód i miejsce pracy rodziców swoich uczniów.

Uczniów
Uczniowie nie są przydzielani do klas pod względem wyników w nauce czy też wybranego przez nich kierunku edukacji. Nie ma klas profilowanych. Nie ma podziału na lepszych i gorszych uczniów, zdolni i upośledzeni umysłowo uczą się w jednej klasie. Finowie przykładają wielką wagę do integracji. Nauczyciele nie mogą pokazywać, czy kogoś lubią czy nie. Jeśli nauczyciel ma jakieś uprzedzenia do konkretnego ucznia, zostaje wyrzucony z pracy.

#2. Nie tylko edukacja jest darmowa

Rodzice nie płacą ani grosza za posiłki, wycieczki do muzeum, wycieczki kilkudniowe czy też zajęcia pozalekcyjne. Jeśli uczeń mieszka w odległości większej niż 2 km od szkoły, ma darmowy autobus. Uczniowie dostają za darmo książki, długopisy, nożyczki itd. Oraz kalkulatory i tablety.
Zabronione jest wyciąganie pieniędzy od rodziców na cokolwiek, co jest potrzebne do szkoły.

#3. Indywidualne podejście

Każdy uczeń ma opracowany indywidualny plan. Ma dostosowane do swoich umiejętności książki, zadania i zestaw ćwiczeń robionych podczas lekcji. Wszystko jest oceniane zgodnie z możliwościami ucznia. Jeśli uczeń wymaga dodatkowej pomocy, jest mu ona zapewniona przez szkołę.

#4. Podejście praktyczne

„Albo przygotowujemy dzieci do życia, albo do egzaminów. My wybieramy to pierwsze”. Dlatego właśnie w szkołach w Finlandii nie ma egzaminów. W czasie roku szkolnego to nauczyciel decyduje, czy robić sprawdziany i kartkówki. Jest tylko jeden obowiązkowy egzamin, który wszyscy piszą na zakończenie szkoły średniej. Ale żaden nauczyciel nie przygotowuje jakoś specjalnie swoich uczniów do niego.
Szkoły uczą praktycznych, przydatnych w życiu rzeczy. Fińscy uczniowie po ukończeniu szkoły potrafią rozliczyć podatki, stworzyć stronę internetową, przeliczać obniżki i narysować różę wiatrów i skorzystać z niej, gdyby się zgubili.

#5. Zaufanie

Wszystkie relacje w fińskich szkołach zbudowane są na zaufaniu. Nie ma niespodziewanych wizytacji, nikt nie narzuca nauczycielom jak mają uczyć. Istnieją jedynie zunifikowane wytyczne, a nauczyciele dowolnie dobierają sobie metody. Jeśli uczniowie skończą już pracę na lekcji, a pozostali nadal są nią zajęci, mają prawo zająć się czymkolwiek, byleby nie przeszkadzali pozostałym. Wierzy się tam, że uczeń sam potrafi wybrać co dla niego najlepsze.

#6. Dobrowolność

Nie zmusza się uczniów do nauki wszystkich przedmiotów. Nauczyciel ma ich zachęcić i pokazać, że się im to przyda. Jeśli uczeń nie ma zdolności akademickich, kieruje się ich w stronę bardziej praktycznych zajęć. Nikt nie daje jedynek uczniom, którzy nie ogarniają matematyki, nauczyciele starają się znaleźć inny przedmiot, w którym się lepiej czują. Jeżeli jakiś uczeń ma ogólne problemy z nauką i widać, że nie dorósł jeszcze do poziomu równolatków, powtarza rok. To nie jest wstyd, tylko nauka prawdziwego życia. Lepiej posiedzieć w szkole dłużej i wynieść z niej potrzebną wiedzę.

#7. Niezależność

Nauczyciele w Finlandii pomagają uczniom w nauczeniu się jak myśleć, analizować i zdobywać wiedzę samodzielnie. Konieczne jest nauczenie ich gdzie i jak wyszukać potrzebne informacje. Nikt nie musi tam recytować z pamięci definicji i formułek, ponieważ wystarczy, że nauczą się gdzie je znaleźć. Kucie na pamięć to strata czasu i energii.

A co z ocenami?
Istnieje dziesięciostopniowa skala ocen. Przez trzy pierwsze lata nauki nie ma w ogóle ocen. Wszystkie uwagi, notatki i zalecenia są w dziennikach elektronicznych. Wpisują je tam nie tylko nauczyciele, ale również pracownicy społeczni, psycholog i lekarz rodzinny. Oceny są używane po to, aby motywować uczniów do nauki. Nikt się nie wstydzi złych ocen, a nauczyciele nie są oceniani ze względu na to, jakie oceny otrzymują ich uczniowie.

Dodatkowe informacje
- teren szkoły nie jest ogrodzony
- w klasach uczniowie mogą siedzieć na podłodze
- nie ma mundurków szkolnych ani żadnych zaleceń jak się można ubierać. Zaleca się przynoszenie lżejszych butów na przebranie w zimie
- gdy jest ciepło, lekcje odbywają się na zewnątrz. Młodsi uczniowie spędzają każdą przerwę na podwórku
- praktycznie nie ma zadań domowych. Rodzicom radzi się, aby nie pomagali dzieciom przy zadaniach. Zalecają miłe spędzanie czasu z dziećmi, jak wycieczkę rowerową, wypad do muzeum czy też na basen

Finowie nie twierdzą, że ich system jest doskonały i cały czas go dostosowują do zmian i potrzeb. Na pewno dzieci w Finlandii lubią szkołę, nie mają żadnych fobii, nie stresują siebie ani rodziców przygotowaniami do ciągłych egzaminów. Mają czas na naukę i cieszenie się życiem.

I tu następuje dylemat. Zgnoić za socjalizm i lewactwo w szkołach, czy pochwalić za naukę przydatnych zdolności w życiu?

Co prawda w międzynarodowych badaniach, dotyczących poziomu nauczania przeprowadzanych na 15-latkach (PISA), polscy uczniowie wypadają z roku na rok coraz lepiej, jednak edukacja, mówiąc bardzo ogólnie, nie jest u nas najlepsza. Moim zdaniem powodem tego jest zbyt duża dysproporcja w wymaganiach między poszczególnymi szkołami. Zwłaszcza, że wszystkie realizują jednolity program przyjęty przez MEN. Problemem jest również przesadne koncentrowanie się na przedmiotach nieprzydatnych w dorosłym życiu, a nawet więcej- całkowite niedostosowanie szkolnictwa do potrzeb rynku pracy. Oto moje własne propozycje zmian, głównie dla liceów:
1/ wprowadzenie przedmiotu: prowadzenie działalności gospodarczej Miałby on o wiele bardziej rozszerzony charakter niż np. podstawy przedsiębiorczości, gdyż nauczany byłby we wszystkich klasach w takim samym wymiarze (5 godzin tygodniowo) bez względu na profil. Stałby się on zatem jednym z dwóch wiodących przedmiotów w systemie edukacji. Uczyłby w jaki sposób zakładać i prowadzić z sukcesem biznes, jakie zezwolenia są wymagane dla poszczególnych rodzajów działalności itp. Wprowadzenie takiego przedmiotu miałoby rewolucyjne znaczenie zarówno dla procesu kształcenia jak i przede wszystkim rynku pracy. Dzisiaj bowiem, działalność gospodarcza należy do osób prywatnych, jednak nie przygotowanych do jej prowadzenia. Nowy przedmiot uzawodowiłby zatem gospodarkę, gdyż sprawiłby, że zajmowaliby się nią profesjonaliści. 2/ zwiększenie liczby godzin języka angielskiego, który byłby obok prowadzenia działalności gospodarczej, drugim najważniejszym przedmiotem. Przestałby on mieć charakter profilowany a każdy uczeń musiałby zdać z niego egzamin na poziomie zaawansowanym. 3/ drugim obok prowadzenia działalności gospodarczej nowym przedmiotem w polskiej szkole byłoby prowadzenie gospodarstwa domowego. Skoncentrowany byłby on głównie na nauce gotowania. Uczniowie zaznajamialiby się na nim także z szyciem i naprawą urządzeń domowych. Uzasadnieniem jego wprowadzenia jest moje przekonanie, że szkoła powinna uczyć ludzi umiejętności, przydających się im w życiu 4/ obiektywizacja systemu oceniania przez: a. obowiązek wystawiania przez nauczyciela oceny ze średniej, uzależnionej od stałego przelicznika (ocena z końcowego egzaminu państwowego stanowiłaby 50% całej oceny, a każdej z czterech kwartalnych państwowych klasówek organizowanych w trakcie roku szkolnego- 12,5%) b. zmiana skali ocen z istniejącej obecnie 1-6 na bardziej szczegółową: 0-14 oraz 17 z jednoczesną likwidacją + i – Ocena ustalana by była na podstawie stałego, procentowego przelicznika, który wynikałby z podziału oceny na 15 części (np. 1 byłaby przewidziana za 6,66% punktów, a 14 za 93,33% punktów. Najniższą oceną pozytywną byłaby 5 (którą uczeń miałby za zdobycie 33,33% punktów). 17 pełniłaby rolę dzisiejszej 6 i przeznaczona by była dla uczniów o szczególnych osiągnięciach. Stały, procentowy przelicznik dotyczyłby zarówno wszystkich państwowych klasówek organizowanych w trakcie roku szkolnego jak i egzaminu organizowanego na zakończenie roku szkolnego c. system państwowych klasówek i egzaminów z każdego przedmiotu (cztery klasówki w czasie roku szkolnego+ egzamin roczny). Klasówki i egzaminy sprawdzane byłyby przez nauczycieli. Jednak jednolite pytania dla wszystkich szkół w kraju układałoby Ministerstwo Edukacji Narodowej. Proponowana przeze mnie forma weryfikacji wiedzy uczniów umożliwiłaby zarówno obiektywne sprawdzenie poziomu nauczania w poszczególnych szkołach (pytania układane przez MEN) jak i zaoszczędzenie kosztów (prace uczniów sprawdzane przez nauczycieli) 5/ zniesienie obowiązku odrabiania przez uczniów prac domowych- praca domowa, z założenia ma pomóc uczniowi opanować program nauczania. W praktyce jednak jedynka za nie odrobienie lekcji jest przez nauczycieli traktowana tak samo jak ocena niedostateczna z klasówki. Jest to bardzo niesprawiedliwe i krzywdzące dla uczniów 6/ bardziej elastyczny system zaliczeń przedmiotów dzięki możliwości: a przenoszenia nauki 2 przedmiotów na następny rok b. przystąpienia do wszystkich pięciu państwowych sprawdzianów z przedmiotów, które znajdowały się w programie nauczania w następnych latach- bez ograniczenia ilości przedmiotów, które uczeń mógłby zdawać b. ponownego zdawania oblanego przedmiotu oraz wprowadzenie szkoły letniej dla uczniów, którzy dwukrotnie z ciągu dwóch kolejnych lat nie uzyskali oceny pozytywnej (co najmniej 5) z danego przedmiotu 7/ zniesienie oceniania w-f przy jednoczesnym pozostawieniu w-f jako przedmiotu obowiązkowego. Ograniczyłoby to skalę zwolnień z w-f Wychowanie fizyczne podlegałoby ocenie na dotychczasowych zasadach jedynie w klasach sportowych 8/ wprowadzenie możliwości wyboru przez ucznia przedmiotów, których chce się uczyć. Osobiście uważam, że jednym z błędów edukacji jest obowiązek nauki wszystkich przedmiotów przez wszystkich uczniów. Licealista powinien więc mieć możliwość wyboru tych z nich, które go interesują i które będą dla niego przydatne na dalszym etapie kształcenia. Musiałby on zatem zaliczyć 3 przedmioty, spośród nauczanych dziś w szkole: fizyki, chemii, biologii, geografii, historii, drugiego języka obcego. Jak łatwo zauważyć przedmiotami obowiązkowymi pozostałyby nadal: j. polski, matematyka, informatyka i w-f, których liczba godzin uzależniona byłaby od profilu klasy 9/ wprowadzenie przedmiotów profilowanych- byłyby one obowiązkowe w klasach, którego profilu nauczania dotyczą. W pozostałych miałyby charakter fakultatywny i każdy z nich mógłby być wybrany zamiast dwóch przedmiotów ogólnych: fizyki, chemii, biologii, geografii, historii, drugiego języka obcego. Przedmiotami profilowanymi byłyby: prawo- na profilu humanistycznym, ekonomia- na profilu mat-fiz i mat-inf, medycyna- na profilu biol-chem.

Film na pewno zasługuje na kategorię "Czarne Filmy", bo pokazuje że będziemy za niedługo w czarnej dupie jeżeli nie przejrzymy na oczy.

Humorystyczne-Brukselsko pokazana przyszłość w szkolnictwie.

O islamizacji Europy, konsumpcyjnym sposobie życia, współczesnej młodzieży której brak samodyscypliny, tragicznym poziomie polskiego szkolnictwa oraz ignorancji Amerykanów uważających Polaków za sprawców Holokaustu. A także o Powstaniu Warszawskim, patriotyzmie i ideałach.

Kopia zapasowa filmiku:

ukryta treść

Ciężko to opisać co to jest i po co, ale dzieci mają radochę.

Kowalski opowiada jak się mają w Polsce sprawy i jak by je wszystkie rozwiązał. Może faktycznie za bardzo dumamy nad problemami, a czasem wystarczy uderzyć pięścią w stół?

Komu znudzili się "krawaciarze" ten z przyjemnością posłucha polskiego "Ducze"

Był kiedyś filmik ściąganie lvl Azjata...
sadistic.pl/sciaganie-w-szkole-vt125469.htm

A tutaj lvl Hindus

Filmik ukazuje perypetie pewnego studenta, który chcąc nieco polepszyć swoje wyniki, uciekł się do niekonwencjonalnych metod.

Jak w tytule. Znaleziona na Youtube, nie wiem czy autor będzie wstawiał, to ja wrzucę, jak się nie podoba to się nie podoba