Doświadczenie z podwójną szczeliną w wersji animowanej.

Pokaz lewitujacych talezykow

filmik pokazujący fizykę w w beta testach już długo oczekiwanej grze GTA5?

na mnie robi wrażenie:)

Witam kolegow!

Dzis zajmiemy sie tematem ktory niejedna osobe przyprawil o bol glowy, a mianowicie pojeciem czasu, milej lektury.

Moze sie nam wydac ze zyjemy w trojwymiarowym swiecie.Mozemy poruszac sie na plaszczyznie w dowolnym kierunku,a takze do gory czy w dol.Jednak by umowic sie z nastolatka na mile spotkanie musimy powiedziec jej gdzie, by to zrobic trzeba podac jej szerokosc i dlugosc geograficzna oraz wysokosc, mowiac prosciej miejsce oraz np. pietro budynku.Jednak by doszlo do spotkania musmy podac jej takze godzine spotkania, i wlasnie wkracza 4 wymiar czyli czas.Tym wlasnie jest czasoprzestrzen.

Mozna by ja porownac do tkaniny okrywajacej wszechswiat.Wyobrazmy sobie trampoline,przescieradlo itp.
Jesli na owym materiale polozymy pilke do siatkowki powstanie wglebienie na srodku ktorego spocznie owa pilka.Dodajmy teraz do tego pileczke do tenisa.Zacznie sie ona staczac w kierunku pilki do siatkowki, a jesli wczesniej nadamy jej jakas predkosc zacznie wokol niej krazyc.Brzmi znajomo?Jesli nie, za pilke siatkowa podstaw slonce, a za kortowke wstaw ziemie czy inna planete.
Jebnijmy tam teraz kule do kregli.Tkanina moze nie wytrzymac i powstanie dziura, przez ktora wyleca wszystkie pileczki.Zjawisko podobne do czarnej dziury?Owszem.

Wielu z was pewnie uwaza ze podrozowanie w czasie jest tylko w filmach, gdzie bohaterzy przenosza sie do epoki kamienia lupanego.
Moze zaskocze was mowiac ze kazdy z nas jest podroznikiem w czasie, nawet ty sadolku.Ale powoli, zacznijmy od nowa.

Jednym z ogolnych zalozen Teorii Wzglednosci Einsteina jest to iz predkosc swiatla jest bezwzgledna i nie mozna jej przekorczyc.A im szybciej sie poruszamy tym wolniej plynie dla nas czas, wiec gdybysmy postanowili zrobic kilka rundek wokol ziemi z 99,(9) % predkosci swiatla i wrocilibysmi na ziemie, zorientowalibysmy sie ze na ziemie minely dziesiatki,setki lat.Gdy dla nas byla to zupelnie chwila.
Tak wiec jadac samochodem, czas plynie dla nas wolniej ale te ilosci sa tak male ze nawet zegary atomowe nie bylyby w stanie ich dostrzec.100km/h nijak sie ma do 300.000 km/s



Na powyzszym obrazku widac jak 2 pojazdy jadna w ym samym kierunku lecz z rozna predkoscia, dla kierowcy B, pojazd A wyprzedzi go z predkoscia 20km/h.Dla przechodnia pojazd A bedzie poruszal sie z predkoscia 60 a nie 20 km/h



Obu kierowca bedzie wydawalo sie ze mijaja sie z predkoscia 100km/h.Dla obserwatora bedzie to 50km/h dla kazdego pojazdu.



Moze sie wydawac ze Swiatlo czyli B mienie pojazd A z predkoscia 1.000 km/s, lecz zrobi to z predkoscia 300.000km/s gdyz jego predkosc jest bezwgledna.



A i B mina sie z predkoscia 599.000km/s?Nie,mina sie z predkoscia 300.000km/s gdyz jest ona bezwzgledna.

Swiatlo to tak wlasiwie energia.W jej sklad wchodza czasteczki zwane mijonami.Mijony istnieje tylko miliardowa czesc sekundy,wiec w normalnych warunkach natychmiastowo ulegaja dezintegracji.Skoro tak,to jak jest mozliwe ze w promieni swiatla nie umieraja i sa w stanie w nieskonczonosc krazyc po wszechswiecie?A wlasnie,poruszaja sie z predkoscia swiatla, a wiec stoja w czasie!

W takim wypadku podroze w przyszlosc sa mozliwe.Ale co z tak dobrze nam znanymi powrotami do przeszlosci?
Jesli teoria Einsteina jest prawdziwa to jest to niemozliwe.By cofnoc sie w czasie musielibysmy znacznie przekroczyc predkosc swiatla,co wedlug naukowca jest niemozliwe.Ale nawet osiagajac predkosc swiatla, zatrzymalibysmy sie w czasie co w efekcie sprawiloby ze przestalibysmy istniec(prawdopodobnie).

Nie dalej jak rok temu,swiat obiegla wiesc iz Wloscy naukowcy pokonali bariere swiatla,eksperymet powtorzono wiele razy z tym samym wynikiem.W takim wypadku teoria Einstaina okazala by sie bujda a wraz z nia wspolczesna fizyka,gdyz wlasnie na tej teorii zostala zbudowana.

Odsylam was do artykulu i zachecam do poglebienia tematu wlasnorecznie.

odkrywcy.pl/kat,111408,title,Przekroczono-predkosc-swiatla,wid,1381859...

Wszystko bylo pisane wlasnorecznie,dziekuje za poswiecenie mi waszego czasu.Zachecam do wypowiadania sie,wytykania mi bledow itd.

Ciekawie wyglądające zderzenie dwóch wirów w postaci pierścieni. Nie sadystyczne, ale przyjęło się tu już wiele filmików o lekkim zabarwieniu edukacyjnym, więc i to może się spodobać.



I równie krótki film pokazujący, w jaki sposób powstają te ciekawe zawirowania:

Metalowy obiekt kręci się i zespaja z drugim metalowym obiektem.

Bolid Arrows z silnikiem V10 z roku 2001, za kierownicą Lucas DiGrassi. Ktoś chyba źle przypiął pasażera.
Enjoy

Rozrywając kopertę wzdłuż sklejonych krawędzi można zauważyć niebieskie rozbłyski. To ciekawe i niewyjaśnione do końca zjawisko nosi nazwę tryboluminescencji. Eksperymentujcie w ciemnościach!



Otwieranie listów już nigdy nie będzie takie samo

pl.wikipedia.org/wiki/Tryboluminescencja

Phun - darmowy symulator fizyki. Mozna w nim zbudowac doslownie wszystko. Slyszalem ze program we Francji jest podstawa edukacji juz w szkole gimnazjalnej.

Prawo I.

Każde ciało zawieszone w przestrzeni pozostaje w tym stanie aż do chwili uświadomienia sobie swego położenia.
Kaczor Duffy, nie zauważając końca łączki, przekracza skraj urwiska.
Spaceruje przez chwile w powietrzu, mrucząc do siebie nonszalancko.
Po pewnej chwili patrzy w dół. Od tego momentu zaczyna działać pokrewne do powyższego prawo ciążenia z g=100 m/s2.

Prawo II.

Każde ciało znajdujące się w ruchu przemieszcza się aż do momentu nagłego zetknięcia się innym ciałem stałym. Bez względu na to, czy została wystrzelona z armaty, czy porusza się w szaleńczym biegu, postać z kreskówki tak zdecydowanie utrzymuje swoją prędkość, że tylko słup telefoniczny lub olbrzymi głaz jest w stanie zahamować jej ruch postępowy. Sir Izaak Newton określił ten rodzaj nagłej zmiany pędu jako "fenomen gamonia".

Prawo III.

Każde ciało, po przemieszczeniu się przez ośrodek o wysokiej gęstości, powoduje ubytek w masie tego ośrodka równy obwodowi sylwetki ciała.
Określane także mianem "przejścia sylwetkowego", zjawisko to dotyczy głównie ofiar wybuchów lub tchórzliwych panikarzy tak zdeterminowanych do ucieczki, że czynią to wprost przez ścianę, pozostawiając w niej otwór jak wycięty przez matrycę. Strach przed odorem skunksa lub przymusowym ożenkiem jest zwykle katalizatorem dla tego typu zjawiska.

Prawo IV.

Czas potrzebny do przemieszczenia dowolnego obiektu o dwadzieścia pięter w dół jest większy lub równy czasowi niezbędnemu postaci, która spowodowała przemieszczanie obiektu, na zbiegnięcie dwudziestu pięter po krętych schodach i przeprowadzenie próby bezpiecznego schwytania spadającego obiektu.
Obiekt zawsze ma bezcenną wartość, próba zawsze jest nieudana.

Prawo V.

Uczucie strachu neutralizuje wszelkie prawa ciążenia.
Siły psychiczne większości postaci są wystarczające do wprawienia tych postaci w ruch o kierunku przeciwnym do siły ciążenia.
Niespodziewany hałas lub groźny zamiar filmowego przeciwnika indukuje ruch postaci pionowo w górę, zwykle w kierunku żyrandola, szczytu drzewa lub masztu. Efektem potęgującym to zjawisko jest brak kontaktu stóp postaci lub kół jego auta z powierzchnią ziemi w chwili rozpoczynania ruchu pionowego.

Prawo VI.

W miarę wzrostu momentu pędu obiektu, obiekt może się pojawiać w różnych miejscach niemal jednocześnie.
Prawo to ma zastosowanie przede wszystkim w tzw. "walkach skłębionych", w czasie których głowa walczącej postaci wychyla się z tumanu kurzu w kilku miejscach jednocześnie. Prawo działa także dla obiektów wirujących, w szczególności zaś duszonych.
Postać, która została z wielką siła kopnięta w tylną część ciała podlega dodatkowo prawu autoreplikacji, działającego jednak tylko przy dostatecznie szaleńczych pędach, pozwalającego na osiągnięcie zadanej prędkości poprzez kolejne rykoszety o ściany pomieszczenia.

Prawo VII.

Tylko pewne typy postaci mogą przejść przez namalowane na ścianie atrapy drzwi - inne nie.
Te trójwymiarowe sztuczki malarskie robią sporo zamieszania, jednak jedno jest wiadome: ktokolwiek namaluje taką atrapę drzwi na ścianie dla zmylenia przeciwnika, nie będzie mógł za swym przeciwnikiem podążyć do tej, teoretycznej przecież, przestrzeni. Każda próba przeniknięcia przez atrapę drzwi kończy się dla malarza niechybnym rozpłaszczeniem się na ścianie.
Ale, ostatecznie, jest to przecież problem sztuki, nie nauki.

Prawo VIII.

Każda zmiana statusu kociej materii jest jedynie chwilowa.
Koty w kreskówkach mogą zginąć więcej razy, niż wynikałoby to z tradycyjnych dziewięciu żyć, jakimi zwykle dysponują. Mogą one ulec rozerwaniu, poszatkowaniu, sprasowaniu, zmiażdżeniu, skręceniu, czy rozczłonkowaniu, ale nie mogą ulec całkowitemu zniszczeniu. Po zrobieniu kilku min niewiniątka, znowu się dopompowują, wydłużają, scalają, utrwalają.

Wniosek: kot zawsze przyjmuje kształt pojemnika, w którym przebywa.

Prawo IX.

Kowadło zawsze opada najwolniej.

Prawo X.

Każda zemsta indukuje rewanż o tej samej sile lecz przeciwnym zwrocie.
Jest to jedyne prawo kreskówek, które działa także w świecie rzeczywistym. To jest powód, dla którego wolimy oglądać efekty działania tego prawa raczej w stosunku do Kaczora Donalda.

Uzupełnienie A.

Ostro zakończone obiekty wprawiają postać w ruch przeciwny do siły ciążenia.
Postać, ukłuta (zwykle w pośladki) ostro zakończonym przedmiotem (zwykle szpilką), ignoruje siłę ciążenia, wprawiając się w ruch pionowy skierowany ku górze, z olbrzymią zwykle prędkością.

Uzupełnienie B.

Na użytek ulubionych postaci prawa materialne w stosunku do obiektów stają się względne.
Ulubione przez widzów postaci, mogą siłą swojej woli powodować materializację nieistniejących dotychczas obiektów, które ukazują się wtedy za ich plecami. Na przykład Struś Pędziwiatr, dla bezwłosowej ekspresji swoich stanów emocjonalnych, może materializować znaki interpunkcyjne.

Uzupełnienie C.

Materiały wybuchowe nie mogą powodować poważnych obrażeń.
Skutkują one jedynie chwilową zmianą wyglądu postaci na bardziej czarną i dymiącą.

Uzupełnienie D.

Siła ciążenia jest fenomenem falowym - skutkiem działania wolno propagującej fali o długim okresie.
Zjawisko to można zaobserwować tuż przed upadkiem np. psa z dużej wysokości. Najpierw siła ciążenia działa na jego nogi, które wydłużają się w kierunku ziemi. Potem, kiedy grawitacja dosięga dalej, tułów zaczyna się przemieszczać w dół, powodując nienaturalne wydłużenie szyi. Kiedy siła ciążenia dociera do głowy, również i ona zaczyna opadać, a ciało psa powraca do swoich normalnych proporcji.
Oczywiście do momentu zetknięcia się z ziemią.