#historia

Nowy materiał od IrytującegoHistoryka, kanał polecam.


"Trudny temat, ale najwyższa pora byście z nim się zapoznali. Jeśli nie będzie świadomości społecznej, nigdy świat nie stanie się bezpiecznym miejscem dla najmłodszych ofiar wojny. "

Na wiecu poświęconym "żołnierzom wyklętym" przemówił zasłużony major. Wskazał na budynek stojący za nim i powiedział, że pamięta jak go tu katowano. Zaraz jednak dodał, że dziś jest szczęśliwy, bo młodzież poznaje prawdziwą historię, interesuje się losem ojczyzny i pamięta o bohaterach.

Legnica to miasto położone w południowo-zachodniej Polsce, w środkowej części województwa dolnośląskiego. To obecnie ponad stutysięczne miasto niegdyś było podzielone na dwie miejscowości. Część miasta znalazła się pod władaniem armii radzieckiej. Mieszkańcy miasta nie mieli wstępu na teren zajęty przez armię i nawet nie próbowali go mieć. Wybraliśmy się z kamerą w miejsce, które na dzień dzisiejszy jest największą pamiątką po stacjonowaniu armii radzieckiej w Legnicy, kiedyś nazywanej Małą Moskwą…

W telewizji trwa festiwal hipokryzji, w którym każdy chce odegrać jakąś rolę. W końcu nie codziennie były prezydent zostaje konfidentem. To jednak tajemnica poliszynela, na której kto żyw próbuje zbić kapitał. Oczywiście oprócz ofiar jego donosów, którym już dawno odebrano głos.

Tymczasem na Bliskim Wschodzie trwają przygotowania do starcia, które może przerodzić się w wojnę światów! To już ostatnie rozdanie kart przed wielkim konfliktem między Ameryką i Azją.

Kilka słów o przynależności Śląska

Dziś wiersza nie będzie za to inny pseudo-utwór.

Kocham swoją pracę, wstaję koło ósmej rano, myję się, ubieram - normalka. Do pracy idę na kilka godzin o różnych porach dnia - niby ta niestabilność może być minusem ale mi odpowiada. Umowa na czas nieokreślony, pełen pakiet ubezpieczeń, bonusy i premie. Pieniądz jest nie-najgorszy jak na te czasy, a co najważniejsze - co wieczór mam jakąś dupeczkę do wyruchania.
Uwielbiam ten moment nadchodzi późny wieczór, na dworze już ciemno, większość ludzi już śpi lub myśli o dniu jutrzejszym, a ja?
Cóż, dobieram się do majteczek kolejnej dupci po zaprawieniu jej w alkoholu. O wiek nawet nie pytam. W dzisiejszych czasach ciężko być pewnym o pełnoletność, ale mnie to nie rusza, a i one też nie płaczą.
No więc jak już mówiłem kolejną laskę posuwam jak opętany, miętosząc jej cyce spuszczam się w niej niczym w zlewie na spermę, mając wyjebane czy zajdzie w ciążę.
Kumple wybałuszają gały gdy o tym mówię, patrzą z niedowierzaniem a na ich twarzach maluje się zazdrość albo zgorszenie, hmm...może dlatego nie kontaktują się od pół roku. Nieważne, jebać zazdrosnych chujków, ja przynajmniej rucham.

ukryta treść

Ach, uwielbiam być grabarzem.

wstydźcie się wstydzić bycia Polakiem czy Polską.

Aby odetchnąć, choć na chwilę od "brudnych" filmików przedstawiam patriotyczną grę

Powstanie Styczniowe: Gra Strategiczna to pierwsza polska gra strategiczna czasu rzeczywistego na platformie Google Android rozgrywająca się w okresie Powstania Styczniowego. Gracze mogą w niej wcielić się w dowódców historycznych oddziałów partyzanckich walczących z armią Imperium Rosyjskiego na całym obszarze zaboru rosyjskiego.



Strategia
Powstanie Styczniowe: Gra Strategiczna jest jedną z niewielu gier symulujących XIX wieczne działania partyzanckie. Ponieważ wróg posiada przewagę liczebną i lepsze uzbrojenie, otwarta walka z reguły nie ma szans powodzenia. Gracz zmuszony jest do używania podstępów i zasadzek, ukrywania się w lasach, wciągania wroga w okrążenie. Zastosowana sztuczna inteligencja oddziałów rosyjskich jest jednak na tyle zaawansowana, by poruszać się w stałej formacji, patrolować teren, lub nawet aktywnie poszukiwać ukrywające się polskie oddziały. Specyficznym aspektem gry są misje, w których gracz mimo podejmowanych wysiłków, zmuszony jest ponieść porażkę (zawsze dotyczą one historycznych porażek). Gracz, podobnie jak polscy dowódcy walczący 150 lat temu, staje przed nierealnymi celami strategicznymi, których nie jest w stanie wypełnić. W tego rodzaju bitwach największe znaczenie ma minimalizowanie strat i szybkie wycofanie się, gdy tylko nadarzy się ku temu okazja. Duże znaczenie ma również zwiad. Jednostki wroga pozostają niewidoczne, dopóki nie znajdą się w zasięgu wzroku armii gracza. Kiedy jednak do tego dojdzie, może być już za późno na właściwe przygotowanie się do walki. Warto więc wykorzystywać wyspecjalizowane jednostki zwiadowcze, których znikoma siła bojowa jest rekompensowana przez mały zasięg wykrywania. Mogą one zbliżyć się do wroga i ujawnić liczebność i pozycję wroga.

Żołnierze
Podstawą obranej taktyki są żołnierze werbowani do oddziału przez gracza pomiędzy bitwami. Początkowo są to jedynie kosynierzy, drągalierzy i uzbrojeni w broń myśliwską strzelcy, lecz wraz z rozwojem akcji pojawiają się bardziej wyspecjalizowane rodzaje piechoty i jazda. W niektórych misjach do oddziału przyłączają się oddziały specjalne o wyjątkowych zdolnościach takie jak nie znający strachu Żuawi Śmierci czy Kosowóz, prototypowa maszyna bojowa zbudowany przez Ludwika Mierosławskiego. Łącznie w grze występuje 15 rodzajów polskich jednostek. Podobnie zróżnicowane są siły Imperium Rosyjskiego. Początkowo gracz zmaga się z lekką piechotą i jeazdą kozacką, by z czasem stawić czoła strzelcom wyborowym, doborowym jednostkom gwardyjskim i ciężkiej jeździe dragońskiej. Duży wpływ na rozgrywkę ma pojawiająca się w połowie gry artyleria, która choć bardzo słaba w bezpośrednim starciu, zasięgiem rażenia i siłą ognia przewyższa wszystkie rodzaje piechoty. Oczywiście przewagę w liczbie i sile artylerii posiada Imperium Rosyjskie. Artyleria powstańcza jest za to lżejsza i bardziej mobilna. Dla wzmocnienia więzi łączącej gracza z podkomendnymi, żołnierze za każdego zabitego wroga otrzymują doświadczeni, które z czasem zwiększa ich możliwości bojowe. To sprawia, że rozkazy wydawać należy rozważnie i wycofywać z pola bitwy szczególnie osłabione walką grupy. Dodatkowym elementem, wymagającym rozwagi jest stosowana przez piechotę formacja. W zależności od sytuacji każdy Pluton może przyjąć postać linii, kolumny bądź kwadratu, co ma istotny wpływ na jego zdolności bojowe.

Opowieść
W trakcie kampanii gracz ma możliwość dowodzić oddziałami operującymi w różnych okresach powstania. Początkowo jest to szykujący się do wybuchu powstania Zygmunt Padlewski wraz ze zbiegłą z Warszawy młodzieżą. Od 22 stycznia 1863 gracz towarzyszy Marianowi Langiewiczowi w jego kampanii, zaczynając od ataku na Szydłowiec poprzez między innymi Małogoszcz, Skałę, by wreszcie rozegrać bitwą pod Grochowiskami. Dodatkowo w międzyczasie poprowadzić należy również partie powstańczą pierwszego dyktatora powstania Ludwika Mierosławskiego stając w nierównej walce przeciw Moskalom pod Krzywosądzem i Nową Wsią. Po rozproszeniu się sił Langiewicza akcja gry przenosi się na kresy w okolice Kobrynia, gdzie pomagamy w działaniach wojennych przyszłemu dyktatorowi Romualdowi Trauguttowi, wtedy jeszcze nikomu nie znanemu, emerytowanemu oficerowi carskiemu. Następnie obejmujemy dowodzenie nad nowo formułującym się II Korpusem Krakowskim. Między innymi towarzyszymy Michałowi Heydenreichowi w zwycięskiej bitwie pod Żyrzynem i porażce pod Kockiem, Karolowi Kalicie w bitwie pod Iłżą i generałowi Józefowi Hauke-Bosakowi pod Jeziorkiem. Ostatnią z historycznych bitew jest Opatów. Klęska Opatowska ostatecznie przekreśla szanse powodzenia powstania, lecz gracz ma również możliwość zmienić bieg historii. Jeśli graczowi uda się zwyciężyć w Opatowie, może poprowadzić Powstanie ku zwycięstwu pokonując Rosjan w kliku kolejnych fikcyjnych już bitwach i ostatecznie odzyskując dla ojczyzny niepodległość.

Bohaterowie
W przerwach między bitwami gracz ma możliwość odwiedzić miejsca związane z głównymi bohaterami gry (dyktatorami powstania) i zetknąć się z niemilitarnymi aspektami powstania. Część dialogów jest całkowicie fikcyjna i stworzona wyłącznie po to, by przybliżyć graczom realia i dylematy moralne tamtego okresu. Część natomiast powstała na podstawie prawdziwych wydarzeń historycznych takich jak na przykład objęcie dyktatury przez Mariana Langiewicza, czy rozwiązanie Rządu Narodowego przez Romualda Tragutta. W scenach tych biorą udział również drugoplanowe postacie historyczne takie jak adiutant generała Langiewicza, Anna Pustowójtówna czy Apolinary Kurowski szef sztabu II Korpusu Krakowskiego.

Powstanie
Gracze otrzymują również dostęp do mapy Królestwa Kongresowego, gdzie zaznaczone są bitwy, w których biorą udział i miejsca, które odwiedzają. Dodatkowo mogą na niej odnaleźć inne rozstrzygnięte bez ich udziału potyczki i tym samym prześledzić kalendarium całego konfliktu (w sumie 175 bitew).

Materiały Historyczne
W miarę postępu w grze gracz odblokowuje materiały historyczne, które stanowią wybrane fakty związane z aktualnymi wydarzeniami rozgrywającymi się w grze. Celem materiałów jest przybliżenie graczom informacji historycznych, które choć interesujące, z uwagi na ograniczenia techniczne i objętościowe nie znalazły się w grze. Dodatkowym atutem gry są wykorzystane jako dodatkowe ilustracje obrazy polskich i zagranicznych artystów, którzy w swojej twórczości nawiązywali do Powstania Styczniowego. Są to między innymi: Artur Grottger, Józef Brandt, Adam Chmielowski, Maksymilian Gierymski, Józef Chełmoński, Jan Chełmiński, Stanisław Witkiewicz, Juliusz Kossak, Wojciech Kossak, Tadeusz Ajdukiewicz, Władysław Malecki, Ryszard Okniński, Michał Elwiro Andriolli i Aleksander Lesser.

P.S.
W komentarzach na youtube'ie padło pytanie:
"To jest najlepsza gra strategiczna w jaka grałem czy macie jeszcze moze planu na powstanie warszawskie???"

Odpowiedź:
"Szczerze powiedziawszy raczej skłaniamy się ku mniej współczesnym powstaniom, ale z drugiej strony pamięć o powstaniu warszawskim jest w pamięci społeczeństwa najżywsza. Tak naprawdę ostatecznie o wszystkim decydują pieniądze. Jeśli pojawią się fundusze na taką inicjatywę z pewnością podejmiemy ten temat."

Historia Japonii przedstawiona w dość ciekawy sposób



Sadistic uczy i bawi

Witam, zauważyłem że na głównej coraz częściej pojawiają się materiały o nieludzkim traktowaniu zwierząt, tudzież o ratowaniu kotów z opresji.
Jako że temat wyraźnie na fali postanowiłem się z wami podzielić pewną historią, która wydarzyła się w mojej rodzinnej miejscowości.

Otóż jakiś czas temu ktoś zadzwonił do straży z informacją o kocie, który wdrapał się na drzewo i nie może zejść biedak.
Strażacy z OSP udali się na miejsce, jednak na nieszczęście okazało się, że nie posiadają odpowiedniego sprzętu (drabina którą dysponowali była za krótka).
Co się stało dalej zapytacie? Kot został pozostawiony na pastwę losu? Ależ skąd! Sprowadzono większą jednostkę z miejscowości oddalonej o jakieś 40km.
W końcu się udało, kot został bezpiecznie sprowadzony na ziemię, tłumy wiwatowały a kierowca autobusu, który zatrzymał się nieopodal bił brawa.

To jednak nie koniec, bo jako że moja siostra pracuje w tamtejszej gminie to dowiedziałem się kilku dodatkowych faktów na ten temat.
Na początku okazało się, że sierściuch do nikogo nie należy i prawdopodobnie po prostu został wyrzucony przez kogoś (częsta praktyka w małych miejscowościach, w sumie to i tak dobrze że nie skończył w rzece)
Jakby tego było mało kocur miał uszkodzony ogon, który wymagał amputacji. Więc wiadomo weterynarz, leki, maści itp. dodatkowe koszta.
Kiedy już doprowadzili go do ładu, to ktoś musiał się nim zająć (brak schroniska). Na ochotnika zgłosiła się moja siostra (chociaż szczerze kotów nienawidzi), sam nie wiem dlaczego, chyba po prostu już chciała zakończyć tą farsę.
Dodatkowo dostała zapas karmy na rok i 200zł na weterynarza.

Jak wychodzi z jej wyliczeń, cała akcja ratowania zwierzaka kosztowała gminę (w której jak warto dodać dzieciaki mieszkające mniej niż 2km od szkoły nie mogę jeździć szkolnym autokarem, ponieważ jest przepełniony a na nowy oczywiście brak kasy) około 5-6tys złotych.

To tyle, ocenę sytuacji pozostawiam wam sadole i proponuję się zastanowić w jakim systemie obecnie przyszło nam żyć.