Wiem, ze zjebane z kwejka jeśli ktoś zamierza sie przypierdolić, ale nic tak śmiesznego nie znalzałem tam od miesięcy



I jeszcze sadystyczne więc ujdzie

Half-Life na cracku

Mod można znaleźć na stronie moddb.

Lekcja podstaw historii w wielkim skrócie.

1 września 1939 r. wojska niemieckie przekroczyły granice Polski, rozpoczynając II wojnę światową.


Lebensraum – przestrzeń życiowa - doktryna miała zapewnić rosnącemu liczebnie narodowi niemieckiemu odpowiednie warunki życia. Miała być uzasadnieniem masowej eksterminacji ludności zamieszkującej tereny niemieckiej ekspansji. Przestrzeń życiową Niemców zajmowali głównie Słowianie (Polacy, Czesi, Słowacy, Ukraińcy, Białorusini, Rosjanie)

Generalny Plan Wschodni - nazistowski plan osiedleńczy i germanizacyjny terytoriów Europy Środkowo-Wschodniej i Wschodniej. Plan zakładał wysiedlenie na Syberię lub wyniszczenie 51 milionów Słowian (w tym 80-85% Polaków, 50% Czechów i Morawian, 65% Ukraińców i 75% Białorusinów a także bliżej nieokreśloną liczbę Rosjan i Tatarów Krymskich)

Untermensch – podczłowiek – nazistowskie określenie Polaka, Rosjanina, Żyda, Cygana, grup etnicznych uznanych za nie-germańskie
Dyrektywa nr 1306 Ministerstwa Propagandy III Rzeszy z dnia 24 października 1939 „w sprawie traktowania ludności polskiej jako podludzi (Untermenschen)"

Adolf Hitler o Polsce i Słowianach.

„Pochłoniemy albo usuniemy śmieszne sto milionów Słowian. Kto mówi o opiece, tego trzeba od razu wsadzić do kacetu".

„Jeśli dojdzie do choćby jednego incydentu, zmiażdżę Polaków tak doszczętnie, że po Polsce nie zostanie nawet ślad”

"Zniszczenie Polski jest naszym pierwszym zadaniem. Celem musi być nie dotarcie do jakiejś oznaczonej linii, lecz zniszczenie żywej siły. Nawet gdyby wojna miała wybuchnąć na Zachodzie, zniszczenie Polski musi być pierwszym naszym zadaniem. Decyzja musi być natychmiastowa ze względu na porę roku. Podam dla celów propagandowych jakąś przyczynę wybuchu wojny. Mniejsza z tym, czy będzie ona wiarygodna, czy nie. Zwycięzcy nikt nie pyta, czy powiedział prawdę, czy też nie. W sprawach związanych z rozpoczęciem i prowadzeniem wojny nie decyduje prawo, lecz zwycięstwo. Bądźcie bez litości, bądźcie brutalni"


„A zatem (...) wydałem rozkaz zabicia bez litości wszystkich mężczyzn, kobiet i dzieci polskiej rasy i języka. Tylko w ten sposób zyskamy przestrzeń życiową, której tak nam trzeba.”

A zatem, jeśli nie lubisz Żydów, Cyganów, Murzynów, pedałów itp. - twoja brocha. Zastanów się jednak 6 razy zanim napiszesz, że ten pomiot austriacki miał dobre plany i pomysły w czasie wojny.

Mądrości żydka o naszych rodakach... Nóż się w kieszeni otwiera!



Warto aby dostał się na główną i aby ludzie się dowiedzieli o tej hołocie! (o żydkach oczywiście)

Zgubiłem się kiedyś na YouTube, i postanowiłem wrzucić to tutaj.
Czekam na Waszą opinie.

Unia Europejska dostała Pokojową Nagrodę Nobla za jednoczenie Europy. W sumie Hitler był nominowany więc jest w tym jakaś konsekwencja.

Jedno mu trzeba przyznać. Umiał przemawiać i to z werwą

czyli głos w debacie czy islam nie jest trochę podobny do nazizmu, a jeden z drugim turbaniastym do lewaka hitlera

Do końca 1942 r. w szeregach Waffen SS, oczywiście oprócz Niemców, służyli głównie ochotnicy z Europy Zachodniej. Tworzone z nich legiony narodowe SS, a później dywizje Waffen SS pozwalały Reichsführerowi SS Heinrichowi Himmlerowi rozbudowywać tę formację ponad limity przyznane przez niemieckie dowództwo wojskowe. Ale pojawił się wówczas problem braków kadrowych, związanych z rosnącymi stratami ponoszonymi przez Waffen SS na wszystkich frontach II wojny światowej.

Sytuacja ta zmusiła Himmlera od początku 1943 r. do poszukiwania nowych rezerw, których źródłem mogła być m.in. ludność krajów okupowanych. Aby wykorzystać te zasoby, dowództwo SS pomijało wyznaczone przez siebie kryteria rasowe, pozwalające przyjmować w szeregi wojsk SS tylko ludzi pochodzenia aryjskiego, lansując teraz nową teorię o wspólnym pochodzeniu narodów Europy (jako potomków Germanów i Gotów z czasów "wędrówki ludów").

Zwrócono wówczas uwagę na muzułmanów zamieszkujących Europę Południowo-Wschodnią. W kierownictwie SS pojawiły się opinie, że islam bardzo przypomina narodowy socjalizm. Obowiązuje tam zasada wodzostwa i posłuszeństwa zwierzchnikom, muzułmanie również, podobnie jak narodowi socjaliści, widzieli rolę kobiety w społeczeństwie. A poza tym byli to ludzie bitni i przywiązani do swojej religii, a w ten sposób stawali się naturalnym sojusznikiem Niemiec w walce przeciwko partyzantce zarówno komunistycznej (pod dowództwem Josipa Broza ps. "Tito"), jak i siłom chrześcijańskim (katolickim Chorwatom i prawosławnym Serbom).

Niemieckie oddziały prowadziły wówczas walki przeciw rojalistycznym (jednostki Draży Mihajlovicia) i komunistycznym partyzantom, działającym od 1941 na Bałkanach. Świeżo powstałe państwo chorwackie oraz okupacyjne jednostki włoskie nie były w stanie zagwarantować odpowiedniej pomocy.

Rosnące zaangażowanie niemieckich sił zbrojnych w zwalczanie partyzantki doprowadziło do tworzenia lokalnych jednostek milicyjnych oraz wspierania formowania sił policyjnych w "niepodległej" Chorwacji oraz w Serbii. Miejscowych Niemców jeszcze w 1942 r. zmobilizowano do Dywizji Górskiej SS "Prinz Eugen", a teraz przyszła kolej na Bośniaków. Wykorzystano tu wzory cesarsko-królewskich jednostek Bośniaków, które zapewniały spokój na bałkańskich granicach monarchii austro-węgierskiej.

Być może to zdecydowało, iż pierwszą "niegermańską" dywizją cudzoziemską miała być jednostka górska, którą planowano sformować z muzułmanów z Bośni i Hercegowiny. Miała się ona składać w 1/3 z Niemców i w 2/3 z muzułmanów. Muzułmanie pochodzili przede wszystkim z Bośni i Hercegowiny, ale też z Sandżaku i Kosowa. W rekrutacji do nowej jednostki pomocny był wysoki duchowny muzułmański Wielki Mufti Jerozolimy Mohammad Amin el-Husseini. Był on przywódcą antyżydowskiej i antybrytyjskiej rewolty w Palestynie w 1936 r. i w czasie wojny przebywał w Niemczech.

Wsparł on religijnie i propagandowo tworzenie dywizji muzułmańskiej. Zgłosił także propozycje podyktowane względami religijnymi - wprowadzenia zakazu spożywania alkoholu i mięsa wieprzowego przez żołnierzy dywizji, zwłaszcza muzułmańskiego pochodzenia. Inne propozycje religijne el-Husseiniego również zostały przyjęte. Zgodnie z wymogami swojej religii muzułmańscy żołnierze mieli się modlić pięć razy dziennie zwróceni twarzą do Mekki, oczywiście o ile nie byli w kontakcie z nieprzyjacielem. Do pułku wprowadzono mułłów, czyli duchownych muzułmańskich - specjalistów od prawa koranicznego, a każdy batalion otrzymał imama, czyli kapelana muzułmańskiego. Był to pierwszy przypadek obecności duchownych w jednostkach Waffen SS.

Zgodnie z tradycją cesarsko-królewskich pułków bośniackich modły odbywały się przed wschodem słońca, po obiedzie wczesnym popołudniem, późnym popołudniem, przed zachodem słońca i po zapadnięciu nocy. Jako dywany modlitewne służyły podłogi namiotowe w kolorach maskujących. Część muzułmańskiej kadry oficerskiej posiadała własne dywaniki, czasami nawet bardzo ozdobne.

Organizacja rekrutacji i dowodzenie dywizją zostało powierzone SS-Standartenführerowi Herbertowi von Obwurzerowi, uprzednio m.in. oficerowi z Dywizji Górskiej SS "Nord". W czasie I wojny światowej służył on w armii austrowęgierskiej w elitarnej formacji cesarskich strzelców (Kaiserjäger). Formalnie był on początkowo dowódcą "Aufbaustabs Agram", bo pod takim kryptonimem rozpoczęto formowanie dywizji. Pułki strzelców górskich objęli SS-Obersturmbannführer Mathias Huber i SS-Standartenführer Franz Matheis, obaj z byłej armii austrowęgierskiej. Pułk artylerii SS-Standartenführer Ernst Schmedding (oficer Dywizji Policyjnej SS) - w pierwszym miesiącu w zastępstwie dowodził SS-Sturmbannführer Alexander von Gyurcsy, oficer austrowęgierski, który komenderował jednocześnie IV dywizjonem pułku artylerii. Dywizjonem przeciwlotniczym dowodził bośniacki oficer Freiwilligen-Obersturmbannführer der SS Hussein-Beg Biščević, a inny Bośniak Freiwilligen-Sturmbannführer der SS Božidar Dobrinić stał na czele I dywizjonu 13. pułku artylerii górskiej SS. Pozostałymi pododdziałami pułku dowodzili oficerowie niemieccy.

Do punktów werbunkowych do 14 kwietnia 1943 r. zgłosiło się ok. 8 tys. ochotników, ale do sformowania dywizji potrzebnych było trzy razy więcej. Wobec słabych wyników naboru ochotników Himmler zdecydował się spotkać osobiście z przywódcą państwa chorwackiego Ante Paveliciem i 5 maja przybył do Zagrzebia. Podczas spotkania Pavelić oskarżył Himmlera o chęć zniszczenia narodu chorwackiego przez doprowadzenie do dominacji muzułmanów nad katolikami. Reichsführer SS nie zgodził się jednakże na zmianę charakteru dywizji i na rekrutację katolików. Władze chorwackie ze swej strony zaproponowały, by nowy związek taktyczny nosił nazwę ustaszowska dywizja chorwacka SS ("SS-Ustascha-Division Kroatien"). Pavelić zadeklarował nawet wcielenie do dywizji 6 tys. ustaszy. W ten sposób chciał on doprowadzić do tego, by dywizja pozostała częścią sił zbrojnych NDH i by muzułmanie nie uzyskali w nowej jednostce przewagi liczebnej.

W czerwcu dywizja liczyła tylko 9 tys. ludzi, w tym 2 tys. Albańczyków z Kosowa. Słabe wyniki naboru były jedną z przyczyn odwołania von Obwurzera ze stanowiska dowódcy dywizji. Zastąpił go SS-Oberführer Gustav Sauberzweig, który energicznie przystąpił do uzupełnienia stanu dywizji o muzułmanów służących dotychczas w jednostkach wojskowych Niezależnego Państwa Chorwackiego. 1 sierpnia 1943 r. do dywizji wcielono wszystkich żołnierzy Muzułmańskiego Legionu mjr. Hadžieffendicia, IV i V batalion brygady Tuzlańskiej (w całości) oraz bataliony obrony krajowej z Gračanicy i Teslicy.

Legion Hadžieffendicia był stworzony i dowodzony przez byłego majora armii jugosłowiańskiej Muhammeda Hadžieffendicia. 22 grudnia 1941 r., z materialną pomocą rządu NDH, został utworzony Ochotniczy Oddział Rewolucyjny mjr. Hadžieffendicia (Dobrovoljacki Odjel Narodnog Ustanka Bojnika Hadziefendica). W marcu 1942 r. "oddział" ten został przemianowany na Brygadę Legionu Ochotniczego Hadziefendicia (Zdrug Dobrovoljacka Legije Hadziefendica), a w lipcu tegoż roku na domobranski pułk ochotniczy (tzw. Domdo - skrót od chorwackiej nazwy: domobranski dobrovoljacki puk), ale powszechnie był znany jako Legion Hadziefendicia (Hadziefendićeva Legija). Legion liczył ok. 6 tys. i działał w okolicach Tuzli w północno-wschodniej Bośni, broniąc miejscowych miast i wsi przed czetnikami i partyzantami Tity. Wiosną 1943 r. Niemcy wcielili Legion do Dywizji "Handżar". Sam Hadziefendić w początkach lipca 1943 r. został oficerem Waffen SS w stopniu Legion-Sturmbannführera. Ze względu na okrutne postępowanie z partyzantami i ludnością niemuzułamńską Niemcy nazywali go Rauberhauptmann - herszt zbójców. Hadziefendić nie zdążył jednak dołączyć do dywizji. Został rozstrzelany przez komunistycznych partyzantów po zdobyciu przez nich jego rodzimego miasta Tuzli.

Do dywizji. zostali również wcieleni wszyscy muzułmanie służący w wojsku chorwackim. Do dywizji miano włączyć wszystkich muzułmanów z rocznika 1924 i 2/3 z rocznika 1925. Zmobilizowano również wszystkich rezerwistów od rocznika 1908, którzy nie służyli do tej pory w jednostkach wojskowych i policyjnych NDH.Na czele Komisji Werbunkowej stanął SS-Brigadeführer Konstantin Kammerhofer, który apelował do wojowniczego ducha muzułmanów. Do wstępowania w szeregi dywizji nawoływały również zielone plakaty (w kolorze czczonym przez muzułmanów). Zachęcać mieli również już zwerbowani. Uczestniczyli oni w specjalnych pokazach, ubrani w mundury Waffen SS koloru szarozielonego (Feldgrau). Nakryciem głowy, zamiast charakterystycznej czapki wojsk górskich (Gebirgsmütze), był fez z orłem wzoru Waffen SS i trupią czaszką. Był on używany w dwóch kolorach: ochronnym do służby i czerwonym do wystąpień galowych, defilad itp.

Obozy zbiorcze zostały utworzone w Osijeku, Zagrzebiu i Zemunie - ten ostatni był największy, gdyż zgromadzono w nim ponad 5 tys. ludzi. Obozy odwiedził Wielki Mufti Jerozolimy, który odbył on w dniach 1-11 kwietnia wizytację obozów w Zagrzebiu, Banja Luce i Sarajewie. Akcja werbunkowa została zakończona 18 lipca 1943 r. do tego czasu udało się wcielić wystarczającą liczbę rekrutów, by móc rozpocząć szkolenie. Jednakże z obawy przed działaniami partyzantów Główny Urząd SS postanowił przenieść szkolenie poza obszar byłej Jugosławii. Sztab dywizji, wraz z rekrutami, został przeniesiony do Le Puy we Francji, gdzie krajobrazy Masywu Centralnego przypominały Jugosławię. W celu przyspieszenia szkolenia ściągnięto pewną liczbę oficerów, a zwłaszcza podoficerów z Dywizji "Prinz Eugen".

Nadzorującemu formowanie dywizji Kammerhoferowi udało się uzyskać zgodę Pavelicia na włączenie do jednostki ok. 3 tys. znających język niemiecki podoficerów i oficerów z wojska chorwackiego. Mieli oni dołączyć do dywizji do 15 sierpnia. Jednakże już 7 sierpnia pierwszych 1000 osób wyjechało z obozu w Zagrzebiu na przeszkolenie do Niemiec. Dzień później wyjechały kolejne dwa transporty po 3,5 tys. ludzi każdy. Braki w ludziach uzupełniono przez mobilizację. 18 sierpnia mieli stawić się do komisji poborowych wszyscy muzułmanie z województwa zagrzebskiego z roczników 1917-1925. Maksymalna liczebność dywizji wynosiła pod koniec 1943 r. 21 065 ludzi.

W 1943 r. dywizję przerzucono na Śląsk na poligon w Świętoszowie (Neuhammer-Westlager). Tam uzupełniono kadrę dowódczą i przystąpiono do szkolenia. W listopadzie zakończono szkolenie indywidualne, co podkreśliła 21 listopada 1943 r. wizyta Himmlera w towarzystwie Wielkiego Muftiego Jerozolimy. W kolejnych miesiącach kończono wyszkolenie drużyn (grudzień 1943), plutonów (styczeń 1944) i kompanii (luty). W połowie lutego wyszkolona dywizja liczyła już 21 tys. ludzi i 16 tego miesiąca 93 pociągami wyjechała w okolice miejscowości Brcko nad Sawą na północy Bośni.

Podczas pobytu w Świętoszowie nastąpiła pewna zmiana w wyglądzie żołnierzy dywizji. Dotychczas puste, czarne patki kołnierza zastąpiły specjalnie opracowane patki z ręką trzymającą białą broń (tzw. jatagan) i swastyką. Na rękawie pojawiła się także tarcza w barwach chorwackich (szachownica biało-czerwona o 25 polach), którą nosili nawet albańscy żołnierze z I batalionu 28. pułku piechoty górskiej. Niemal natychmiast skierowano dywizję do udziału w kolejnych operacjach przeciwpartyzanckich. W marcu 1944 r. dywizja uczestniczyła w operacji "Kugelblitz", a w kwietniu - "Osterei". Po zakończeniu tej ostatniej dywizja objęła kontrolę nad obszarem wyznaczonym rzekami Sawą, Driną, Sprečem i Bosną, w maju zaś wzięła udział w operacji "Maibaum".

Podczas jej trwania otrzymała ona nazwę "Handschar" Kolejne operacje nosiły kryptonimy: "Maiglöckchen", "Vollmond", "Fliegenfänger", "Heiderose" i "Hackfleisch". Chorwacka dywizja współdziałała tu nie tylko z "Prinz Eugen", ale też z jednostkami Wojsk Lądowych. Nie zawsze były to walki z partyzantami Tity czy czetnikami. Często bośniaccy żołnierze pacyfikowali miejscowości "podejrzewane" o współpracę z partyzantami. Podczas jednej z takich pacyfikacji zastrzelono 218 osób, w tym po 100 kobiet i mężczyzn i 18 dzieci. Najwięcej ofiar pochodziło ze wsi Jablanice (około 70), Mačkovaca (33), Tobuta (40) oraz Vukosavci i Lopara (po 23). Z innych było to zazwyczaj po kilka osób.

Zresztą walki na Bałkanach prowadzone były ze szczególnym okrucieństwem. Pewne reminiscencje tego stanu rzeczy mogliśmy obserwować podczas walk po rozpadzie Jugosławii w latach 90. XX wieku. Mówiono i pokazywano wówczas osoby i grupy zbrojne, które zajmowały się głównie mordowaniem i rabowaniem ludności, zwłaszcza o odmiennym pochodzeniu czy wierze.

Kierownictwo działań przeciwpartyzanckich w Chorwacji leżało w 1944 r. rękach dowództwa V Korpusu Górskiego SS, któremu - oprócz dywizji "Handschar" i "Prinz Eugen" - podlegały również 369. chorwacka dywizja piechoty i 118. dywizja strzelecka, złożona głównie z Austriaków. Niemcy postanowili wzmocnić te siły o dwie nowe dywizje - 21. Dywizję Górską SS "Skanderberg" (albańską nr 1) i 23. Dywizję Górską SS "Kama" (chorwacką nr 2). Tworzenie nowych jednostek wiązało się z oddaniem instruktorów - głównie Niemców, volksdeutschów i Chorwatów. Ale z dywizji "Handschar" zabrano cały I batalion 28. pułku piechoty górskiej. Był on złożony z Albańczyków z Kosowa i stał się trzonem nowo formowanej dywizji albańskiej. Formowanie drugiej bośniackiej dywizji muzułmańskiej, która otrzymała nazwę "Kama", rozpoczęło się 24 czerwca 1944 r. Wbrew opiniom panującym w naszej literaturze jej nazwa nie pochodziła od imienia rzeki, ale od krótkiego sztyletu w typie kindżału.

Dowódcą nowej dywizji został SS-Standartenführer Helmuth Raithel, a jej pułki objęli: SS-Obersturmbannführer Anton Holzinger (pułk strzelców górskich nr 55), SS-Sturmbannführer Sepp Syr (pułk 56.), SS-Sturmbannführer Karl Dehnen (w zastępstwie) i SS-Obersturmbannfürer Hans Zeysing (pułk artylerii). Dowódcami pozostałych jednostek zostali: SS-Sturmbannführer Richard Landwehr (dywizjon przeciwpancerny), SS-Sturmbannführer Sepp Syr i od początków lipca 1944 SS-Hauptsturmführer Ludwig Zeitz (dywizjon rozpoznawczy), SS-Sturmbannführer Hermann Otto (batalion saperów), SS-Hauptsturmführer Albert Reimann (dywizjon łączności) oraz SS-Hauptsturmführer Wilhelm Morisse (jednostki zaopatrzeniowe). Obie jednostki, dla których zaczęto formować dowództwo IX Korpusu Górskiego SS, we wrześniu 1944 r. bardzo uszczupliły swoje szeregi. Straty wzrastały przy długich marszach i stałych walkach. Na przykład w bitwie o miejscowość Lopare w połowie czerwca 1944 r. zginęło 205, raniono 528 i zaginęło 89 "Handscharowców".

W trakcie przeczesywania Internetu poszukując informacji na temat Nicoli Tesli, trafiłem na prezentowany poniżej artykuł.
Czy opisane wydarzenia mogły mieć miejsce? Oceńcie sami.

Spowiedź Otto Skorzennego znajdującego się na łożu śmierci, edytowana przez Sir Vojislava Miloszevicia, dyrektora Centrum Pokoju Światowego i zwalczania terroryzmu.

Nikola Tesla był jednym z największych i najbardziej uzdolnionych ludzi, jacy kiedykolwiek chodzili po Ziemi.
O zmarnowanym geniuszu Nikoli Tesli napisano wiele, tak więc nie ma większej potrzeby mówić o jego życiu, wizjach i osiągnięciach.
W skrócie, Tesla był niezwykłym, intuicyjnym, kreatywnym geniuszem, który między innymi wynalazł prąd zmienny (który napędza współczesny świat), radio (co niektórzy fałszywie przypisują Marconiemu).



Współcześni biografowie uznali Teslę "ojcem fizyki", "człowiekiem który wymyślił „XX wiek", oraz "patronem nowoczesnej energii elektrycznej".
Większość swego życia poświecił na znalezienie sposobu na produkcję bezpłatnej energii, która mogła by być transmitowana bezprzewodowo powietrzem lub za pośrednictwem samej Ziemi, bez potrzeby istnienia linii energetycznych - lecz mimo lat prób, nigdy nie otrzymał dofinansowania aby to osiągnąć, a co jednym z jego największych marzeń.

Od dawna krążą pogłoski, że wymyślił lub opracował znaczną liczbę urządzeń elektrycznych i elektronicznych, które o dziesięciolecia wyprzedzały swój czas i były przedmiotem zainteresowania amerykańskich wojskowych oraz środowisk wywiadowczych. Tesla opatentował około 300 wynalazków w 25 krajach, wiele z nich to poważne i dalekosiężne koncepcje.

Oficjalne okoliczności śmierci Tesli zostały poddane wątpliwość po obejrzeniu przez autora tekstu prezentacji na YouTube. Eric Bermen opowiada w niej Gregowi Syzmanski, jak odkrył, że jego była dziewczyna była córką byłego nazistowskiego dowódcy oddziałów specjalnych SS Otto Skorzenego, oraz o tym, jak przypadkowo spotkał starego już Skorzennego, który od lat mieszkał w Stanach Zjednoczonych, pracując jako dywaniarz, z nową tożsamością dostarczaną po II wojnie światowej przez CIA.

Bermen (którzy czasami używa pseudonimu Eric Orion) usłyszał od Skorzennego kiedy ten zbliżał się do końca swojego życia, historię jego służby dla Hitlera i otrzymał od niego pudełko po butach wypełnione ponad setką fotografii, aby uwiarygodnić swoje zeznania.
Wśród wielu innych, bardzo znaczących zeznań , Bermen usłyszał od Skorzenego, że ten osobiście udusił Nicolę Teslę w dniu 6 stycznia 1943 roku, wspierany przez Reinharda Gehlena. Tesla miał wtedy 86 lat.

Według Skorzenego, on i Gehlen zmusili Teslę w dzień poprzedzający jego zabójstwo do ujawnienia wszystkich szczegółów jego najważniejszych odkryć. Po zabójstwie, ukradli zawartość sejfu Tesli, która została dostarczone do Hitlera. (W ramach projektu „Paperclip” armia USA odzyskała większość tych dokumentów pod koniec wojny.)

Otto Skorzeny był ochroniarzem Hitlera, jak również zabójcą, jednym z wielu nazistów, którzy dostali się do USA po II wojnie światowej, w ramach Projektu „Paperclip”. Wielu nazistowskich naukowców skończyło pracując dla NASA, CIA i innych amerykańskich tajnych służb.
Mimo, że podobno zmarł w 1975 roku w Hiszpanii, Skorzeny powrócił w 1999 roku. Otto Skorzeny opisał (wbrew napisanym przez CIA książkom historycznym) jak pomógł Hitlerowi uciec do Austrii w samolocie pilotowanym przez kobietę pilota, Hannę Reitsch.

"Hitler nie popełnił samobójstwa," opowiadał Skorzeny. "Jego sobowtór został postrzelony między oczy, lecz zapisy dentystyczne wykazały iż nie był to Hitler. Amerykanie trzymali to w tajemnicy, obawiając się że prawda może wzbudzić gniew Rosjan. "

Mimo sprzecznych danych literackich i historycznych, uznaje się że Nikola Tesla urodził 10 lipca 1856 roku, w Smiljan, serbskiej prowincji Lika, będącej częścią imperium Austro-węgierskiego, obecnie Chorwacji.
Jako syn serbskiego kapłana prawosławnego w randze arcybiskupa, Tesla miał możliwość studiowania różnych ksiąg znajdujących się w osobistej bibliotece ojca. Jako młody chłopiec towarzyszył ojcu w podróży do Rzymu, gdzie miał możliwość studiowania mniej znanych dzieł w ogromnym repozytorium naukowym Watykanu.



Po ukończeniu studiów w zakresie inżynierii i fizyki na Politechnice w Grazu, Tesla studiował na Uniwersytecie w Pradze. Wykazywał od początku wrodzoną zdolność do rozwiązania mechanicznych i naukowych problemów, zwłaszcza w zakresie elektryczności oraz jej zastosowaniu w wytwarzaniu energii elektrycznej.

Po zakończeniu pracy w Edison Telephone Company min. w Budapeszcie, Paryżu i innych miastach w całej Europie, Nikola Tesla wyjechał do Ameryki, aby poznać człowieka w którego firmie znalazł pierwszą pracę, Thomasa Edisona.
Tesli pracowało się dla Edisona bardzo trudno (z powodu nie dotrzymanych przez Edisona finansowych obietnic), lecz szybko znalazł zwolenników wyrażających zainteresowanie w finansowaniu jego projektów badawczo-rozwojowych, a także jego nowych wynalazków.

Finansiści, tacy jak John Pierpont (JP) Morgan, George Westinghouse i John Jacob Astor byli tymi, którzy widzieli potencjał w pionierskich pracach Tesli i jego odkryciach technologicznych w zakresie energii elektrycznej, komunikacji bezprzewodowej oraz fizyki.

Jedyna oficjalna dokumentacja dotycząca przyjazdu Nikoli Tesli do Stanów Zjednoczonych powstała w porcie w Nowym Jorku. 7 kwietnia 1882 25-letni Tesla przypłynął do USA na pokładzie SS Nordland, na który wstąpił w Antwerpii.
Cel Tesli: Nowy Jork. Tesla wyemigrował jako "robotnik", choć ta etykieta mało przystoi człowiekowi, który stał się najbardziej płodnym wynalazcą w historii, z około 700 patentami technologicznymi na swoim koncie.

Jego liczne technologiczne odkrycia zwróciły uwagę kręgów głodnych światowej dominacji i wyższości.
Wynalazki Tesli i jego kariera zostały wymazane z naszych podręczników historii, ponieważ jego odkrycia i patenty zostały skradzione, a następnie wykorzystane przy produkcji broni.

Chociaż wiele już napisano o sukcesach i porażkach Tesli, niewielu autorów opisało działania finansowe, które ujawniają nazistowski spisek w celu przejęcia jego technologii, natomiast koszty badań i rozwoju w znacznym stopniu zostały spłacone (nieświadomie) przez podatników amerykańskich.
Wiele z patentów Tesli wpadło w ręce Niemców przed i podczas I i II Wojny Światowej. W wyniku tych działań, Tesla prawie bez przerwy sądził się o prawa patentowe i inne kwestie.
Chociaż udało mu się wygrać większość swoich pozwów patentowych, jego technologie były wielokrotnie kradzione i sprzedawane niemieckim nazistom i innych zagranicznym rządom, więc nigdy nie osiągnął takiego sukcesu finansowego na jaki zasługiwał.

W chwili swojej śmierci (w wyniku zabójstwa, według Skorzenego) 6 stycznia 1943 roku, Tesla zmarł praktycznie bez grosza.
Znaleziono go w łóżku, w Wigilię prawosławnego Bożego Narodzenia, ubranego w uroczysty czarny garnitur, z rękoma złożonymi na piersi. Mówi się, że wielki umysł czuł iż jego śmierć nadchodzi, położył się więc w uroczystym czarnym garniturze - i zmarł.
Dla innych jest ostateczny dowód, że Tesla został zamordowany, a jego zabójcy ubrali go w garnitur i zostawili go w łóżku! Jego zabójcy to: Otto Skorzeny i Reinhard Gehlen. Sukcesy Nikoli Tesli w odkrywaniu nowych technologii nie pozostały niezauważone przez wielu przemysłowych kapitalistów i rządów światowych.

W rzeczywistości, wiele z jego wynalazków zostało opracowanych w ramach tajnych programów rządowych, które rozpoczęły się wkrótce po jego odkryciu prądu zmiennego (AC), energii elektromagnetycznej, silnika elektrycznego, prądnicy, cewki, transmisji radiowej, energooszczędnych urządzeń i technologii bezprzewodowej transmisji energii.

Ponieważ Tesla najczęściej przesiadywał w laboratorium, pogrążony głęboko nad badaniami, jego sprawy finansowe i prawne były nadzorowane przez jego najbliższego współpracownika - George H. Scherffa.
Scherff często zwracał uwagę Tesli na oczekujące go spory patentowe, umowy, wnioski, pokazy, sprawy finansowe.
Jak każdy wierny współpracownik, Scherff stał obok Tesli w czasie wszystkich wzlotów i upadków jego finansów, czasem organizując kredyt aby opłacić pobyt Tesli w hotelu Waldorf-Asturia, gdzie Tesla często przebywał, lub poprzez uzyskiwanie zaliczek pieniężnych na badania.

Pod koniec swojej kariery, Tesla został wyrzucony z Waldorf za nieopłacone rachunki, które przekroczyły 20.000 dolarów - dość dużą sumę jak na tamte czasy.

Kiedy Tesla pracował nad tajnymi projektami rządowymi w Colorado Springs, Scherff przekazywał mu informacje o jego sytuacji finansowej. Tesla mówił z nadzieją o swoich przyszłych sukcesach finansowych, choć Scherff wielokrotnie przekazywał mu wiadomości o jego malejących funduszach. Tesla rozpoczął budowę wieży bezprzewodowej transmisji energii ("Wardenclyffe" Shoreham, Long Island) z funduszy zainwestowanych przez JP Morgana.

Kiedy Morgan odkrył, że wieża będzie transmitować darmową elektryczność i fale radiowe, anulował projekt, a wieżę rozebrano i następnie sprzedano na złom. Morgan nie miał zamiaru pozwolić Amerykanom otrzymać darmowy prąd, telewizję i radio.
Tesla był zdruzgotany kiedy otrzymał wiadomość, lecz nadal pracował nad nowymi wynalazkami.


Akta Rockefeller Connection wskazują, że 17 Battery Place oraz Whitehall Building należały do Franka Rockefellera, który, wraz ze swymi braćmi - Wilhelmem i Johenem D byli właścicielami wielu firm mających tam swą siedzibę.
Swoją siedzibę miało tam również Międzynarodowe Stowarzyszenie Dokerów (ILA), jak również wiele innych firm zajmujących się wydobywaniem ropy naftowej, górnictwem i chemią
Chociaż dyrektorem firmy Sulphur Union był Herman Frasch, niemiecki chemik, który opatentował metody ekstrakcji siarki i ropy naftowej, pracował on również dla Standard Oil - Spółki Johna D. Rockefellera (z siedzibami w Nowym Jorku, New Jersey, i Cleveland, Ohio), które rozwijały podobne metody ekstrakcji.
Frank Rockefeller był również jednym z założycieli Buckeye Steel Castings w Columbus, Ohio. Buckeye produkował sprzęgła automatyczne i podwozia dla wagonów należących do Harrimansow, Rockefellerów i JP Morgana. Samuel P. Bush (ojciec Georga Busha) został awansowany z pozycji Generalnego Managera na prezesa firmy po osiągnięciu przez nią gigantycznych zysków.
Związek Samuela P. Busha z Rockefellerami i jego późniejsze stanowisko dyrektora War Industries Board dało mu okazję podpisania kontraktu na dostawę broni dla armii USA przez firmę Remington w czasie wojny, dzięki uprzejmości Percy Rockefeller. Zaufany asystent Nikoli Tesli (czasami określany jako "księgowy" lub "sekretarka") George Scherff, Sr, pracował w firmie Union Sulphur.

Normalnie, takie zestawienie nie powinno być podejrzane, biorąc pod uwagę stan finansów Tesli. Scherff miał prawo zarabiać na przyzwoite życie, utrzymanie rodzinę. Lecz uważna analiza Union Sulphur wskazuje, że ktoś został oszukany - Tesla, a Scherff był głównym aktorem oszustwa.

Kim był George Scherff? Nie odnaleziono żadnych dowodów na narodziny George'a H. Scherffa w Stanach Zjednoczonych pod koniec XIX wieku, a przecież George Scherff był asystentem Nikoli Tesli i jego księgowym.

Gdyby urodził się w Niemczech, może miejsce jego narodzin mogło by rzucić światło na tę tajemnicę? Prawdopodobnie, jeśli istnieją (okazało się, że osoby związane z NSDAP często mają rodowód w całości lub w części zamazany – opisane będzie to w dalszej części tego artykułu, poprzez przedstawienie drzewa genealogicznego rodziny Bush).
W skrócie, Otto Skorzeny twierdził, że prawdziwą tożsamością Georga H.W. Busha jest -"George H. Scherff Junior, syn nielegalnego imigranta, księgowego niemieckiego pochodzenia, Georga H. Scherffa, Seniora".


Jedyne zdjęcie w zbiorach publicznych przedstawiające twarz George'a Scherffa, podczas bankietu Inżynierów Radiowych 1915 (powyżej). Tesla stoi w środkowym rzędzie, a Scherff stoi na końcu tego samego rzędu po lewej stronie Tesli.

Warte tysiąc słów: Swoje szokujące zeznania Otto Skorzeny poparł przeszło sześćdziesięcioletnimi, osobistymi fotografiami, opisując każde z nich w najdrobniejszych detalach.

Kolekcja przedstawia zdjęcie młodego, majestatycznego Skorzenego w pełnym galowym mundurze SS, naprzeciw Fuhrera, Adolfa Hitlera. Następne zdjęcia przedstawiały Reinharda Gehlena (szpiega i mordercę), Dr Josepha Mengele ("Anioła Śmierci") oraz Martina Bormanna (prawą rękę Hitlera, a także jednego z największych morderców w SS ).

Eric "Orion" (Bermen), w wywiadzie radiowym udzielonym na żywo w Republic Broadcasting Network, 17 stycznia 2006 r., szczegółowo opisał swój wywiad ze Skorzenym.

"Skorzeny zmarł 31 grudnia 1999 roku. Jego ciało zostało skremowane, mam kopię aktu zgonu i widziałem jego prochy. Po wojnie George Bush pomógł mu opuścić Niemcy w ramach operacji CIA - Paperclip (Spinacz)."
Bermen opowiadał jak Skorzeny został uznany za niewinnego w procesie w Norymberdze, a potem zwerbowany przez CIA. "Nie tylko naukowcy, ale ponad 50.000 zbrodniarzy wojennych z SS, zostało sprowadzonych po wojnie do Ameryki ."

Skorzeny, liczący sobie 90 lat w trakcie udzielania wywiadu, został opisany przez Bermena jako "bardzo skoncentrowany i bardzo jasno myślący, oraz iż był jeszcze bardzo mobilny. Nadal był w stanie chodzić, wciąż był bardzo imponujący i miał o największe ręce jakie kiedykolwiek autor wywiadu miał okazję uścisnąć. Miał 193 cm wzrostu i był gigantem w czasach swej młodości.”

Na pytanie, dlaczego Skorzeny powierzył tę informację tylko jemu, Berman odpowiedział:

"Spotykałem się z jedną z jego córek. Wiedział że jestem Żydem, lecz przede wszystkim że jestem uczciwym człowiekiem, uznał też że naprawdę staram się coś z tym zrobić i uczynić coś sprawiedliwego – tak – w sprawie poszukiwanych nazistowskich zbrodniarzy wojennych.
Jego celem było ....wkręcali go, w tym George Bush, manipulowali nim ..... płacąc duże sumy pieniędzy na przestrzeni lat . To była jego ostatnia szansa ... wiesz, nawet się z nimi. "

Biograficzny artykuł o Nikoli Tesli pojawił się w Tesla Tech. Inc w magazynie "Niesamowite Technologie" Tom 4, Nr 3, sierpień, wrzesień, październik, 2006. Artykuł, napisany przez Dustina Wallace'a, mówił o dzieciństwie Tesli, niektórych z jego wynalazków, jego ostatnich dniach. Wallace napisał (s. 21-22), "Monarcha Jugosłowiański na uchodźstwie odwiedził Teslę jesienią 1942 roku.
Charlotte Muzar, sekretarka, zapłaciła Tesli za możliwość złożenia mu wizyty. Obserwując jego zachowanie i kondycję w trakcie spotkania, uznała, że Tesla może nie przeżyć nadchodzącej nocy. Inny przyjaciel Tesli, Kenneth Swezey odwiedził go w tym samym czasie i zauważył, że Tesla utrzymywał się przy życiu tylko dzięki na ciepłemu mleku i krakersom Nabisco.

Okazało się, że Tesla był blisko swych ostatnich dni życia. Pod koniec grudnia 1942, Tesla zaczął spotykać się z dwoma agentami pracujących dla rządu USA w celu podzielenia się niektórymi z jego najbardziej ważnych odkryć. Mężczyźni ci wynieśli wiele z dokumentów Tesli w celu zrobienia mikrofilmów."

"W dniu 4 stycznia 1943 roku, wierny asystent Tesli, George Scherff odwiedził Teslę po raz ostatni. Teslę znaleziono martwego w jego pokoju hotelowym porankiem 8 stycznia 1943. Zmarł więc w czasie czterech dni od wizyty Scherffa".

Artykuł kontynuuje: "Po śmierci Tesli Agencja rządowa do spraw opuszczonych nieruchomości na polecenie Federalnego Biura Śledczego, skonfiskowała wszystkie dokumenty i mienie Tesli. Był to ciekawy manewr jeżeli uznamy że Tesla był obywatelem Stanów Zjednoczonych."
Znaczenie tego artykułu można w odczytać pełni porównując go z zeznaniami Otto Skorzenego. Skorzeny szczegółowo opisał zaangażowanie jego oraz George H. W Busha (George H. Scherff, Jr) w organizowaniu przez CIA akcji przechwycenia dokumentów Tesli używając do tego nazistowskich agentów SS, oraz dał do zrozumienia, że to on oraz Reinhard Gehlen zamordowali Teslę 6 stycznia 1943 roku, dusząc go.

Przed morderstwem, Skorzeny i Gehlen "omówili bardzo szczegółowo z Teslą jego najbardziej zaawansowane technologie, a następnie ukradli plany jego najlepszych, najbardziej tajnych wynalazków".
Czy to ci "dwaj amerykańscy agenci rządowi", o których pisał Dustin Wallace? Czas ostatniej wizyty George'a Scherffa u Nikoli Tesli jest również podejrzany.

Skorzeny nie zaprzestał swych oczyszczających duszę zwierzeń. Podał swe nazwisko pod którym ukrywał się w USA - Frank Edward P_ ____, z południowej Florydy (według Bermena, który twierdzi, że stara się chronić córkę Skorzenego), Reinharda Gehlena (Hank Janowicz, Wayne, NJ), oraz dr Josepha Mengele (Steven Rabel).

Według Bermana

"Gehlen został ostrzeżony przez FBI o podaniu jego prawdziwej tożsamości i lokalizacji przez Skorzenego, dlatego Gehlen (Janowicz)ukrył się. Mengele (Rabel), dzięki serii przeciwstarzeniowych zastrzyków hormonalnych, sztucznym czarnym włosom oraz "kanibalizmowi", utrzymuje młody wygląd. "

Po zbadaniu niektórych zeznań Skorzenego, Berman skontaktował się Departamentem Sprawiedliwości USA, informując go, że nazistowscy szpiedzy wciąż działają w niektórych frakcjach amerykańskich agencji wywiadowczych, w szczególności CIA.
"Chciałem doprowadzić tych poszukiwanych nazistowskich zbrodniarzy wojennych przed oblicze wymiaru sprawiedliwości.
Chciałem zadzwonić do naszego rządu i powiedzieć im: "Hej, oni wciąż żyją" Chciałem przyprowadzić ich przed oblicze wymiaru sprawiedliwości. To był cały mój zamiar. Początkowo próbowałem skontaktować się z Eli Rosenbaum, która była dyrektorem Biura Dochodzeń Specjalnych, w Departamencie Sprawiedliwości.
Powiedzieli mi że to oszustwo, oraz że jestem w błędzie, oraz że zgodnie z danymi CIA, "wszyscy wymienieni przeze mnie zbrodniarze są martwi, a ja się pomyliłem." To, co mi powiedzieli. Myliłem się."

Jak było to wywalić

"Ludzie nie mogą się dowiedzieć, kim jestem - tak podobno oznajmił, kiedy usłyszał o jednej z wczesnych prób zbadania dziejów jego rodziny. - Nie mogą wiedzieć, skąd pochodzę".



Jest to dość obszerny materiał do przeczytania, temat raczej dla lubiących poczytać o historii.
cały tekst zamieszczam w komentarzach.

W gąszczu tematów o Hitlerze nie dostrzegłem tego tematu, albo chujowo szukałem