Krótkie przedstawienie różnorodności naszej planety.


Muzyka: Ludovico Einaudi - Time Lapse

Kolejna porcja pięknych widoczków jakie dostarczają nam wykurwione niegdyś w kosmos urządzenia rejestrujące obraz. Tym razem obok każdej fotki link do większego rozmiaru (jeśli jest) aby zainteresowani mogli zajebać sobie kosmiczną tapetkę na urządzeniach, które nie zostały jeszcze wykurwione w kosmos:

Pierwszy widok, jaki ujrzeli astronauci na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej:


LINK

ISS widziana z Ziemi:



Księżyc widziany z kosmosu na tle ziemskiej atmosfery:






LINK

Ziemia i Słońce widziane z ISS:


LINK

ISS, Księżyc i Ziemia widziane z kosmosu:


LINK

Księżyc i Ziemia:



Discovery i ISS widziane z Ziemi:



Erupcja wulkanu:


LINK





Noc na ziemi widziana z ISS:


LINK

Tutaj nie wiem co napisać, zbyt zajebisty widok:


LINK

Dubai widziany z ISS:



Reszta w komentarzach (ale dopiero późnym wieczorkiem bo za moment mam mała przerwę w dostawie internetu).

Jakiś koleś ma lepszy program podboju przestrzeni niż nasz kraj

sposoby sprzątania różnych rodzajów śmieci w kosmosie.

Coś dla kosmo-Sadoli :

Na Słońcu pojawiła się grupa plam, których wielkość aż sześciokrotnie przekracza promień naszej planety. Obszary te zarejestrowała sonda Solar Dynamics Observatory (SDO) w dniach 19-20 lutego 2013 roku.

Plamy bardzo szybko ewoluowały w tzw. regiony delta, czyli obszary o polaryzacji przeciwnej do tej, która występuje dookoła nich. Mogą one powstawać m.in. poprzez łączenie mniejszych plam, które znajdują się blisko siebie. Co więcej, zwykle w pobliżu występuje kilka regionów delta (jak widać na zdjęciu powyżej). Z tej właśnie przyczyny takie plamy mogą być źródłem najsilniejszych wybuchów słonecznych należących do klasy X.

Naukowcy z NASA twierdzą, że choć regiony już w tej chwili są ogromne, to mogą jeszcze urosnąć. Już teraz plamy zachowują się niestabilnie, więc bardzo prawdopodobnym jest, że w ciągu najbliższych dni zaobserwujemy silny wybuch w tym obszarze.

http://odkrywcy.pl/kat,111402,title,Ogromne-plamy-na-Sloncu,wid,15353086,wiadomosc.html?smg4sticaid=610233



SpaceWeather.com

O realizacji swoich marzeń

Chyba wszyscy lubimy informacje o wszechświecie na Sadisticu. Znalazłem w Internecie ciekawy artykuł, może kogoś zainteresuje.

Ale zanim zaczniemy, może krótka informacja z wikipedii czym są egzoplanety.

Egzoplaneta (planeta pozasłoneczna) - planeta znajdująca się w układzie planetarnym, krążąca wokół gwiazdy (lub gwiazd) innej niż Słońce.

Najczęściej pozasłoneczne układy planetarne znacznie różnią się od Układu Słonecznego, co po części może być pozorem wynikającym z niedoskonałości metod ich wykrywania. Analizy sugerują, że niektóre spośród układów zawierających planetę na bardzo ekscentrycznej orbicie, w rzeczywistości mogą być złożone z kilku planet na orbitach prawie kołowych.

Liczba ESI to klasyfikacja planet względem ich podobieństwa do Ziemi. “0″ to znikome podobieństwo, a “1″ to praktycznie druga Ziemia. Planety które nas szczególnie interesują, to ciała niebieskie z przedziału 0,8-1,0. Mają skalistą powierzchnię, atmosferę i umiarkowaną temperaturę. Pamiętajcie jednak, że ESI nie oznacza stopnia “zamieszkiwalności”.

W samym artykule autor przedstawia 9 planet, które mogą być dobrym materiałem na "dom" dla ludzi w przyszłości.

Gliese 581 d (0,50 ESI)



Choć powyższa wizualizacja nie wygląda przyjaźnie, to planeta “d” tego układu ma prawdopodobnie wodę w stanie ciekłym, “chmurzastą” atmosferę i ciepłe deszcze zlewające skalistą powierzchnię. Niski ranking ESI wynika przede wszystkim z prawie dwukrotnie większej grawitacji. Spacer po takim środowisku byłby męczący i niebezpieczny.

Mars (0,64 ESI)



Marzenia o podboju i zasiedleniu Marsa nie umrą do czasu wynalezienia odpowiednio wydajnego napędu do podróży między systemami gwiezdnymi – jak się pewnie domyślacie, nie zdarzy się to zbyt szybko.

Świeżo skomponowana lista straciła wielu pewniaków po dokładniejszych badaniach. Za to jednym z wygranych w tym wyścigu stał się nasz wspaniały, czerwony Mars. Jego ranking wzrósł do pokaźnych 0,64 ESI i uplasował go na granicy ekosfery Słońca. Co to właściwie dla nas oznacza? Kim Stanley Robinson odpowiedział na to pytanie w swojej marsjańskiej trylogii, opowiadającej szczegółowo o terraformowaniu martwej skały w tętniący życiem raj na… Marsie. Polecam gorąco tę lekturę.

HD 40307 g (0,67 ESI)



Ta niepozorna planeta to stosunkowo nowe odkrycie. Prawdopodobnie ma bardzo przyjaźnie wyregulowany cykl dobowy i wodę w stanie ciekłym. Niestety, nowy system kwalifikacji raczej wyklucza istnienie życia na tej planecie. Nie przejmowałbym się jednak tym faktem. Dopóki nie zajrzymy na jej powierzchnię, nie będziemy wiedzieli o niej nic poza matematycznymi symulacjami i przypuszczeniami.

Ważne jest za to jedno – “g” leży dokładnie centralnie w ekosferze gwiazdy, a to bardzo dobry znak. Jest też największym globem ze wszystkich zaobserwowanych, i to akurat nie zawsze jest dobrą wiadomością. Kilku astronomów sugeruje, że może to być niewielka planeta gazowa, która “oszukuje” odczyty, przebierając się gęstą atmosferą za wielki, skalisty byt, siedmiokrotnie większy od Ziemi.

Gliese 163 c (0,68 ESI)



Kolejny olbrzym skalisty. Jest z nim jednak pewien kłopot. Oceany mają na niej średnio komfortową temperaturę 60 st. C. Bez terraformowania świat ten nie nada się na zasiedlenie. Ale życie bardzo lubi takie temperatury. Wszelkiego rodzaju mikroby mogą czuć się tam jak śliwki w kompocie. Niestety, byłby to dodatkowy czynnik ryzyka podczas ewentualnej wizyty.

Tau Ceti e (0,74 ESI)



Tau Ceti e krąży wokół gwiazdy bardzo podobnej do naszego Słońca, z tą różnicą, że emituje jedynie połowę energii w porównaniu z naszą gwiazdą. Dzięki temu “e” nie jest przegrzana mimo bardzo dużej bliskości względem Tau Ceti. Układ ma około 9 miliardów lat, więc ewentualni mieszkańcy planety mieli dużo czasu, by dostosować się do panujących warunków.

Kepler-22b (0,75 ESI)



Czy nie wygląda pięknie? Jest od nas bardzo daleko, bo aż 600 lat świetlnych. Planeta prawie 2,4 razy większa od Ziemi wydaje się idealną kandydatką na nowy dom. Niestety, nie wiemy, czy jest skalista ani czy ma atmosferę. Jeżeli ją ma, to temperatura na niej wynosi około -11 st. C. Znośnie. Miejmy nadzieję, że efekt cieplarniany nie zniszczy naszych nadziei, bo wtedy temperatura wyniesie 460 st. C. Rok liczy sobie 290 dni. Gwiazdka zawsze nadchodziłaby wcześniej…

Gliese 667C c (0,79 ESI)



Wysoki współczynnik ESI zapowiada życie na “c”. Co ciekawe, planeta prawdopodobnie nie rotuje. Tam gdzie dochodzi światło, mogą być idealne warunki do życia. Temperatura wynosi przyjemne 29 st. C, a trzy gwiazdy gwarantują spektakularne widoki na niebie. Światło dociera do powierzchni głównie w zakresie podczerwieni.

Gliese 581 g (0,82 ESI)



Historia odkrycia tej planety była dość skomplikowana. Raz pojawiała się w analizach, innym razem znikała. Wreszcie znalazła sobie topowe miejsce w zestawieniu z niebagatelnym współczynnikiem ESI.

“g” jest oddalona od nas o 20 lat świetlnych – to dobra nowina dla przyszłych pokoleń. Ma swoją wiecznie ciemną stronę, co uczyni życie na niej znacznie ciekawszym (wyobrażacie sobie wyprawy odkrywcze na mroczny “dziki zachód”?). Grawitacja jest niemalże taka sama jak na Ziemi.

Źródło: nauka.gadzetomania.pl / Mariusz Kamiński

Wiem, że artykuł do najdłuższych nie należy, ale może chociaż ktoś zainteresuje się tą tematyką .

Astronauta opowiada jak to wygląda

Mieszkańcy Czelabińska nie podbijają kosmosu,
to kosmos podbija Czelabińsk.

Utwór w tle: The Cinematic Orchestra - To Build a Home