#pustynia

własnej konstrukcji

Z serii "do odwiedzenia"









Reszta w komentarzach.

Robby Gordon pokazał się z dobrej strony na ostatnim Dakarze. Pędząc 220 km/h po pustyni zyskał sobie również sympatię kibiców.

jak fanie spierdalali

Jeszcze w 1961 roku Morze Aralskie zajmowało powierzchnię ponad 66 tysięcy km kw. (samej wody, nie licząc wysp), a jego maksymalna głębokość wynosiła 69 metrów (średnia głębokość 16 metrów). Morze cofnęło się jednak o 150 kilometrów.

Tuż przy dawnych brzegu Morza (Jeziora) Aralskiego znajduje się jedno z najbardziej wymownych i tragicznych miast Azji Środkowej – Moynak. Jeszcze 40 temu lat był on jednym z największych portów położonych u brzegów Jeziora Aralskiego. Niestety miasto strasznie podupadło w związku z katastrofą ekologiczną związana z cofaniem się brzegu zbiornika. Działał tu wielki zakład przetwórstwa rybnego, główne miejsce pracy w regionie. Ryby dostarczały liczne duże statki rybackie i mnóstwo mniejszych łodzi. Spośród wytwarzanych tu rocznie 20 milionów puszek konserw rybnych, wiele eksportowano do innych republik ZSRR. Jeszcze w połowie XX wieku w okolicach Moynaku rosły lasy, gdzie spotkać było można mnóstwo zwierząt, a na polach uprawiano bawełnę.

Oto krajobraz pozostały po tętniącym życiem porcie:











reszta w komentarzu

Wydawać by się mogło, że pustynia to najnudniejszy rodzaj krajobrazu, jaki można sobie wyobrazić. Tymczasem nawet w tych najmniej gościnnych dla człowieka miejscach można podziwiać niesamowite widoki.





Droga zablokowana przez wydmę, Dolina Nilu, Egipt



Koliste pola, nawadniane za pomocą obrotowych deszczowni, Jordania




Oaza Huacachina nocą, Peru



Laguna w Parku narodowym Lençóis Maranhenses, Brazylia




Wydmy na pustyni Ar-Rab al-Chali, leżącej na styku granic czterech państw: Zjednoczonych Emiratów Arabskich,
Omanu, Jemenu, Arabii Saudyjskiej

Kilka innych pięknych pustynnych krajobrazów z krótkimi opisami znajdziecie w komentarzu.

U nich role się odwracają, uciekac musi ten z wiadrem wody

jezdnia nie służy do stania

To niezwykłe miejsce odkryto w latach dwudziestych XX w. Cmentarz ma około 1000 lat i grzebano tam ciała prawdopodobnie przez 700 lat. Jego niezwykłość to pozycje w jakich spoczywają tam ciała zmarłych - na kuckach. Świetnie zachowane mumie to efekt suchego klimatu, pokrywanie ciał żywicą, jak i obudowa grobowców z cegieł i błota, co zabezpieczało przed owadami i bakteriami.
Oprócz świetnie zachowanych szkieletów, widać bujne włosy jak i dobrze zachowane ubrania.
W grobowcach umieszczano przedmioty codziennego użytku i kosztowności.
Niestety część cmentarza została zdewastowana przez rabusiów, którzy poszukiwali tam skarbów.

mały ogień