#szkło

zapijaczony świrek wpierdala szkło

Pochodzące z Wenezueli szklane żaby należą do rodziny Centrolenidae. Podczas gdy większość szklanych żab jest koloru zielonego, limonkowego, skóra na podbrzuszu u niektórych przedstawicieli gatunku jest przezroczysta, tak, że serce, wątroba i część przewodu pokarmowego są widoczne przez prześwitująca skórę.


Reszta w komentarzach

Uderzanie narzędziami w szkło na koniec akcja z widlakiem

Miło się ogląda

chciał dostać jabola to się starał

Robert Micklesen to jeden z największych na świecie, najbardziej znanych artystów szkła. Jego kreacje są uznawane za rewolucyjne w świecie sztuki. Jego prace są obecnie częścią prestiżowych kolekcji w wielu galeriach i muzeach.

Prace Roberta mocno koncentrują się na formie, powierzchni, kolorze i teksturze. Niektóre z jego prac obejmują motywy występujące w przyrodzie- ludzi, zwierząt i rośliny. Te motywy są zestawiane z abstrakcyjnymi kształtami, tworząc fantazyjne i tajemnicze rzeźby. Kolory wybierane przez artystę są jasne i odważne, a tekstury jego dzieł zapraszają odbiorcę do dotyku.







Reszta w komentarzu.

czekamy na opinię jakiegoś specjalisty

-Teraz ja!
-Spierdalaj.

jakoś im to specjalnie nie przeszkadzało

Zauważyłem mrówkę faraona na blacie w kuchni. Niosła jakiś okruszek. Zagrodziłem jej drogę palcem. Zawróciła. Znowu zagrodziłem. Znowu zawróciła. Potem stanęła w bezruchu. Nie reagowała, więc wziąłem leżącą obok lupę i korzystając z promieni słonecznych postanowiłem trochę ją przysmażyć... Jednak kiedy przykładałem szkło zauważyłem, że coś do mnie pokazuje... Coś tam machała łapkami, ale nie zdołałem dostrzec. One są, wiecie, dość małe. Przetrząsnąłem szuflady i znalazłem mocniejsze szkło. Wtedy stało się jasne, że oto wyciągnęła ona skądś mikroskopijnej wielkości spłachetek papieru czy coś i pokazuje mi abym na niego spojrzał. Kurde, ależ to było malutkie. Jakbym się nie gimnastykował - nic nie mogłem na nim dojrzeć. Przykryłem mrówkę szklanką i pobiegłem poszukać szkolnego mikroskopu mego syna. Po pół godzinie znalazłem. Wyregulowałem ostrość i powiększyłem obraz. Tak, na karteczce było pismo. Jeszcze powiększyłem. Już prawie widziałem... jeszcze ostrość... jeszcze... jeszcze trochę... uff.. ależ byłem podniecony. Jeszcze... już! Mogę odczytać! Taaa... pięknie...

"CHUJ CI W DUPĘ!"