Chłopaki dalej w formie

Cycki tej pani waza 20 kilo i maja 223 cm obwodu. Co najdziwniejsze, bez interwencji chirurga plastycznego.

Uprzedzam, ze przez caly film pojawia sie tylko jeden sutek na 2 sekundy.
Dla Sadolow ktorzy nie znaja angielskiego nieco skrocone tlumaczenie jej historii zamieszczam w spojlerze

ukryta treść

Busty (piersiasta), zaczela wyrozniac sie z tlumu w wieku 12 - 13 lat. Jej piersi byly juz wtedy o wiele wieksze niz rowiesnikow. W wieku 21 Busty postanowila uzyc swoich walorow i zostac kurw... ekhem, egzotyczna tancerka. Jednak nie byla zwykla striptizerka, a rozwinela swoj wlasny styl pokazu. Pierwsza sztuczka bylo nalewanie piwa klientom bez uzycia rak, wsadzajac butelke pod cycek i przechylajac sie. Uwielbiali to. Pozniej nastepuje budzacy groze pokaz zgniatania puszek. Busty jest w stanie utrzymac dwie 4 kilowe kule swoimi cyckami. Jest rowniez w stanie podniesc 50 kilowy keg z piwem (wedlug mnie sciema, keg upadajac brzmi i odbija sie jakby byl pusty). Busty rozkrecila swoj biznes, poniewaz starzeje sie i wie ze grawitacja wplywa juz na aparycje jej piersi. Ale zanim zdazyla odejsc na emeryture oskarzono ja o zabojstwo, kiedy zdjela bluzke a gosc przed nia dostal zawalu, zsinial i umarl. Pozniej zostala pozwana przez goscia ktory twierdzil ze doznal urazu wskutek uderzenia jej cyckami i chcial $200 000 odszkodowania. Na szczescie dla Busty okazalo sie ze tego dnia nie robila pokazu, poniewaz byla na meczu bejsbola, i spoznila sie do pracy. Gosc okazal sie zwykla hiena i naciagaczem, w stanach okreslany jako seryjny pozywacz.

Co jest czarne, długie na 25 centymetrów, twarde jak skała i pełne spermy?
.
.
.
.
.
Skarpeta pod moim łóżkiem

Były już falujące cyce, teraz czas na wyłupiaste oczy.

O kurwa

Gazeciarz biegnie ulicą i krzyczy:
- Wielkie oszustwo, wielkie oszustwo! 45 poszkodowanych!
Przechodzień kupuję gazetę i mówi:
- Tu nie ma nic o tej sprawie!
Tymczasem gazeciarz biegnie dalej i krzyczy:
- Wielkie oszustwo, wielkie oszustwo! 46 poszkodowanych!

Wraz z zakończeniem II Wojny Światowej rozpoczęły się w ZSRR prace nad rozwojem nowocześniejszych konstrukcji czołgów ciężkich. Doświadczenia wojenne, oraz pojawienie się nowych konstrukcji zachodnich zainicjowały w roku 1956 prace nad nową generacją czołgów ciężkich.

Obiekt 279

Głównym konstruktorem projektu był L. Trojanów. Prace nad tym wozem rozpoczęto w 1957 roku. Czołg cechował się nietypową konstrukcją przy zachowaniu klasycznego układu - przedział kierowania z przodu, bojowy w środku, napędowy z tyłu. Zbudowano jeden prototyp, który został w pełni wyposażony i wysłany na testy poligonowe. W niektórych źródłach podaje się istnienie dwóch kolejnych wozów, ale dane są zbyt ogólne, aby określić w jakim stopniu ukończenia były kolejne wozy i czy były to gotowe czołgi, czy tylko skorupy pancerza. Załogę czołgu stanowiło 4 ludzi.

Kadłub czołgu był spawany z odlewanych elementów i dodatkowo pokryty cienką warstwą stali o większej wytrzymałości, tworzącej ekrany przeciw-kumulacyjne. Kadłub odlany był tak, aby jak najbardziej zwiększyć rykoszetowanie pocisków. Wiele osób nazywa ten czołg UFO-tankiem z racji - kształtu kadłuba, nazwa ta jest nieoficjalna i nie powinna być stosowana w przypadku tego wozu. W różnych publikacjach na temat tego czołgu można także znaleźć wzmianki jakoby taki kształt kadłuba miał zmniejszać wpływ fali uderzeniowej wybuchu bomby atomowej (w praktyce wątpliwe jest aby konstrukcja taka miała jaki kolwiek wpływ na polepszenie stabilności wozu oraz odporności na falę uderzeniową). Pancerz kadłuba miał miejscami grubość do około 270 mm.

Wieża czołgu była całkowicie odlewana. Pancerz wieży sięgał 305 mm. Umieszczono w niej armatę M-65 kalibru 130 mm, tę sama co w pozostałych wozach. Dodatkowym uzbrojeniem był karabin maszynowy 14,5 mm KPWT sprzężony z armatą. Dodatkowym wyposażeniem wieży był półautomatyczny system ładowania (podajnik), który miał ułatwiać ładowanie pocisków - pamiętajmy, że amunicja były dwuczłonowa: najpierw pocisk, a potem drugi człon czyli łuska z ładunkiem miotającym. Kolejnym zastosowanym w wieży dodatkowym elementem był system stabilizacji w dwóch płaszczyznach systemu Groza (Burza). Czołg wyposażony był także w automatyczny (półautomatyczny według niektórych źródeł) system kierowania ogniem oraz celownik-dalmierz TPD-2C. Zapas amunicji wynosił 24 pociski do armaty.

Największą ciekawostka w przypadku tego czołgu jest chyba jego układ napędowy, składający się z 4 gąsienic. Dzięki zastosowaniu takiego układu nacisk jednostkowy na grunt był wyjątkowo mały - około 0,6 kg/cm2 (niektóre źródła podają, że był on mniejszy niż nacisk ludzkiej stopy). Obiekt 279 miał zawieszenie hydropneumatyczne z regulowanym prześwitem. Efektem takiej konstrukcji układu jezdnego były znakomite właściwości trakcyjne czołgu. Mógł on bardzo łatwo poruszać się po bardzo błotnistym terenie lub głębokim śniegu, w którym inne czołgi zakopywały się i grzęzły, przy czym masa czołgu była słuszna i wynosiła około 60 ton. Układ napędowy mimo swoich znakomitych właściwości był stosunkowo problematyczny w obsłudze i sprawiał wiele trudności w prawidłowej konserwacji i użytkowaniu. Zastanawiającą sprawą jest także sposób w jaki miała wyglądać naprawa np. zerwanej gąsienicy znajdującej się w środkowej części podwozia. Konstrukcja układu jezdnego uniemożliwiała bezpośredni dostęp do wewnętrznych gąsienic w związku z czym prawdopodobnie w przypadku zerwania gąsienicy, założenie nowej polegało na "najechaniu" na nią, ponieważ czołg w przeciwieństwie do klasycznych czołgów miał możliwość poruszania się na 2/3 gąsienicach z 4 jakie miał. Dodatkowo można dodać, że w pylonach podtrzymujących zawieszenie znajdowały się zbiorniki paliwa. Napęd czołgu stanowił 16-cylindrowy silnik DG-1000 w układzie H o mocy 950 KM przy 2500 obr./min. W źródłach występuje także drugi silnik 2DG-8M różniący się od pierwszego osiągami - 1000 KM przy 2400 obr./min. Czołg osiągał prędkość 55 km/h na drogach i zasięg na drogach około 250 km.

Czołg pomyślnie przeszedł próby poligonowe, na których wykazał znakomite właściwości jazdy w terenie, jednakże ujawniło się też wiele wad wozu, związanych głównie z dość skomplikowaną konstrukcja układu jezdnego. W sierpniu 1960 roku na konferencji w Moskwie poświęconej perspektywie rozwoju sprzętu pancernego, w której wzięły udział prawie wszystkie osoby związane z przemysłem pancernym oraz przedstawiciele rządu i wojska; podjęto decyzję o całkowitym zaniechaniu prac nad czołgami ciężkimi. Związane to było z niechęcią sekretarza KC-KPZR N. Chruszczowa do czołgów. Był to kres wszystkich projektów czołgów ciężkich w Związku Radzieckim.

Obecnie jedyny zachowany Obiekt 279 znajduje się w Muzeum Broni Pancernej w Kubince gdzie wzbudza duże zainteresowanie zwiedzających. Czołg ten jest bardzo tajemniczą konstrukcją i bardzo ciężko znaleźć na jego temat bardziej szczegółowe dane. Dostępne dane należy także brać z pewnym dystansem gdyż jest w nich wiele błędów i niedomówień.









A i prośba do adminów , nie dawajcie tego do historii i dokumentu , bo raczej to mało ludzi zobaczy , a szkoda ...

A i z dziadkami nie byłoby problemu...

Największy pojazd (tzw. wozidło technologiczne) jest nim Liebherr, model T 282B. Pojazd jest napędzany przy pomocy przekładni elektrycznej, w której wysokoprężny silnik spalinowy (jeden z czterech do wyboru) napędza generator prądu (alternator), zasilający dwa silniki elektryczne umieszczone w piastach tylnych kół (bliźniaczych).










Dane techniczne:
-Masa: 203 tony
-Masa dopuszczalna całkowita: 592 tony
-Ładowność: 363 ton
-Długość: 14,5 m
-Szerokość: 8,8 m
-Wysokość: 7,4 m
-Wysokość załadunkowa: 6,6 m
-Silniki diesla:

* DDM/MTU
16-cylindrowy o pojemności 65 l. i mocy 2700 KM (2015 kW),
20-cylindrowy o pojemności 90 l. i mocy 3650 KM (2725 kW),
* Cummins
16-cylindrowy o pojemności 60 l. i mocy 2700 KM (2015 kW),
18-cylindrowy o pojemności 78 l. i mocy 3500 KM (2610 kW)
-Silniki elektryczne: dwa silniki prądu zmiennego firmy Siemens
-Maksymalna prędkość: 64,4 km/h.
Samochody te używane są głównie w kopalniach w USA, Chile, RPA i Australii. Po raz pierwszy został zaprezentowany na targach w Monachium, 29 marca 2004. Jest następcą modelu T 282 z 1998 roku.
Pojazd kosztuje około 3,5 miliona dolarów, klimatyzacja jest dostępna jako opcja

Największa koparka.
Mamy już wywrotkę, teraz pora ją załadować. Najszybciej zrobimy to przy pomocy koparki Terex RH 400






Posiada ona łyżkę o pojemności 45 metrów sześciennych co umożliwia zebranie na raz aż 85 ton danego materiału. Cała koparka ma potężną masę bo aż 980 ton. Jej silnik to 4400KM. Załadowanie wozidła(T 282B) to kwestia od 4-5 załadunków. Z pewnością zadziwiające będą rozmiary jaka osiąga największa koparka bo jest to aż 10 metrów wysokości. Najnowsza generacja koparki to poprawa w zakresie wydajności i niezawodności. Wyższa moc silnika i wzmocniona hydraulika doprowadziły do szybszego cyklu ładowania. W RH 400 łopata łatwo dostosowuje się do różnych produkcji bez wcześniejszego przygotowania. Ta maszyna szybko dostosowuje się do zmieniającego się otoczeniu górnictwa. Jest wydajna i efektywna.

Dobrym pomysłem na załadowanie naszego wozidła jest tez użycie ładowarki Le Tourneau L-2350








Jest to największa obecnie ładowarka kołowa na świecie, produkowana przez LeTourneau Technologies Inc. z siedzibą w Longview (Teksas) w USA . Ładowarka nie znajduje się w w produkcji seryjnej, ale jest montowana na zamówienia indywidualnych firm. W kopalniach odkrywkowych służy przy obsłudze najcięższych wozideł technologicznych. Jednorazowo jest w stanie przetransportować do 75 ton urobku.
Podstawowe dane techniczne:
-Długość całkowita : 20,9 m
-Szerokość : 7,58 m
-Wysokość : 6,45 m
-Pojemność łyżki : 40,5 m³
-Ciężar roboczy : 265 ton
-Moc użyteczna : 1715 kW (2300 KM)
Przy okazji zbiera ona laur za największe opony na swiecie (rozmiar: 70/70-57, 4 metry wysokości, 1,78m szerokosci). To więcej niż ma wysokości polska ładowarka HSW Ł-34, często jeszcze widziana na naszych budowach. Waga jednego takiego kółka to 6,8 tony (bez felgi).

Największy żuraw samojezdny
Tak, to na co zawsze mówiliście dźwig jest tak naprawdę jest żurawiem A największym z nich jest Liebherr LTM 11200-9.1






Potężna maszyna o maksymalnym udźwigu 1200 ton ramieniu o długości 100 metrów (można zamontować dodatkową kratownice, wtedy wysięg może wynieść nawet 176 metrów). Teleskopowy wysięgnik jest zbudowany z 8 sekcji po 16 metrów każda. Masa balastu wynosi 202 tony.Układ jezdny składa się z 9 osi z czego siedem jest skrętnych (pierwsze 5 i ostatnie 2) napędzanych jest pierwsze 6. Wykorzystano zawieszenie hydropneumatyczne wyposażone w system automatycznego poziomowania. wszystkie kola wyposażone sa w hamulce tarczowe, hamulec ręczny hamuje koła od osi 3 do 8. Prędkość maksymalna wynosi 75 km/h Całość jest napędzana b cylindrowym silnikiem Diesla o mocy 671KM poprzez automatyczna skrzynię biegów o 12 przełożeniach do jazdy w przód i 2 do jazdy w tył. Pojemność zbiornika paliwa 600 litrów.
(To tyle. Jak bylo to wiecie co z tym zrobic. Jestem nowy na sadolu i to moj piewszy temat. Licze tez na wyrozumialosc:))

Dwa browarki. Chetnie sie podziele, zimniutkie i wlasnie mi przywiezli