Jakakolwiek kombinacja liniowa stanów |+> i |-> opisuje stan, w którym ten sam pomiar doprowadzi albo do wyniku + albo do wyniku -. Ponadto można twierdzić, że jeśli znana jest zależność stanów od czasu, to dowolna ich kombinacja liniowa także opisuje możliwą zależność stanu układu od czasu. Stwierdzenie te stanowi treść
zasady superpozycji stanów.
Czyli, że stan cząstki w tym doświadczeniu można określić jako superpozycję, czyli kombinację liniową stanów: rozpadnięta i nierozpadnięta ( kot martwy I żywy ). To by wyglądało mniej więcej tak:
| X > = | + > + | - >
Znajdziecie to w Laundau L. D. Lifszyc E. M. "Mechanika kwantowa".
Superpozycję można też w łatwy sposób wytłumaczyć za pomocą doświadczenia Sterna-Gerlacha w którym atomy srebra przepuszczane są przez układ złożony z magnesów między którymi panuje niejednorodne pole magnetyczne. Po przepuszczeniu cząstek przez magnesy zaobserwujemy na ekranie 2 kropki, które są związanie ze stanem elektronu(spinowa liczba kwantowa) +1/2 lub - 1/2. Tak więc cząstka przed przejściem przez układ magnesów i dotarciem do ekranu jest w superpozycji:
| X > = | +1/2 > + | -1/2 >
Tutaj wysyłam do Eisberga i Shankara