Loa loa – czyli krótka opowieść o upierdliwym robaku
Loa loa jest jednym z wielu gatunków pasożytów wewnętrznych, dla których człowiek jest żywicielem ostatecznym.
Występowanie:
Loa loa występuje w tropikalnych lasach deszczowych środkowo-zachodniej Afryki, chociaż niektóre źródła mówią również o nielicznych przypadkach występowania Loa loa w UK, co może być powiązane z brakiem higieny podczas pracy na zmywaku, jednakże szerszych badań w tym kierunku nie prowadzono.
Sposób zarażenia:
Żywicielem pośrednim (przenosicielem) są ślepaki (Chrysops), czyli duże agresywne muchówki. Ich cechami charakterystycznymi są duże, opalizujące w złote i czerwone paski oczy oraz przydymione, plamiste skrzydła. Samice odżywiają się krwią koni, zwierząt gospodarskich oraz także ludzi. W przypadku korzystania z restauracji na terenie Wielkiej Brytanii, w której występuje podejrzenie występowania Loa loa na zmywaku zalecane jest używanie repelentów o wysokiej zawartości DEET.
Morfologia gatunku:
Dorosłe nicienie pasożytują w tkance podskórnej człowieka. Charakteryzują się typową budową nitkowca, długość ciała samicy to ok. 70 mm oraz 0,4-0,5 mm średnicy. Samce są mniejsze, 30-35 mm długości oraz 0,35-0,40 mm średnicy. Według pewnego grona amerykańskich naukowców samce Loa loa charakteryzujące się wybitnie małym prąciem działają silniej na człowieka zatruwając jego ośrodkowy układ nerwowy wydalając poprzez klawiaturę neurotoksyny.
Cykl rozwojowy:
Samice rodzą mikrofilarie, które następnie migrują do naczyń krwionośnych. Ciekawą cechą mikrofilarii Loa loa jest ich rytmiczne występowanie. We krwi obwodowej (czyli tam gdzie można pobrać próbkę do badań) pojawiają się w dzień (okolice godziny 10-14), co związane jest z aktywnością muchówek, które atakują człowieka w ciągu dnia, a nocą pozostają nieaktywne. Umożliwia to odróżnienie mikrofilarii Loa loa od np. Wuchereria bancrofti, które występują we krwi w nocy, ponieważ przenoszone są przez aktywne nocą komary.
Loaoza – wyjątkowo upierdliwa choroba
Loaozą nazywamy nadwrażliwość na migrujące postacie dorosłe pasożyta. Charakteryzuje się występowaniem bezbolesnych, przelotnych obrzęków głównie wokół stawów skokowych i nadgarstków, chociaż zdarza się również na twarzy w okolicach oczu.
Robak w oku:
Ciekawym miejscem występowania Loa loa jest oko – najczęściej robak wędruje pod spojówką gałki ocznej. Co szczególnie ciekawe, możliwe jest przejście nicienia z jednego oka, poprzez tkankę podskórną nosa do drugiego, co często można zaobserwować u osób dotkniętych tą chorobą.
Inne miejsca występowania oraz skutki uboczne:
Istnieją pewne niepotwierdzone doniesienia jakoby loaoza mogła przenosić się poprzez internet. Trwają badania nad grupą internautów z pewnego portalu, u których zaobserwowano zwiększoną skłonność do agresji, nadmiernej irytacji oraz w skrajnych przypadkach niepohamowanej chęci mordu, co wiąże się z nadmierną ekspozycją na wydalane przez Loa loa ekskrementy. Istnieje eksperymentalna terapia związana z podaniem leku wyprodukowanego przez Adminpharma o nazwie Banix permanent forte (tabletki powlekane, 200mg), jednakże do tej pory nie przeszedł on testów klinicznych. Pozostaje jedynie leczenie objawowe w postaci czasowej przerwy od korzystania z internetu oraz picie herbatek ziołowych.
Istnieje wiele innych ciekawych robaków żyjących w naszych ciałach, jeśli temat się przyjmie i ktoś będzie chciał poczytać np. o 120cm robaku żyjącym pod skórą, którego przez 3 miesiące nawija się na patyk aby się go pozbyć to dajcie znać