Witam chciałbym wam przedstawić co co jest bardziej sadystyczne od większości ze strony głównej.
Wiem, że długie ale warto poświęcić chwilę chociażby dla rozruszania zwojów mózgowych co niektórym może wyjść tylko na dobre.

Dla przypomnienia... Goldman Sachs to jeden z tych banków, który winien jest światowego kryzysu.

Janusz Szewczak ostrzega: Powołanie do życia unii bankowej może wkrótce przerodzić się w rzeź niewiniątek i rozpad Unii Europejskiej w dotychczasowym kształcie

Mario Draghi szef Europejskiego Banku Centralnego okazał się bankierskim koniem trojańskim Unii Europejskiej i strefy euro. Pasuje tu jak ulał, nieco tylko zmienione słynne antyczne ostrzeżenie Lakona dla zagrożonej dziś europejskiej Troi: „strzeżcie się bankierów nawet, gdy przynoszą wam dary”.

Euforia rynków spowodowana decyzją o ratowaniu euro za wszelką cenę, skupowanie obligacji krajów bankrutów, utworzenie Europejskiego Nadzoru Bankowego czy wreszcie powołanie do życia unii bankowej może wkrótce przerodzić się w rzeź niewiniątek i rozpad Unii Europejskiej w dotychczasowym kształcie.

W ten właśnie sposób EBC i bankierzy zacierają różnicę i granicę między polityką pieniężną i fiskalną, między demokracją, a uzurpacją. Od teraz, to co dobre dla banków, ma być dobre dla Europejczyków, choć nie wszystkich i wcale nie musi być zgodne z prawem, a nawet demokracją.

EBC i jego szef M. Draghi oraz jego 17 kolegów nie mają przecież żadnej legitymacji demokratycznej. Ktoś jednak dał EBC tak wielką, niczym dziś nie ograniczoną władzę. Dziś ten bankier, dawniej dyrektor globalnego banku Goldman Sachs – M. Draghi, szef EBC i jego koledzy po fachu mogą obalać lub podtrzymywać rządy europejskie. Na naszych oczach powstaje nie tyle nowa federalna Europa, co Stany Zjednoczone Bankierów Europejskich. To, co dziś proponuje Europie EBC, to nie tyle antykryzysowa ofensywa, co oszustwo i nowy podział tzw. „ konfitur”. Wbrew temu co sądzi zwolenniczka utraty resztek naszej suwerenności finansowej i ekonomicznej, popierająca wejście Polski do unii bankowej – komisarz UE z ramienia rządzącej PO, D. Hubner - powołanie owej unii bankowej czy skup obligacji europejskich bankrutów, wcale nie przerwie pępowiny zadłużenia i potencjalnego bankructwa sektora bankowego, łączącej jej z kryzysem zadłużenia państw strefy euro. Bo, żadnym pomysłem nie jest ratowanie bankrutujących banków greckich, hiszpańskich,włoskich czy portugalskich, pieniędzmi polskich, węgierskich czy czeskich ciułaczy i to jeszcze bez ich zgody, a nawet wiedzy. W tym pomyśle, w dużej mierze chodzi właśnie o to, by kraje takie jak Polska czy inne kraje Europy Środkowo – Wschodniej, zadłużając się na dziesięciolecia, swymi obligacjami umożliwiały zadłużenie się krótkookresowe, do 3lat, takim krajom jak Włochy, Hiszpania czy Portugalia, a w przyszłości pewnie i Francja.

Wszak polskie obligacje, za które słono płacimy, można będzie zastawić w EBC, otrzymując w zamian gotówkę. My sami, z tego luksusu skorzystać nie będziemy mogli. Podwójnie więc, będziemy płacić za swoje i cudze długi. Nawet gdyby polski rząd, ochoczo wyraził zgodę na włożenie głowy w tę finansową pętlę unii bankowej i Europejskiego Nadzoru Finansowego i tak nie miałby nic do gadania. Zbyt wygórowaną ceną, za wywłaszczenie klientów banków w Polsce, trzymających głównie w bankach zagranicznych, blisko 500 mld zł., byłaby wstępna propozycja objęcia przez Premiera D. Tuska, stołka szefa Komisji Europejskiej.

Nie przypadkowo ta plotka, a być może propozycja nie do odrzucenia, pojawia się teraz. Skutki powołania unii bankowej, tak czy siak byłyby dla państw spoza strefy euro, dramatyczne. Oznaczałyby one początek sformalizowanego rozpadu Unii Europejskiej i topienie bez skrupułów najsłabszych. To przyjęcie zbiorowej odpowiedzialności, za długi, moralny hazard i gigantyczne premie bankierów. Tak naprawdę, po dość niespodziewanym zamachu stanu w UE, dokonanym przez lobby bankowe i nowy wyłaniający się światowy rząd finansjery, realną władzę w strefie euro i UE przejmują z rąk europejskich biurokratów, bankierzy, z szefem EBC Super Mario, na czele.

Europejskie i amerykańskie interesy polityków i bankierów stały się obecnie tak tożsame, że nikogo już nie peszy łamanie własnych unijnych traktatów, statutów banków centralnych, roli i zadań EBC czy nawet zasad demokratycznych. Nawet kanclerz Niemiec A. Merkel uległa banksterom. Co prawda, tylko Niemcy postanowieniem Trybunału Konstytucyjnego pozostawili sobie furtkę, że płacą bez szemrania, na rzecz bankrutów i banków, tylko do wysokości 190 mld euro, a niewykluczone, że trzeba będzie znaleźć na początek ok. 2 bln euro, a później nawet 4 bln euro. Niemcy mają też w ręku stanowisko szefa EMS - to K. Regling, ale, jak widać nawet one zostały ograne przez globalne rynki finansowe, na czele z nowymi właścicielami świata, jak choćby bankiem Goldman Sachs, którego człowiekiem jest nadal bez wątpienia szef EBC M. Draghi.

Małe żuczki, takie jak kraje Europy Środkowo-Wschodniej, nie mają tu już nic do gadania, mogą tylko płacić i siedzieć cicho. Złowieszczo brzmią słowa obecnego szefa EBC, byłego dyrektora amerykańskiego banku Goldman Sachs, który swego czasu doradzał Grekom: „zrobię wszystko, by uratować euro”. Tylko czyim to będzie kosztem, i jak wielu Europejczyków na tym ucierpi?

A może należało powiedzieć prawdę: zrobimy wszystko w EBC, by uratować bilanse banków pełnych toksycznych aktywów i śmieciowych obligacji krajów południa Europy. Samych obligacji Włoch i Hiszpanii jest już blisko 3 bln euro, ktoś je kupował, ktoś teraz na nich sowicie zarobi i ma ze strony EBC gwarancje, że ten je odkupi. Czy byli tacy, którzy wiedzieli, że Super Mario nie zawiedzie, że nie pozostawi starych przyjaciół bankierów bez wsparcia i pomocy? Kto miał numer telefonu komórkowego do Super Mario?

Nie przypadkowo szef banku Goldman Sachs, mówi o działalności tego giganta i jego dwuznacznych często inwestycjach finansowych i spekulacjach: „wykonujemy robotę Boga”. Przecież EBC, w ostatnich latach wydrukował już ponad 2 bln euro pomocy, na rzecz europejskich budżetów, ale głównie banków i nic to nie dało.

Mamy ewidentny koniec demokracji w UE i początek rządów bankokracji. Finansowe grupy nacisku i światowe lobby bankowe, wzajemnie sobie pomagają i wspierają się, dając sobie przy okazji nieźle zarobić, nawet za cenę rozwalenia UE w dotychczasowym kształcie. Koalicja ludzi ze świata banków - M. Drahgi, M. Monti, L. Papademos czy L. Gindos - ograła w pokerze oszustów, a nawet „matkę chrzestną” Europy - kanclerz Niemiec A. Merkel. To oni, wspólnie z Goldman Sachs sterują dziś losami, nie tylko Zjednoczonej Europy. Bankowa republika kolesiów rzuca dziś wyzwanie, nie tylko rządom europejskim, ale całym narodom, pokojowi i przyszłości. Cel uświęca środki. Hasło „zysk albo śmierć Zjednoczonej Europy” dziś triumfuje. Trojański Koń już wkrótce ukaże swe groźne, prawdziwe oblicze.

by:
Janusz Szewczak, główny ekonomista SKOK-ów

źródło: wgospodarce.pl

Pozdrawiam.

W 1997, Norwegia wprowadziła umorzenie długów i „odpisała” 90 % krajowych długów hipotecznych.

Zrobiono to, udokumentowano i całkowicie ukryto przed światem i przed światowymi mediami aż do 19 kwietnia 2012 r. Do tej daty zapanowała zupełna i totalna cenzura wszelkich informacji związanych z umorzeniem długów, i to na całym świecie.

MFW przyznaje, że polityka celowego umorzenia długów może przynosić dobre skutki

MFW przyznał, że celowa redukcja długów krajowych gospodarstw domowych może przynieść znaczące korzyści gospodarcze.

Najnowszy raport MFW stwierdza istnienie związku między wysokim poziomem długu wewnętrznego a wpływem na szansę ekonomicznej poprawy.

MFW stwierdził, że polityka celowej redukcji poziomu długu wewnętrznego, w tym umorzenia długów hipoteczych – mogą doprowadzić do znaczących korzyści gospodarczych.

Komentarze MFW pojawiły się w najnowszym numerze World Economic Outlook.

MFW mówi, że taka polityka może w poważnym stopniu zminimalizować negatywne skutki działania poziomu dźwigni finansowej na działalność gospodarczą.

W raporcie zauważono istnienie udowodnionego związku między wysokim poziomem zadłużenia podczas hossy na rynku wewnętrznym oraz skutkami nawisu wysokiego zadłużenia w stosunku do gospodarczej poprawy.

Okazuje się, że kraje, jak np. Irlandia, gdzie doszło do ogromnego wzrostu cen domów i pożyczania przez gospodarstwa domowe, przechodzi dłuższy niż przeciętny okres recesji po tym, jak bańka spekulacyjna pęka.

Większa część tego przewlekłego okresu recesji ma związek z tym, że gospodarstwa domowe starają się zmniejszyć swój poziom zadłużenia, co z kolei prowadzi do zmniejszenia się poziomu wydatków w całej gospodarce powodując, że recesja się pogłębia.

„Ponieważ dług działa jak hamulec dla wzrostu gospodarczego, ważne jest, żeby zwolnić ten hamulec”, mówi autor raportu, Daniel Leigh.

MFW przebadał reakcje wielu krajów na sytuację, gdy wielka część populacji jest pod ciężarem wysokiego poziomu długów hipotecznych w czasie recesji i dowiedział się, że takie programy mogą pomóc uchronić się przed samonakręcającym się cyklem spadku cen domów i zmniejszającą się łączną podażą.

“Taka polityka jest szczególnie adekwatna dla gospodarki z ograniczoną możliwością ekspansjonistycznej makroekonomii, i w której sektor finansów otrzymał już rządowy raport” wynika z wniosków. Irlandia spełnia obydwa te kryteria.

Raport naświetla to, co nazywa „śmiałymi” programami redukcji długu gospodarstw domowych, wprowadzonymi w USA w latach 30-tych oraz w Islandii w czasie kryzysu, co jak mówi, może „znacząco zmniejszyć ilość bankructw i licytacji domów i znacznie zmniejszyć ciężar spłaty długów”.

Tym przykładom przeciwstawia inne, w jakich się nie udało, jak obecnie stosowane w USA i na Węgrzech, a także polityka uprawiana w Kolumbii oraz w krajach skandynawskich w latach 90-tych.

Tak samo, jak mówi o „śmiałym” podejściu, mówi też, że zabezpieczenie silnego sektora bankowego jest sprawą kluczową podczas obniżania wewnętrznego poziomu dźwigni finansowej. Stwierdza, że polityka w Kolumbii i na Węgrzech nie powiodła się, gdyż zepchnięto zbytni ciężar na i tak już osłabiony sektor bankowy. Politykę należy tak zaplanować, aby mieć zachęty inwestycyjne dla banków i pożyczkobiorców, zwłaszcza oferując im realną alternatywę wobec bankructwa i licytacji.

MFW zauważa, że wsparcie rządowe dla programów restrukturyzacji długów wewnętrznych zakłada wyłonienie wygranych i przegranych. „Tarcia spowodowane przez taką redystrybucję mogą być jednym z powodów, dlaczego taka polityka była rzadko stosowana w przeszłości, z wyjątkiem sytuacji, gdy ogrom problemu stawał się widoczny, a naciski społeczne i polityczne wzmagały się”.

Cytowane jest w tym raporcie inne badanie, jakie wykazało, że systemy polityczne mają tendencję do zwiększonej polaryzacji w dobie kryzysu finansowego, i stawia pytanie o problemy związane z podjęciem akcji zbiorowej – pożyczkobiorcy obciążeni hipotekami są gorzej politycznie zorganizowani niż banki – a to może działać hamująco na próby wprowadzania restrukturyzacji długów wewnętrznych.

W latach 30-tych administracja Roosevelta utworzyła organizację the Home Owners Loan Corporation (HOLC), jaka skupowała od banków zadłużenia przy pomocy obligacji rządowych, z gwarancjami federalnymi na kapitał i odsetki. Potem przeprowadzała restrukturyzację tych hipotek, aby stały się badziej przystępne dla pożyczkobiorców.

80 % zrestrukturyzowanych pożyczek (coś ok. 800 tysięcy) było chronionych przed przejęciem, a nieruchomości z hipoteką stopniowo sprzedawano po cenie nominalnej aż do końca programu w roku 1951. Sumy wydane na ten cel wyniosły w 1933 r. 8,4 % amerykańskiego PKB.

W raporcie MFW czytamy: “główną cechą HOLC było skuteczne przekazywanie środków skrępowanym przez obciążenia gospodarstwom domowym i z bardzo marginalną skłonnością do przejadania środków, co uśmierzało negatywne skutki spadku całościowego popytu” wywołanego przez recesję i potrzebę delewarowania rynku wewnętrznego.

Podstawowym mechanizmem uczynienia z pożyczek instrumentu bardziej dostępnego dla klientów było przedłużenie terminu spłaty hipotek – czasem przez podwojenie tego czasu – i przypisanie pożyczce stałej raty procentowej zamiast zmiennej. W wielu wypadkach HOLC odpisał również na straty część kapitału, aby wartość pożyczki nie przekraczała 80 % szacowanej wartości domu.

W przypadku Islandii, sytuacja była bardziej złożona w związku z o wiele większym odsetkiem ludności, jaki znalzał się w sytuacji podbramkowej, a także wskutek powszechnej praktyki udzielania pożyczek hipotecznych w walutach obcych.

Rząd i nowopowstałe banki islandzkie rozwinęły wzorzec, jaki może mieć zastosowanie w przypadku omawiania spraw restrukturyzacji z udziałem kredytobiorców i kredytodawców. Mają one służyć znacznemu umożeniu długów i zaprojektowano je po to, aby ujednolicić zabezpieczony na nieruchomości dług z wartością zastawu (tzn. zrównać wartość pożyczki z wartością nieruchomości), a także dokonać harmonizacji obsługi długu ze zdolnością do jego spłaty.

MFW odkrył, że takie negocjacje sprawa po sprawie zabezpieczają prawa własności i redukują niebezpieczeństwo moralnego hazardu, lecz nabrał wody w usta. Tylko w styczniu tego roku ok. 35 % spraw załatwiono wg procedury złożonych wniosków. Aby przyspieszyć ten proces, Islandia wprowadziła plan umorzenia długów, jaki przewiduje umorzenie bardzo zadłużonych hipotek do wysokości 110 % pożyczki zabezpieczonej na aktywach gospodarstw domowych.

MFW zauważył, że tylko wtedy, gdy wprowadzi się wszechstronną strukturę i ogłoszony zostanie wyraźny termin wygaśnięcia takiej ulgi, będzie można powiedzieć, że plan umorzenia ostatecznie dobiegł końca. Od stycznia 2012 r., od 15 do 20 % islandzkich hipotek zostało objętych planem umorzeń albo prace nad tym jeszcze trwają.

Jednak, mówi się, że osąd wciąż jeszcze nie może być wydany w sprawie realizacji planów Islandii, a jak bardzo Islandia może pomóc swym obywatelom stanąć na nogi i zminimalizować skalę hazardu moralnego, jaki ich dotknął, dopiero zobaczymy.

Źródło: stopsyjonizmowi.wordpress.com/

W mig podchwyciła pomysł na lepszy biznes.

Ucieczka nie była taka prosta

Oczywiście Moskwa:D
Wczorajszy napad na inkasację. Wieźli 12,5mln rubli (ok 1,3mln.zł).
Kierowca dostał wpierdol jakimś ciężkim narzędziem, drugi, który trzymał torbę i nie chciał się z nią rozstać - cios nożem i 2 strzały z kałacha, w klatkę i biodro. Żyje ale ledwo ledwo. Widać na filmie, że jeden z przestępców pokazał ryjek.Może to będzie wystarczające, żeby ich złapać

Parodia reklamy MasterCard, zrobiona przy współpracy BrzydkiBurak i WikiLeaks.

WikiLeaks tymczasowo wstrzyma ujawnianie tajnych dokumentów i skupi się na walce z finansowym bojkotem, który pozbawia go 95 proc. przychodów. Współzałożyciel Julian Asange mówi, że serwis jest celem agresywnego ataku, który ma za zadanie odciąć wszystkie jego źródła pozyskiwania funduszy.

Tutaj uzyskasz więcej informacji, niezbędnych do pomocy WikiLeaks - serwisu który ujawnia brudy możnowładców tego świata:

wikileaks.org/support

Z serii czy wiesz że ?

- Najwieksza sieć banków spermy na świecie Cryos International nie akceptuje nasienia od rudych dawców.Tłumaczą to faktem,że nikt nie chce mieć rudego dziecka.

- Ba dumm tss

- Hej, maleńka! Mój penis jest jak pistolet, wiesz?
- Duży, twardy i świetnie strzela?
- Nie. Aresztowali mnie za to, że wymachiwałem nim w banku.

Czym są pieniądze, co to są i jak powstały banki, na czym bazuje współczesna ekonomia, co to jest Fed?
Ten filmik odpowiada na te i kilka innych pytań. Jest w formie rysunkowej (i z napisami), więc nikt nie powinien mieć problemu ze zrozumieniem go.

Przychodzi facet do banku:
- Potrzebny mi kredyt, mam znakomity pomysł!
- To znaczy?
- Za te pieniądze otworzę klub dla gejów.
- Dlaczego pan uważa, że się to opłaci?
- Patrz pan, jaki jest rynek: na początek, gliniarze z drogówki. Wszyscy, co do jednego, to pedały, nie? Potem - sędziowie piłkarscy - pedał pedała pedałem pogania. Potem posłowie. Nawet moi sąsiedzi z góry to pedały!
- Oj, chyba nie damy panu kredytu...
- O! I pan mógłby przyjść!