#cmentarz

Mój synek ma ogromne poczucie humoru,
żarty stroi od rana do późnego wieczoru.
Raz na ulicy na przykład,pamiętam,
Jakiś pan go zapytał, jak trafić na cmentarz.
I wiecie, co zrobił mój mały łobuz?-
pchnął go pod nadjeżdżający autobus

potezna dawka leków dla tej pani xD

Zdjęcie na dzień dzisiejszy. Palcie znicze na potęgę, mimo że zmarłym i tak to zwisa.

Witam!
Podzielę się z Wami moim dzisiejszym wyjazdem na cmentarz z dwoma wujkami celem zamontowania ławeczki przy grobie dziadka.

Jeden z wujków to mój chrzestny, który ma konkretnie sadolowe poczucie humoru, a więc do rzeczy.

Z końcem października ludzi na cmentarzu jak to na cmentarzach, odwiedzających dużo, odwiedzanych jeszcze więcej.
Pod ławkę trzeba wykuć cztery otwory w betonie pod nogi ławki. Zaczynam pierwszy otwór, kilka uderzeń młotek-przecinak-beton i się zaczyna:

(ch)rzestny- nie wal tak głośno
ja- w sumie racja, cały rok na zamontowanie ławki a nam się przypomina dzień przed 1.11, widzę jak tamta babka krzywo patrzy
ch- nie, dziadka obudzisz

Po godzinie kucia, ustawienia ławki i zalania betonem wpada ciocia żeby do końca ogarnąć nagrobek i umyć płytki.

(C)iocia- (patrząc na kilka szmat i moją bluzę, którą zdjąłem bo trochę tego skuwania było a i dzień słoneczny) Co to za szmata? (rozkładając)
(W)ujek- ja wziąłem z samochodu
C- A ta?
W- to mama grobla wczoraj zapomniała i tak została
C- A ta? (bierze i rozkłada w powietrzu moją bluzę)
Ch- Dziadek się rozebrał bo mu za gorąco dzisiaj

Po ogarnięciu wszystkiego, w drodze do samochodu...

Ch- dobrze, że ławkę dzisiaj zrobiliśmy. Dziadek tyle czasu leży, że pewno mu się odleżyny porobiły na plecach to jutro na swoje święto będzie mógł trochę posiedzieć.

Taki lekki czarny humor na poprawę nastroju.

Ps. Wujki to synowie mojego dziadka ale od kiedy pamiętam mówili na moich dziadków dziadek i babcia.

Ostatnio wrzuciłem autentyk z domu dziecka i całkiem nieźle się przyjął, więc dzisiaj druga porcja:


Akcja dzieje się na cmentarzu. Mój tata (wychowawca w domu dziecka) idzie przez cmentarz z podopiecznym. Zatrzymują się przy starym grobie i Szymon (podopieczny) staje z zamyśloną miną nad tym grobem. Mój ojciec myśli tak: "Pewnie się chłopakowi smutno zrobiło,
nie będę przerywał mu tej chwili zadumy". Mija kilka chwil i Szymon mówi z kamienną miną:
- 1920.... W tym roku powstał Ruch Chorzów.

Z przedwczorajszej wizyty na cmentarzu. Napis na nagrobku:

Janusz Niechciał
* 1947 r.
+ 2007 r.
Bóg tak chciał

Nawiedzałbym rodzinkę za tę inskrypcję . Nie ja jeden się śmiałem przechodząc obok tego nagrobka (imię i daty urodzenia oraz zgonu zmienione ).

Sytuacja autentyczna z soboty. Z kuzynami kładłem kostkę brukową przy grobach dziadków gdy nagle mała Siostrzyczka wyskoczyła z pytaniem do jednego z Kuzynów.

S: Kamil mogę iść do koleżanki ?
K: A co ona robi ?
S: No.. Tam leży

Fragment rozmowy dresów zasłyszany wczoraj w autobusie:

- To co, przyjdziesz?
- Nie no, nie mogę.
- Dlaczego?
- Na cmentarz idę.
- Olej ten cmentarz, ludzie stamtąd i tak nie uciekną.

Sytuacja miała miejsce na cmentarzu późną wieczorową porą . Pewna kobieta w podeszłym wieku spacerowała sobie jedną z alejek kiedy to jeden z moich znajomych rzucił tekstem. "Pani to się nie boi tak po ciemku sama ? "
Ona na to : Jak żyłam to się bałam.

Ma kobieta klimat ...a może nie ?

Na początku chciałbym wspomnieć rzecz, która jest ważna w tej opowieści :
jestem wysoko postawionym pracownikiem, mam pod sobą tysiące ludzi - pracuję na cmentarzu Tak samo jak mój stary, czyli szef. Warto nadmienić, iż jest on z natury dosyć poważny, ale jak dopierdoli do pieca to na maxa. Ogólnie na cmentarzach jest fajnie choć bywa grobowa cisza i jest sztywne towarzystwo. Ale do rzeczy.

Jeden z moich pierwszych dni w robocie, trzymam szpadel i kopię grób, nagle mój stary podchodzi do mnie chwyta mnie za ramię, patrzy mi w oczy i mówi :
"- Synu....[rzeczowa pauza] zapamiętaj me słowa.. jak wykopiesz jakieś ciało to ruchaj tylko niebieskie zwłoki..
- co kurwa?
- no, bo to zielone mają już zużyte łechtaczki