#czołgi

Dlaczego po Wielkiej Wojnie francuzi przekazali nam czołgi, samoloty, broń?

Bo tego nie potrzebowali.

Czołgi II Wojny Światowej (ciężkie III Rzeszy) vol.2

Czołgi II Wojny Światowej (lekkie III Rzeszy) vol.1



Panzerkampfwagen VI Tiger



PzKpfw VI Tiger (Panzerkampfwagen VI Tiger, SdKfz 181, potocznie Tygrys) – niemiecki czołg ciężki z okresu II wojny światowej.

W Niemczech starano się tworzyć projekty ciężkich czołgów już od połowy lat dwudziestych, po I wojnie światowej. Czołg typu "Tygrys" przyjął swój pierwotny kształt w kwietniu 1942 roku, kiedy do konkursu stanęły dwa prototypy. Na terenie jednostki wojskowej w Kętrzynie przedstawiono modele Porschego i Henschela. Testy wykazały spore różnice w osiągach i manewrowości pojazdów (prędkość i in., prototyp Porsche posiadał innowacyjny napęd typu "silnik spalinowy-generator prądu-silnik elektryczny", trudny jednak w obsłudze i wymagający dużej ilości deficytowej miedzi). W maju powtórzono próby na poligonie w Berka. Okazało się że czołg Henschela wykazał swoją przewagę nad zbyt awaryjnym prototypem dr Porschego. Zwycięski projekt otrzymał oznaczenie SdKfz 181 Panzerkampfwagen VI "Tiger" Ausf. H1 (później, po wprowadzeniu czołgów Tiger II, zmieniono oznaczenie na Ausf. E).

Produkcja seryjna czołgów Tygrys odbywała się w zakładach Henschel (Werk III), w Kassel-Mittefield i Wegmann AG (montaż wież do kadłubów). W toku produkcji czołgów PzKpfw VI wprowadzono liczne zmiany i modyfikacje. Z tego względu można wyodrębnić czołgi wczesnych serii produkcyjnych, czołgi po modyfikacji oraz pojazdy późnych serii produkcyjnych.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Producent - Henschel und Sohn w Kassel-Mittlefeld
Typ pojazdu - czołg ciężki
Trakcja - gąsienicowa
Załoga - 5

Historia
Prototypy - 1942
Produkcja - 1942-1945
Egzemplarze - 1355

Dane techniczne
Silnik - 12-cylindrowy gaźnikowy w układzie V chłodzony cieczą Maybach HL210P45 o mocy 478 kW (650 KM) lub Maybach HL230P45 o mocy 515 kW (700 KM) przy 3000 obr./min[1]
Transmisja - mechaniczna
Poj. zb. paliwa - 535 l
Pancerz grubość: 25–120 mm
Długość -8,45 m (całkowita)
6,315 m (kadłuba)
Szerokość - 3,705 m (na gąsienicach bojowych)
3,40 m (na gąsienicach transportowych)
Wysokość- 2,93 m
Prześwit - 0,43 m
Masa -56–57 tys. kg (bojowa)
Moc jedn. - 12,3 KM/t
Nacisk jedn. - 1,08 kg/cm² (gąsienice bojowe)
1,51 kg/cm² (gąsienice transportowe)

Osiągi
Prędkość - 38 km/h (po drodze)
- 20–25 km/h (w terenie)
Zasięg - 100 km (po drodze)
- 60 km (w terenie)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.) - 1,20 m
- 3,96 m (czołgi wyposażone w komin powietrzny)
Rowy (szer.) - 2,29 m
Ściany (wys.) - 0,79 m
Kąt podjazdu - 30º

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata KwK 36 L/56 kal. 88 mm (zapas amunicji – 92 szt.)
2 (3) karabiny maszynowe MG 34 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 5100 szt.)
Wyposażenie
chrapy (495 czołgów)
pasta Zimmerit
Użytkownicy
Niemcy, Węgry





Panzerkampfwagen VI B Königstiger



Panzerkampfwagen VI Ausf. B (Pz.Kpfw.VI Königstiger, Pz.Kpfw.VI Tiger II, Sd.Kfz.182) – niemiecki czołg ciężki, największy i najcięższy czołg II wojny światowej użyty w boju. Königstiger oznacza w języku niemieckim tygrysa bengalskiego, jednak w wojskach alianckich przyjęła się nazwa Tygrys Królewski, będąca błędnym, bo dosłownym tłumaczeniem tego terminu z języka niemieckiego.

Urząd Uzbrojenia Wojsk Lądowych we wrześniu 1943 roku rozpisał przetarg na czołg ciężki, który miałby zastąpić PzKpfw. VI „Tiger”. Do przetargu stanęły dwie firmy, Henschel i Porsche. Projekty różniły się szczegółami wieżyczki, uzbrojeniem oraz jednostką napędową. Przetarg wygrał Henschel i pierwsze prototypy wyprodukowano w ostatnim kwartale 1943 roku, produkcja seryjna w zakładach Henschla rozpoczęła się w styczniu 1944, ale po pewnym czasie Führer zażądał, aby w nowym tygrysie montowano wieżyczki projektu Porsche. Ponieważ alianci wzmogli bombardowania miasta Kassel, w którym znajdowała się fabryka Henschla, wyprodukowano tylko 487 czołgów. Był to ostatni niemiecki czołg, produkowany seryjnie podczas II wojny światowej. Problemy produkcyjne były związane z licznymi atakami lotnictwa alianckiego oraz problemami z częściami (Tiger, Panther, Panther II – w fazie projektów).

Do jednostek Tygrysy II trafiały od lutego 1944.




Dane techniczne
Państwo - III Rzesza
Producent - Henschel, Porsche
Typ pojazdu - czołg ciężki
Trakcja - gąsienicowa
Załoga - 5 (dowódca, celowniczy, ładowniczy, strzelec-radiotelegrafista, kierowca)

Historia
Prototypy - 1943
Produkcja - styczeń 1944 – marzec 1945
Egzemplarze - 487

Dane techniczne
Silnik - 1 silnik gaźnikowy, 12-cylindrowy Maybach HL230 P30 o mocy 700 KM przy 3000 obr./min.
Transmisja - mechaniczna
Poj. zb. paliwa - 860 l
Pancerz - spawany z płyt walcowanych, grubość: 25–180 mm
Długość - 10,286 m
Szerokość - 3,755 m (wyposażony w gąsienice bojowe)
- 3,27 m (wyposażony w gąsienice transportowe)
Wysokość - 3,09 m
Prześwit - 0,495 m
Masa - 68 800 kg (bojowa z wieżą Porsche)
- 69 800 kg (bojowa z wieżą Henschel)
Nacisk jedn. - 1,02 kg/cm² (wyposażony w gąsienice bojowe)
- 1,23 kg/cm² (wyposażony w gąsienice transportowe)

Osiągi
Prędkość - 35–38 km/h (po drodze)
- 14–20 km/h (w terenie)
Zasięg - 170 km (po drodze)
- 120 km (w terenie)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.) - 1,60 m
- 4,00 m (czołg wyposażony w komin powietrzny służący do pokonywania przeszkód wodnych po dnie)
Rowy (szer.) - 2,50 m
Ściany (wys.) - 0,85 m
Kąt podjazdu - 35°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata 8.8 cm KwK 43 L/71 kal. 88 mm (zapas amunicji – 78 szt. lub 84 szt.)
2–3 karabiny maszynowe MG 34 (zapas amunicji – 5850 szt.)
Użytkownicy
Niemcy





I kurde szok, nie wiedziałem że taką machine wykombinowali

Panzerkampfwagen VIII Maus



Maus – czołg superciężki konstrukcji niemieckiej z okresu II wojny światowej. Na podstawie ekstrapolacji oznaczeń niemieckich czołgów nazywany czasem PzKpfw VIII, choć brak na to potwierdzenia w dokumentach.

Wyprodukowano tylko dwa egzemplarze czołgu Maus. Prototypy: V-1 - posiadał obciążnik zamiast wieży i V-2 - posiadał kompletną wieżę. Już po wojnie, w zakładach Kruppa znaleziono kilka niedokończonych kadłubów. Jedyny istniejący egzemplarz czołgu Maus (złożony z kadłuba prototypu 205/1 i wieży prototypu 205/2, bez wyposażenia wewnętrznego) znajduje się obecnie w Rosji w muzeum w Kubince koło Moskwy.

Konstrukcja profesora Porsche była swoistym "ruchomym bunkrem", jak śmiało można określić ten pojazd. Wzbudzała jednak duże uznanie dla wydajności i technicznego zaawansowania wyniszczonego w owym czasie niemieckiego przemysłu zbrojeniowego. Taktyczną wartość i przydatność bojową Maus należy ocenić jako chybioną. Szczególną słabość wykazywała niedostateczna moc zastosowanego napędu oraz duży nacisk jednostkowy na grunt, czego nie było w stanie zrekompensować nawet bardzo silne uzbrojenie. Dodatkowo zmarnotrawiono kosztowne materiały i cenny czas na opracowanie równie ciężkiego 140 t czołgu (E-100), odciągając fachowy personel firmy Adler z Frankfurtu nad Menem od produkcji niezbędnych dla potrzeb armii samochodów ciężarowych.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Typ pojazdu - czołg superciężki
Trakcja - gąsienicowa
Załoga - 6 osób

Historia
Prototypy - latem 1943- próby z prototypem w firmie Alkett
Produkcja - 1944-45
Egzemplarze - 2 prototypy

Dane techniczne
Silnik - benzynowy Daimler-Benz MB509
o mocy 1200 KM (895 kW)
Pancerz - 60-240 mm, płyta przednia 350mm
Długość - 10,09 m
Szerokość - 3,67 m
Wysokość - 3,66 m
Masa - bojowa: 188 t
Moc jedn. - 4,8 kW/t

Osiągi
Prędkość - 20 km/h (droga)
13 km/h (teren)
Zasięg - 193 km (droga)
62 km (teren)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata kal. 128 mm KwK44 L/5 lub kal. 150 mm KwK44
oraz
1 armata kal. 75 mm KwK44 L/36.5

1 karabin maszynowy MG-34 kal. 7,92 mm
Użytkownicy
Niemcy



Nie ma videło, też płakałem ;(



Wszystkie dane i opisy czołgów pochodzą ze strony wikipedia.pl; zdjęcia są pobrane poprzez wyszukiwarkę Google; filmy z YT.

Taka mała odskocznia od broni, może też się spodoba.

Czołgi II Wojny Światowej (lekkie III Rzeszy) vol.1



Panzerkampfwagen I



PzKpfw I (Panzerkampfwagen I) – niemiecki czołg lekki używany w okresie II wojny światowej. Podstawowymi wersjami (niem. Ausführung) były A i B. Był to pierwszy czołg seryjnie produkowany w III Rzeszy. W latach 1934–1939 zbudowano ogółem ok. 2000 egzemplarzy. Na bazie wielu z nich powstawały potem inne pojazdy wojskowe (m.in. samobieżne działa przeciwpancerne Panzerjäger I). Czołgi PzKpfw I zostały użyte między innymi w kampanii wrześniowej i kampanii francuskiej. Produkowano także w niewielkich ilościach odmienne wersje Ausf. C i Ausf. F, natomiast wersja PzKpfw I Ausf. D została porzucona w fazie prototypu.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Producent - Henschel-Werke
Typ pojazdu - czołg lekki
Trakcja - gąsienicowa
Załoga - 2 osoby

Historia
Prototypy - 1933
Produkcja - 1934-1936
Wycofanie - 1942
Egzemplarze - 1190

Dane techniczne
Silnik - Krupp M305, 57 KM
Transmisja - ZF Aphon FG 35, mechaniczna
Poj. zb. paliwa - 144 l
Pancerz stalowy, spawany, 6-13 mm
Długość - 4,02 m
Szerokość - 2,06 m
Wysokość - 1,72 m
Prześwit - 0,29 m
Masa - 5400 kg
Moc jedn. - 10,6 KM/t
Nacisk jedn. - 0,39 kg/cm²

Osiągi
Prędkość droga: 40 km/h
Zasięg droga: ok. 140 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.) - 0,6 m
Rowy (szer.) - 1,4 m
Ściany (wys.) - 0,4 m
Kąt podjazdu - 30° (57%)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 x karabin maszynowy MG 13
Użytkownicy
Niemcy, Hiszpania, Węgry (być może Chorwacja)





Panzerkampfwagen II



PzKpfw II (Panzerkampfwagen II) – niemiecki czołg lekki, wykorzystywany w pierwszych latach II wojny światowej. Aż do 1941 roku był podstawowym czołgiem w dywizjach pancernych III Rzeszy. Słabe opancerzenie, dochodzące do 35 mm od frontu i wynoszące zaledwie 14,5 mm z boku i z tyłu, czyniło go niezwykle wrażliwym na ogień nieprzyjacielskich czołgów i dział. Także uzbrojenie, które stanowiło działo kalibru 20 mm, było niewystarczające by zniszczyć większość wrogich wozów pancernych. Dlatego też w 1942 roku zdegradowano go do działań rozpoznawczych i przeciwpartyzanckich i starano się go zastąpić czołgami średnimi PzKpfw III i PzKpfw IV.

W toku wojny powstało kilkanaście wersji PzKpfw II. Ostatecznie produkcję zakończono w styczniu 1944 roku. Czołgi tego typu brały jednak udział w walkach na wszystkich frontach, aż do końca wojny. Na bazie podwozi PzKpfw II skonstruowano również kilka typów innych pojazdów, m.in. dział samobieżnych, wozów dowodzenia, transporterów amunicyjnych i czołgów pływających.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Typ pojazdu - czołg lekki
Trakcja - gąsienicowa
Załoga - 3

Historia
Prototypy - 1934
Produkcja - 1935 – 1942, 1944

Dane techniczne
Silnik - 1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy Maybach HL 62 TR lub Maybach HL 62 TRM o mocy 140 KM przy 2600 obr./min.
Transmisja - mechaniczna
Poj. zb. paliwa - 170 l
Pancerz grubość: 15 – 35 mm
Długość - 4,81 m
Szerokość - 2,28 m
Wysokość - 2,02 m
Prześwit - 0,34 m
Masa - 9500 kg (bojowa)
Moc jedn. - 14,0 KM/t

Osiągi
Prędkość - 40 km/h (po drodze)
Zasięg - 190 km (po drodze)
- 125 km (w terenie)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.) - 0,92 m
Rowy (szer.) - 1,80 m
Ściany (wys.) - 0,63 m
Kąt podjazdu - 30º

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata KwK 38 L/55 kal. 20 mm (zapas amunicji – 180 szt.)
1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 2250 szt.)
Użytkownicy
Niemcy, Hiszpania, Liban, Słowacja





Kleiner Panzerbefehlswagen



Kleiner Panzerbefehlswagen (Kl PzBfWg, Sd.Kfz. 265) - pierwszy niemiecki czołg dowodzenia zaprojektowany i zbudowany w okresie poprzedzającym II wojnę światową, a następnie używany bojowo w początkowym okresie wojny.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Producent - Krupp-Grusonwerk AG (prototyp)
Daimler-Benz AG
Typ pojazdu - czołg dowodzenia
Trakcja - gąsienicowa
Załoga - 3 osoby, dowódca, kierowca i radiooperator

Historia
Prototypy - 1935
Produkcja - 1935 - 1938
Wycofanie - 1945
Egzemplarze -16 szt. na podw. Kpfw I Ausf. A
184 szt. na podw. Kpfw I Ausf. B

Dane techniczne
Silnik - 6-cylindrowy, gaźnikowy, chłodzony cieczą silnik rzędowy typu Maybach NL 38TR o pojemności 3791 cm³ i mocy 73,6 kW (100 KM) przy 3000 obr/min
Transmisja - mechaniczna
przekł. ZF Aphon FG 31
5 biegów do przodu, 1 wsteczny
Poj. zb. paliwa - 146 l.
Pancerz - spawany i nitowany z płyt walcowanych, stalowych,
6-13 mm, 6-19 mm (3 Kl B)
Długość - 4,42 m
Szerokość - 2,06 m
Wysokość - 1,99 m
Prześwit - 0,29 m
Masa - 5,88 t (całkowita)
Moc jedn. - 17 KM/t
Nacisk jedn. - 0,43 kg/cm²

Osiągi
Prędkość maks. - 40 km/h (na drodze)
Zasięg - 170 km (na drodze)
- 115 km (w terenie)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.) - 0,58 m
Rowy (szer.) - 1,4 m
Ściany (wys.) - 0,36 m
Kąt podjazdu - 30°
Przechył boczny - 58%

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x karabin maszynowy MG 13 lub MG 34 kal. 7,92 mm (zapas amunicji - 900 szt.)
Wyposażenie
radiostacje FuG2 oraz FuG6
Użytkownicy
III Rzesza, Węgry, Hiszpania

Brak video



Wszystkie dane i opisy czołgów pochodzą ze strony wikipedia.pl; zdjęcia są pobrane poprzez wyszukiwarkę Google; filmy z YT.

Albo bardzo odważny muslim, ale stawiam, że po prostu głupi/

Ostatnio natknąłem się na kontrowersyjną sprawę. Studio Wargaming (twórcy World of Tanks) wrzucają do gry napisy ze Stalinem i znaki komunistyczne ale za to nie pojawią się symbole nazistów.... dlaczego? Oto odpowiedź studia, które samo się pogubiło:

W World of Tanks oznaczenia pochodzące z wszystkich nacji dostępnych w grze są ogólnie dostępne z wyjątkiem tych, które mają mocne skojarzenia z Państwami Osi i ich sprzymierzeńcami. Wargaming wyraźnie sprzeciwia się faszyzmowi i rozpowszechnianie takich oznaczeń traktuje jako niedopuszczalne we wszystkich tytułach obecnych i przyszłych.

Choć Józef Stalin jest postacią kontrowersyjną, a jego postępowanie wywołuje u wielu osób bardzo mocne reakcje i jest surowo oceniane, to Wargaming nie neguje jego wkładu w przezwyciężenie faszyzmu zagrażającego Europie i światu w XX wieku oraz jego roli jako jednego z przywódców koalicji antynazistowskiej. Zdajemy sobie sprawę, że część członków naszej globalnej Społeczności może się czuć urażona nazwiskiem Stalina, i rozumiemy taką reakcję, jednak staramy się wiernie przedstawić tamtą epokę.

Stalin nie jest żadną postacią kontrowersyjną. To zwykły zbrodniarz, taki sam a nawet większy niż Hitler.
Jetsem ciekawy waszych opini.

PS to mój pierwszy temat więc witam was wszystkich bardzo serdecznie

Dalszy ciąg zdjęć związanych z II Wojną Światową.Poprzedni temat: sadistic.pl/zdjecia-z-ii-wojny-swiatowej-vt219041.htm

Rozbity B-24 na lotnisku w San Giovanni



Zniszczony ciężki, amerykański bombowiec Consolidated B-24M-5-FO Liberator (numer seryjny 44-50468) z 740. Szwadronu należącego do 455. Grupy Bombowców wchodzącej w skład 15. Armii. Skutkiem katastrofy była śmierć 15 członków załogi.

Żołnierze Wehrmachtu w niewoli sowieckiej.


Historycy, badając powojenne dokumenty, twierdzą, że w okresie od dnia 22 czerwca 1941 r. do końca wojny, do niewoli sowieckiej trafiło 5.700.000 żołnierzy Wehrmachtu. Na początku 1945 roku, 930.000 z nich znajdowało się w obozach jenieckich. 1.000.000 więźniów, którzy służyli w oddziałach pomocniczych (Hilfswillige) zostało zwolnionych z obozów. 3.300.000 (57%) zmarło, z czego prawie 2 mln z nich w lutym 1942 roku.

Rosyjski jeniec wojenny i żołnierze Waffen-SS


Sowiecki jeniec wojenny, nazwisko i stopień są nieznane. Z jakiegoś powodu, żołnierze Waffen-SS wiozą go z tyłu ciężarówki.
Za plecami rosjanina - ciężarówka radzieckiej produkcji - ZIS-5.

Zatonięcie japońskiego lotniskowca „Zuikaku"



Ostatnie opuszczanie flagi(żołnierze salutują) na japońskim lotniskowcu „Zuikaku" („Żuraw Przynoszący Szczęście"). Załoga znajduje się na rufie lotniskowca.

"Zuikaku" został zatopiony przez amerykańskiego lotniskowiec w bitwie pod Leyte, gdzie był flagowym okrętem admirała Jisaburō Ozawy. Zostało uratowanych 47 oficerów i 815 marynarzy.


Martwy radziecki żołnierz z granatem.



Ciało radzieckiego żołnierza ściskającego w ręce granat(RGD-33)

Fontanna „Taniec Dzieci” w Stalingradzie.



Słynne zdjęcie - fontanna „Taniec Dzieci" na placu stacji w Stalingradzie po hitlerowskim nalocie. Dworzec został zbombardowany 23 sierpnia 1942 roku.

Wojska radzieckie zdobywa Frauenburg.



Wojska radzieckie zajmują Frauenburg w Prusach Wschodnich, dzisiejszy Frombork.

Data zrobienia zdjęcia: luty 1945

Sowieccy saperzy w Stalingradzie



Sowieccy saperzy odminowują pole minowe wroga w rejonie Stalingradu.Żołnierz uzbrojony w pistolet maszynowy PPSh-41.
Mina na zdjęciu - niemiecki przeciwpancerny Tellermine 35 (T.Mi.35). Na wyposażeniu armii niemieckiej od 1935 roku. 5,5 kg materiałów wybuchowych.

Data zrobienia zdjęcia: listopad 1942

Zakamuflowane T-34



Ukryte sowieckie, średnie czołgi T-34 w kamuflażu zimowym. Karabin wiszący na pancerz - niemiecki Mauser Kar-98 R.

Data: styczeń 1942 roku
Miejsce: Rzhev

Niemieccy jeńcy pojmani przez żołnierzy 3. Frontu Białoruskiego.




Niemieccy jeńcy pojmani w strefie ofensywnej 3. Frontu Białoruskiego .

Data wykonania zdjęcia: 1944 rok

Niemieccy żołnierze sprawdzają wytrzymałość szubienicy



Miejsce: Smoleńsk, ZSRR
Data: 02.06.1942

Polscy żołnierze w czeskiej/polskiej wsi Komorní Lhotka (Ligotka Kameralna)



Polscy żołnierze pozują z herbem Czechosłowacji zdjętym podczas przejmowania czeskiej wsi Komorní Lhotka.

Miejce: Komorní Lhotka, Czechosłowacja
Data: październik 1938 roku

Dwa dokumenty o najpotęzniejszym czołgu II Wojny Światowej.

Niemiecki niszczyciel czołgów.

Film przedstawia ,jak syryjscy czołgiści wzmacniają swoje maszyny w domowy sposób. Można przewinąć do 01:40.

Czym były psie miny?


Były to psy z założonymi uprzężami zawierającymi materiały wybuchowe, które były trenowane we wbieganiu pod pojazdy gąsienicowe (a zwłaszcza czołgi) nieprzyjaciela. Gdy pies wchodził pod czołg, łamał przymocowaną do jego grzbietu antenę i włączał zapalnik, który detonując materiał wybuchowy wysadzał psa i niszczył pojazd gąsienicowy.



Główny ośrodek szkolenia ogoniastych kamikadze powstał w obwodzie moskiewskim. Zagłodzone psy zachęcano do wbiegania pod czołgi na chodzie za pomocą żarcia ukrytego pod podwoziem.

W roku 1941 powołano jednostki specjalne przeznaczone do zwalczania czołgów przeciwnika. Każdy oddział składał się z czterech kompanii ze 126 psami w każdej kompanii; w każdym oddziale specjalnym znajdowały się 504 psy. Podczas II wojny światowej w Armii Czerwonej sformowano dwa pułki psów specjalnego przeznaczenia i 168 niezależnych oddziałów, batalionów, kompanii i plutonów.



Pierwsza i ostatnia bitwa

Istnieje tylko jedna potwierdzona bitwa z wykorzystaniem psów bojowych, która zakończyła się sukcesem. Niemieccy czołgiści wzięli kręcące się przy w pobliżu za zagubionych łączników.



Gdy tylko szwaby zorientowały się, że to psy wybuchają szybko odstrzelili włochate bomby i rozbroili.

Skuteczność bojowa

Skuteczność psów była wyjątkowo niska. Primo, psy były trenowane na czołgach radzieckich (patrz obrazek pierwszy), zaś niemieckie były im obce, Niemcy używali innych farb i paliw, co przekładało się na inne zapachy. Skutek był prosty - psy chętniej wskakiwały pod czołgi radzieckie co wykluczało je z akcji w towarzystwie czołgów.
Secundo, psy się bały. Zgiełk bitewny płoszył je, nawet jeśli dobiegły do niemieckiego czołgu zanim zebrały się na odwagę by wejść pod niego i zginąć za matuszkę Rosję biegały w około narażając się na ogień broni ręcznej.
Tertio, ruscy psów nie karmili, by szukały jedzenia pod czołgami. Niemcy szybko zauważyli, że zagłodzone psiaki można zwabić żarciem i bezkrwawo rozbroić.



Propaganda sukcesu




W ZSRR wszystko się udawało, a kto twierdził inaczej temu serwowano ołów po katyńsku. Z psami też się musiało udać. Dlatego radziecka propaganda przedstawiała je jako wielki sukces wojskowy. Cele były trzy - skłonienie wroga do wykorzystania psów i w efekcie zniszczenia własnych czołgów, wystraszenia niemieckich załóg oraz skłonienia ich do rozglądania się przez otwarte włazy i wystawiania na ogień snajperów.

Nie martwcie się

Nowoczesne konstrukcje czołgów (nawet te na wyposażeniu Korei Płn.) wykluczają użycie psów kamikadze.

_
Źródło: Wikipedia i Google