(...)ówczesne zasady tego sportu dość mocno odbiegały od tych, jakie są nam znane dzisiaj. Ponad 20 lat temu dość często dochodziło do sytuacji, gdzie pierwsze 2 z 3 okrążeń były przejeżdżane w ekstremalnie wolnym tempie. Dlaczego? Z dwóch powodów.

Pierwszym czynnikiem, który skłaniał kolarzy do takiego zachowania to chęć zostawienia wszystkich sił na trzecie okrążenie, w którym ruszali już pełnym sprintem. Drugim, znacznie bardziej komicznym powodem była gra w… „kotka i myszkę”. Owa zabawa polegała na tym, że zawodnik jadący za plecami lidera, mógł w każdej chwili skorzystać z… przewagi zaskoczenia prowadzącego niespodziewanym sprintem na maksimum swoich możliwości. Lider starając się pilnować swojego rywala z obu boków (bo nie było wiadomo, z której będzie wyprzedzany) musiał poświęcać ułamki sekund, które okazywały się nadzwyczaj cenne w kontekście dalszej konkurencji. A jeśli dodamy do tego, że żaden z zawodników nigdy nie chciał być z przodu z racji korzyści z tzw. tunelu aerodynamicznego podczas jazdy za plecami rywala, to nierzadko przychodziło nam oglądać taką rywalizację.