Słowa “twerking” oraz “selfie” zostały dodane do słownika.
Słowa “przyszłość” oraz “inteligencja” zostały z niego usunięte.

Tak się bawi nasza "inteligencja"

film przedstawia dźwig podnoszony przez większy dźwig który zaś jest podnoszony przez jeszcze większy dźwig a ten z kolei jest podnoszony przez dźwig
.

.

Ten temat może się wydawać trochę odmienny, gdyż na dobrą sprawę pozwoli ograniczyć ilość materiałów wrzucanych na sadola, ale myślę, że motocyklistom stanie pała gdy to zobaczą.
Na pomysł smart mirrors wpadł mój bardzo dobry ziomek ze szkoły (na filmiku) i potrzebuje rozgłosu oraz zainteresowania jego projektem. Lusterka są już opatentowane, także nie zajebiecie mu pomysłu Jest jednym z laureatów konkursu Explory 2014 i innych konkursów technologicznych.



Oto parę artykułów o nim:

poznan.gazeta.pl/poznan/56,36001,16479431,Patent_od_18_latka_z_Poznani...

gloswielkopolski.pl/artykul/3551575,zdolni-mlodzi-wielkopolanie-uczen-...

pryzmat.pwr.edu.pl/wiadomosci/824

Na dniach (albo nawet dzisiaj, nie oglądałem) powinien się pojawić w Dzień Dobry TVN.

Także motocykliści i wszyscy zgromadzeni tutaj - piwkujcie, by ten temat trafił do szerszego grona osób, bo pomysł jest naprawdę zajebisty. Kto wie, może stanie się w przyszłości potentatem na skalę światową, gdyż na ten pomysł nie wpadł jeszcze nikt.

Polak też potrafi!

Tylko my jak te zjeby nadal siedzimy sadolu, zamiast wziąć się za coś porządniejszego i twórczego.

Czym jest J.A.E.S.A?

J.A.E.S.A to asystent głosowy na komputery PC oraz telefony komórkowe z iOS i Androidem. Kickstarterowy projekt od razu budzi skojarzenia z Samanthą z filmu "Ona", choć nie posiada jeszcze tak ciepłego głosu. Pomysł jest niezwykle ambitny: J.A.E.S.A ma sprawiać wrażenie prawdziwego człowieka. Będziemy mogli rozmawiać z nią swobodnie na każdy temat - pomoże nam przeanalizować ważny projekt biznesowy, raport finansowy, ale też pogadać na zdecydowanie bardziej przyziemne tematy. Wyciągnie wnioski z poprzednich rozmów, zapamięta zwroty, których najczęściej używamy, wyszuka w internecie interesujące nas informacje, ustawi alarm, powiadomi o nowych wiadomościach.

Nauczymy ją indywidualnych komend głosowych, wybierzemy jej osobowość, głos (możliwa będzie także wersja męska) i zlecimy kontrolę nad domem dzięki dedykowanej aplikacji Warden i Safe House. Brzmi ciekawie, prawda? Na powyższym wideo możecie zobaczyć, jak J.A.E.S.A działa w praktyce. Użytkownik prosi o wyszukanie informacji na temat Alexa, system sam dopytuje czy chodzi o tą konkretną osobę, dodając jej nazwisko, a następnie przeszukuje zasoby sieci i tworzy notatkę biograficzną. Następnie możemy zaobserwować jak J.A.E.S.A chwali się, że potrafi zaśpiewać piosenkę (skojarzenia z HAL-em 9000?), a gdy użytkownik twierdzi, że kiepsko to jej wychodzi, odpowiada "przynajmniej spróbowałam". Dalsza konwersacja jest także prowadzona bardzo naturalnie.

Twórcy uzyskali już wystarczającą kwotę na Kickstarterze, by przygotować komercyjną wersję oprogramowania, która ukaże się w grudniu tego roku. J.A.E.S.A ma być stale rozwijana - dodana ma być chociażby w pełni animowana twarz asystentki głosowej.

Jaka jest jednostka inteligencji? Cjant. A tysiąc razy mniejsza?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
milicjant

Niesamowite jakie to mądre. Mądrzejsze od gimbów

Co jest głupsze od głupiego faceta?

Mądra kobieta.

Widać jest to już naukowo potwierdzone



Tyle w temacie

Niemcy zabili pół tysiąca niemieckich jeńców. Niechcący!

Przypadkiem można się potknąć. Czasami człowiekowi zdarza się wyrzucić przez przypadek jakieś ważne papiery, zostawić parasol w tramwaju czy rozbić ulubiony wazon cioci. Ale żeby tak przypadkiem usiec kilkuset jeńców własnej narodowości i kilkuset sojuszników? No! Taką właśnie sztukę opanowali Niemcy.
Pewnego pięknego lipcowego poranka 1940 roku okręt podwodny U47 mknął sobie spokojnie przez Atlantyk, gdzieś  na zachód od Irlandii. Wiózł na swym pokładzie zadowoloną załogę i nie mniej zadowolonego kapitana Güntera Priena. Właśnie kończył swój bardzo owocny patrol bojowy i pruł fale zmierzając w stronę ojczystych brzegów. Sielanka!
Przed godziną 7 rano U47 zupełnie przypadkowo natknął się na duży brytyjski statek pasażerski, wybudowany w 1927 roku. Dumna „Arandora Star”, pływająca pod banderą armatora z Liverpoolu, w czasie pokoju oferowała miejsca dla 400 pasażerów. Łup idealny.
Statek nie był oznaczony emblematami Czerwonego Krzyża, które mogłyby mu dawać nadzieję na ochronę przed atakami wilczych stad lub innych jednostek niemieckich. W dodatku na dziobie i na rufie „Arandora Star” miała zamontowane uzbrojenie w postaci dział. Nic więc dziwnego, że niemieccy marynarze wzięli ją za krążownik pomocniczy.
Widząc nie lada okazję, kapitan Prien rozkazał załadować jedyną torpedę, jaka pozostała na U-boocie (przypomnijmy − jednostka wracał z patrolu bojowego) i w pozycji 55° 20´ N i 10° 33´ W zatopił duży statek pasażerski. „Arandora Star” otrzymała trafienie w śródokręcie i szybko poszła  na dno.
Wracająca zwycięsko do domu załoga U47 jak gdyby nigdy nic dołączyła do swojego końcowego wyniku jeszcze 15 501 BRT (ton rejestrowych brutto). Łącznie puścili na dno 81 501 BRT! Ostatnia torpeda, idealne trafienie… Wszystko byłoby tak piękne, gdyby nie jedno ale… Na pokładzie statku przebywali jeńcy i internowani przez Brytyjczyków obywatele państw Osi. Na dobrą sprawę „Arandora Star” była jednym wielkim, pływającym obozem jenieckim!
Pokład statku zmierzającego do Kanady był wypełniony ludźmi, z których tylko niewielką część stanowili członkowie załogi i alianccy żołnierze. Jak pisze Andrzej Perepeczko, autor książki U-Booty II wojny światowej, spośród przymusowych pasażerów 56 Niemców zostało pojmanych w trakcie działań wojennych, a pozostałych 500 było internowanych. 734 Włochów internowano po rozpoczęciu włoskiej inwazji na Francję. Oprócz tego na „Arandorze” płynęło 174 członków załogi i 200 żołnierzy alianckich konwojujących jeńców.
Kiedy torpeda wystrzelona przez U47 uderzyła w statek, wystarczyła godzina, a według innych źródeł tylko pół, by ten zatonął. Zanim jednak jednostka poszła na dno, zdołano nadać SOS oraz spuścić na wodę szalupy i tratwy. Na sygnał odpowiedziała brytyjska łódź latająca „Sunderland”, która niedługo później pojawiła się nad rozbitkami i zrzuciła im sprzęt ratunkowy. Dopiero po pięciu godzinach na miejscu tragedii pojawił się kanadyjski niszczyciel „St. Laurent”, by zabrać ze sobą ocalałych. Na swój pokład podjął 322 Niemców, 243 Włochów, 163 żołnierzy i 119 członków załogi. Utonęło 243 Niemców, 491 Włochów, 37 żołnierzy alianckich i 55 członków załogi.Kiedy kapitan Prien dowiedział się, że właśnie zabił kilkuset Niemców, z jego twarzy musiał spełznąć ten radosny uśmiech.