#islam

Pod chustą

Po raz pierwszy w Polsce sprawą muzułmańskiej chusty zajęły się sąd pracy i prokuratura. Z nieoficjalnych obserwacji wynika tymczasem, że niemal codziennie jakaś kobieta w Polsce wkłada chustę, przechodząc na islam.

Religijna wspólnota polskich muzułmanów ma tę szczególną cechę, że z neofickim wręcz uporem trudni się swataniem.
Hidżab zakładają zwykle młode, wykształcone Polki, szukające jakiejś sensownej religii, do której podchodzą bardzo serio. Potem w tę religię wchodzą naprawdę głęboko – i nie tylko dlatego, że ciągłe zdobywanie wiedzy jest jedyną drogą, która może je uwiarygodnić w oczach muzułmanów z urodzenia.

Ale konwertytki czasem bardziej niż religii szukają partnera. Takiego, który się o nie zatroszczy, nie porzuci, będzie szanował. Takie kobiety jak Agnieszka mówią: bez mężczyzny kobieta jest bezradna. Dla Małgorzaty czułość, powściągliwość w wyrażaniu złości, spokój i posłuszeństwo byłyby sednem miłości, uważa, że to, w jaki sposób prorok Mahomet traktował swoje żony i córki, było ujmujące i dawało nadzieję. Małgorzata, przechodząc na islam, była przed trzydziestką, ale niepowodzeń miłosnych miała na koncie sporo. A także znieczulanie problemów alkoholem i narkotykami. Po tych katastrofach i cierpieniach model islamski wydawał się mniej ryzykowny. Nie ma mowy o dotykaniu, całowaniu i seksie przed ślubem. Nie zakochuje się człowiek tak bez sensu – wydawało się jej.

A religijna wspólnota polskich muzułmanów ma tę szczególną cechę, że z neofickim wręcz uporem trudni się swataniem. Niby przypadkiem, niechcący, któraś z kobiet usłyszy od koleżanki o bracie z Egiptu, który szuka żony, i koniec końców zaczynają jej dla niego szukać.

Kiedy jakieś miasto, czy wioska jest zajmowane przez islamistyczną bandę to pozostającym tam chrześcijanom daje się wybór: albo przejdą na islam, albo zostaną zabici. Często kończy się to tym drugim, a bestialstwo, z którym są dokonywane mordy można porównywać do tego, co robiła UPA podczas II wojny światowej z Polakami. Chrześcijanie są krzyżowani, ciężarnym kobietom wyrywa się z łona dzieci i wiesza się je na drzewach za pępowinę, islamiści często po zamordowaniu chrześcijan grają ich głowami w piłkę nożną!

- Na przykład w Maaluli ukrzyżowano dwóch młodych chrześcijan, ponieważ nie chcieli złożyć wyznania szahady (muzułmańskie wyznanie wiary – przyp. red.). Oprawcy powiedzieli im: „A zatem chcecie umrzeć jak wasz Mistrz, w którego wierzycie. Macie wybór: albo szahada, albo was ukrzyżujemy”. No i ukrzyżowali ich. Jednego na oczach jego własnego ojca, którego potem zresztą zabili. Inny przykład to Abra, dzielnica na przedmieściach Damaszku. Wkraczając do miasta, islamiści zabijali mężczyzn, kobiety i dzieci. A potem brali ich głowy i grali nimi w piłkę nożną. Ciężarnym kobietom wyrywano z łona dzieci i wieszano na drzewach za pępowinę – przedstawiła straszliwy obraz życia chrześcijan w Syrii siostra Raghida Al Khouri, była dyrektorka katolickiej szkoły w Damaszku.