Atak terrorystyczny na moskiewski teatr na Dubrowce przeprowadzony przez czeczeńskie komando pod przywództwem Mowsara Barajewa w dniach 23 - 26 października 2002 w Moskwie, zakończony odbiciem obiektu przez antyterrorystów i śmiercią 173 osób w tym 133 zakładników.

Atak rozpoczął się 23 października ok. godz. 21:00 czasu lokalnego. Wówczas w teatrze odgrywano drugi akt musicalu "Nord-Ost". W tym momencie w teatrze znajdowały się 922 osoby. Terroryści opanowali budynek do którego wnieśli karabiny, granaty, miny i potężne bomby domowej roboty, wcześniej przetransportowane ciężarówkami z Czeczeni. Podczas kontroli drogowych, ekstremiści wręczali milicjantom wysokie łapówki, by ci odstąpili od sprawdzania transportowanych ładunków.
Wśród zamachowców były ubrane w czarne burki kobiety (tzw. czarne wdowy), które miały na sobie ładunki wybuchowe. Kobiety usiadły wśród widzów a następnie zagrożono, że w przypadku szturmu na teatr odpalą one bomby. Terroryści wywiesili na scenie czarną szahadę i zażądali zakończenia wojny w Czeczenii i natychmiastowego wycofania stamtąd wszystkich wojsk rosyjskich. Postawili ultimatum, dając tydzień na jego spełnienie. Po tym czasie mieli zabijać zakładników.

W nocy z 23 na 24 października, po negocjacjach, terroryści wypuścili z teatru wszystkich muzułmanów, Gruzinów, część dzieci, kilku cudzoziemców, a także mężczyznę chorego na serce oraz kobietę w zaawansowanym stadium ciąży. Z budynku uciekło też przez okno w garderobie 15 osób z obsługi teatru. Jednak tej nocy zastrzelono na widowni kilka osób podejrzanych o przynależność do rosyjskich służb specjalnych.

Po 57 godzinach zajmowania budynku przez terrorystów, 26 października rosyjskie oddziały specjalne "Alfa" i "Wympieł" podjęły szturm na teatr. Nim doszło do wejścia żołnierzy sił specjalnych, do teatru wpuszczono gaz usypiający (fentanyl i 3-metylofentanyl), który uśpił zakładników i terrorystów. Dzięki temu antyterroryści mogli bezpiecznie wejść do budynku, zabijając na miejscu 40 terrorystów przez strzał w głowę, w tym kobiet, które miały na sobie ładunki wybuchowe. W akcji zginęło także 133 uśpionych zakładników, którzy zatruli się gazem.

Mimo wielu ofiar, z powodu trudnych warunków, problemów przy ewakuacji rannych (niedostateczna liczba karetek, brak miejsc w szpitalach), akcja odbicia zakładników została uznana przez gen. Sławomira Petelickiego za dobrze przeprowadzoną. Prezydent Rosji Władimir Putin uznał akcję odbicia teatru z rąk terrorystów za sukces. Zarazem wyraził żal z powodu liczby ofiar. Rodziny zabitych domagały się pociągnięcia do odpowiedzialności ludzi, którzy dowodzili operacją antyterrorystyczną, jednak śledztwo zawieszono.

Zgodnie z zapowiedzią, kolejny temat z zakresu dziwnych budowli.
Materiał własny.

Na wstępnie chciałem zaznaczyć, że w żaden sposób nie sympatyzuję z ta chorą doktryną, która stała za tym obiektem.
Przedstawiony materiał ma charakter ciekawostki i nie jest żadnym manifestem ideologicznym.

Pałac Rad


Projekt

Architektura doby rządów Józefa Stalina niekiedy bywa stalinowskim gotykiem lub klasycyzmem socjalistycznym. Ramy czasowe jej trwania są, nietypowo jak na architekturę, ścisłe i obejmują lata ok. 1933 (kiedy zaaprobowano projekt Pałacu Sowietów) do 1955 (kiedy rozpadła się sowiecka Akademia Architektury). Swoje źródło ma w sztuce socrealistycznej (realizm socjalistyczny) która jako doktryna artystyczna ZSRR została proklamowana w 1934 na Zjeździe Pisarzy Radzieckich w przez Maksima Gorkiego. Architektura miała być wyrazem siły i potęgi państwa robotniczo - chłopskiego, natomiast kwestie estetyczne były uważane za drugorzędne. Budynki cechują się monumentalnym przeskalowaniem, symetrią, osiowością oraz zastosowaniem wielu rozmaitych elementów zdobniczych jak: attyki, kolumnady, pilastry wysokie partery, które nadają bryle charakter monumentalności.


Współczesna wizualizacja


Plan sytuacyjny

Pierwszym istotnym obiektem, który umownie rozpoczyna okres architektury socrealizmu jest Pałac Sowietów, lub Pałac Rad. W roku 1931 zostaje rozpisany konkurs na centrum administracyjno – kongresowe w Moskwie w pobliżu Kremla. 2 czerwca narada przywódców partii postanowiła, że idealnym miejsce dla Pałacu Rad będzie Sobór Chrystusa Zbawiciela, a raczej plac, na którym stał. Nie wiadomo czy kluczowym był fakt, iż świątynia zajmowała reprezentacyjne miejsce w centrum stolicy, czy tez władza radziecka chciała jednoznacznie pokazać swój stosunek do religii - „opium dla ludu" i przeszłości kraju. Faktem jest, że cerkiew postanowiono wyburzyć., a wywóz gruzów zajął ponad rok.

Aby lepiej zrozumieć, co oznaczała ta decyzja, warto przypomnieć czym była ta świątynia. Gdy Wielka Armia Napoleona przegrała z generałem Mrozem, a zdobywca połowy Europy musiał uciekać spod Moskwy ratując już nie honor, ale życie, car Aleksander I postanowił wznieść wielką świątynię jako votum za uratowanie Rosji.

Wyobraźmy sobie, że Mussolini, który w tym czasie rządzi Włochami, poleca zburzyć w Rzymie Bazylikę Świętego Piotra. Wyobraźmy sobie, że Paul Doumer, który jest w tym czasie prezydentem Francji, poleca zburzyć w Paryżu Katedrę Notre Damę. Wyobraźmy sobie, że Marszałek Piłsudski poleca zburzyć w Częstochowie Klasztor Jasnogórski. Czy możemy sobie coś takiego wyobrazić?

Ryszard Kapuściński, „Imperium"


Sobór Chrystusa Zbawiciela przed wyburzeniem

Konkurs odbił się szerokim echem po świecie. Nadesłano 160 zgłoszeń, z czego 24 pochodziło z zagranicy. Wśród uczestników były tak świetne nazwiska współczesnej architektury jak Le Corbusier, W.Gropius czy E. Mendelssohn.


Przekrój z widoczną wielką aula dla delegatów bratnich republik

Decydenci stwierdzili, że ducha ustroju najlepiej oddają budowle monumentalne i w pewien sposób nawiązujące do dziedzictwa historycznego. Ostatecznie w 1934 wygrywa koncepcja zespołu projektowego w składzie: B. Jofan, W. Szczuka, W. Gelfreich, zakładająca stworzenie niebotycznych rozmiarów gmachu – postumentu, uwieńczonego stumetrowym pomnikiem Lenina. Ogólna wysokość Pałacu Rad wraz z rzeźbą przewidywana była na 416 m. czyli w ówczesnym czasie jako jako najwyższa budowla świata. Jako ogromna dominanta przez wiele lat była brana pod uwagę jako główny wysokościowy akcent Moskwy i bezpośrednio wpływająca na na perspektywiczne rozwiązania urbanistyczne.

Właśnie w dniu utworzenia ZSRR wystąpił Siergiej Kirów i wysunął projekt wzniesienia Pałacu Rad. Jego symbolikę wyjaśnił następująco: „Ten gmach powinien stać się widomym znakiem przyszłej potęgi, triumfu komunizmu nie tylko u nas, ale i na Zachodzie".Po czym sprecyzował: Pałac Rad należy zbudować po to, żeby właśnie tam wcielić w skład Związku Radzieckiego ostatnią republikę. Nikt wówczas nie przewidywał, jaka to mianowicie republika wejdzie ostatecznie w skład ZSRR: Argentyńska Socjalistyczna Republika Radziecka, czy może Urugwajska SRR. ale wszyscy wierzyli mocno, że kiedyś przyjmiemy je do bratniej rodziny republik. Dlatego więc postanowiono zbudować Pałac Rad.

Wiktor Suworow, „Ostatnia Republika"


Porównanie wielkości budynków...


...i monumentów. Od lewej Robotnik i kołchoźnica, Statua Wolności i 100 - metrowy posąg Leninai

Budowa rozpoczęła się w 1937, jednak wskutek niemieckiej inwazji planu: „Barbarossa” w 1941 została przerwana . W latach 1941-42, gdy Niemcy stali u bram miasta, stalowa konstrukcja budynku została zdemontowana i wykorzystana do budowy fortyfikacji i mostów . Budowy nie wznowiono po zakończeniu działań wojennych. W 1958 wykop pod fundamenty zamieniono w największy na świecie basen odkryty. Po upadku systemu komunistycznego, w latach 1995-2000 odbudowano w tym miejscu Cerkiew Chrystusa Zbawiciela.


Największy odkryty basen świata


Odbudowany Sobór Chrystusa Zbawiciela

Bibliografia:

1. Riabuszyn A., Szyszkina I. Architektura Radziecka, Arkady, Warszawa 1987, s. 30-36
2. Wikipedia - Pałac rad
3. Wykop.pl
4. Suworow.pl - cytaty

Czyli teaser od pierdolniętego ruska na Cayenne Turbo.

Jedziesz sobie autostradą a tu nagle...

Z cyklu Sadol bawi i uczy.
Od jakiegoś czasu, obserwuję duże zainteresowanie ze strony użytkowników Sadola tego typu tematami to i ja wrzucę coś swojego.
Tekst jest mojego autorstwa, opracowany swego czasu na zajęcia z architektury współczesnej.

Centralny Teatr Armii Czerwonej w Moskwie

Centralny Teatr Armii Czerwonej, będący projektem autorstwa zespołu radzieckich architektów: K. Ałabiana, W. Simbircewa oraz inżyniera technologii I. Malcyna, został zrealizowany w stylu określanym jako „Gotyk Stalinowski” lub klasycyzm socjalistyczny w latach 1934 - 40. Znajduje się on w czołówce największych teatrów świata. Zlokalizowany w najwyższym punkcie, w głębi placu Komuny (obecnie plac Suworowa), góruje nie tylko nad przestrzenią placu, ale stanowi także punkt orientacyjny dla całego regionu.


Projekt



Widok współczesny

Główną ideą projektu był symboliczny kształt pięcioramiennej gwiazdy, będącej emblematem Armii Czerwonej. Przekrój kolumny został ukształtowany na tej samej zasadzie, nawiązując przy tym do planu całego budynku. Autorzy, pragnąc w ten sposób, symbolicznie odzwierciedlić potęgę radzieckich sił zbrojnych, stworzyli niezgodną z charakterem architektury teatrów kompozycje symetryczną, dopasowując ja do z góry narzuconego schematu przestrzennego (tj. pięcioramiennej gwiazdy) co przysporzyło wielu problemów w organizacji przestrzeni wewnętrznej. Konieczność wpisania złożonego organizmu teatru w skomplikowaną ostrołukowa formę (rozmieszczenie holu reprezentacyjnego, otwartych reprezentacyjnych schodów, widowni, ogromnej sceny z jej złożonym kompleksem pomieszczeń) wymagała od architektów dużego nakładu pracy.


Rzut


Przekrój poprzeczny


Sytuacja

Nad główna salą, przewidzianą na 1900 miejsc, zbudowano „małą” salę kameralną na kolejne 400 miejsc. Na kolejnej kondygnacji, ponad salą studyjną, mieści się pracownia scenograficzna związana z obiema scenami. Widownię zrealizowano w formie amfiteatru z lożą w formie balkonu. Odległość ostatniego rzędu od sceny wynosi 32 metry. Plafon nad widownią i obramowanie portalu scenicznego są ozdobione malarstwem tematycznym (malarze: W. Faworski i Ł. Bruni). Główna scena o rozmiarach 37,5 m. x 29,6 m. i wysokości 33,5 metra została uzupełniona dwoma kieszeniami. Portal o wymiarach 24 m. x 14,5 m. zapewnia dobrą widoczność ze wszystkich miejsc, podzielonej na sektory widowni. Boczne śluzy pozwalają podawać, na płytkim proscenium, fragmenty dekoracji przy opuszczonej kurtynie oraz umożliwiają wchodzenie aktorów na pierwszy plan sceny i przed dekorację. Zainstalowano tam też system podnoszonych i opuszczanych platform.


Widok sceny


Detal Architektoniczny


Widok z Google Maps

Dla potrzeb szczególnie reprezentacyjnych spektakli z udziałem do 1000 aktorów, kawalerii i czołgów zostały wybudowane platformy poszerzające, ale sztuki o takim rozmachu nigdy się nie odbyły. Rezultatami mocno zawyżonych wymiarów teatru, (280 tysięcy zamiast 150 tysięcy metrów sześciennych) stały się przeskalowane wymiary sceny, powodując trudności w pracy takie jak: zła akustyka wynikająca ze zbyt dużej wysokości widowni, niemożność dobrego zaaranżowania kątów gwiazdy tworząc w nich ciemne i skomplikowane w układzie pomieszczenia kulis. Podporządkowanie kompozycji formie gwiazdy odbiło się również w wyglądzie zewnętrznym budynku. W jego złożonej sylwetce nieodpowiadającej wewnętrznemu układowi, górna część zwieńczonej pasem loggi, schodami i tarasami, jest praktycznie nieużywana.


Narożnik


Zniszczenia wojenne

Bibliografia (dla zainteresowanych tematem):

1. Gnedowski S., Khripunow J. Architektura teatru Radzieckiego, Stroiizdat, 1986, s. 119-121 (Ros: Архитектура советского театра)
2. Riabuszyn A.., Szyszkina I. Architektura Radziecka, Arkady, Warszawa 1987, s. 30-36

Jeśli temat się spodoba, postaram się wrzucić coś jeszcze.

09 stycznia 2013 około godziny 16 w ciągu dnia w Moskwie kashira autostrady 55 był poważny wypadek, w którym człowiek został zabity, a dwóch innych zostało rannych. Jak podano w policji Moskwa ruchu, 24-letni kierowca VAZ-2114, poruszających się na autostradzie Kashirskoye zjechał z pasa ruchu, zderzył się z SUV Volkswagena Touarega. Po tym, oba samochody straciły kontrolę, przeleciały nad trawnikiem "Volkswagen" zderzył się z "Mercedes" .... W wyniku wypadku 26-letni kierowca "Mercedesa" zginął na miejscu.

Mieli rozmach skurwysyny
Jak co przepraszam za chujowe kolory, ale to nie moje, a właściwie, całujcie mnie w dupę

Uderzenie w nasyp samolotu linii Red Wings, rejs RWZ9268, maszyna to Tupolev 204 (RA-64047).



Przyczyną najprawdopodobniej była awaria systemu hamulców, rejestratory zostały już zabrane do laboratorium przez techników MAKu.

Rosja, tu nawet samoloty Ciebie atakują...

Aktywiści organizacji antynarkotykowej próbują rozbić opancerzony samochód, w którym siedzą dilerzy...jeżdżą tam opancerzonymi Ładami?! No tak to przecież Rosja. Mimo posiłków mafijnych i blokady ulicy milicja podchodzi do tematu ze stoickim spokojem.

Wczoraj ok. godziny 20.30 w podmoskiewskim mieście Balaszyha killer zabił strzałem w tył głowy mężczyznę (59-letniego biznesmena) i jego 29-letnią córkę, która zginęła najprawdopodobniej tylko i wyłącznie dlatego, iż zobaczyła ona twarz zabójcy. Facet dostał kulkę w łeb, kobieta dostała ołowiem prosto w serce.
Killer potrzebował dosłownie 3-ch sekund aby popełnić podwójne morderstwo.