#statki

Dwugodzinny dokument.

Wrzucam jako ciekawostkę, bo może kogoś z was zainteresuje, jak wygląda (bardzo skrótowo) dzień z życia młodego marynarza na statku szkoleniowym. Rzucić można okiem też na wyposażenie wewnątrz nadbudówki jednego z największych statków kontenerowych na świecie. Filmik zrobili kadeci z armatorskiej szkoły na Filipinach. (Dla niecierpliwych od 1:00)

Był ciapak który śpiewa za parę groszy jak widać nasz rodak też potrafi ,ale oprócz śpiewu urozmaica swój występ wspaniałą choreografią.

Fajna praca

Witam, chciałbym wam przedstawić polskie okręty wojenne. Nie będę się rozpisywał, po prostu wstawię fotki

ORP Generał Kazimierz Pułaski (272) (tak, to jest pełna nazwa okrętu) Wcielony do Marynarki 15 marca 2000 r.

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/09/OPR_Gen_K_Pu%C5%82aski.JPG

ORP Generał Tadeusz Kościuszko (273), wszedł do wojska 28 czerwca 2002 r.

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3e/ORP_Gen._T._Ko%C5%9Bciuszko.JPG

Okręty rakietowe:

ORP Metalowiec - wszedł 13 stycznia 1988 r.

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/47/ORP_Metalowiec_in_Gdynia.JPG

ORP Piorun - wszedł 11 marca 1994 r.

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f1/ORP_Piorun.JPG

ORP Grom - 28 kwietnia 1995 r.

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/33/ORP_Grom_%28korweta%29_2.JPG

I trochę podwodnych:

ORP Orzeł - wpłynął do naszych zasobów 29 kwietnia 1986 r.

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e7/ORP_Orze%C5%82_foto_3.JPG

ORP Bielik - Wszedł 8 września 2003 r.

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e8/ORP_Bielik.jpg

Okręt transportowy ORP Poznań - wszedł 8 marca 1991 r.

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6b/ORP_Pozna%C5%84_DN-SD-05-02984.JPEG

I oto nasz as. Wielki, potężny ORP Błyskawica! Niestety jako muzeum

upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/9f/Blyskawica_w_nowym_kamufla...

Mam nadzieję, że się podobało

Profesjonalna AnalIza

Oto niesamowite zdjęcia z podwodnej wyprawy do ruin starożytnego miasta u wybrzeży Egiptu, które całkowicie zniknęło pod wodą około 1200 lat temu. Nazywało się Heracleion i było jednym z najważniejszych ośrodków handlowych w rejonie Morza Śródziemnego w tym czasie.

W ciągu 13 lat od odkrycia pierwszych artefaktów odzyskano 64 starożytne wraki i ponad 700 kotwic. Ponadto, wśród znalezisk były złote monety i ogromne płyty z napisami w języku starożytnej Grecji i Egiptu.

Miasto zostało zalane w skutek serii katastrof naturalnych około 700 roku naszej ery. Teraz naukowcy prowadzący prace archeologiczne odkrywają coraz to nowe bogactwa. Dyrektor Oxfordzkiego Centrum Archeologii Podwodnej Damien Robinson, który brał udział w wydobywaniu artefaktów twierdzi, że miasto było jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych morskich starożytności, a także ważnym ośrodkiem kulturalnym.


Naukowcy nie wiedzą dokładnie, dlaczego Heracleion zatonął, sugerują, że stopniowy wzrost poziomu morza w połączeniu
z nagłym zapadnięciem się niestabilnego podłoża doprowadziły do tego, że miasto obniżyło się do głębokości około 3,6 metra. Z czasem zniknęło z pamięci, a jego istnienie było wspominane tylko poprzez kilka odniesień w starożytnych tekstach.


Odnajdywane są kolejne religijne artefakty, w tym 5-metrowy kamienny posąg, który prawdopodobnie zdobił centralny kościół miasta i sarkofagi ze zmumifikowanymi szczątkami zwierząt.


Po usunięciu warstwy piasku i błota płetwonurkowie znajdują dowody na niezwykłe bogactwo, ukazujące, jak wyglądało życie w Heracleion.


Grupa archeologów odkryła również ruiny legendarnej świątyni Amona-Geréb, gdzie Kleopatra przejęła rządy nad Egiptem. Świątynia była centralnym punktem miasta.



Tylko przez 15-20 dni w roku woda w miejscu lokalizacji miasta jest przejrzysta. W pozostałej części roku ze względu na wielką ilość poruszanych prądami morskimi osadów widoczność nie przekracza 20 centymetrów. Nurkowie pracują
w ekstremalnych warunkach. Wyznaczają obszar około stu metrów, oczyszczają wodę za pomocą wyposażonych w filtry pomp ssących i tam przenoszą wszelkie nowe znaleziska. Jeśli nic nie znajdują, nurkowie wracają na powierzchnię.


Na zdjęciu brązowa lampa naftowa (II w. p.n.e.), znaleziona w świątyni Amona.


Fragment głowy kolosalnego posągu z granitu czerwonego (5,4 m), symbolizującego boga Hapi - boga Nilu, a patrona żniw w mitologii egipskiej. Hapi reprezentował coroczne wylewy Nilu i według wierzeń tworzył wielkie, bogate w muł, zatem płodne połacie terenu, który pozwalał Egipcjanom zbierać żyzne plony zbóż na brzegach tej rzeki. Jego nazwa oznacza "prąd rzeki". Hapi był znany również jako "Pan ryb i ptaków brodzących" oraz "Władca roślin łożyska rzek."



Moment wydobycia posągu boga Hapi.

Archeolodzy łączą razem wydobyte kolosalne fragmenty świątynnych rzeźb. Są na nich faraon, królowa i bóg Hapi uwiecznieni w czerwonym granicie. Posągi złożono z 17 fragmentów, pochodzą z II wieku n.e.


Ten złoty przedmiot o rozmiarach 11 x 5 cm znaleziono w trakcie wstępnego badania południowego sektora miasta.
Na płytce z wygrawerowanym tekstem greckim oddany jest hołd władcy Ptolemeuszowi III (246-222 p.n.e.).


Wykonany z brązu posąg Ozyrysa, boga-faraona, który został zabity, a następnie zmartwychwstał. Ma założoną koronę Atef symbolizującą wielką moc. Jego otwarte oczy wykonane są ze złota.


Naukowcy wydobywają stelę (płytę nagrobną) Heracleona. Została zamówiona przez faraona Nektanebo I (378-362 p.n.e.) i jest praktycznie wierną kopią steli Naukratisa znajdującej się w Egipskim Muzeum Starożytności w Kairze.


Złota czara znaleziona w sektorze Thonis-Heracleion. Czary takie są zasadniczo płytkimi naczyniami używanymi w całym świecie hellenistycznym do picia i przechowywania płynów.


Ponownie posąg boga Hapi.



Bóg Hapi. Kontrola zabezpieczeń posągu przed wydobyciem go na powierzchnię.



Jedno z zaskakujących odkryć - dowód kreatywności ery grecko-egipskiego Ptolemeusza - posąg Królowej, wykonany
z czarnego kamienia. Naukowcy uważają, że jest to jeden z władców dynastii Ptolemeuszy, być może przedstawiający Kleopatrę II i Kleopatrę III, ubrane w strój Izydy - bogini kobiecości i macierzyństwa.




zajumane z www.joemonster.org

Laguna Chuuk składa się z siedmiu głównych grup wysp, leżących w Archipelagu Karolin Wschodnich, około 1028 km na południowy wschód od Guam i około 5436 km na południowy zachód od Hawajów. Całkowita powierzchnia Chuuk, włączając wyspy zewnętrzne, wynosi około 128 km2.
Podczas II Wojny Światowej laguna służyła Japończykom jako naturalny port na Pacyfiku. W dniach 17- 18 luty 1944 roku, w trakcie lotniczo- morskiej operacji Hailstone, w odwecie za atak na Pearl Harbor ,marynarka amerykańska uderzyła na japońską bazę morską Truk.
Na skutek ataków amerykańskiego lotnictwa i okrętów zatopiono w Truk i okolicach trzy japońskie krążowniki (Agano i Naka, Katori), cztery niszczyciele (Oite, Fumizuki, Maikaze, Tachikaze), kilka mniejszych okrętów, 32 statki transportowe o łącznym tonażu ok. 200.000 ton oraz 275 samolotów. Laguna stała się dzięki temu największym na świecie wrakowiskiem.




Reszta fotografii w komentarzach.

Bitwa w zatoce Leyte

Cytat:

Bitwa w zatoce Leyte – bitwa toczona w dniach 23-26 października 1944 roku między flotą cesarstwa japońskiego a amerykańską Flotą Pacyfiku. Bitwa w zatoce Leyte składała się z czterech części, z których każda nosi swoją nazwę: bitwa na Morzu Sibuyan podczas której samoloty z amerykańskich lotniskowców uderzyły na japoński główny zespół floty i zatopiły superpancernik „Musashi”, bitwa o półwysep Engaño podczas której amerykańskie lotnictwo pokładowe zniszczyło zespół japońskich lotniskowców służących w charakterze przynęty, bitwa w cieśninie Surigao podczas której amerykańskie i japońskie pancerniki stoczyły ostatnią bezpośrednią walkę w historii tej klasy okrętów oraz Samar w trakcie której japoński zespół zaatakował amerykańskie lotniskowce eskortowe i został pokonany przez mniejsze siły amerykańskie. Czterodniowa, największa w historii i podczas II wojny światowej bitwa morska, złamała trzon floty japońskiej i rozpoczęła okres jej upadku.

20 października 1944 roku wojska amerykańskie wylądowały na wulkanicznej wyspie Leyte na Filipinach, znajdującej się u wejścia do zatoki o tej samej nazwie (Zatoka Leyte). Ta akcja była początkiem ofensywy mającej za zadanie wyparcie wojsk japońskich z terytorium Filipin. W międzyczasie okręty artyleryjskie ostrzeliwały tę i inne wyspy, na których również zamierzano wysadzić desant, a samoloty z lotniskowców dokonywały nalotów na lotniska. W ciągu kilku dni wojska amerykańskie osiągnęły dość znaczne zyski w terenie, spychając Japończyków coraz dalej w głąb lądu. Wiadomość o tym wydarzeniu dotarła do admirała Soemu Toyody – głównodowodzącego cesarską flotą japońską. Ten, po konsultacji ze sztabem generalnym, wydał rozkaz rozpoczęcia operacji Sho 1. Cała nazwa operacji alarmowej, bo w istocie plan takiej operacji był ustalony wcześniej na wypadek spodziewanego amerykańskiego ataku na Filipiny, brzmiała Sho ichi go czyli dosłownie „zwycięstwo jeden”.

Siły amerykańskie, pod ogólnym dowództwem adm. Williama Halseya, były w tym rejonie znacznie większe, choć trochę bardziej rozrzucone. W ich skład wchodził zespół admirała Oldendorfa mający 6 starych, lecz zmodernizowanych pancerników, cztery ciężkie i tyle samo lekkich krążowników eskortowanych przez dwadzieścia osiem niszczycieli, a także zespół kutrów torpedowych typu PT w sile 45 jednostek.
Na siły lotnicze składały się: zespół lotniskowców pod dowództwem adm. Raymonda Spruance’a (tzw. 34. Grupa Uderzeniowa) i zespół lotniskowców eskortowych strzegących wejścia do zatoki Leyte

Japończycy dają łupnia jankesom.

Wymagana znajomość języka angielskiego na poziomie podstawowym.


I jeszcze kilka ciekawych tematów:

Pokaz samolotów Mitsubishi A6M Reisen ZERO
sadistic.pl/mitsubishi-a6m-reisen-zero-vt185765.htm

II WŚ w kolorze
sadistic.pl/ii-wojna-swiatowa-w-kolorze-vt111291.htm
sadistic.pl/druga-wojna-swiatowa-w-kolorze-vt124917.htm