- ostatnia aktualizacja:
Dzisiaj 1:14
Facet na rozmowie o pracę:
- Gdzie pan wcześniej pracował?
- Służyłem w armii. Byłem w Marines.
- Uczestniczył pan w jakimś konflikcie wojskowym?
- Owszem. Byłem 2 lata w Wietnamie i tam zdarzył mi się mały wypadek...
- To znaczy?
- Granat urwał mi jaja.
- W porządku. Zatrudniam Pana. Proszę przyjść w poniedziałek na 10:00 do pracy. Pana stanowisko będzie już gotowe.
- Na 10:00? Tak późno? Wie Pan, nie chcę być faworyzowany ze względu na moje kalectwo. Czy inni też pracują od 10:00?
- Wie Pan, w zasadzie to zaczynamy pracę o 7:00, ale przez pierwsze trzy godziny drapiemy się tylko po jajach i zastanawiamy od czego by tu zacząć...
- Gdzie pan wcześniej pracował?
- Służyłem w armii. Byłem w Marines.
- Uczestniczył pan w jakimś konflikcie wojskowym?
- Owszem. Byłem 2 lata w Wietnamie i tam zdarzył mi się mały wypadek...
- To znaczy?
- Granat urwał mi jaja.
- W porządku. Zatrudniam Pana. Proszę przyjść w poniedziałek na 10:00 do pracy. Pana stanowisko będzie już gotowe.
- Na 10:00? Tak późno? Wie Pan, nie chcę być faworyzowany ze względu na moje kalectwo. Czy inni też pracują od 10:00?
- Wie Pan, w zasadzie to zaczynamy pracę o 7:00, ale przez pierwsze trzy godziny drapiemy się tylko po jajach i zastanawiamy od czego by tu zacząć...
446
która jest kolejnym dowodem na to, że Polacy potrafią opracować i zbudować sprzęt wojskowy nie odbiegający od najlepszego na świecie i który jest dostępny zaledwie w kilku armiach. Z odległości około 1 km sensor wyłapie warkot śmigłowca, nieruchome urządzenie ożywa. Pobudzony zespół celowniczo-decyzyjny na dystansie 500 m rozpoznaje cel, upewniając się, że jest to statek latający, a nie czołg czy traktor. W tym czasie unosi się pokrywa, a pod nią ukazują się dwa osadzone na obrotowej platformie pociski i zespół sensorów podczerwieni; jeden do wykrywania śmigłowca, drugi dyskryminujący – do odróżniania wystrzelonych przezeń flar; trzeci - wykrywający promieniowanie Słońca, pozwalający uniknąć „oślepienia” miny. Pułapka jest już odbezpieczona, załączają się układy optoelektroniczne i spłonki detonatorów. Aktywizowane są 4 dalsze mikrofony, które pozwalają śledzić ruch śmigłowca – dzięki analizie widma napływającego sygnału akustycznego 7 mikroprocesorów określa wysokość i kierunek lotu oraz odległość, a nawet rodzaj maszyny. To pozwala wypracować precyzyjne namiary do ataku i ustawić pociski w kierunku celu. Gdy nieświadoma zagrożenia załoga – sensory są pasywne, więc nie sposób wykryć minę; dodatkowo może być ona częściowo zakopana, co dobrze ją kamufluje i ogranicza rozrzut odłamków w promieniu 20 m – znajdzie się w zasięgu rażenia, czyli w stożku o promieniu 150 m, w jej kierunku pomkną równocześnie dwa kawałki metalu. Będą to przypominające groty strzał pociski formowane wybuchowo (EFP) z żelaznych wkładek kumulacyjnych, o kalibrze 100 mm. Detonacja gęsto prasowanego materiału wybuchowego (...) nada im prędkość ok. 2600 m/s. To wystarczy do przebicia opancerzonego kadłuba, grubego nawet na 60 mm. (...) W poszyciu zostanie wypalona dziura wielkości pięści, tarcie wyzwoli płomień i odłamki. Gdy w śmigłowiec trafią dwa pociski – testy pokazały, że na dystansie 150 m ich rozrzut gwarantuje zmieszczenie się w tarczy o wymiarach 1,5 m x 1,5 m - będą to na pewno ostatnie sekundy istnienia maszyny jako sprzętu wojskowego.
Nad imperium brytyjskim kiedyś nigdy nie zachodziło słońce a w skład ich armii zawsze wchodzili ludzie różnych narodowości i ras.
