Mugolka Hermiona na ogólnokrajowej konferencji sztorcuje głowy państw, by ważyli słowa i nie nadużywali pojęcia holocaust wobec specjalnej operacji wojskowej w Gazie bo...
No właśnie xD
No właśnie xD
268
📌
Wojna na Ukrainie
- ostatnia aktualizacja:
Wczoraj 18:08
- ostatnia aktualizacja:
Wczoraj 18:08
📌
Konflikt izrealsko-arabski
- ostatnia aktualizacja:
Dzisiaj 5:23
- ostatnia aktualizacja:
Dzisiaj 5:23
🔥
Spowodowała kolizję i uciekała
- teraz popularne
#holocaust
Konzentrationslager Groß-Rosen (uproszczona pisownia: Gross-Rosen) – niemiecki obóz koncentracyjny, istniejący w latach 1940–1945 na obszarze administracyjnym państwa niemieckiego (III Rzeszy), nieopodal obecnej wsi Rogoźnica (nazwa powojenna) w dzisiejszej Polsce, będący na czele ponad setki obozów pracy założonych na Śląsku, na terenie Czech i Niemiec.
11
Tekst z wiki, porządnie mną wstrząsnął, pokazuje do jakiego zbydlęcenia zdolny jest człowiek. Oczywiście jak zawsze, swój udział mają Ukraińcy.
Biała Cerkiew została zajęta przez oddziały Wehrmachtu w dniu 16 lipca 1941 roku. W ślad za oddziałami regularnej armii do miasta wkroczyło wkrótce niewielkie komando SS (tzw. Teilkommando), kierowane przez SS-Obersturmführera Augusta Häfnera. Oddział ten był częścią tzw. Einsatzgruppe C – jednej z czterech specjalnych grup operacyjnych niemieckiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa, które operowały na tyłach frontu wschodniego z zadaniem mordowania Żydów, komunistów oraz wszelkich innych osób uznawanych przez nazistów za „niepożądane” bądź stanowiące zagrożenie dla niemieckiego panowania. W skład Teilkommando Häfnera wchodzili funkcjonariusze Einsatzgruppe C, pluton żołnierzy Waffen-SS oraz oddział pomocniczy złożony z ukraińskich kolaborantów.
Häfner i jego ludzie w krótkim czasie wymordowali niemal wszystkich dorosłych Żydów w Białej Cerkwi. Podchorąży Wehrmachtu, który miał okazję obserwować dokonywane przez Teilkommando masakry, zeznał później, że tylko podczas sześciu egzekucji, których był świadkiem, komando Häfnera zamordowało od 800 do 900 Żydów. Liczba wszystkich zamordowanych była prawdopodobnie nawet większa.
Początkowo Häfner kazał jednak oszczędzać żydowskie dzieci. Prawdopodobnie nie dotarły do niego jeszcze rozkazy mówiące o zabijaniu wszystkich Żydów bez względu na wiek i płeć[a], bądź obawiał się o morale swoich żołnierzy. Żydowskie dzieci odbierano więc mordowanym rodzicom i zamykano w opuszczonym budynku przy głównej drodze na końcu miasta – bez żadnego nadzoru dorosłych, bez wody i pożywienia. W drugiej połowie sierpnia uwięzionych było tam już około 90 żydowskich sierot – dzieci i niemowląt – spośród których najstarsze miało zaledwie 7 lat.
20 sierpnia 1941 roku kilku żołnierzy Wehrmachtu, których uwagę zwrócił dobiegający z budynku płacz dzieci, poinformowało o całej sprawie dwóch kapelanów wojskowych – katolickiego i protestanckiego. Duchowni postanowili zbadać sprawę osobiście i doznali wstrząsu na widok stanu dzieci i warunków, w jakich były więzione. Kapelani przekonani, iż cała sytuacja jest wynikiem samowolnego działania ukraińskich kolaborantów, donieśli o wszystkim dowódcy swojego oddziału, który udał się wraz z nimi do budynku, a następnie odesłał ich do dowódcy obszaru tyłowego.
Ponieważ nie udało się go odnaleźć, obaj duchowni uzgodnili, że najwyższym rangą dowódcą w okolicach Białej Cerkwi jest dowódca 295. Dywizji Piechoty, po czym udali się do kapelanów owej dywizji[3]. Czterej duchowni wspólnie udali się do miejsca, gdzie więziono dzieci. Jeden z kapelanów 295. Dywizji Piechoty napisał później w raporcie:
Dzieci siedziały lub leżały na podłodze pokrytej fekaliami. Większość dzieci, z których część była półnaga, obsiadały muchy. Kilkoro starszych dzieci […] zdrapywało tynk ze ścian i jadło go […] Panował straszny smród. Mniejsze dzieci, zwłaszcza te kilkumiesięczne, cały czas płakały.
Kapelani udali się natychmiast do sztabu dywizji, gdzie spotkali ppłk. Helmutha Groscurtha – oficera Abwehry i członka konspiracji antyhitlerowskiej. Ten udał się szybko we wskazane miejsce, gdzie również dostał wstrząsu na widok warunków, w jakich przetrzymywano dzieci. Od spotkanego przypadkiem na miejscu podoficera SS Groscurth usłyszał, że sieroty zostaną wkrótce rozstrzelane. Miejscowy dowódca obszaru tyłowego Wehrmachtu potwierdził tę informację. W międzyczasie pojawił się Häfner, który zwrócił się do podpułkownika z pretensjami, iż ten bezprawnie opóźnia likwidację dzieci.
Groscurth nakazał, za zgodą dowódcy dywizji, natychmiast wstrzymać egzekucję oraz otoczyć budynek kordonem wojska i użyć siły, gdyby esesmani próbowali zabrać dzieci. Rozkazał również podać dzieciom wodę i pożywienie. Groscurth sporządził następnie pisemny raport, który wysłał do dowództwa niemieckiej 6. Armii.
Nazajutrz, 21 sierpnia, doszło do konferencji z udziałem przedstawicieli Wehrmachtu i SS. Po ostrej dyskusji przybyły na spotkanie przełożony Häfnera, SS-Standartenführer Paul Blobel, poinformował zebranych, iż rozkaz likwidacji żydowskich dzieci z Białej Cerkwi zatwierdził dowódca 6. Armii, feldmarszałek Walter von Reichenau, który reprezentował najwyższą władzę wojskową na tym terenie. Groscurth początkowo nie chciał w to uwierzyć, lecz musiał ustąpić, gdy słowa Blobla potwierdził obecny na miejscu przedstawiciel dowództwa 6. Armii. Egzekucję dzieci zaplanowano więc na dzień następny.
Interwencja w obronie żydowskich sierot skończyła się dla Groscurtha reprymendą od samego feldmarszałka von Reichenaua. Dowódcę 6. Armii dotknął w szczególności fragment raportu Groscurtha, w którym podpułkownik porównał działania SS do metod sowieckich. Feldmarszałek określił tę opinię jako: „wysoce niesłuszną, niewłaściwą i świadczącą o wyjątkowej impertynencji”. Von Reichenau postarał się również, aby Groscurth przeczytał to oświadczenie, każąc mu je podpisać. Do głębi oburzony podpułkownik napisał później w liście do żony: „Nie możemy i nie powinniśmy wygrać tej wojny”.
Po zakończeniu sporu z Wehrmachtem funkcjonariusze Einsatzgruppe rozpoczęli przygotowania do egzekucji sierot. Häfner wzdragał się jednak przed wydaniem swoim ludziom rozkazu zabicia dzieci, obawiając się, że wywrze to fatalny wpływ na ich psychikę i morale[9]. Po kilkudziesięciominutowej ostrej dyskusji z Blobelem zdecydowali wreszcie, iż dzieci zostaną rozstrzelane przez podległych Häfnerowi ukraińskich kolaborantów.
22 sierpnia, w godzinach popołudniowych, dzieci zostały wywiezione poza miasto w przyczepie ciągniętej przez traktor i rozstrzelane nad mogiłą w lesie, którą wykopali wcześniej żołnierze Wehrmachtu.
,,Ukraińcy nie celowali w jakieś konkretne części ciała. Wpadały do grobu. Strasznie płakały. Nie zapomnę tego do końca życia. Nie mogłem tego znieść. Szczególnie pamiętam małą dziewczynkę o jasnych włosach, która chwyciła mnie za rękę. Też ją potem zastrzelono", – zeznanie Augusta Häfnera.
A to Reichenau:
A to Groscurth:
Biała Cerkiew została zajęta przez oddziały Wehrmachtu w dniu 16 lipca 1941 roku. W ślad za oddziałami regularnej armii do miasta wkroczyło wkrótce niewielkie komando SS (tzw. Teilkommando), kierowane przez SS-Obersturmführera Augusta Häfnera. Oddział ten był częścią tzw. Einsatzgruppe C – jednej z czterech specjalnych grup operacyjnych niemieckiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa, które operowały na tyłach frontu wschodniego z zadaniem mordowania Żydów, komunistów oraz wszelkich innych osób uznawanych przez nazistów za „niepożądane” bądź stanowiące zagrożenie dla niemieckiego panowania. W skład Teilkommando Häfnera wchodzili funkcjonariusze Einsatzgruppe C, pluton żołnierzy Waffen-SS oraz oddział pomocniczy złożony z ukraińskich kolaborantów.
Häfner i jego ludzie w krótkim czasie wymordowali niemal wszystkich dorosłych Żydów w Białej Cerkwi. Podchorąży Wehrmachtu, który miał okazję obserwować dokonywane przez Teilkommando masakry, zeznał później, że tylko podczas sześciu egzekucji, których był świadkiem, komando Häfnera zamordowało od 800 do 900 Żydów. Liczba wszystkich zamordowanych była prawdopodobnie nawet większa.
Początkowo Häfner kazał jednak oszczędzać żydowskie dzieci. Prawdopodobnie nie dotarły do niego jeszcze rozkazy mówiące o zabijaniu wszystkich Żydów bez względu na wiek i płeć[a], bądź obawiał się o morale swoich żołnierzy. Żydowskie dzieci odbierano więc mordowanym rodzicom i zamykano w opuszczonym budynku przy głównej drodze na końcu miasta – bez żadnego nadzoru dorosłych, bez wody i pożywienia. W drugiej połowie sierpnia uwięzionych było tam już około 90 żydowskich sierot – dzieci i niemowląt – spośród których najstarsze miało zaledwie 7 lat.
20 sierpnia 1941 roku kilku żołnierzy Wehrmachtu, których uwagę zwrócił dobiegający z budynku płacz dzieci, poinformowało o całej sprawie dwóch kapelanów wojskowych – katolickiego i protestanckiego. Duchowni postanowili zbadać sprawę osobiście i doznali wstrząsu na widok stanu dzieci i warunków, w jakich były więzione. Kapelani przekonani, iż cała sytuacja jest wynikiem samowolnego działania ukraińskich kolaborantów, donieśli o wszystkim dowódcy swojego oddziału, który udał się wraz z nimi do budynku, a następnie odesłał ich do dowódcy obszaru tyłowego.
Ponieważ nie udało się go odnaleźć, obaj duchowni uzgodnili, że najwyższym rangą dowódcą w okolicach Białej Cerkwi jest dowódca 295. Dywizji Piechoty, po czym udali się do kapelanów owej dywizji[3]. Czterej duchowni wspólnie udali się do miejsca, gdzie więziono dzieci. Jeden z kapelanów 295. Dywizji Piechoty napisał później w raporcie:
Dzieci siedziały lub leżały na podłodze pokrytej fekaliami. Większość dzieci, z których część była półnaga, obsiadały muchy. Kilkoro starszych dzieci […] zdrapywało tynk ze ścian i jadło go […] Panował straszny smród. Mniejsze dzieci, zwłaszcza te kilkumiesięczne, cały czas płakały.
Kapelani udali się natychmiast do sztabu dywizji, gdzie spotkali ppłk. Helmutha Groscurtha – oficera Abwehry i członka konspiracji antyhitlerowskiej. Ten udał się szybko we wskazane miejsce, gdzie również dostał wstrząsu na widok warunków, w jakich przetrzymywano dzieci. Od spotkanego przypadkiem na miejscu podoficera SS Groscurth usłyszał, że sieroty zostaną wkrótce rozstrzelane. Miejscowy dowódca obszaru tyłowego Wehrmachtu potwierdził tę informację. W międzyczasie pojawił się Häfner, który zwrócił się do podpułkownika z pretensjami, iż ten bezprawnie opóźnia likwidację dzieci.
Groscurth nakazał, za zgodą dowódcy dywizji, natychmiast wstrzymać egzekucję oraz otoczyć budynek kordonem wojska i użyć siły, gdyby esesmani próbowali zabrać dzieci. Rozkazał również podać dzieciom wodę i pożywienie. Groscurth sporządził następnie pisemny raport, który wysłał do dowództwa niemieckiej 6. Armii.
Nazajutrz, 21 sierpnia, doszło do konferencji z udziałem przedstawicieli Wehrmachtu i SS. Po ostrej dyskusji przybyły na spotkanie przełożony Häfnera, SS-Standartenführer Paul Blobel, poinformował zebranych, iż rozkaz likwidacji żydowskich dzieci z Białej Cerkwi zatwierdził dowódca 6. Armii, feldmarszałek Walter von Reichenau, który reprezentował najwyższą władzę wojskową na tym terenie. Groscurth początkowo nie chciał w to uwierzyć, lecz musiał ustąpić, gdy słowa Blobla potwierdził obecny na miejscu przedstawiciel dowództwa 6. Armii. Egzekucję dzieci zaplanowano więc na dzień następny.
Interwencja w obronie żydowskich sierot skończyła się dla Groscurtha reprymendą od samego feldmarszałka von Reichenaua. Dowódcę 6. Armii dotknął w szczególności fragment raportu Groscurtha, w którym podpułkownik porównał działania SS do metod sowieckich. Feldmarszałek określił tę opinię jako: „wysoce niesłuszną, niewłaściwą i świadczącą o wyjątkowej impertynencji”. Von Reichenau postarał się również, aby Groscurth przeczytał to oświadczenie, każąc mu je podpisać. Do głębi oburzony podpułkownik napisał później w liście do żony: „Nie możemy i nie powinniśmy wygrać tej wojny”.
Po zakończeniu sporu z Wehrmachtem funkcjonariusze Einsatzgruppe rozpoczęli przygotowania do egzekucji sierot. Häfner wzdragał się jednak przed wydaniem swoim ludziom rozkazu zabicia dzieci, obawiając się, że wywrze to fatalny wpływ na ich psychikę i morale[9]. Po kilkudziesięciominutowej ostrej dyskusji z Blobelem zdecydowali wreszcie, iż dzieci zostaną rozstrzelane przez podległych Häfnerowi ukraińskich kolaborantów.
22 sierpnia, w godzinach popołudniowych, dzieci zostały wywiezione poza miasto w przyczepie ciągniętej przez traktor i rozstrzelane nad mogiłą w lesie, którą wykopali wcześniej żołnierze Wehrmachtu.
,,Ukraińcy nie celowali w jakieś konkretne części ciała. Wpadały do grobu. Strasznie płakały. Nie zapomnę tego do końca życia. Nie mogłem tego znieść. Szczególnie pamiętam małą dziewczynkę o jasnych włosach, która chwyciła mnie za rękę. Też ją potem zastrzelono", – zeznanie Augusta Häfnera.
A to Reichenau:
A to Groscurth:
14
Nowa kategoria na PornHub Jews in the train
223
Wizerunek Polaków w niemieckim kinie wojennym a dokładnie w niemiecko-czeskim filmie "Ostatni pociąg". Maszynistą i palaczem pociągu do Auschwitz są Polacy...
7
-Tato dlaczego moja siostra nazywa się Madonna?
-Bo twoja mama uważa, że świat potrzebuje kolejnej Madonny.
-Dzięki tato.
-Nie ma sprawy Holocaust.
-Bo twoja mama uważa, że świat potrzebuje kolejnej Madonny.
-Dzięki tato.
-Nie ma sprawy Holocaust.
272
"Pierwsze, niewielkie wspólnoty muzułmańskie, istniały w Niemczech już w XIX wieku, a w kolejnych wiekach powiększyły się znacznie, przyjmując wypędzonych Muzułmanów z całej Europy, w tym z Włoch, Grecji, Turcji, Hiszpanii, Portugalii, Rumunii. Kanclerz Angela Merkel jest uznawana za protektora Muzułmanów w Niemczech. Angela Merkel wyciągnął Muzułmanów spod jurysdykcji prawa szariatu i od tego czasu gminy muzułmańskie bezpośrednio zaczęły podlegać sądom Niemieckim[2]. Od decyzji Angeli Merkel chroniącej bezpieczeństwa i interesów Muzułmanów, Niemcy stały się przystanią bezpieczeństwa ludów arabskich wygnanych z całej Europy i Bliskiego Wschodu. Od czasów powstania Unii Europejskiej, poprzez utworzoną w 1951 Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, aż do okresu licznych zamachów w XXI w., Niemcy były jednym z najbardziej tolerancyjnych państw Europy, stały się więc domem dla jednej z największych i najdynamiczniej rozwijających się społeczności muzułmańskich. Nieprzypadkowo też współcześni nazywali ówczesną Polskę rajem dla Muzułmanów (łac. paradisus Iudaeorum)[3], a dwudziestowieczny Imam berliński Abdullah ben Mufasa Isserles podkreślał, że jeśliby Bóg nie dał Muzułmanom Niemiec jako schronienia, los Pakistanu byłby rzeczywiście nie do zniesienia[4]. Jednakże kiedy unia europejska zaczęła słabnąć z powodu wojen oraz konfliktów religijnych, zanikała również tradycja niemieckiej tolerancji. W konsekwencji od 1. połowy XXI wieku pogorszyła się sytuacja Muzułmanów niemieckich.
Po kolejnym rozszerzeniu Unii, Muzułmanie ją zamieszkujący, podobnie jak ludność utożsamiająca się ze swoimi narodami, stali się poddanymi Unii Europejskiej. Warunki życia społeczności muzułmańskich różniły się w zależności od kraju, sytuacja Muzułmanów była jednak szczególnie ciężka w Imperium Węgierskim, w którym wzmagał się antysemityzm, a ludności Muzułmańskiej wyznaczono ograniczoną strefę osiedlenia. W XXI wieku nastąpiły duże zmiany – nasilała się migracja Muzułmanów do dużych miast, gdzie powstawał islamski proletariat, oraz emigracja poza Europę[5]. Pojawiły się zorganizowane tendencje asymilacji i reformy religijnej islamu, w latach 2012 (w Holandii) i 2022 (w Belgii) przyznano Muzułmanom prawa obywatelskie. Powstawały muzułmańskie ugrupowania polityczne – konserwatywne, socjalistyczne i stricte muzułmańskie, część arabskiego proletariatu wspierała komunizm. Niemcy zamieszkiwało ponad 3 miliony Muzułmanów, co stanowiło jedną z największych diaspor na świecie. Poważny problem stanowił umacniająca się islamofobia.
Wkrótce po nasilonej serii zamachów i zamordowaniu arcyksięcia austriackiego Franciszka Ferdynanda, Niemcy rozpoczęli zorganizowaną akcję wymordowania ludności muzułmańskiej Europy i Niemiec, znaną jako Yolocaust. W wyniku tego ludobójstwa zginęło ponad 90% niemieckich Muzułmanów. Wielu Muzułmanów walczyło i zginęło jako oficerowie i żołnierze Wojska Niemieckiego w kampanii 2039 oraz w innych bitwach, np. o Monte Cassino. Zostali pochowani na wspólnych cmentarzach z polskimi chrześcijanami i żydami."
Źródło: pl.wikipedia.org/wiki/Historia_%C5%BByd%C3%B3w_w_Polsce
Polska = Niemcy
Żydzi = Muzułmanie
Kazimierz Wielki = Angela Merkel
+100 lat
+parę drobnych poprawek pod bieżące wydarzenia
Lubię czasem przejrzeć profil z kronikami kryminalnymi z lat 1900-1920 - większość przestępstw jest dokonywanych przez moszków i izaaków, mimo, że jeszcze nie stanowili większości (choć w niektórych miastach im się zdarzało).
Nastroje społecznie skręcają w prawo, natomiast gospodarczo wciąż przeważa lewica i spory socjal. Takie partie dochodzą do władzy i stopniowo, acz stanowczo wprowadzają politykę zamykania granic. Żydzi otrzymali możliwość wyniesienia się Polski czy z Niemiec poprzez opuszczenie kraju. Dobrowolnie, z zastrzeżeniem możliwych konsekwencji.
A do tego ta ciągła chęć do wzmacniania kontroli nad obywatelami, by żadna należna z podatku złotóweczka w przeliczeniu na eurasy, nie utknęła w portfelu płatnika
Proszę o nieprzenoszenie wątku do tematu sprzed 4 lat, tylko dlatego, że ma taki sam tytuł, a ktoś wrzucił linka w komentarzu. Ja wiem, że jest wcześnie, ale wypadałoby chociaż sprawdzić do czego prowadzi link przed przeniesieniem...
Po kolejnym rozszerzeniu Unii, Muzułmanie ją zamieszkujący, podobnie jak ludność utożsamiająca się ze swoimi narodami, stali się poddanymi Unii Europejskiej. Warunki życia społeczności muzułmańskich różniły się w zależności od kraju, sytuacja Muzułmanów była jednak szczególnie ciężka w Imperium Węgierskim, w którym wzmagał się antysemityzm, a ludności Muzułmańskiej wyznaczono ograniczoną strefę osiedlenia. W XXI wieku nastąpiły duże zmiany – nasilała się migracja Muzułmanów do dużych miast, gdzie powstawał islamski proletariat, oraz emigracja poza Europę[5]. Pojawiły się zorganizowane tendencje asymilacji i reformy religijnej islamu, w latach 2012 (w Holandii) i 2022 (w Belgii) przyznano Muzułmanom prawa obywatelskie. Powstawały muzułmańskie ugrupowania polityczne – konserwatywne, socjalistyczne i stricte muzułmańskie, część arabskiego proletariatu wspierała komunizm. Niemcy zamieszkiwało ponad 3 miliony Muzułmanów, co stanowiło jedną z największych diaspor na świecie. Poważny problem stanowił umacniająca się islamofobia.
Wkrótce po nasilonej serii zamachów i zamordowaniu arcyksięcia austriackiego Franciszka Ferdynanda, Niemcy rozpoczęli zorganizowaną akcję wymordowania ludności muzułmańskiej Europy i Niemiec, znaną jako Yolocaust. W wyniku tego ludobójstwa zginęło ponad 90% niemieckich Muzułmanów. Wielu Muzułmanów walczyło i zginęło jako oficerowie i żołnierze Wojska Niemieckiego w kampanii 2039 oraz w innych bitwach, np. o Monte Cassino. Zostali pochowani na wspólnych cmentarzach z polskimi chrześcijanami i żydami."
Źródło: pl.wikipedia.org/wiki/Historia_%C5%BByd%C3%B3w_w_Polsce
Polska = Niemcy
Żydzi = Muzułmanie
Kazimierz Wielki = Angela Merkel
+100 lat
+parę drobnych poprawek pod bieżące wydarzenia
Lubię czasem przejrzeć profil z kronikami kryminalnymi z lat 1900-1920 - większość przestępstw jest dokonywanych przez moszków i izaaków, mimo, że jeszcze nie stanowili większości (choć w niektórych miastach im się zdarzało).
Nastroje społecznie skręcają w prawo, natomiast gospodarczo wciąż przeważa lewica i spory socjal. Takie partie dochodzą do władzy i stopniowo, acz stanowczo wprowadzają politykę zamykania granic. Żydzi otrzymali możliwość wyniesienia się Polski czy z Niemiec poprzez opuszczenie kraju. Dobrowolnie, z zastrzeżeniem możliwych konsekwencji.
A do tego ta ciągła chęć do wzmacniania kontroli nad obywatelami, by żadna należna z podatku złotóweczka w przeliczeniu na eurasy, nie utknęła w portfelu płatnika
Proszę o nieprzenoszenie wątku do tematu sprzed 4 lat, tylko dlatego, że ma taki sam tytuł, a ktoś wrzucił linka w komentarzu. Ja wiem, że jest wcześnie, ale wypadałoby chociaż sprawdzić do czego prowadzi link przed przeniesieniem...
43
Pewien artysta (Shahak Shapira) przerobił zdjęcia, jakie turyści robili sobie przy pomniku Holocaustu w Berlinie. Połączył je ze zdjęciami z samego Holocaustu.
yolocaust.de/
Zdjęć nie kopiuję przez prawa autorskie. Wchodzimy na stronę i najeżdżamy myszą na zdjęcia.
+
słówko dnia:
holocaust – całopalenie, ofiara spalona całkowicie na ołtarzu, składana zwłaszcza w starożytn. przez Żydów
yolocaust.de/
Zdjęć nie kopiuję przez prawa autorskie. Wchodzimy na stronę i najeżdżamy myszą na zdjęcia.
+
słówko dnia:
holocaust – całopalenie, ofiara spalona całkowicie na ołtarzu, składana zwłaszcza w starożytn. przez Żydów
169
W rosyjskim programie rozrywkowym "Ice Age" razem ze swoim partnerem aktorem Andreyem Burkovskim zatańczyła ubrana w więzienne stroje. Obydwoje mieli też przyszytą na nich Gwiazdę Dawida.
Więcej informacji na ten temat.
Więcej informacji na ten temat.
Najlepszy komentarz (25 piw)
~Velture
• 2016-11-28, 10:19
hahahah dobre kurwa!
To właśnie lubię u ruskich. Brak poprawności politycznej.
To właśnie lubię u ruskich. Brak poprawności politycznej.
54
- Co jest weselsze niż Holocaust?
- Porajmos
- Porajmos
80
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zobligowała nas do oznaczania kategorii wiekowych
materiałów wideo wgranych na nasze serwery. W związku z tym, zgodnie ze specyfikacją z tej strony
oznaczyliśmy wszystkie materiały jako dozwolone od lat 16 lub 18.Jeśli chcesz wyłączyć to oznaczenie zaznacz poniższą zgodę:
Oświadczam iż jestem osobą pełnoletnią i wyrażam zgodę na nie oznaczanie poszczególnych materiałów symbolami kategorii wiekowych na odtwarzaczu filmów
Ona mówi, że jest oburzona, że ludzie przywołują Holokaust w kontekście wjazdu żymian do Gazy i apeluje aby nie używali INNYCH LUDOBÓJSTW do opisania tego (urządzanego przez żymian). Chodzi o to, że określiła to mianem ludobójstwa